ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว – ตอนที่ 79

บทที่ 79Eye of the sky
น้ำเสียงเจือความสนิทสนมของชายหนุ่มทำให้ลั่วมั่นคิ้วขมวด แต่กลับไม่สะดวกที่จะแสดงอาการอะไรออกมา จึงควักกระเป๋าเงินออกมา ยื่นธนบัตรชำระเงินให้กับบาร์เทนเดอร์ปึกหนึ่ง ตอบอย่างไม่ยินดียินร้ายว่า
“ขอบคุณสำหรับคำเตือน ฉันอยากจะอยู่เงียบๆคนเดียวสักพัก”
ชายหนุ่มไม่เขยิบเข้ามาใกล้มากกว่านี้อย่างรู้ความ
ไม่รู้ว่าดื่มเหล้าลงท้องไปเท่าไรแล้ว สมองของลั่วมั่นเริ่มผ่อนคลายอย่างช้าๆ
แอลกอฮอล์นี่เป็นของดีจริงๆ
เสียงเพลงที่ดังหนวกหูคล้ายกับโจมตีแก้วหูให้ทะลุ ลั่วมั่นหยิบกระเป๋า ลุกขึ้นยืนโงนเงน เตรียมจะจากไป เธอกุมขมับที่เต้นตุบๆ เพิ่งจะเดินไปไม่ถึงสองก้าว ก็ถูกคนดึงไหล่เอาไว้
“ไปเถอะ ผมจะไปส่งคุณ”
ลั่วมั่นรู้สึกตัวช้าไปจังหวะหนึ่ง เป็นผู้ชายคนเมื่อตะกี้ เธอรีบดิ้นรนออกจากอ้อมแขนของเขา
“ปล่อยฉัน……”
คนรอบด้านพากันชี้ไม้ชี้มือ
ชายหนุ่มโบกมืออย่างรำคาญ ดึงข้อมือเธอเอาไว้ แล้วเอ่ยกับคนที่อยู่รอบๆว่า
“ไม่มีอะไร แฟนสาวก็แค่โกรธ ไม่ต้องดูแล้ว”
คนที่มาล้วนมาหาความสนุก ไม่มีใครอยากมีเรื่อง ดังนั้น แม้จะเห็นว่าสองคนนี้ไม่ปกติ ก็ไม่ได้ถามอะไรให้มากความ เพียงแค่ดูเพิ่มอีกหน่อยเท่านั้น
แรงที่อยู่บนบ่าหนักยิ่งกว่าเดิม ลั่วมั่นดื่มเหล้า แรงจึงไม่พอ แทบจะถูกชายหนุ่มลากจากไป
เพิ่งจะเดินออกจากเคาน์เตอร์บริการเครื่องดื่มในบาร์ เงาร่างทะมึนเงาหนึ่งก็ขวางอยู่ด้านหน้าของทั้งสองคน
“อย่าขวางทาง” ชายหนุ่มตะคอกด้วยความรำคาญ
“พวกสำส่อนที่ไหนมาทำให้คุณหนูลั่วมั่นขุ่นเคืองใจกัน ลากเขาออกไป” เสียงทุ้มเย็นชาดังมาจากผู้มาเยือน ด้านข้างก็มีผู้คุ้มกันตัวใหญ่แข็งแรง เอวหนาคนหนึ่งโผล่มาทันที แยกชายคนนั้นออกจากร่างลั่วมั่น และลากไปทางห้องน้ำ ปล่อยให้เขาดิ้นรนต่อสู้ด้วยความหวาดกลัว และเสียงตะโกนด่าคำหยาบจมอยู่ภายใต้เสียงเพลง
ลั่วมั่นพยุงร่างด้านข้างเข้ากับที่นั่งโซฟา พยายามตั้งสติ ฝืนมองชายที่อยู่ด้านหน้าให้ชัด เสียงอ่อนแรงอยู่บ้าง
“เป็นคุณหรือ”
ชายชราที่ส่งตราประทับให้กับเธอแทนคนคนนั้นในงานประมูล
ชายชราประคองร่างของเธอนั่งบนที่นั่ง เอ่ยตอบผ่านโต๊ะน้ำชาฝั่งตรงข้าม
“วันนี้เป็นวันฉลองวันเกิดของคุณหนูลั่วมั่น ทำไมถึงได้วิ่งมาที่นี่คนเดียวกันล่ะครับ”
เมื่อได้ยินคำพูดนั้น สีหน้าลั่วมั่นก็ค้างแข็ง ไม่ได้ตอบคำถาม
ชายชราปรบมือ เสียงเพลงในไนต์คลับก็เงียบลงในทันที หนุ่มหล่อสาวสวยแต่งตัวด้วยเสื้อผ้ายั่วยวนใจที่เต้นยักย้าย ส่ายสะโพกอยู่บนฟลอร์เต้นรำอย่างบ้าคลั่งก็หยุดลง ได้แต่มองหน้ากันไปมาเช่นกัน
ท่ามกลางบรรยากาศที่มีแสงสลัว เสียงเพลงอวยพรวันเกิดก็ดังขึ้นมา รถเข็นเสิร์ฟอาหารคันหนึ่งถูกเข็นออกมาจากด้านหลังห้องครัว เค้กวันเกิดสีฟ้าอ่อนสามชั้น เปลวเทียนที่ถูกจุดสั่นไหว
คนที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนตกตะลึง พ่อบ้านยื่นกล่องผ้าซาตินกล่องหนึ่งให้ลั่วมั่น
“คุณหนูลั่วมั่น นี่คือของขวัญวันเกิดที่คุณชายของพวกเราจัดเตรียมไว้ให้กับคุณครับ”
ด้านในกล่องที่ถูกตัดเป็นแนวขวางคือต่างหูคู่หนึ่ง โซ่ทองคำขาวประดับด้วยคริสตัลอเมทิสต์สองเม็ดทอประกายวาววับภายใต้แสงไฟ
คนในผับที่มีสายตาแหลมคม จำต่างหูคู่นั้นได้ ก็อุทานออกมาว่า “เป็นEye of the sky”
ต่างหูที่นักออกแบบเครื่องประดับเพชรพลอยระดับโลก Pollyลงมือออกแบบด้วยตัวเอง ปีที่แล้วในงานจัดแสดงสินค้าอัญมณี มีราคาสูงถึงสิบสองล้าน และต่างหูคู่นี้ถูกขนานนามว่า Eye of the sky
ทั่วทั้งผับฮือฮา
ลั่วมั่นกลับตะลึงค้าง คิดเชื่อมโยงไปถึงเหตุการณ์ของขวัญหลายชิ้นในก่อนหน้านี้ เธอเอ่ยอย่างลังเลว่า “คุณชายของคุณคือ…….”
ในใจมีคำตอบอยู่แล้ว
คล้ายกับว่าพ่อบ้านยอมรับคำตอบที่ออกมาจากปากของเธอไปโดยปริยาย “คุณชายบอกว่า ไม่สามารถกลับมาฉลองวันเกิดเป็นเพื่อนกับคุณหนูลั่วมั่นได้ เขาเสียใจมาก แต่ก็หวังว่าคุณจะมีความสุขในวันเกิดครับ”
มุมหนึ่งของไนต์คลับ หญิงสาวเรือนร่างอวบอิ่มถือโทรศัพท์มือถือมาถ่ายรูปแชะๆสองรูป และกดปุ่มส่งบนห้องสนทนาใน We Chat “หลัวแมนจี นี่เป็นภรรยาของเฟิงเฉินสินะ ปิดบังเฟิงเฉินมาสมคบคิดกับชายชราแล้วหรือ”