ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว – ตอนที่ 90

บทที่ 90 สมแล้วที่เป็นไพ่ใบเด็ด
หลังจบการประชุมในช่วงเช้า ลั่วมั่นถูกเฟิงเฉินรั้งเอาไว้
“ทำไมถึงไปซีหลี่กะทันหัน?”
ห้องประชุมอันกว้างใหญ่ดังกึกก้องไปด้วยเสียงของเฟิงเฉิน
ในที่ประชุมมีการกล่าวถึงกิจกรรมต่างๆที่จัดขึ้น ลั่วมั่นบอกว่าสองวันนี้เธอจะเดินทางไปที่ซีหลี่
กะทันหันซะจนเฟิงเฉินไม่มีเวลาได้เตรียมการใดๆ
ทำให้เขารู้สึกว่า ลั่วมั่นยังคงสงสัยในตัวเขาเพราะเรื่องเมื่อคืน
ลั่วมั่นมีสีหน้าเรียบเฉย
“เล่อสวี้โทรหาฉันเมื่อเช้า บอกว่าทางนั้นมีเรื่องที่เขาจัดการไม่ได้อยู่ หากฉันไปทุกอย่างจะเร็วขึ้น”
“เพราะเรื่องงานอย่างเดียวงั้นเหรอ?”
“ไม่งั้นคุณว่าไงล่ะ?” คำถามของลั่วมั่นทำให้สายตาที่เรียบนิ่งของเฟิงเฉินสั่นไหว
เขาเลิกคิ้วขึ้น คนที่ถูกเอาใจจนเคยชินเป็นนิสัย ยากนักที่จะเอ่ยคำขอโทษออกมา
“เพราะเรื่องงานเท่านั้น”
เสียงที่ดังขึ้นของลั่วมั่นทลายความเงียบ เธอลุกขึ้นยืน “งานที่ซีหลี่คงจัดการได้ภายในสามวัน ฉันจะรีบกลับมา”
เฟิงเฉินถอนหายใจออกมา “อืม”
“ใช่สิ เฟิงเฉินคุณจะลองพิจารณาลงทุนทางด้านอุตสาหกรรมอาหารบ้างไหม? อย่างเช่นเค้กอะไรประมาณนี้?”
เมื่อได้ยินประโยค เฟิงเฉินนิ่งไปสักพัก ไม่รอคำตอบของชายหนุ่ม ลั่วมั่นเดินออกจากห้องประชุมทันที
ปล่อยให้เฟิงเฉินยืนนิ่งแข็งอยู่อย่างนั้นในห้องประชุม
เมืองซีหลี่
หลังจากที่ลั่วมั่นเดินทางถึงซีหลี่เธอไม่ได้ตรงไปยังโรงแรมHYโดยทันที
แต่เธอกลับเดินเข้าไปพักที่โรงแรมคู่แข่งของโรงแรมHYที่ตั้งอยู่ตรงข้ามแทน
“เล่อสวี้ ฉันถึงแล้ว”
หลังวางสายโทรศัพท์ ลั่วมั่นเดินวนรอบห้องพัก
กระจกบานสูงหันไปทางทะเลสาปนางฟ้าที่มีชื่อเสียง
เมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้องจะสามารถมองเห็นผืนหญ้าเขียวขจีกว้างใหญ่ที่อยู่ด้านนอก ในสนามหญ้าประดับไปด้วยร่มกันแดด พร้อมชุดอุปกรณ์อำนวยความสะดวกพื้นฐานอย่างเช่นโต๊ะและเก้าอี้เอน
สิ่งเหล่านี้ไม่นับว่าเป็นอุปกรณ์อำนวยความสะดวกระดับหรู เป็นได้เพียงขั้นพื้นฐานเท่านั้น
แต่โรงแรมนี้กลับขึ้นเป็นอันดับหนึ่งของการพักแรมที่ซีหลี่ในปีนี้
เล่อสวี้มาถึงในเวลาอันรวดเร็ว
“ทางนั้นไม่มีใครรู้ใช่ไหม?”
“ไม่มีใครได้ทันสังเกต” เล่อสวี้หย่อนก้นนั่งลงบนโซฟา ยกแก้วน้ำชาขึ้นพร้อมเอ่ย
“โรงแรมโฮมสเตย์แถวนี้ฉันวินดูมาหมดแล้ว ทีแรกมีคนสะกดรอยตามฉันด้วย ตอนนี้พวกเขากลายเป็นหมูตอนที่ไม่กลัวถูกน้ำร้อนลวกแล้ว คงคิดว่าฉันไร้ความสามารถก็แค่มาวินเล่นเท่านั้น”
เล่อสวี้บอกเล่าสถานการณ์ทางโรงแรมที่ซีหลี่อย่างรวบรัด ประมาณว่าผู้จัดการฉือเม่าที่เป็นหลานของประธานสักคนที่อยู่ในโรงแรมในเครือบริษัทHYที่อยู่ในซีหลี่ เขามีเส้นสายที่แข็งแกร่งอยู่เบื้องหลัง วันๆไม่ทำอะไรเลยเอาแต่เที่ยวเล่นไปวันๆ เขาจึงถูกส่งมาที่ซีหลี่ที่ไม่มีใครทำอะไรเขาได้
ใครจะไปรู้ว่าสถานที่หลักที่เล่อสวี้เลือกที่จะจัดกิจกรรมรวมถึงสถานที่ท่องเที่ยวอย่างซีหลี่ด้วย
“หลานของประธานฉือ?” ลั่วมั่นนึกย้อนไปยังประธานคนดังกล่าวที่มักสงบคำเสมอในที่ประชุมคณะกรรมการ “ประธานฉือเป็นคนสมถะ หลานของเขาอยู่เหนือความคาดหมายของฉันจริงๆ”
“สมถะคงเป็นเพียงแค่การแสดงน่ะสิ”
เล่อสวี้วางแก้วลง เผยสายตาเย็นชา “ประธานลั่ว เรื่องที่ซีหลี่มันซับซ้อนและหนักหนากว่าที่คุณคิด บางทีอาจจะไม่ใช่แค่ซีหลี่ ยังมีโรงแรมในเครือHYทั้งหมดในหนิงโจวด้วย”
ลั่วมั่นนิ่งค้างกลางอากาศ
เธอเข้าใจความหมายที่เล่อสวี้จะสื่อทันที ทุกองค์กรต่างมีสถานการณ์ที่ยากต่อการแก้ไข
บริษัทHYมีความซับซ้อนมากไม่ใช่ว่าเปลี่ยนแล้วจะเปลี่ยนได้เลย หลายปีมานี้รายได้ลดลงต่อเนื่อง ตำแหน่งผู้จัดการที่มาที่นี่ต่างลาออกไปจนหมด ไม่ใช่ว่าจะไร้เหตุผลซะทีเดียว
เรื่องนี้ยุ่งยากกว่าที่เธอคิดเอาไว้
บุคคลที่ได้เป็นอันดับหนึ่งของฝ่ายขาย