ปาฏิหาริย์รัก เทพธิดาจำแลง – ตอนที่ 195 เสือซ่อนยิ้มเซียวจิ่ง

ลินดาเหลือบมองเย่ว์เย่ว์ แล้ว หันไปมองเซียวจิ่ง พบว่าเขาทำหน้าบึ้ง เธออดถาม เย่ว์เย่ว์ เบาๆ ไม่ได้ “ เย่ว์เย่ว์ เธอทำอะไรให้ คุณเซียวจิ่งโกรธจริงๆ หรือ”   
 
 
ทำไมคุณเซียวจิ่งจึงมองเย่ว์เย่ว์ด้วยสายตาขุ่นเคือง เพียงคนเดียว ในขณะที่ยิ้มให้คนอื่น และเขาดูน่ากลัวเมื่อ สายตา เขา ขุ่นเคือง … ดูเหมือนว่าคุณเซียวจิ่งจะขึ้นบัญชีดำ เย่ว์เย่ว์  
 
 
ลินดาคิดเช่นนี้ในใจและมีรอยยิ้มบนใบหน้า เธอมองหน้า เย่ว์เย่ว์แล้วกล่าว ว่า “ถ้าอย่างนั้นเธอก็ทำงานไป พวกเราจะเข้าไปในห้องทำงานคุณเซียวจิ่ง เดี๋ยวกลับมาฉันจะบอกเธอเองว่าคุณเซียวจิ่งต้องการให้เราทำอะไร”   
 
 
เลขานุการอีกสองคนเร่งให้เธอรีบไป ลินดากล่าวว่า “โอเค” และรีบวิ่งไปสมทบกับพวกเธอ ในชั่วอึดใจกลุ่มเลขานุการก็มาอยู่ตรงหน้าเซียวจิ่งและทักทายเขา  
 
 
เซียวจิ่งมองบรรดาเลขานุการด้วยรอยยิ้ม ชี้ไปที่ลินดาและออกคำสั่ง “โทรเรียกเลขานุการกลางมาด้วย”  
 
 
ลินดาโทรเรียกเลขานุการกลางทันที เซียวจิ่งมองหน้าพวกเธอทีละคนแล้วยิ้ม พยักหน้าและกล่าวว่า “เอาล่ะ เริ่มแนะนำตัวทีละคน เราทำงานร่วมกันมานาน แต่ผมยังไม่รู้จักชื่อพวกคุณเลย”  
 
 
เลขานุการกลางขมวดคิ้วจ้องมองเซียวจิ่งอย่างงุนงง แต่เซียวจิ่งไม่ได้มองเธอ เธอจึงได้แต่ยืนนิ่งอยู่ด้านหน้าสุด แล้วชี้ไปที่กลุ่มเลขานุการ แนะนำพวกเธอทีละคน จากซ้ายไปขวา “ลินดา แคเธอริน เซลินา เสี่ยวซิง และเหวินเหมยค่ะ”  
 
 
เซียวจิ่งมองดูพวกเธอทีละคนเริ่มจากลินดา ในที่สุดเขาก็พยักหน้า มองหน้าเลขานุการกลางแล้วเลิกคิ้วถาม “ แมร์รี่  คุณยากดื่มกาแฟไหม”   
 
 
เลขานุการกลางแมร์รี่ มองหน้าเซียวจิ่งด้วยความประหลาดใจ เขายิ้มแล้วกล่าวอีกว่า “ผมจะให้คนไปซื้อกาแฟให้ คุณอยากดื่มอะไร”   
 
 
เหล่าเลขานุการดูท่าทางประหลาดใจแต่ก็มีความสุข พวกเธอช่างโชคดีในวันนี้ คุณเซียวจิ่งชวนดื่มกาแฟ และถามด้วยว่าพวกเธอต้องการดื่มอะไร! เขาช่างใจดีจัง…  
 
 
“ฉันดื่มกาแฟได้จริงๆ หรือคะ” เซลินาถามขณะมองหน้าเซียวจิ่ง  
 
 
เซียวจิ่งยิ้ม เลิกคิ้วขึ้นมองหน้าเซลินา “ใช่สิ คุณอยากดื่มกาแฟอะไรล่ะ” เขาดูอ่อนโยนมาก ราวกับกำลังพูดกับแฟนสาว  
 
 
เซลินาหน้าแดง “ฉันขอมอคค่าได้ไหมคะ”  
 
 
“ได้สิ” เซียวจิ่งมองไปที่เย่ว์เย่ว์ซึ่งยังคงนั่งอยู่ที่บริเวณแผนกเลขานุการ เขาขมวดคิ้วและร้องเรียก “เย่ว์เย่ว์ มานี่ซิ”  
 
 
ทันทีที่ถูกเรียก เย่ว์เย่ว์ก็รู้สึกว่าหัวใจเธอวูบลงอย่างแรง เธอลุกขึ้นจากที่นั่งเดินไปหาเซียวจิ่ง ก้มศีรษะต่ำถามว่า “ท่านประธานเซียว มีอะไรให้ฉันทำคะ”  
 
 
เซียวจิ่งทำเสียงกระแอมในลำคอ ชี้ไปที่ลินดาแล้วกล่าวว่า “พวกเธออยากดื่มกาแฟ ไปซื้อมาให้พวกเธอ ลงบัญชีชื่อผมไว้”  
 
 
ในเฉียวอินเตอร์แนชันนัลกรุปมีพื้นที่สำหรับนั่งพักผ่อน ซึ่งมีร้านกาแฟสตาร์บัคตั้งอยู่ด้วย อยู่ใกล้บริเวณนั้น เซียวจิ่งชอบกาแฟของร้านนี้ เขาจึงมักจะซื้อกาแฟด้วยการลงบัญชีไว้  
 
 
เลขานุการแต่ละคนเริ่มสั่งกาแฟอย่างมีความสุข สรุปว่าพวกเธอสั่งคาปูชิโน่สองถ้วยและมอคค่าสามถ้วย เซียวจิ่งมองเลขานุการกลางแมร์รี่ หรี่ ตาลงถามว่า “ แมร์รี่ล่ะ  คุณจะดื่มอะไร”   
 
 
แมร์รี่ ตอบด้วยรอยยิ้มอย่างมีมารยาท “ดิฉันไม่ดื่มกาแฟ ขอบคุณค่ะ”   
 
 
เลขานุการทุกคนต่างอุทานว่าน่าเสียดาย แล้วกล่าวขอบคุณเย่ว์เย่ว์ ซึ่งยิ้มโดยไม่พูดอะไร จากนั้นเธอก็มองเซียวจิ่ง และเซียวจิ่งกล่าวว่า “คุณซื้อของคุณมาด้วย ลงบัญชีผม”  
 
 
เย่ว์เย่ว์รีบโบกมือและส่ายศีรษะ “ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันรับประทานอาหารกลางวันมากไปหน่อย เลยอิ่มมาก ดื่มกาแฟอีกไม่ไหวค่ะ” เธอรู้สึกว่าการดื่มกาแฟของท่านประธานเซียวจะทำให้ช่วงชีวิตเธอสั้นลง เธอจึงไม่ควรดื่มจะดีกว่า  
 
 
เซียวจิ่งยิ้มและบอกให้เธอรีบไปจัดการ เย่ว์เย่ว์รีบวิ่งไปที่ลิฟต์อย่างรวดเร็ว เซียวจิ่งมองเหล่าเลขานุการและยิ้มอย่างอ่อนโยน “พวกคุณทำงานของตัวเองเสร็จแล้วหรือ ผมเห็นพวกคุณยืนจับกลุ่มคุยกัน”  
 
 
เซลินายิ้ม “ค่ะ งานของฉันใกล้เสร็จแล้ว ฉันเลยมายืนคุยกับเพื่อนๆ เพื่อคลายเครียดค่ะ”  
 
 
เซียวจิ่งพยักหน้า “อันที่จริงเป็นการดีนะที่จะคลายเครียดหลังเลิกงาน ไปนั่งพักที่ห้องทำงานผมก่อน ถึงยังไงตอนนี้พวกคุณก็ไม่มีอะไรทำ ไปนั่งรอกาแฟในนั้น”  
 
 
ด้วยหลงเสน่ห์ในความอ่อนโยนของเซียวจิ่ง เหล่าเลขานุการจึงรีบพยักหน้ารับ และวิ่งเข้าไปในห้องทำงานเขา เซียวจิ่งมองดูพวกเธอ ดวงตาเขาเปล่งประกายเยือกเย็น ในเวลาเดียวกันนั้นแมร์รี่ก็ ร้องเรียกเซียวจิ่ง และเอ่ยเสียงเบาว่า “ท่านประธานเซียวคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันจะกลับไปทำงานนะคะ ควรมีคนปฏิบัติหน้าที่ประจำอยู่ที่แผนกเลขานุการค่ะ”   
 
 
เซียวจิ่งชำเลืองมองแมร์รี่ แล้วยิ้ม  “แมร์รี่ งานเลขานุการของ คุณยุ่งไหม คุณมีงานต้องทำมากมายเลยหรือ”   
 
 
“อ้อ ไม่หรอกค่ะ ไม่ยุ่งเลยค่ะ” แมร์รี่ ยืนอยู่ด้วยท่าทางเคอะเขิน  
 
 
เซียวจิ่งเลิกคิ้วกล่าวอย่างใจเย็น “ถ้าคุณไม่ได้งานยุ่ง ไปที่ห้องทำงานผมด้วย พอดีผมมีอะไรจะขอให้คุณช่วยหน่อย”  
 
 
แมร์รี่มองหน้าเซียวจิ่งด้วยความ สงสัย แต่เธอไม่พบสิ่งผิดปกติจากเซียวจิ่ง และไม่รู้ว่าเขาต้องการจะทำอะไร เธอจึงทำได้แค่พยักหน้าและเดินเข้าไปในห้องทำงานเซียวจิ่ง ห้องทำงานเขาใหญ่มาก แม้จะมีเลขานุการห้าคนเข้าไปอยู่ในนั้น แต่ก็ยังดูกว้างขวางมาก เมื่อเซียวจิ่งเข้าไปในห้องและเห็นบรรดาเลขานุการยืนอยู่กลางห้อง เขาก็ชี้ไปที่โซฟาแล้วกล่าวว่า “นั่งก่อนสิ กาแฟยังไม่มา รอสักครู่ในระหว่างที่ผมจัดการกับเอกสาร”   
 
 
มีเอกสารเพียงบางส่วนอยู่บนโต๊ะทำงานเขา เอกสารอื่นๆ ที่เหลือทั้งหมดหายไป เหล่าเลขานุการคิดว่าท่านประธานเซียวอาจนำเอกสารเหล่านั้นไปเก็บไว้ในตู้ เพราะเอกสารมีจำนวนมากเกินกว่าจะจัดการได้  
 
 
เหล่าเลขานุการสงสัยในความสามารถของเซียวจิ่งอยู่ในใจ ขณะนั่งลงบนโซฟาหนังสีดำในห้องทำงานเขา เซียวจิ่งเงยหน้าขึ้นมองพวกเธอ แล้วก้มศีรษะลงจัดการกับเอกสารในมือ  
 
 
ห้านาทีต่อมาประตูห้องทำงานเซียวจิ่งก็เปิดออก เซียวจิ่งวางปากกา ลุกขึ้นยืน แล้วติดกระดุมเสื้อสูท ท่วงท่าการเคลื่อนไหวนั้นหล่อมาก จนเลขานุการทุกคนหายใจเข้าลึกๆ ท่านประธานเซียวช่างมีเสน่ห์น่าหลงใหลเหลือเกิน เวลาที่เขายุ่งอยู่กับงาน!  
 
 
เขาดูหล่อมาก ขณะกำลังอ่านเอกสาร!  
 
 
เย่ว์เย่ว์ถือกาแฟเดินเข้ามา เธอมองไปที่เซียวจิ่ง เซียวจิ่งส่งสัญญาณให้เธอแจกจ่ายกาแฟให้เหล่าเลขานุการ และเดินออกมาจากด้านหลังโต๊ะ เลขานุการหยิบกาแฟและขอบคุณเซียวจิ่ง อย่างไรก็ตามเซียวจิ่งไม่ตอบพวกเขา แต่นั่งลงบนเก้าอี้รับแขก เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ยกขาไขว่ห้าง แล้วถามด้วยสายตาเยือกเย็น “พวกคุณอยากทานขนมหวานด้วยไหม หรืออยากได้เมล็ดแตงโม หรือของว่างไหม”  
 
 
บรรดาเลขานุการรวมถึงเลขานุการกลางและเย่ว์เย่ว์ ต่างมองเซียวจิ่งด้วยความประหลาดใจ แต่ดูไม่เหมือนว่าเขาล้อเล่นเลย เขามองไปที่เลขานุการกลางอย่างเย็นชา ถามซ้ำอีกครั้งว่า “คุณไม่ได้ยินที่ผมพูดหรือ ในเมื่อพวกคุณอยากพักผ่อนคลายเครียด ก็ควรพักผ่อนให้เต็มที่ที่สุดเท่าที่จะทำได้ ขนมเป็นของคู่กับกาแฟ และเมล็ดแตงโมก็เป็นของว่างที่ต้องมีไม่ใช่หรือ แล้วจะดีกว่าไหมถ้าได้ดูหนังสักเรื่อง กินมันฝรั่งทอดกับของว่างไปด้วย… เอ้า…เงียบทำไมล่ะ”  
 
 
เหล่าเลขานุการตัวแข็งทื่อ ขณะถือแก้วกาแฟยู่ในมือ  
 
 
เย่ว์เย่ว์เป็นคนแรกที่เข้าใจในความหมายของเซียวจิ่ง เธอพึมพำแด่เลขานุการคนอื่นๆ รวมถึงเลขานุการกลางอยู่ในใจว่า “พักผ่อนอย่างสงบนะทุกคน”