Regressor Instruction Manual – ตอนที่ 36 เปิดอาชีพใหม่ (2)

ใบหน้าอันยิ้มแย้มของปาร์คด็อกกูที่ส่งมา ผมรู้คร่าว ๆ ว่าเขาคิดอะไร
ดูเหมือนเขาคิดว่าผมจะสดชื่นมากขึ้น ผมเชื่อว่าความตั้งใจของเขาคือการทำให้ผมเสียสมาธิด้วยความรู้สึกที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิงด้วยความโรแมนติก อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่เรื่องดีสำหรับผม
เพราะวิธีแก้ปัญหาของเขามาในรูปแบบของหญิงสาวที่ตัวสั่นในอ้อมกอดของผม
“พี่คะ…”
ในช่วงเวลาที่รู้จักปาร์คด็อกกู ผมบอกได้เลยว่าเขาแทบจะไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับตัวเอง
บางทีถ้าคิมฮยอนซึงมาไม่ทันเวลา เขาคงทำอะไรแบบนี้ไปอีกหลายชั่วโมง
“พวกคุณอยู่ที่นี่เอง”
เขามาช้ากว่าที่ผมคิด อันที่จริงผมคาดว่าเขาจะมาถึงเร็วกว่าฮายัน
เขาดูโล่งอกที่เห็นพวกเราทั้งหมด อย่างไรก็ตามการต่อสู้กับจองจินโฮไม่ง่ายอย่างที่คิด เสื้อผ้าของเขาถูกไฟไหม้เล็กน้อย รวมถึงรอยแผลเล็ก ๆ ที่แก้ม
คิมฮยอนซึงมีคุณสมบัติที่สามารถรับประกันได้ว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาด แต่จองจินโฮก็อยู่ไม่ไกลจากเขานัก
‘สัตว์ประหลาด’
อย่างไรก็ตามไม่ว่าจองจินโฮจะเก่งแค่ไหน ความแตกต่างระหว่างค่าสถานะพื้นฐานและประสบการณ์ของพวกเขาก็ชัดเจน
มีเพียงตัวแปรด้านเวทมนตร์เท่านั้นที่สามารถสร้างความแตกต่าง
เมื่อมองไปที่การแสดงออกของฮยอนซึง ดูเหมือนว่าจองจินโฮจะไม่มีชีวิตอยู่แล้ว
“คนอื่น ๆ …” นี่เป็นคำถามที่ละเอียดอ่อน
ก่อนที่ฮายันจะเปิดปาก ผมก็รีบพูด
“ผมฆ่าพวกเขาเองครับ”
” อา”
แน่นอน ผมจะไม่กล่าวหาว่าจองฮายันเป็นฆาตกร มันเป็นทางเลือกที่ดีกว่าในการยอมรับ มากกว่าจะให้เธอจมปลักอยู่กับความเสียใจในสิ่งที่ตัวเองทำ
คิมฮยอนซึงเป็นผู้ชายที่จริงใจ แต่เขารู้ดีกว่าผมว่าเราไม่ควรเก็บคนเหล่านี้ไว้
“จองจินโฮ…”
เขาพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร
การแสดงออกของปาร์คด็อกกูดูมืดมนเล็กน้อย แต่ผมมั่นใจว่าตัวเองหรือฮายันจะมีสีหน้าคล้ายกัน
โดยภาพรวมทุกคนต่างรู้สึกแย่
แน่นอนว่าในกรณีของจองฮายันนั้นแตกต่างกันเล็กน้อย แต่ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่คิดว่าเธอจะรู้สึกหดหู่ใจจากการฆ่า
ในที่สุดคิมฮยอนซึงก็พยักหน้าและเปิดปากพูด “มันจำเป็นครับ”
หัวหน้าที่เชื่อถือคนนี้เริ่มดูแลความคิดของเพื่อนร่วมงาน
“ผมเข้าใจ…”
“ดูเหมือนพวกเขาจะตั้งเป้าหมายนี้ไว้ตั้งแต่แรก ผมไม่รู้ว่าพวกเขาชักชวนซอกวูยังไง แต่ดูเหมือนว่าซอกวูก็เข้าร่วมแผนของพวกเขาด้วยและบางทีถ้าเราตกเป็นเป้าหมาย ผู้คนที่อยู่ในศูนย์พักพิงก็จะตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน”
“…”
“มันอาจจะยาก แต่ผมอยากให้พวกคุณรู้ว่าตัวเองทำในสิ่งที่ถูกต้อง”
” ครับ…”
“คุณทำสิ่งที่ถูกต้องแล้วครับ มันอาจจะเกิดขึ้นขึ้นอีกในอนาคต สถานที่ที่เราอยู่นี้เป็นเพียงบทช่วยสอนและมันอาจจะรุนแรงกว่าในภายนอก นี่เป็นเรื่องยาก แต่จะไม่มีใครวิพากษ์วิจารณ์การตัดสินใจนี้ ไม่สิ ไม่เพียงแต่ตอนนี้ แต่ยังรวมถึงอนาคตด้วย ผมไม่รู้ว่าสิ่งนี้ทำให้คุณสบายใจหรือเปล่า …แต่ผมหวังว่าพวกคุณจะเอาชนะมันได้”
” ขอบคุณครับ”
“…ขอบคุณเช่นกันค่ะ”
มันเป็นสุนทรพจน์ที่ยอดเยี่ยมในแบบของตัวเขาเอง อันที่จริงแล้วคิมฮยอนซึงพูดถูก
พวกเราไม่ได้ทำอะไรผิดพลาด
หากเราปล่อยพวกเขาไป ไม่เพียงแต่ที่พักพิงจะตกอยู่ในอันตราย แต่ยังจะมีเหยื่ออีกมากมาย หลังเขาออกไปข้างนอก
แม้ว่ายูซอกวูจะกลายเป็นจุดเริ่มของประสบการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ของผม แต่สิ่งที่คิมฮยอนซึงพูดก็เป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้
‘เรากำจัดขยะออกไป’
ไม่มีเหตุผลที่จะรู้สึกผิด
“กียองเป็นอะไรไหม?”
“ผมสบายดีครับ แต่บางทีถ้าไม่มีแหวนที่คุณให้…ผมคงจะตายไปแล้ว ผมถูกช่วยชีวิตไว้ถึงสองครั้ง ผมจะตอบแทนคุณอย่างแน่นอน”
“ส่วนแผล…”
” หายเป็นปกติแล้ว”
หลังจากที่ผมพูดจบ คิมฮยอนซึงดูเหมือนจะรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย ไม่มีเหตุผลที่จะทำให้เขาไม่ประทับใจ ณ จุดนี้ เนื่องจากสิ่งต่าง ๆ เป็นไปตามที่เขาต้องการ
ผมไม่รู้ว่าเขากำลังคิดถึงรายละเอียดอะไรอีก แต่ผมรู้สึกภูมิใจกับสิ่งที่ทำ
เราจัดการกับกลุ่มของจองจินโฮตามแผนที่วางไว้ และด้วยเหตุนั้นเราจึงได้รับสิ่งดีกว่าที่ผมคิด
เราอาจเป็นเพื่อนร่วมงานที่บังเอิญมาพบกัน แต่ดูเหมือนว่าเหตุการณ์นี้จะทำให้เราสนิทกันมากขึ้น
มันเหมือนกันสำหรับผม
เราร่วมกันฝ่าวิกฤตและเอาชนะมันไปด้วยกัน
ผมมั่นใจว่าเราทั้งสี่จะมีความสัมพันธ์ที่ดี แม้จะออกไปข้างนอก
แค่จินตนาการว่าคุณกำลังนั่งรถบัสที่คิมฮยอนซึงขับอย่างสะดวกสบาย คุณก็อาจรู้สึกง่วงนอนได้
ไม่สิ นั่นไม่ใช่คำที่ถูกต้อง มันจะทำให้คุณรู้สึกผ่อนคลาย
แม้ว่าปาร์คด็อกกูและฮายันจะปลอดภัย แต่ก็ยังมีสิ่งอื่น ๆ ที่ต้องจัดการเช่นสภาพในปัจจุบันของเรา
“คุณดูเหนื่อยนิดหน่อย ดังนั้นสำหรับผมคิดว่าเราควรพักผ่อนกันก่อน”
“ผมคิดว่านั่นก็ดีเหมือนกัน …เพราะพี่สาวก็ดูเหมือนจะไม่มีแรง”
” ค่ะ”
ในกรณีของฮายัน ผมรู้ว่าเธอยังมีเวทมนตร์อยู่ในตัว
ผมพยักหน้าแล้วหันไปทางคิมฮยอนซึงที่เริ่มเดินมาหาพวกเรา จากการแสดงออก ผมคิดว่าเขาก็รู้เช่นกัน
แต่ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาเพราะคิมฮยอนซึงเป็นคนที่รู้อนาคต
“ฮยอนซึง”
” ครับ? “
“ผมมีอาชีพใหม่เปิดขึ้น”
” อา”
แน่นอนว่าการแสดงออกของเขาดูมีความสุขมาก
“คุณตามมาทันเร็วมาก”
” ครับ ผมใช้เวทมนตร์เพื่อจับมอนสเตอร์ …”
“ผมขอฟังได้ไหมว่ามีอาชีพอะไรบ้าง?”
” แน่นอนครับ”
ปาร์คด็อกกูและจองฮายันมองมาที่ผมด้วยความสนใจ
นี่เป็นหัวข้อดีที่จะพูดถึง ในขณะที่กำลังมองหาสถานที่พักในคืนนี้และผมก็หยิบวัสดุที่เหมาะสมที่จะทำให้บรรยากาศของปาร์ตี้อบอุ่นขึ้น
“ซัมมอนเนอร์ เมจิคเชี่ยน วอร์ลอค อัลเคมิสท์และเฟรมวิซาร์ด มันมีตัวเลือกมากมาย”
“อืม ดูเหมือนมันจะเยอะมาก”
เนื่องจากไม่มีสถานที่เหมาะสมในบริเวณใกล้เคียง ผมจึงเริ่มพูดถึงข้อบกพร่องของแต่ละอาชีพและสิ่งที่ผมวางแผนในภายหลัง
ตัวอย่างเช่นเฟรมวิซาร์ดต้องการเวทมนตร์จำนวนมาก หรือในกรณีของเมจิคเชี่ยน ไม่มีอาชีพที่คุณจะได้รับหลังจากนั้น
ผมยังไม่ได้เปิดเผยค่าสถานะที่แน่นอน แต่คิมฮยอนซึงอาจรู้ว่าผมมีค่าถานะประมาณไหน
“ขอโทษนะครับ…แต่กียองมีพลังเวทย์ไม่มาก…”
“ครับ ผมไม่รู้รายละเอียดเพราะผมไม่เคยเจอวิซาร์ดคนอื่น แต่พลังเวทย์ของผมดูเหมือนจะไม่สูงขนาดนั้นเมื่อเทียบกับฮายัน”
” อืม…”
ผมจำเป็นต้องเปิดเผยข้อมูลส่วนหนึ่ง เพื่อขอคำปรึกษาโดยละเอียด
ไม่มีเหตุผลที่จะซ่อนสิ่งที่ขาด หากเรามีเป้าหมายที่จะสร้างมันให้เป็นข้อได้เปรียบ
“อาจเป็นไปได้ว่าในกรณีของเฟรมวิซาร์ด มันจะดีกว่าถ้าคิดให้มากขึ้น ดูเหมือนว่าความเข้ากันได้ระหว่างกียองและเฟรมวิซาร์ดไม่เลว แต่ถ้าคุณตั้งเป้าหมายที่พลังเวทย์ มันอาจจะมีปัญหาในภายหลัง”
“อืม ผมก็มีความคิดคล้าย ๆ กัน”
ปาร์คด็อกกูดูน่ารักมาก เมื่อเขาพยายามรวบรวมข้อมูลที่ได้รับเข้าด้วยกัน ผมไม่รู้ว่าเขาอายุเท่าไหร่ แต่ผมรู้แน่นอนว่าเขาอายุน้อยกว่าผม
“เมจิคเชี่ยนด้วย….”
ผมรู้ว่าตัวเองไม่ควรพูดอย่างเปิดเผย แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเจ็บปวด
‘ผมร่ายเวทย์ไม่เก่ง’
ถึงกระนั้นผมก็คิดว่าตัวเองทำหน้าที่มามากพอแล้ว การแสดงออกของผมจะไม่ได้ขัดตาอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตามเมจิคเชี่ยนเป็นอาชีพหนึ่งที่ผมไม่ได้วางแผนจะเลือก แต่เมื่อเห็นการแสดงออกของคิมฮยอนซึง ผมก็เริ่มใช้ความคิด
‘ตอนนี้ผมสับสนยิ่งกว่าเดิมอีก’
“โดยส่วนตัวแล้ว มันดูดีกว่าที่จะเลือกซัมมอนเนอร์ อัลเคมิสท์และวอร์ลอค แต่มันก็ยากที่จะเป็นวอร์ลอค ผมไม่แนะนำมันเป็นการส่วนตัว”
“คุณต้องการพลังเวทย์เพื่อให้คุ้นเคย แต่ผมไม่รู้ว่าคุณต้องการพลังเวทมนตร์มากแค่ไหน แต่ดูเหมือนว่าอัลเคมิสท์จะไม่เลว มันเหมาะสมกับกียองที่มีค่าสติปัญญาสูง “
“อันที่จริงผมก็คิดเหมือนกัน ดูเหมือนว่าการเล่นแร่แปรธาตุอาจกระตุ้นให้เกิดเวทมนตร์พร้อมกับตัวเร่งปฏิกิริยา…”
“มันไม่เลวร้ายอย่างที่คุณคิด คุณสามารถปรุงยาและสิ่งต่าง ๆ ได้อีกมากมาย หากคุณต้องการสัตว์เลี้ยง ยังมีวิธีที่เรียกว่า “โฮมุนครุส” ซึ่งได้เปรียบกว่า สิ่งมีชีวิตที่สร้างขึ้นนอกเหนือจากสิ่งมีชีวิตที่ถูกอัญเชิญจะไม่ใช้พลังเวทย์มากนัก”
เมื่อคิมฮยอนซึงพูดถึง ความตื่นเต้นของเขาก็เพิ่มขึ้น ดังนั้นผมจึงคิดว่าคำแนะนำของเขาคงเชื่อถือได้เช่นกัน
เหนือสิ่งอื่นใด เมื่อเห็นการแสดงออกของเขา ผมก็เริ่มรู้สึกเอนเอียงมากขึ้นเรื่อย ๆ อย่างไรก็ตามอาชีพนี้อาจไม่ได้รับการตอบรับที่ดีนัก เพราะอาชีพอัลเคมิสท์นั้นหายาก
ในทำนองเดียวกัน สมมติว่าพรีสต์หายากเช่นกัน มูลค่าของยาจะเพิ่มขึ้นนิดหน่อย
หากคุณคิดว่าพลังศักดิ์สิทธิ์ของพรีสต์มีขีดจำกัดในตอนแรก มันจำเป็นต้องมียาที่มีคุณภาพ
ซัมมอนเนอร์ก็มีเสน่ห์เช่นกัน คุณอาจได้รับซัมมอนอื่น ๆ ในภายหลัง
จนถึงตอนนี้ความคิดของผมก็แล่นไปทั่ว
ปาร์คด็อกกูซึ่งฟังเสียงครวญครางของงานปาร์ตี้มาเป็นเวลานานส่ายหัวและเข้าร่วมการปรึกษานี้
“คุณกำลังพูดอะไร? แน่นอนว่าพี่ต้องเป็นวอร์ลอคสิ”
‘…’
“เมื่อนึกถึงวอร์ลอคที่กำจัดมอนสเตอร์ด้วยการโปรยพลังแห่งความมืด ผมคิดได้ว่ามันเข้ากับพี่เป็นอย่างดี…”
ไม่มีเหตุผลเบื้องหลังคำพูดของปาร์คด็อกกู แต่เขาพูดราวกับตัวเองเชื่อในสิ่งที่เขาพูดจริง ๆ ดูเหมือนเขาจะลืมการยืนกรานก่อนหน้านี้สำหรับผู้บัญชาการไปแล้ว
คราวนี้ดูเหมือนเขาจะติดอยู่กับความคิดที่ว่าผมจะกลายเป็นวอร์ลอค
“แล้วคนที่นั่นจะคิดยังไง? ผมคิดว่ามันไม่ได้สำคัญอะไรมาก เพราะผมจะไล่คนที่พยายามไล่ตามพี่ ลองนึกดูเมื่อเขาสวมเสื้อคลุมสีดำ…แค่จินตนาการก็สุดยอดแล้ว!”
“อัลเคมิสท์น่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า”
ในตอนนี้คิมฮยอนซึงก็เข้าร่วมเช่นกัน
เขาสังเกตเห็นว่าปาร์คด็อกกูเริ่มมีความคิดแปลก ๆ ในหัว
“ไม่! โดยธรรมชาติแล้วพี่เกิดมาเพื่อเป็นวอร์ลอค!”
ปาร์คด็อกกูซึ่งก่อนหน้านี้เคยเป็นนกแก้วผู้บัญชาการ จู่ ๆ ก็เริ่มวิวัฒนาการเป็นนกแก้ววอร์ลอค
“อัลเคมิสท์เก่งกว่าแน่นอน”
“วอร์ลอคโดยไม่มีเงื่อนไข!”
“อัลเคมิสท์….”
“วอร์ลอค! ผมอยากเห็นพี่กียองแสดงพลังแห่งความมืด”
“อัลเคมิสท์!”
“วอร์ลอค!”
ผมคิดว่าสถานการณ์นี้กลับมาอีกครั้งด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่มันน่าอายที่เห็นทั้งสองร้อนรนขึ้นกว่าเดิม
ดูเหมือนพลังแห่งความมืดจะดึงดูดปาร์คด็อกกูอย่างรุนแรง
ในขณะที่เขาจ้องไปที่จองฮายันในลักษณะเดียวกับที่จะขอคำยืนยันจากแพทย์ จองฮายันก็ส่ายหัว
“ฉันเลือกไม่ได้เหมือนกัน พี่เป็นอัจฉริยะในการเล่นแร่แปรธาตุหรือพี่ที่ใช้พลังแห่งความมืด”
แน่นอน ผมไม่ได้ขอเรื่องนั้น
อย่างไรก็ตามการอภิปรายที่ไม่ปรากฏหลักฐานนี้ ดูเหมือนจะรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
ในที่สุดคิมฮยอนซึงก็ต้องเปิดกระเป๋าของเขา
“บังเอิญมาก…บังเอิญทีเดียว…นี่คือสิ่งที่ผมพบ ดูเหมือนมันจะเป็นไอเทมเฉพาะของอาชีพอัลเคมิสท์ หากคุณเลือกมัน ผมยินดีจะให้สิ่งนี้เป็นของขวัญ”
‘มันมาจากไหน? ‘
ตอนนี้ผมสามารถพูดได้อย่างแน่นอนว่ากระเป๋าฃที่คิมฮยอนซึงถือเป็นกระเป๋าวิเศษ แต่ผมนึกไม่ถึงว่าเขาจะนำสิ่งของออกมาอย่างเร่งด่วนขนาดนี้
ด้วยเหตุนี้ผมจึงมั่นใจได้ว่ามุมมองของวอร์ลอคไม่ค่อยดีนัก แต่นอกเหนือจากนั้น ขณะที่ผมตรวจสอบไอเทมที่เขาหยิบออกมา ผมก็ละทิ้งนกแก้ววอร์ลอคออกจากปาร์ตี้เรา