เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส – ตอนที่ 45: การนัดหมายกับสถาบันวิจัย

 
เวินน่วนไม่ได้พูดอะไร เธอกำลังคิดถึงเรื่องลูกสาว แต่เธอไม่กล้าที่จะแสดงออกอย่างชัดเจน ดังนั้นเธอจึงได้แต่เก็บซ่อนความรู้สึกนี้เอาไว้
เมื่อพวกเขากลับมาบอกอีหลิงให้ไปที่บ้านเก่าตระกูลเจี่ยน เธอจงใจหลีกเลี่ยงที่จะกลับมาด้วย เธอกลัวว่าตนเองจะใจอ่อนเมื่อเธอเห็นอีหลิง
ในเวลานี้เมื่อคิดว่าลูกสาวของเธอจะต้องอาศัยอยู่ที่บ้านเก่าในช่วงเวลานี้ เธอก็รู้สึกไม่สบายใจ
อาหารเย็นมื้อนี้เงียบมาก
โม่ชืออวิ้นไม่กล้าที่จะขยับเขยื้อนมากนักตลอดช่วงเวลานั้น
เมื่อโม่ชืออวิ้นกลับไปยังห้องของเธอเพื่อทำการบ้านหลังจากทานอาหารเย็น ป้าโม่ก็รีบไปเตือนเธอ
“ชืออวิ้น จะถึงวันเกิดของนายน้อยในอีกไม่กี่วัน อย่าลืมจัดเตรียมของขวัญวันเกิดสำหรับนายน้อยด้วย”
“แม่ นายน้อยกับหนูไม่ค่อยคุ้นเคยกันสักเท่าไหร่ หากให้ของขวัญวันเกิดเขาดูเหมือนจะเป็นการประจบเกินไป หนูคิดว่ามันไม่เหมาะสมเท่าไหร่”
“แม่ไม่ได้ต้องการให้ลูกประจบ แต่ต้องการให้ถือโอกาสนี้ขอบคุณตระกูลเจี่ยนสำหรับการดูแลพวกเรา เป็นเวลาพักใหญ่แล้วที่ลูกได้อาศัยอยู่ที่นี่ และพวกเราก็ยังไม่เคยได้มีโอกาสได้ขอบคุณนายท่านกับนายหญิงสำหรับการดูแลพวกเราเลย”
หลังจากที่โม่ชืออวิ้นคิดทบทวนอีกครั้ง เธอก็รู้สึกว่าแม่ของเธอพูดมีเหตุผล
“แต่หนูจะหาของขวัญอะไรให้เขาดี” โม่ชืออวิ้นรู้สึกผิดเล็กน้อย
สิ่งที่นายน้อยสวมโดยปกติแล้วจะเป็นของชั้นดี และแต่ละชิ้นล้วนมีราคาเทียบกับค่าใช้จ่ายในแต่ละเดือนของแม่และลูกสาว หรืออาจจะถึงหนึ่งปีก็มี
“ของขวัญเป็นเรื่องของความตั้งใจ และไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องว่าจะมีราคาแพงหรือไม่ นายน้อยไม่ใช่คนที่สนใจเรื่องของขวัญมากนัก” ป้าโม่โน้มน้าวและวิเคราะห์ “ทำไมลูกไม่ถักอะไรสักอย่างด้วยตัวเองให้กับนายน้อยล่ะ ตอนนี้อากาศหนาว เสื้อกันหนาว ผ้าพันคอ ถุงมือ หรืออะไรสักอย่างก็ใช้ได้แล้วตราบเท่าที่ลูกทำด้วยตัวเองด้วยความใส่ใจ นั่นก็เพียงพอแล้ว”
โม่ชืออวิ้นคิดอยู่ชั่วขณะ และก็รู้สึกว่าสิ่งที่แม่ของเธอพูดมานั้นมีเหตุผลอีกเช่นกัน
“หนูเข้าใจแล้ว หนูจะเตรียมของขวัญเมื่อหนูมีเวลาหลังจากที่ทำการบ้านเสร็จ” โม่ชืออวิ้นยอมรับความคิดเห็นของแม่ของเธอ
ตอนนี้เธอเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายปีสาม และการเรียนของเธอก็ค่อนข้างหนัก ดังนั้นเธออาจจะไม่สามารถเจียดเวลามาตระเตรียมของขวัญได้มากนัก
###
วันพรุ่งนี้เป็นวันศุกร์ และเจี่ยนอีหลิงก็ไปโรงเรียนตามปกติ
ระหว่างช่วงเวลาพักระหว่างคาบ เจี่ยนอีหลิงก็นำเอาโทรศัพท์มือถือของเธอออกมารับส่งข้อความ
บนหน้าจอของเธอ ผู้ที่ติดต่อกับเธอครั้งสุดท้ายส่งข้อความถึงเธอว่า
[Dr.FS พวกเราได้เห็นรายงานการวิจัยที่คุณโพสต์บน SCI แล้ว มันเป็นประโยชน์อย่างมากกับงานวิจัยที่พวกเรากำลังทำอยู่ในตอนนี้ พวกเราต้องการที่จะเชื้อเชิญคุณมายังห้องวิจัยของเราเพื่อที่จะคุยกันในรายละเอียด คุณคิดว่าสุดสัปดาห์นี้ดีไหม]
กระบวนการการตรวจสอบเอกสารงานวิจัยบน DNS ค่อนข้างนาน แต่เวลาที่ใช้ในการตรวจสอบรายงานการวิจัยระยะสั้นนั้นค่อนข้างเร็ว และมันใช้เวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์เพื่อที่จะผ่านการตรวจสอบและเผยแพร่
อีกฝ่ายได้ทำการติดตามความเคลื่อนไหวของ Dr.FS อย่างใกล้ชิด ดังนั้นพวกเขาจึงพบเห็นเรื่องนี้ได้ในทันที
หลังจากที่อ่านรายงานการวิจัย อีกฝ่ายก็ต้องการพบ Dr.FS ด้วยตนเองอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
เจี่ยนอีหลิงตอบกลับไปว่า [มีบางอย่างต้องทำในวันหยุดสุดสัปดาห์นี้]
วันเสาร์เธอต้องไปยังบ้านตระกูลหยูสำหรับงานปาร์ตี้ และวันอาทิตย์ก็จะมีเรียนพิเศษที่พี่ชายคนโตของเธอจัดไว้
[Dr.FS พวกเรามีความจริงใจแท้แน่นอน ค่าจ้างดีมาก คุณสามารถเสนอเงื่อนไขใดๆก็ได้ เราหวังว่าคุณควรจะคิดเรื่องนี้อีกครั้ง]
[วันจันทร์หน้าตอนบ่าย ขอที่อยู่มาให้ฉัน]
เจี่ยนอีหลิงตกลง วันหยุดเธอไม่ว่างแต่เธอสามารถแสร้งเป็นว่าไม่สบายได้ในวันจันทร์ตอนบ่าย และแอบเล็ดรอดออกจากโรงเรียนตอนที่ไปเรือนพยาบาลได้
อีกฝ่ายรีบส่งรูปคิวอาร์โค๊ดกับที่อยู่ให้กับเธอในทันที
[นี่เป็นที่อยู่ของสถาบันวิจัยของพวกเรา คิวอาร์โค๊ดนี้ใช้เพื่อเปิดประตูสถาบันวิจัย คุณสามารถเข้ามาได้ด้วยการสแกน]
เจี่ยนอีหลิงเก็บรูปไว้ในโทรศัพท์