ปาฏิหาริย์รัก เทพธิดาจำแลง – ตอนที่ 223 คนสามรุ่น

ถังซีเดินเข้าไปในตัวอาคาร และสิ่งที่เธอเห็นก็คือ ที่นี่ได้รับการตกแต่งในแบบที่เธอชอบ เธอหันไปมองเฉียวเหลียงด้วยความประหลาดใจ “คุณจัดการทั้งหมดนี้ได้ยังไงคะ ไม่ง่ายเลยที่จะหาสถานที่ที่ยอดเยี่ยมอย่างนี้ได้ในช่วงเวลาสั้นๆ ใช่ไหม”  
 
 
เมื่อนึกถึงคำร้องอุทธรณ์อย่างน่าสงสารและน้ำตาของอาห้า เขาก็พยักหน้ารับหน้าตาเฉย “ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย” จากนั้นก็เสริมว่า “ตราบใดที่คุณมีความสุข”  
 
 
ถังซีวิ่งเข้าไปดูทั่วทุกซอกมุมของสำนักงานของเธอ หลังจากได้เห็นหมดแล้วทั้งสามชั้น ถังซีก็วิ่งไปหาเฉียวเหลียงด้วยรอยยิ้ม ยืนเขย่งขึ้นบนปลายเท้าจูบเขาที่ริมฝีปาก “ฉันไม่รู้จะพอใจยังไงให้มากไปกว่านี้อีกแล้ว ขอบคุณนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่คุณทำให้ฉัน”  
 
 
“นี่คือสิ่งที่ผมควรทำ” เฉียวเหลียงเอนกายพิงเคาน์เตอร์บาร์ มีความสุขกับรสจูบจากถังซี ในนาทีนั้นนั่นเองประตูห้องก็เปิดออก จินฮั่นกับหลี่ม่านหยางเดินเข้ามา ถังซีบอกพวกเขาด้วยท่าทางร่าเริง ให้ไปเลือกห้องทำงานของตัวเอง แล้วอธิบายอย่างตื่นเต้นว่าเธอจะทำชั้นหนึ่งเป็นส่วนต้อนรับและพักผ่อนหย่อนใจ ความคิดทั้งหมดพรั่งพรูจากปากเธอไม่หยุดหย่อน  
 
 
ก่อนหน้านี้ถังซีไม่เคยพูดถึงความคิดต่างๆ เหล่านี้กับเฉียวเหลียง ตอนนี้ขณะฟังเธอเขาก็แอบจดจำไว้ในใจ เมื่อถังซีพูดจบเฉียวเหลียงก็จำได้หมดทุกอย่าง  
 
 
ค่ำแล้วกว่าถังซีจะดูสำนักงานของเธอเสร็จ และกลับไปที่บ้านครอบครัวเซียว เธอต้องประหลาดใจที่เซียวหงอี้ยังไม่ได้ทานอาหารค่ำ แต่นั่งรอเธออยู่ในห้องนั่งเล่น เมื่อมองดูจานอาหารบนโต๊ะแล้วหันไปมองเซียวหงอี้ที่นั่งอยู่ที่โซฟา ถังซีก็ขมวดคิ้วเดินเข้าไปหา “พ่อคะ… รอหนูอยู่เหรอคะ”  
 
 
เซียวหงอี้กำลังดูข่าว เมื่อได้ยินเสียงเธอเขาก็หันหลังไปมองและยิ้มให้ จากนั้นก็รีบลุกขึ้นและบอกเธอว่า “พี่ชายของลูกยังอยู่ที่บริษัท และคนขับรถกำลังไปรับคุณปู่มาทานอาหารค่ำกับเรา เป็นครั้งแรกที่คนสามรุ่นของครอบครัวเราจะได้นั่งทานอาหารค่ำพร้อมหน้ากัน”  
 
 
เมื่อได้ยินว่าคุณปู่กำลังจะมาดวงตาถังซีก็เป็นประกาย “คุณปู่จะมาพักอยู่ที่นี่สักระยะหนึ่งด้วยหรือเปล่าคะ”  
 
 
เซียวหงอี้พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “พ่อคิดว่าคุณปู่ของลูกต้องมีความสุขที่เห็นลูกย้ายกลับมา เพราะอย่างนั้นพ่อจึงอยากไปรับท่านมาอยู่ที่นี่สักพัก…” เขาดูท่าทางลังเล “เอ้อ ลูกจะว่าอะไรไหม ที่พ่อไปรับคุณปู่มาอยู่ที่นี่”  
 
 
ราวกับกลัวว่าเธออาจเข้าใจเขาผิด เขารีบเสริมว่า “โหรวโหรว อย่าเข้าใจพ่อผิดนะ พ่อไม่ได้มีความตั้งใจที่ไม่ดี พ่อแค่อยากให้คุณปู่มีความสุข ลูกก็รู้ มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายเหลือเกินที่ผ่านมา และคุณปู่ก็เพิ่งกลับมาจากการไปพักฟื้นที่ต่างประเทศ เราไม่…”  
 
 
“หนูเข้าใจค่ะ” ถังซีขัดจังหวะเซียวหงอี้ เธอยิ้มและกล่าวเบาๆ ว่า “หนูรู้ค่ะ ว่าพ่อมีความตั้งใจยังไง หนูไม่เข้าใจพ่อผิดหรอก ดีซะอีกสิคะที่คุณปู่มาอยู่ที่นี่ หนูไม่ได้เจอคุณปู่นานแล้ว”  
 
 
เซียวหงอี้พยักหน้า ยิ้มด้วยความยินดี “เอ้อ แล้วพรุ่งนี้ลูกจะกลับไปเรียนแล้วหรือ”  
 
 
เมื่อได้ยินคำถามนี้ถังซีก็ขมวดคิ้ว โอ… ตอนนี้เธอธุระยุ่งมากๆ ต้องไปโรงเรียน บริหารบริษัท จัดการกับปัญหาต่างๆ และรักษาอาการเจ็บป่วยของหลินรู… เอาเถอะ ทำใจให้สบาย ทุกอย่างจะค่อยๆ ลงเอยด้วยดีในที่สุด  
 
 
ถังซีพยักหน้า “ใช่ค่ะ พรุ่งนี้วันจันทร์ หนูต้องไปโรงเรียน พรุ่งนี้หนูจะตื่นแต่เช้ามาฝังเข็มให้แม่ก่อน แล้วถึงจะไป และตอนเย็นจะกลับบ้านช้าหน่อยค่ะ”  
 
 
เมื่อได้ยินอย่างนี้เซียวหงอี้ก็รีบพยักหน้า “ได้สิ ได้ พ่อจะให้คนขับรถไปส่งลูกที่โรงเรียนพรุ่งนี้เช้า แล้วไปรับลูกตอนเย็น”  
 
 
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ขอบคุณนะคะ…” ถังซีไม่รู้จะพูดอย่างไรดี คุณเจ้านายแฟนหนุ่มของเธอจะทำทุกอย่างทั้งหมดนี้เอง… เธอจำได้ว่าเฉียวเหลียงบอกไว้ว่า ‘หลังจากคุณย้ายไปอยู่บ้านเซียวหงอี้ ผมจะไปรับคุณที่นั่นไปส่งที่โรงเรียน’  
 
 
“เอ้อ…” เธอต้องหาเหตุผลอื่น  
 
 
“…พี่จิ่งจะมารับหนูไปส่งที่โรงเรียน” ถังซีเม้มริมฝีปาก “เพราะว่าหนูต้องมาอยู่ที่นี่สักพัก พี่ๆ คงคิดถึงหนู หนูก็เลยเห็นด้วยกับเขาว่าให้เขามารับหนูได้ทุกเช้าค่ะ”  
 
 
เมื่อได้ยินอย่างนี้เซียวหงอี้ก็ไม่พูดอะไรอีก  
 
 
ถังซีถอนหายใจด้วยความโล่งอก โชคดีที่เซียวหงอี้เลิกถาม  
 
 
ถังซีไปที่ห้องหลินหรู ตรวจสภาพร่างกายมารดา เมื่อกลับออกมาก็มานั่งดูทีวีกับเซียวหงอี้ไปเรื่อยๆ ที่โซฟา ถังซีเฝ้าวนดูนาฬิกาข้อมือ แต่คุณปู่เซียวก็ยังมาไม่ถึงซักที ถังซีอดหันไปมองประตูบ่อยๆ ไม่ได้ ทำไมคุณปู่ถึงยังไม่มาสักทีนะ!  
 
 
ไม่นานหลังจากวนเวียนมองอย่างใจจดใจจ่อ คุณปู่เซียวก็ปรากฏตัวให้ถังซีเห็น คุณปู่เดินเข้ามาโดยมีคนขับรถคอยพยุง ถังซีรีบเข้าไปทักทายท่านอย่างมีความสุข คุณปู่เซียวดีใจเหมือนเด็กๆ เมื่อท่านเห็นถังซี “ฮ่าๆ หลานรักของปู่ ไหนมาให้ปู่ดูให้ชัดๆ ซิว่าหลานเป็นยังไงบ้างแล้วตอนนี้”  
 
 
ถังซีวิ่งเข้าไปหาแล้วจับมือท่านพร้อมกับกล่าวขึ้นอย่างน่ารักว่า “หนูดูดีมากเลยค่ะ คุณพ่อคุณแม่ดูแลหนูดีมาก ตอนเที่ยงวันนี้คุณแม่ต้มซุปคากิให้หนูด้วย หนูน้ำหนักขึ้นเยอะเลย! ดูสิคะคุณปู่ หน้าหนูกลมไปหมดแล้วใช่ไหมคะ”  
 
 
ขณะมองหน้าถังซีคุณปู่เซียวก็พยักหน้าอย่างกระฉับกระเฉง “ใช่ ใช่ โหรวโหรวสวยขึ้นเยอะ ปู่จำหนูเกือบไม่ได้”  
 
 
ถังซีพยุงท่านขณะพาท่านเดินเข้าไป เซียวหงอี้รออยู่ในห้องนั่งเล่น เมื่อเห็นทั้งสองเดินเข้ามาเขาก็เดินเข้าไปช่วยพยุงคุณปู่เซียวอีกคน “คุณพ่อครับ มาทานอาหารกันเถอะครับ”  
 
 
คุณปู่เซียวเย็นชาต่อเซียวหงอี้ ท่านส่งเสียงฮึดฮัดในลำคอด้วยสีหน้าเฉยเมย และดึงมือท่านกลับมา ท่านตบหลังมือถังซีเบาๆ แล้วถอนหายใจ “ปู่รอให้หนูไปเยี่ยมปู่ตลอดเวลา”  
 
 
เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอไม่ได้กลับไปหาคุณปู่เซียวเลย ถังซีก็รู้สึกผิด เธอกล่าวกับคุณปู่เซียวว่า “ขอโทษนะคะคุณปู่ หนูควรกลับไปเยี่ยมคุณปู่ แต่หนูสัญญานะคะ ว่าหนูจะอยู่เคียงข้างคุณปู่เสมอตลอดไปในอนาคต ดีไหมคะ”  
 
 
คุณปู่เซียวหัวเราะขำเธอ “ดี ดี หลังจากที่หนูมีสามีแล้ว ทั้งสองคนต้องมาอยู่เคียงข้างปู่นะ”  
 
 
ถังซีหัวเราะเบาๆ และเขินเล็กน้อย สงสัยอยู่ในใจว่าเฉียวเหลียงจะยอมมาอยู่บ้านเธอไหม หลังจากแต่งงาน  
 
 
เธอคิดว่าเฉียวเหลียงน่าจะเลือกข้อแรก ถ้าเธอขอให้เขาเลือกระหว่างเลิกกับเธอ กับย้ายมาอยู่บ้านเธอหลังจากแต่งงาน…  
 
 
เมื่อเห็นถังซีเงียบไปคุณปู่เซียวก็ถามว่า “หนูมาอยู่บ้านนี้ด้วยความเต็มใจหรือถูกบังคับ” ขณะกล่าวเช่นนี้น้ำเสียงท่านเย็นชา และจ้องหน้าเซียวหงอี้อย่างดุดัน “ถ้าใครบังคับหนู บอกปู่ ปู่จะปกป้องหนูเอง ปู่จะดูซิว่าใครกันที่กล้าบังคับให้หนูทำในสิ่งที่หนูไม่อยากทำ!”  
 
 
ถังซีรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ คุณปู่เซียวมาที่นี่ในเวลาค่ำคืนแบบนี้ เพราะท่านเป็นห่วงเธอ