ฉันไม่สนใจว่าใครจะเข้ามาในตอนแรก ท้ายที่สุดแล้วฮันเตอร์ที่มาที่สถานที่แห่งนี้เพื่อหาเครื่องดื่มจะมีอะไรให้ทึ่งได้
แต่คนในโรงเตี๊ยมเริ่มพูดขึ้นมา
“เฮ้ ผู้ชายตรงนั้นมัน…”
“อะไร? จริงเหรอ?”
“ทำไมเขาถึงมาอยู่ในที่แบบนี้?”
บาร์เงียบลงอย่างแปลกประหลาดราวกับว่าทุกคนกลัวที่จะหายใจ
ในตอนนี้คงเป็นเรื่องแปลกถ้าฉันไม่อยากรู้อยากเห็น ฉันจึงหันไปมอง ที่ยืนอยู่ตรงนั้นมีชายชราคนหนึ่งในชุดสูทสีดำดูมีราคา
“อืม”
ชายคนนั้นแต่งตัวราวกับเพิ่งกลับมาจากทำงาน เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและเนกไทสีแดงที่ไม่มีลวดลาย ถ้าใครเห็นผู้ชายคนนี้ก็อดคิดไม่ได้
‘ฉันกลับไปโลกภายนอกตั้งแต่เมื่อไหร่’
ชายคนนี้ดูเหมือนพนักงานออฟฟิศทั่วๆไป แต่มีสิ่งหนึ่งที่โดดเด่น ที่เท้าของเขามีรองเท้าผ้าใบสีแดงสด
ไม่ใช่รองเท้า รองเท้าผ้าใบ
‘ว้าว นี่มันรสนิยมอะไรกัน?’
ความแตกต่างที่โดดเด่น แต่ไม่ใช่แค่เสื้อผ้าของเขาเท่านั้นที่แปลกประหลาด
“นม?”
“ใช่”
“ช่วยเติมวอดก้าและน้ำตาลลงในนมอุ่นๆหนึ่งแก้ว จริงๆแล้วมันจะดีกว่าถ้าคุณใช้น้ำผึ้งแทนน้ำตาล”
เจ้าของโรงเตี๊ยมรู้สึกอึดอัดกับออเดอร์แปลกๆ
“เอ่อ…คุณลูกค้า ฉันไม่ใช่บาร์เทนเดอร์…”
“ฉันจะจ่ายอย่างสมราคา ไม่ต้องกังวล”
เจ้าของบาร์พยักหน้าอย่างลังเล ลูกค้าคนอื่นๆกำลังพึมพำอย่างเงียบๆ พวกเขาทั้งหมดยังคงมองไปที่ชายชรา
ดูเหมือนว่าชายคนนี้มีชื่อเสียงมากทีเดียว
‘เขาเป็นใคร?’
ดวงตาของฉันหรี่ลงเล็กน้อย
‘แปลกนะ ฉันจำคนแบบนี้ไม่ได้’
แม้ว่าฉันจะไม่ภูมิใจกับมัน แต่ก็คงไม่มีมนุษย์คนไหนที่อิจฉาฮันเตอร์อันดับต้นๆ ได้มากเท่ากับฉัน โดยธรรมชาติแล้วฉันสามารถพูดทุกชื่อตั้งแต่อันดับที่ 100 ถึงอันดับที่ 2 ทั้งหมดเป็นเพราะความอิจฉาของฉัน
ถึงอย่างนั้น ชายชราในชุดสูทคนนี้ก็เป็นคนที่ฉันไม่คุ้นเคย
‘ฉันคิดว่าฉันเคยเห็นเขาที่ไหนมาก่อน ฉันไปเห็นเขาที่ไหน ที่ไหนกัน?’
หลังจากที่คิดอยู่นาน ฉันก็นึกออก
‘อ่า!’
ฉันจำได้ว่าอยู่ในห้องของฉัน ท่ามกลางเศษกระดาษที่ติดอยู่บนผนัง มีภาพของชายชราคนนี้
[22 วันนับตั้งแต่การหายตัวไปของเซียนดาบ สมาคมฮันเตอร์จะเผชิญกับวิกฤตที่เลวร้ายที่สุดหรือไม่]
‘มันคือเซียนดาบ!’
ฉันจำได้ นี่คือบุคคลที่มีชื่อเสียงที่สุดก่อนที่ยู ซูฮาจะเป็นที่รู้จักในนามจักรพรรดิเพลิง
ฉันลืมไปแล้วเพราะเขาเป็นฮันเตอร์ที่หายตัวไปนาน เป็นเรื่องยากที่จะจำฮันเตอร์เหล่านั้นที่มีบทบาทมากกว่าเมื่อ 10 ปีที่แล้ว
ฉันไม่รู้ว่าจะคิดอย่างไรเมื่อมองไปที่คนที่ฉันรู้จักที่จะต้องหายไป
‘อ๊ะ ใช่…ตอนนี้มันกลับมาหลายปีแล้ว’
ในที่สุดฉันก็รู้สึกว่าได้กลับไปสู่อดีตจริงๆ
‘ชายคนนี้จะกลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกในไม่ช้า…แม้แต่จักรพรรดิเพลิงก็ยังต้องเงยหน้าขึ้นมองเขา’
มันเป็นความรู้สึกที่น่าอัศจรรย์ แม้ว่าฉันจะรู้ว่ามันเป็นเพียงข้ออ้าง แต่ฉันก็ยังคงจ้องไปที่เซียนดาบ ฉันควรทำอย่างไรดี? เป็นเรื่องแปลกที่ได้เห็นชายผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ต่อหน้าฉันแม้ว่าเขาจะเสียชีวิตไปนานแล้วก็ตาม ไม่ว่าจะด้วยเหตุใดมันก็ค่อนข้างแปลก
‘เฮ้ย ไม่ใช่ว่าคุณตาคนนี้มีสกิลระดับ S เหรอ?
ความคิดแล่นผ่านหัวฉันขณะดื่มเบียร์
‘ไม่ใช่สกิลแปลกๆ เหมือนของฉัน แต่สกิลต่อสู้ของจริง…’
ในช่วงเวลานั้นเอง
‘เอ๋?’
มือของฉันขยับโดยที่ฉันไม่รู้ตัว ทันใดนั้นสกิลระดับ S ของฉันก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า
[ฉันอยากเป็นเหมือนคุณ]
-Rank: S+
-เอฟเฟค: ใช้งานอัตโนมัติเมื่อเสียชีวิต
หลังจากเสียชีวิตโดยศัตรู คุณสามารถคัดลอกสกิลของอีกฝ่ายและทำมันให้เป็นสกิลของคุณ
ไม่สามารถคัดลอกสกิลจากเป้าหมายที่เคยฆ่าคุณไปก่อนหน้าแล้ว
สกิลจะถูกคัดลอกโดยการสุ่ม
อย่างไรก็ตาม คุณตายแล้ว!
‘เดี๋ยวก่อน’
ความรู้สึกราวกับถูกสายฟ้าฟาด ความรู้สึกเดียวกันกับที่ฉันรู้สึกเมื่อในที่สุดฉันก็คิดหาวิธีที่จะฆ่าจักรพรรดิเพลิงได้เต็มไปทั่วทั้งร่างกายของฉัน
[ฉันอยากเป็นเหมือนคุณ]
สกิลนี้น่าทึ่งมาก ด้วยสกิลนี้ คุณสามารถคัดลอกสกิลจากฮันเตอร์คนใดก็ได้ อย่างไรก็ตามอุปสรรคเพียงอย่างเดียวคือคุณต้องตายก่อน
อย่างไรก็ตาม
‘ฉันไม่ตายหรอก’
เพราะฉันมีอีกสกิลหนึ่ง
[นาฬิกาไขลานของผู้หวนคืน]
Rank: EX
-เอฟเฟค: ใช้งานอัตโนมัติหลังจากเสียชีวิต
ย้อนกลับ 24 ชั่วโมงก่อนเสียชีวิต
ถึงแม้จะกลับไป แต่ความทรงจำและความสามารถทั้งหมดยังคงอยู่
อย่างไรก็ตามบทลงโทษจะรุนแรงขึ้นตามคลาสของฮันเตอร์
สกิลนี้ถูกคัดลอกจากฮันเตอร์ยู ซูฮา
‘ถ้าอย่างนั้น’
ความหนาวแผ่ลงไปที่กระดูกสันหลังของฉัน
‘ไม่ใช่ว่าฉันคัดลอกสกิลอะไรก็ได้? ฮันเตอร์ที่ล่าสกิลโดยการตาย? ’
ความกดดันที่ต้องฆ่ายู ซูฮา ทำให้ความจริงนี้หลบเลี่ยงฉันมาตลอด แต่ในที่สุดฉันก็รู้ตัว
‘เซียนดาบ ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกในยุคปัจจุบัน’
อึ้ก
ฉันกลืนเบียร์ที่ลืมกินเข้าไปจนเต็มปาก
จักรพรรดิเพลิงที่ได้รับการพิจารณาว่าแข็งแกร่งที่สุดในยุคของเขามีสกิลย้อนเวลาแสนโกง ดังนั้นเซียนดาบผู้นี้ที่ยืนตระหง่านอยู่ทั่วโลกในช่วงเวลาก่อนการหายตัวไปของเขา ผู้ยิ่งใหญ่คนนี้จะมีสกิลอะไร
มันจะไม่ดีเท่ากับสกิลของยู ซูฮาหรือ?
‘ถ้าฉันสามารถคัดลอกมันได้…’
ฉันจ้องมองไปที่แผ่นหลังของชายชราอย่างไม่วางตา
‘แจ๊คพ็อต’
บางที…
การล่าของฉันยังไม่สิ้นสุดลง
