ปลาทองตัวใหญ่โกรธ เกล็ดสีแดงทั้งหมดของมันตั้งตรง แสงสีแดงจำนวนมากพุ่งออกมาจากร่างกายของมัน มันเหมือนกับว่าท้องฟ้าเต็มไปด้วยมีดแสงที่พุ่งตรงเข้าไปหาชายหน้าสุนัข
ชายหน้าสุนัขถอยกลับไปหลบหลังเสาหิน ในจังหวะที่เกล็ดแสงสีแดงนับหมื่นกำลังจะพุ่งไปถึงหน้าประตู มันก็มีวงวนเกิดขึ้นมาขวางเอาไว้ ในตอนที่เกล็ดแสงสีแดงถูกเข้ากับวังวนนั้น พวกมันทั้งหมดก็หายลับไป ดูเหมือนกับว่าเกล็ดแสงสีแดงทั้งหมดถูกดูดเข้าไปในวังวน
‘เซเคร็ดแข็งแกร่งจริงๆ ประตูนี่ถึงจะพังทลายและเหลือเพียงแค่เสาหิน แต่มันก็ยังคงป้องกันการโจมตีจากสิ่งมีชีวิตขั้นทรูก็อตได้ ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาเคยเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวที่สุดในจักรวาล’ หานเซิ่นคิด
ชายหน้าสุนัขยืนอยู่ด้านหลังเสาหิน ขณะที่พลังของปลาทองตัวใหญ่ถูกประตูดูดซับไป หลังจากนั้นเขาก็ยิงลูกธนูออกมาอีกสองลูก
ปลาทองตัวใหญ่พ่นฟองสบู่ออกมาเป็นจำนวนมากเพื่อรับลูกธนู แต่ลูกธนูเขี้ยวทั้งสองสามารถเจาะทะลวงฟองสบู่มาได้
ปลาทองตัวใหญ่ทั้งตกใจและโกรธ แต่มันสายเกินไปแล้วที่จะบล็อคลูกธนูทั้งสอง
ปลาทองตัวใหญ่เคลื่อนตัวหลบลูกธนูเขี้ยวทั้งสองโดยสัญชาตญาณ แต่ปลาทองน้อยเคลื่อนไหวไม่เร็วพอจะหลบลูกธนู ลูกธนูกำลังจะปักเข้าที่หัวของมัน
ลูกธนูเขี้ยวนั้นสามารถสร้างความเสียหายกับปลาทองตัวใหญ่ที่เป็นถึงขั้นทรูก็อตได้ ส่วนปลาทองตัวน้อยเป็นแค่ขั้นลาร์วาเท่านั้น มันไม่สามารถทนต่อพลังของลูกธนูได้อย่างแน่นอน
แต่ในจังหวะที่ลูกธนูเขี้ยวกำลังจะเจาะทะลวงหัวของปลาทองน้อย ก็มีมีดเล่มหนึ่งฟันใส่ลูกธนูเขี้ยวทั้งสองกระเด็นออกไป เจ้าปลาทองน้อยรีบไปหลบหลังปลาทองตัวใหญ่
หานเซิ่นกำลังถือมีดเหตุและผลอยู่ในมือ เขามองไปที่ชายหน้าสุนัขและถาม “เจ้ามีชื่อว่าอะไร และเจ้าเป็นอะไรกับเซเคร็ด?”
ชายหน้าสุนัขควรจะเป็นซีโน่เจเนอิคขั้นทรูก็อต ดังนั้นเขาต้องค่อนข้างมีชื่อเสียงในเซเคร็ด
“คริสตัลไลเซอร์เป็นทาสรับใช้ของเซเคร็ด แต่เจ้ากลับไม่รู้ชื่อของข้าอย่างนั้นหรอ”
ชายหน้าสุนัขเรียกลูกธนูเขี้ยวกลับไปในมือของเขา หลังจากนั้นเขาก็ดึงสายธนูอีกครั้งและเล็งไปที่หานเซิ่น
ในตอนที่สายธนูถูกดึง หานเซิ่นก็รู้สึกได้ถึงพลังมหาศาลจากคันธนูและลูกธนู มันทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก มันเป็นเหมือนกับงูพิษที่พร้อมจะฉกเข้ามาได้ทุกเมื่อ
ขณะที่หานเซิ่นจ้องไปที่ธนู เขาก็คิดกับตัวเอง ‘พลังของชายหน้าสุนัขคนนี้ถือว่าธรรมดาในหมู่ขั้นทรูก็อต เขาไม่ได้แข็งแกร่งเท่ากับเรา แต่คันธนูและลูกธนูของเขาเป็นอะไรที่แปลกประหลาด”
ชายหน้าสุนัขยิ้มและยิงลูกธนูเขี้ยวออกไป ลูกธนูเขี้ยวหายไปในอวกาศเหมือนกับว่ามันสามารถเทเลพอร์ตผ่านช่องว่างของอวกาศได้
“ฮ่าๆ! เจ้ารนหาที่ตายเอง” ชายหน้าสุนัขเย้ยหยันเมื่อเห็นหานเซิ่นถูกลูกธนูเข้าอย่างจัง
แต่ในจังหวะต่อมาชายหน้าสุนัขก็เห็นหานเซิ่นมาปรากฏตัวตรงหน้าเขา และร่างกายของหานเซิ่นที่ถูกลูกธนูยิงใส่ก็หายไป
หานเซิ่นตบใส่ใบหน้าของชายหน้าสุนัข และชายหน้าสุนัขก็ถูกส่งกระเด็นไปชนเข้ากับเสาหิน ขณะที่คันธนูและลูกธนูก็ถูกหานเซิ่นแย่งเอาไป
“ฝีมือของเจ้ามันห่วย และวิชาการยิงธนูของเจ้าก็แย่มากๆ ให้ข้าสอนเจ้าว่าการยิงธนูของจริงนั้นมันเป็นยังไง”
หานเซิ่นดึงสายธนูและเล็งไปที่ชายหน้าสุนัขที่กำลังพยายามพยุงตัวเองขึ้นมาจากพื้น
ชายหน้าสุนัขต้องการจะตะโกนด้วยความโกรธที่หานเซิ่นตบหน้าของเขา แต่เขาตกใจเมื่อเห็นลูกธนูเล็งมาที่เขา มันเหมือนกับว่ามีใครบางคนกำลังรัดคอเขาและทำให้มันยากจะหายใจ
ชายหน้าสุนัขมีความรู้สึกแปลกๆ เขารู้สึกราวกับว่าถ้าเขาขยับแม้แต่นิดเดียว ลูกธนูเขี้ยวก็จะเจาะทะลุสมองของเขา ด้วยเหตุนั้นชายหน้าสุนัขจึงยืนอยู่นิ่งๆและไม่กล้าจะขยับเขยื้อน
“นั่นเป็นไปได้ยังไง? เขาเป็นแค่คริสตัลไลเซอร์คนหนึ่ง… ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งถึงขนาดนั้น…” ชายหน้าสุนัขไม่อยากจะเชื่อ
ในจังหวะที่หานเซิ่นกำลังจะปล่อยลูกธนูออกไปใส่ชายหน้าสุนัข เขาก็เห็นคนหลายคนปรากฏตัวออกมาจากเครื่องเทเลพอร์ต พวกเขาก็คือราชครูกู่เยวียนกับเหล่าเอ็กซ์ตรีมคิง
ราชครูกู่เยวียนตกใจที่ได้เห็นหานเซิ่นที่นี่ พวกเขาเดินทางอย่างเร่งรีบโดยที่ไม่ได้หยุดพัก แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็มาถึงซากปรักหักพังของเซเคร็ดช้ากว่าหานเซิ่น
เมื่อเห็นว่ามีคนปรากฏตัวมาเพิ่มอีก เจ้าปลาทองตัวใหญ่ก็ว่ายเข้าไปหาหานเซิ่นพร้อมกับปลาทองตัวน้อย
ราชครูกู่เยวียนมองไปที่หานเซิ่นและปลาทองตัวใหญ่ หลังจากนั้นเขาก็มองไปที่ชายหน้าสุนัข เขายิ้มขณะที่ถามขึ้นว่า
“ก็อดฟาเธอร์หาน มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่อย่างนั้นหรอ?”
หานเซิ่นพูด “ข้าไม่รู้จักว่าซีโน่เจเนอิคคนนี้คือใคร เขาซ่อนตัวอยู่ด้านหลังเสาหินและยิงธนูใส่พวกเรา ราชครูให้เวลาข้าหนึ่งนาที ให้ข้ากำจัดซีโน่เจเนอิคคนนี้ซะก่อน พวกเราค่อยคุยกัน”
“เจ้าก็เป็นแค่คริสตัลไลเซอร์ทาสรับใช้” ชายหน้าสุนัขพูดขณะที่กัดฟัน
“กล้าดียังไงมาพูดแบบนั้น! ถ้าเจ้ากล้าแตะต้องข้าล่ะก็ แม่ของข้าจะฆ่าเจ้าอย่างน่าอนาถจนเจ้าไม่มีแม้แต่ร่างกายให้ฝัง”
“โอ้ ถ้าอย่างนั้นแม่ของเจ้าคือใครกัน?” หานเซิ่นมองไปที่ชายหน้าสุนัข
ชายหน้าสุนัขกัดฟันและพูด “แม่ของข้าคือมูนชาโดว์ก็อต ถ้าเจ้ากล้าแตะต้องข้าล่ะก็ นางจะฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆ”
‘มูนชาโดว์ก็อต? มีคนแบบนั้นอยู่ในเซเคร็ดด้วยอย่างนั้นหรอ? ทำไมเราถึงไม่เห็นเคยได้ยินชื่อนั้นมาก่อนเลย’ หานเซิ่นคิดเกี่ยวกับมัน จากในสิบขุนพลและสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ มันไม่มีชื่อนั้นอยู่
ราชครูกู่เยวียนดูประหลาดใจ เขามองไปที่ชายหน้าสุนัขและถาม
“แม่ของเจ้าคือมูนชาโดว์ก็อตอย่างนั้นหรอ?”
“ใช่แล้ว แม่ของข้าคือมูนชาโดว์ก็อต ชื่อของข้าคือ ฉีเกอ ถ้าพวกเจ้ารู้ว่าแม่ของข้าแข็งแกร่งแค่ไหน ก็มอบธนูด็อกโครว์คืนมาให้กับข้า ไม่อย่างนั้นพวกเจ้าจะต้องตายกันทั้งหมด” เมื่อเห็นว่ามีคนที่รู้จักชื่อแม่ของเขา มันก็ทำให้ชายหน้าสุนัขดูอวดดีขึ้นมา
หานเซิ่นหันไปมองที่ราชครูกู่เยวียน เขาไม่กลัวใครหน้าไหน เขาแค่อยากจะรู้ว่ามูนชาโดว์ก็อตนั้นเป็นใครกันแน่
ราชครูกู่เยวียนยิ้มและพูดกับหานเซิ่น “ถึงเจ้าจะไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับมูนชาโดว์ก็อต แต่เจ้าก็คงจะเคยได้ยินเกี่ยวกับโครว์สกายด๊อกสินะ”
“โครว์สกายด๊อกที่เป็นหนึ่งในสิบขุนพลของเซเคร็ดนั่นน่ะหรอ?” หานเซิ่นถาม
ราชครูกู่เยวียนมองไปที่ฉีเกอขณะที่พูด “ใช่ โครว์สกายด๊อกเป็นขุนพลผู้พิทักษ์ประตูของเซเคร็ด มูนชาโดว์ก็อตนั้นคือภรรยาของเขา เขาเป็นซีโน่เจเนอิคขั้นทรูก็อต แต่พวกเขาทั้งคู่ไม่ได้เป็นเผ่าพันธุ์เดียวกัน เมื่อดูจากใบหน้าของเจ้านี่ เขาดูเหมือนจะเป็นลูกผสมระหว่างโครว์สกายด๊อกและมูนชาโดว์ก็อต”
“เจ้าพูดได้ถูกต้อง เขาคือลูกผสมของโครว์สกายด๊อกและมูนชาโดว์ก็อต” มีเสียงดังออกมาจากประตูของเซเคร็ด ไม่นานหลังจากนั้นก็มีใครบางคนเดินออกมา
หานเซิ่น ราชครูกู่เยวียนและคนอื่นๆทั้งหมดหันไปมองทางนั้น พวกเขาเห็นคนๆหนึ่งเดินออกมาจากความมืด คนๆนั้นกำลังสวมชุดคลุมสีทอง เขามีเส้นผมและหนวดเคราสีขาว เขาดูเหมือนกับคนแก่ แต่กระดูกของเขาดูแข็งแรงดี เขาดูทรงพลังมากๆ ถึงแม้เขาจะเดินออกมาตามลำพัง แต่มันเหมือนกับว่าราชาเสด็จมาเยือนที่นี่ เขาดูทรงพลังอย่างไม่สามารถบรรยายได้
“ไนน์เทาซันด์คิง” ในตอนที่ราชครูกู่เยวียนและเอ็กซ์ตรีมคิงคนอื่นเห็นชายแก่ในชุดคลุมสีทอง ใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป หนึ่งในเอ็กซ์ตรีมคิงระดับเทพเจ้าตะโกนขึ้นมา
“ไม่คิดว่าในจักรวาลนี้ยังจะมีคนจำข้าได้” ไนน์เทาซันด์คิงพูด
