ปาฏิหาริย์รัก เทพธิดาจำแลง – ตอนที่ 167 ความจริง

เซียวส่าหรี่ตาแคบลงอีก ชำเลืองมองสบตากับเซียวจิ่งอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนข้อสงสัยของโหรวโหรวนั้นไม่ผิดเลยสักข้อ บางทีเรื่องทั้งหมดนี้ที่เริ่มต้นมาเมื่อหลายสิบปีแล้วจะเป็นแผนการ! แม้พวกเขาจะไม่รู้ว่าจุดเริ่มต้นเป็นอย่างไร แต่ก็มีแผนการสมรู้ร่วมคิดสองเรื่องแล้วที่เปิดเผยออกมา นั่นคือ หลินหรูถูกขโมยมาจากพ่อแม่ที่แท้จริงเมื่อสี่สิบกว่าปีมาแล้ว และเซียวจิ้นหนิงกับเซียวโหรวถูกสับเปลี่ยนตัวกันเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว
 
 
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เซียวจิ่งก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโดยอัตโนมัติ และกดหมายเลขของถังซี ถังซีเพิ่งอาบน้ำเสร็จเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ เธอหยิบโทรศัพท์แล้วเดินไปรับสายที่ระเบียง “พี่จิ่ง ไปถึงแล้วเหรอคะ”
 
 
เซียวจิ่งส่งเสียงในลำคอเป็นคำตอบ ขณะมองดูหลินเจียวแล้วกล่าวว่า “แต่หลินเจียวดูเหมือนจะสร้างความขุ่นเคืองให้ใครบางคน และโดนซ้อมยับเยิน เราจะเอายังไงดีกับเรื่องนี้”
 
 
ถังซีเลิกคิ้ว พอจะเดาได้ว่าคงเป็นเรื่องปกติที่หลินเจียวจะทำให้ใครสักคนโกรธแค้น แต่ไม่คิดว่าจะมาถูกเอาคืนในเวลานี้ เธอเลิกคิ้วขณะนั่งลงบนเก้าอี้ที่ระเบียง และเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีดำสนิท กล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “ไม่เป็นไรค่ะ แค่พาเธอมาหาฉัน ฉันเพียงแค่อยากถามอะไรบางอย่างจากเธอ เรื่องอื่นฉันไม่สนใจ”
 
 
เธอไม่ต้องการให้พี่ชายทำร้ายใคร แค่นำตัวหลินเจียวคนนี้มาให้เธอก็พอ
 
 
เซียวจิ่งเห็นเซียวส่ามองมาก็รู้ว่าพี่ชายต้องการฟังเสียงจากโทรศัพท์ด้วยเช่นกัน เขาจึงเปิดสปีกเกอร์โฟน จากนั้นทุกคำพูดของเซียวโหรวก็ได้ยินแก่ทุกคนในที่นั้นด้วย
 
 
เมื่อเหมยไอ้ย่วนได้ยินคำพูดของถังซี เธอเกือบตัดสินใจไปเมือง A พร้อมกับเซียวจิ่ง เพื่อไปพบเซียวโหรว เธอยากเห็นว่าจริงๆ แล้วบุคลิกภาพของเซียวโหรวนั้นเป็นแบบไหน เธอชอบวิธีที่เด็กสาวปฏิบัติต่อศัตรูจริงๆ นั่นคือ ไม่แสดงความเมตตาต่อศัตรูแม้แต่น้อย!
 
 
เมื่อหลินเจียวได้ยินคำพูดของถังซี เธอก็พยายามดิ้นรนต่อสู้และกรีดร้องทันที โดยไม่สนใจความเจ็บปวดบนใบหน้าตนเอง “เซียวโหรว นังเด็กสารเลว บอกให้แม่แกมารับโทรศัพท์เดี๋ยวนี้! ให้แม่ฉันมาพูดโทรศัพท์ด้วย! เร็วๆ!”
 
 
เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของหลินเจียว ถังซีต้องดึงโทรศัพท์ออกห่างจากหูด้วยความรังเกียจ แล้วตอบอย่างเฉยชา “แกคิดว่าแกเป็นใคร ทำไมฉันต้องทำตามที่แกขอ”
 
 
ทางด้านเซียวจิ่ง เมื่อได้ยินคำพูดของถังซีเขาก็มองหน้าเหมยไอ้ย่วน เหมยไอ้ย่วนพยักหน้าและหันไปสั่งอาต๋าให้เคลียร์พื้นที่ จากนั้นเธอก็หันไปมองผู้หญิงสามคนที่กำลังฟังอยู่ด้วยสีหน้าตื่นตกใจ และกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ขอโทษด้วยนะคะ คุณผู้หญิง หนี้ที่ทุกคนติดค้างฉันในวันนี้ ถือว่าฉันยกให้ก็แล้วกัน ตอนนี้เรามีเรื่องนิดหน่อยต้องจัดการ กรุณากลับไปก่อน แล้วค่อยมาเล่นกันต่อพรุ่งนี้นะคะ”
 
 
ผู้หญิงสามคนได้ยินความลับมากมายในวันนี้ พวกเธอรู้ดีว่าถ้าขืนยังอยู่ที่นี่ต่อไปอาจถูกฆ่าปิดปากได้ ดังนั้นเมื่อเหมยไอ้ย่วนขอให้กลับ ทุกคนก็คว้ากระเป๋าและออกจากคาสิโนอย่างเร่งรีบ
 
 
และเพราะเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคาสิโนวันนี้ นักพนันคนอื่นๆ จึงไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะเล่นการพนันอีกต่อไป ดังนั้นเมื่ออาต๋าขอให้พวกเขาออกไป ทุกคนจึงออกไปอย่างรวดเร็ว
 
 
เซียวส่าหันไปมองกลุ่มคนที่มากับเขา เลิกคิ้วขึ้นแล้วบอกว่า “ไปบอกคนพวกนั้นให้ปิดปากให้สนิท เรื่องที่พวกเขาเห็นที่นี่ในวันนี้”
 
 
ทันทีที่เขาพูดจบ กลุ่มชายในชุดสูทผูกเนกไทก็แยกย้ายกันไปทันที
 
 
เมื่อเห็นว่าคนเหล่านี้แยกย้ายกันออกไปอย่างเป็นระเบียบ เหมยไอ้ย่วนก็หันไปมองพวกนักเลงแล้วถอนหายใจ คนของพวกเขาอยู่ในชุดสูทสีดำ ลูกน้องเธอก็อยู่ในชุดสูทสีดำเหมือนกัน แต่ทำไมคนของเขาถึงดูเป็นมืออาชีพ ในขณะที่ลูกน้องเธอดูเหมือนพวกอันธพาล
 
 
หลังจากกลุ่มคนกลับไปหมดแล้ว เซียวจิ่งก็เปิดสปีกเกอร์โฟนอีกครั้ง และคำพูดของถังซีก็ดังออกมาจากโทรศัพท์อีกครั้ง “หลินเจียว ฉันอยากเตือนแกนะ คำว่า ‘สารเลว’ ควรใช้กับคนอย่างแก เพราะพวกเราไม่มีคุณสมบัติสำหรับคำคำนี้”
 
 
เซียวจิ่งมองเหมยไอ้ย่วน ขณะพูดไปในโทรศัพท์ “นี่คือคุณนายเฉิน เป็นคนหนึ่งที่หลินเจียวสร้างความขุ่นเคืองให้ เธอบอกว่าเมื่อกี้หลินเจียวหลุดปากออกมา ดูเหมือนหลินเจียวจะคุ้นเคยกับสถานที่ที่น้องเคยอยู่สมัยเป็นเด็ก ดังนั้นอาจเป็นหลินเจียวที่สับเปลี่ยนตัวน้องกับเซียวจิ้นหนิง”
 
 
เหมยไอ้ย่วนมองเซียวจิ่งด้วยความตกใจ เธอไม่คิดว่าเซียวจิ่งจะบอกข้อมูลนี้แก่เซียวโหรวโดยไม่มีการเกริ่นใดๆ ก่อน เหมือนกับว่าเขาคิดว่าเซียวโหรวจะรับได้โดยไม่รู้สึกอะไร!
 
 
เซียวจิ่งรู้อยู่แล้วว่าเซียวโหรวคนปัจจุบันไม่ใช่เซียวโหรวตัวจริง เธอทำทั้งหมดนี้เพียงเพื่อล้างแค้นให้เซียวโหรวตัวจริง ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาจึงบอกทุกอย่างเกี่ยวกับเซียวโหรวแก่เธอ และปล่อยให้เธอจัดการกับคนพวกนี้เอง
 
 
ถังซีเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะกล่าวว่า “เป็นอย่างที่ฉันเดาไม่มีผิด คุณแม่ฉันไม่ใช่ลูกสาวเถาเยี่ยน ซึ่งนั่นเป็นคำอธิบายว่าทำไมเถาเยี่ยนถึงปฏิบัติต่อคุณแม่แบบนั้น หลังจากหลินเจียวคลอดลูกของเธอเอง พวกเขาสับเปลี่ยนฉันกับเด็กคนนั้น เพื่อให้เด็กคนนั้นได้กลายเป็นลูกสาวที่รักของตระกูลเซียวแทนที่ฉัน ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเด็กคนนั้นได้อยู่อย่างสุขสบายกับชีวิตที่เหมือนเจ้าหญิงในตระกูลเซียว…” เธอหยุด แล้วกล่าวต่อจนจบด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “แต่นั่นคือยี่สิบสามปีที่ผ่านไปแล้ว และทั้งหมดนี้กำลังจะจบลง!”
 
 
หลินเจียวตกใจกับคำพูดของถังซีจนพูดไม่ออก เป็นไปได้อย่างไรที่เซียวโหรว เด็กผู้หญิงที่เติบโตขึ้นมาในชนบทอันยากจน จะรู้เรื่องราวทั้งหมดนี้!
 
 
แม้แต่เหมยไอ้ย่วนก็ยกมือขึ้นปิดปากด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้ ไม่น่าแปลกใจที่ดูเหมือนพ่อแม่หลินเจียวจะรักหลินเจียวมากกว่าพี่สาวอย่างน่าประหลาด เธอเองก็สงสัยอยู่ว่าทำไม ปรากฏว่าประธานหลินผู้มีชื่อเสียง แท้จริงแล้วไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของพ่อแม่เธอ!
 
 
“ไร้สาระ! แกพูดเรื่องไร้สาระอะไร!” หลินเจียวคำราม “เซียวโหรว แกตอแหล หลินหรูเป็นลูกสาวพ่อแม่ฉัน แต่แม่ฉันไม่ชอบเธอ เธอถึงต้องมีชีวิตเหมือนทาส! แกกับจิ้นหนิงสลับตัวกันเพราะแกมันโชคร้าย ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันหรือจิ้นหนิงเลย!”
 
 
“จริงเหรอ…” ถังซีเย้ยหยัน “ผลตรวจพิสูจน์ความเป็นพ่อแม่ปลอมขึ้นมาได้ด้วยเหรอ หลินเจียว ฉันเตือนพวกแกแล้วว่าอย่ามายุ่งกับฉัน แต่คนในครอบครัวแกไม่จริงจังกับคำพูดของฉันเลยนี่ แม่แกผลักคุณแม่ฉันตกบันได และแกก็โทรมาขอเงินคุณแม่ฉัน แกคิดจริงๆ เหรอ ว่าจะข่มเหงรังแกคุณแม่ฉันได้ง่ายๆ”
 
 
หลินเจียวไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อยเมื่อได้ยินว่าหลินหรูถูกเถาเยี่ยนผลักตกบันได เธอกลับหัวเราะด้วยความสะใจแทน “ฮ่าๆ … สมน้ำหน้า! นั่นคือผลกรรมที่มันทอดทิ้งจิ้นหนิง แล้วไปยอมรับผู้หญิงสารเลวอย่างแก!”
 
 
เมื่อถังซีได้ยินคำพูดของหลินเจียว สีหน้าเธอก็เย็นเยือกยิ่งขึ้นทันที และน้ำเสียงเธอเย็นเยือกยิ่งขึ้นไปอีกเช่นกัน “โอ… จริงเหรอ ถ้าอย่างนั้นเรามาดูกันว่าแกจะได้รับผลกรรมยังไงบ้าง แกเห็นไหมล่ะ แกกับครอบครัวของแก ต้องมาชดใช้เวรกรรมในวันเดียวกัน”
 
 
เซียวจิ่งเลิกคิ้วเมื่อเขาได้ยินประโยคนี้ แต่ไม่พูดอะไร เขาดึงเก้าอี้ออกมานั่งลง เมื่อเห็นสีหน้าดุร้ายของหลินเจียว เขาก็เบ้ปาก และวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ
 
 
ความอยากรู้อยากเห็นเปล่งประกายในดวงตาเหมยไอ้ย่วน เวรกรรมอะไร เธอมองใบหน้ายับเยินของหลินเจียว เซียวโหรวหมายถึงที่หลินเจียวถูกเธอลงโทษวันนี้หรือเปล่า
 
 
สิ่งที่ถังซีพูดต่อไปพิสูจน์ให้เห็นว่าเหมยไอ้ย่วนประเมินสมาชิกในครอบครัวหลินเจียวต่ำเกินไป ถังซี กล่าวว่า “แกรู้ไหม เซียวจิ้นหนิงถูกจับกุมในวันนี้ด้วยข้อหาพยายามฆ่า และทำให้ผู้อื่นได้รับบาดเจ็บโดยเจตนา แล้วแกรู้ไหมว่าเป็นเพราะอะไร เพราะเมื่อคราวก่อนเธอยอมรับเองว่าเธอกระทืบเส้นเลือดใหญ่ที่คอฉัน จนฉันเกือบตาย การกระทำของเธอทำให้ฉันต้องนอนโรงพยาบาลอยู่เป็นเดือน และวันนี้เธอจ้างวานคนคนหนึ่งให้วางเศษแก้วไว้ในฉากที่ฉันกำลังถ่ายทำโฆษณาทีวี ทำให้ฉันบาดเจ็บ นี่เป็นความผิดอาญาข้อหาทำให้ผู้อื่นได้รับบาดเจ็บโดยเจตนา เพราะฉะนั้นเธอจึงถูกจับ แกก็รู้ดีว่าในเมือง A เมื่อไม่มีการหนุนหลังจากตระกูลเซียวและตระกูลหลิว เซียวจิ้นหนิงก็แค่คนกระจอกคนหนึ่ง เพราะฉะนั้นเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับฉัน ที่จะทำให้เธอถูกจับกุม นี่คือเวรกรรมที่เซียวจิ้นหนิงได้รับ…
 
 
…ส่วนพ่อแม่แกที่คอยปกป้องแก ก็ถูกจับในข้อหาพยายามฆ่าด้วยเหมือนกัน” ถังซีหัวเราะเยาะ “แล้วคราวนี้ใครล่ะจะปกป้องแก”