ฉันนี่แหละ ทายาทเศรษฐี – ตอนที่ 138 นอนข้างถนน

ตอนที่138 นอนข้างถนน
เฉินกวงหัวยิ้มแย้มดูมีความสุขอย่างยิ่ง แต่ทันใดนั้นกลับรู้สึกได้ทันทีว่า มีใครบางคนกำลังคว้าแขนหิ้วปีกเขาออกไป หันควับกลับไปมองพบว่าบรรดาลูกน้องของหยวนตงไห่ที่จับตัวเขาลากออกไป
“นี่พวกนายทำบ้าอะไร? เข้าใจผิดแล้ว! เจ้านายพวกนายสั่งให้จับมันไม่ใช่ฉัน! เป็นลูกน้องประสาอะไรวะโง่ชิบหาย!”
เฉินกวงหัวตะโกนดุด่าอย่างเกรี้ยวโกรธ
พวกลูกน้องของหยวนตงไห่ไม่สนใจฟังเรื่องไร้สาระ พวกเขาลากร่างของเฉินกวงหัวออกจากประตูทันที
“เห้ย! หูหนวกรึไงวะ! กูบอกว่าให้ไปจับคนบนเตียงไม่ใช่กู! กล้าแตะเนื้อต้องตัวกูเหรอ? พวกมึงรู้ไหมว่ากูกับเจ้านายของพวกมึงสนิทกันแค่ไหน? ประธานหยวนหยุดพวกเขาทีครับ!”
เฉินกวงหัวเอาแต่โวยวาย แถมยังเอาแต่ใจตัวเองอีก ช่างเป็นเรื่องน่าตลกจริงๆ
หยวนตงไห่เย้ยเยาะกล่าวตอบไปว่า
“คุณเฉิน ผมเคารพในตัวคุณ แค่คุณกลับไม่เคารพผมเลย อีกฝ่ายเป็นถึงแขกคนสำคัญของผม จนมารุกรานคนอื่นแบบนี้ไม่ได้”
เฉินกวงหีวรีบอธิบายตอบทันทีว่า
“ผมยังไม่ได้สร้างปัญหาอะไรให้เลยนะครับ เขาต่างหากที่มาจุ่นเรื่องของผมก่อน ตอนแรกเสี่ยวหลิงกำลังนวดให้ผมดีๆ แต่หัวหน้าพนักงานกลับเรียกเธอออกไปเฉยเลย โดยบอกว่ามีแขกคนสำคัญเรียกตัวไป ที่ผมปล่อยเธอไปเพราะเห็นแก่หน้าคุณ แต่ตั้งนานแล้วก็ยังไม่กลับมาสักที หรือจะให้ผมนอนรอในห้องนวดสักคืนเลยล่ะ?”
หยวนตงไห่ยิ้มและกล่าวน้ำเสียงเข้มว่า
“น้องชายคนนี้เป็นแขกคนสำคัญมากของทางเรา เชิญคุณเฉินกลับห้องนวดของตัวเองไปก่อนครับ เดี๋ยวผมส่งสาวนวดมือดีอีกคนไปให้ ถ้าไม่พอใจอีก เกรงว่าทางเราต้องเชิญคุณออกแล้ว! เข้าใจที่พูดไหมครับ?”
เหล่าลูกน้องของหยวนตงไห่หลายคนจับล็อกเฉินกวงหัวไว้แน่นอน และพยายามบังคับให้เขาออกจากห้องนี้ไป
เฉินกวงหัวโมโหอย่างมาก เขาตวาดดังลั่นว่า
“หยวนตงไห่! ฉันให้หน้านายมาเยอะพอแล้วนะ! คิดจริงๆ หรือว่าที่ฉันสุภาพด้วยเพราะกลัวนาย? อย่าลืมนะว่าผมเป็นใคร กล้าทำให้ฉันขุ่นเคือง คงทรราบผลที่จะตามมาใช่ไหม?”
หยวนตงไห่ตะคอกสวนตอบ น้ำเสียงเฉียบเย็นขึ้นหลายส่วน
“ถ้าคุณเฉินต้องการจะตอบโต้ผมก็เชิญเลย ผมจะรอ! แล้วเตรียมรับศพพวกนี้คุณจ้างมากลับไปด้วย!”
“ได้! หยวนตงไห่ มึงเจอกูแน่!”
เฉินกวงหัวคำรามอย่างบ้าคลั่ง และสะบัดแขนอย่างแรงจนหยุดจากพันธนาการของบรรดาลูกน้อง พร้อมเดินจากออกไปโดยตรง
หยวนตงไห่ไม่ได้สนใจอีกฝ่ายเลย แต่รีบตรงเข้ามาพูดกับจ้าวเฉียนด้วยรอยยิ้มว่า
“บอสจ้าว ผมต้องขอโทษจริงๆ ที่ปล่อยให้คนแบบนี้มารบกวนคุณ”
“ไม่เป็นไร ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณ นายออกมาช่วยได้ทันเวลาพอดี”
จ้าวเฉียนยิ้มตอบ
หยวนตงไห่กล่าวตอบกลับด้วยความนอบน้อมว่า
“ถ้าอย่างนั้นผมไม่รบกวนแล้วครับ เธอก็นวดให้บอสจ้าวดีๆ ล่ะ อย่าทำให้เขาต้องผิดหวังเด็ดขาด”
“ได้เลยค่ะ”
หยวนตงไห่รีบพาเหล่าลูกน้องคนที่เหลือถอยออกไป พร้อมปิดประตูให้อย่างเบามือ
เฉียงกุยหลิงรีบตรงไปล็อกประตูและถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก
จ้าวเฉียนยิ้มและกล่าวถามขึ้นว่า
“ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เหมาะกับสถานที่แบบนี้จริงๆ นั่นแหละ ลองเปลี่ยนที่ทำงานดูไหม?”
ดวงตาของเฉียงกุยหลิงฉายแววดูหม่นประกาย เธอพูดไม่ออกบอกไม่ถูกอยู่สักหนึ่ง ก่อนเอ่ยขึ้นว่า
“หนูไม่เคยเรียนหนังสือ แถมไม่มีทักษะความสามารถอะไรเลย ถ้าต้องการอาชีพที่มีรายได้สูงแต่ไม่ต้องใช้ทักษะอะไร ก็มีแต่งานแบบนี้เท่านั้นแหละค่ะ”
จ้าวเฉียนยิ้มถามต่อว่า
“เธอแต่งหน้าเองรึเปล่า? ถ้าใช่ถือว่าฝีมือดีมากเลยนะ สนใจทำงานในด้านนี้ไหม ตัวอย่างเช่นช่างแต่งหน้าประจำกองถ่ายอะไรแบบนี้น่ะ?”
เฉียงกุยหลิงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว เธอตอบกลับไปว่า
“ใช่ค่ะ หนูชอบเรียนแต่งหน้าด้วยตัวเองผ่านคลิปสอนบนอินเตอร์เน็ต อืม…แต่หนูเคยแต่แต่งหน้าให้ตัวเอง ไม่เคยแต่งให้คนอื่นมาก่อนเลย”
จ้าวเฉียนพยักหน้าตอบว่า
“เข้าใจแล้ว งั้นฉันจะส่งที่อยู่กับหมายเลขโทรศัพท์ให้นะ ถ้ามีเวลาก็ลองไปพบอีกฝ่ายดู แล้วบอกกับทางนั้นว่า ฉันแนะนำให้เธอเข้ามาสมัครเป็นช่างแต่งหน้า จากนั้นเธอก็สอบสัมภาษณ์ ตราบใดที่ผลการสัมภาษณ์ไม่เลวร้ายอะไรนัก ทางนั้นจะต้องรับเธอเข้าทำงานแน่นอน รายได้ค่าตอบแทนค่อนข้างสูงมาก ถ้างานแต่งหน้ามีคุณภาพพอ ขั้นต่ำที่ได้คงสักวันละหนึ่งพันหยวน”
พอได้ยินคำว่าวันละหนึ่งพันหยวน เฉียงกุยหลิงตอบตกลงโดยไม่คิดเลย เธอกล่าวขอบคุณจ้าวเฉียนว่า
“หนูต้องขอบคุณจริงๆ ค่ะ ถ้าฉันได้เข้าทำงานที่ใหม่จริงๆ ขอเชิญคุณไปทานอาหารด้วยกันสักมื้อนะคะ”
จ้าวเฉียนยิ้มพลางโบกมือปัด
“ฮ่าฮ่า…อย่าสุภาพนักเลย นวดฉันให้ดีก็พอ”
เฉียงกุยหหลิงหัวเราะคิกคักดูมีความสุขอย่างมาก เธอรีบกดจุดนวดจ้าวเฉียนต่อทันทีด้วยความประณีต
วันนี้จ้าวเฉียนเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก หลังจากนวดไปได้ไม่นาน เขาก็คล้อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว ไม่รู้เลยว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่เขากลับตื่นขึ้นท่ามกลางความงุนงง เพราะได้ยินเสียงใครบางคนพยายามพังประตูเข้ามาด้วยความเกรี้ยวกราด จ้าวเฉียนรีบวิ่งไปเปิดประตูทันที พอเปิดออกมาก็พบว่าเป็นตำรวจกลุ่มใหญ่
“โอ้! คุณตำรวจมีอะไรหรือเปล่าครับ หรือจะมาจับผม?”
จ้าวเฉียนเอ่ยปากบ่น
“ถ้าคุณไม่ได้ทำอะไรผิดก็ไม่ต้องกลัวว่าจะโดนจับครับ เราขอตรวจสอบบัตรประชาชนของคุณหน่อย”
จ้าวเฉียนมองดูสภาพเปือยกาย นุ่งแค่ผ้าขนหนูตัวเดียวและตอบกลับไปว่า
“คุณตำรวจ คิดว่าผมที่อยู่ในสภาพนี้จะพกบัตรประชาชนมาด้วย?”
“ถ้าอย่างนั้นทางเราก็ขอโทษด้วยครับ ออกไปยังห้องแต่งตัวพร้อมเราด้วยครับ”
จ้าวเฉียนรีบยื่นมือห้ามไม่ให้ตำรวจเข้าใกล้ตัว และกล่าวสวนขึ้นว่า
“ผมไปเองได้!”
“เอาล่ะ งั้นส่งคนไปที่ห้องแต่งตัวสักสองสามนายพอ”
จ้าวเฉียนเดินนำตำรวจอีกสามนายเข้าไปยังห้องแต่งตัว เขาไขกุญแจเปิดล็อกเกอร์และหยิบบัตรประชาชนส่งให้ ในเวลาเดียวกัง หยวนตงไห่ก็มาถึงพอดี จ้าวเฉียนบอกอีกฝ่ายไปว่าอย่าเพิ่งตื่นตระหนกไป รอดูการเคลื่อนไหวของทางตำรวจก่อน
ตำรวจตรวจชอบบัตรประชาชนของจ้าวเฉียนโดยละเอียด ก่อนหมุ่นคิ้วขึ้นเล็กน้อย
จ้าวเฉียนรู้สึกหดหู่ใจไม่น้อย จึงเอ่ยถามไปว่า
“คุณตำรวจ ผมขอถามได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น ผมแค่มานวดเฉยๆ มันผิดกฎหมายเหรอคครับ? ถึงขั้นตรวจค้นบัตรประชาชนกันแบบนี้?”
“มีคนรายงานว่า มีเด็กผู้หญิงทำงานผิดกฎหมาย และลูกค้าบางคนทำการเสพยา เพื่อความแน่ใจ ทางเราต้องค้นทุกห้อง”
จ้าวเฉียนแสยะยิ้มกว้างในทันใด เฉินกวงหัวนี่มันเล่นไม่ซื่อจริงๆ
จ้าวเฉียนยังคงยื่นนิ่งอยู่เคียงข้างตำรวจทั้งสามนายและให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี หลังจากนั้นทางตำรวจก็บุกเข้าไปตรวจสอบห้องนวดทุกซอกทุกมุมอย่าบงละเอียด ก่อนจะแงะพรมบนพื้นออกมาทันที
จ้าวเฉียนในตอนนี้ยังมัวปั้นหน้าผ่อนคลายได้ยังไง ถึงเขาจะไม่ได้ทำ แต่เฉินกวงหัวต้องทำอะไรสักอย่างในระหว่างที่เขาประมาทแน่นอน
และมันก็เป็นจริงตามนั้น เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นในทันใด ตำรวจพบซองที่บรรจุผงสีขาวไว้อยู่ข้างใน ดูจากน้ำหนักประมาณ50กรัมเห็นจะได้
จ้าวเฉียนและหยวนตงไห่ถึงกับผงะ ทำไมถึงมีเจ้าสิ่งนี้อยู่ในห้องได้?
“คุณจ้าวเฉียน โปรดตามพวกเรากลับไปยังโรงพักเพื่อสอบสวนด้วยครับ”
ขณะที่กำลังกำลังตรงเข้ามาจับกุมจ้าวเฉียน หยวนตงไห่ก็พยายามที่จะเข้ามาหยุดไว้ แต่จ้าวเฉียนกลับยกมือส่งสัญญาณว่าไม่ต้องเข้ามา
“หยวนตงไก่ ฝากนายตรวจสอบเรื่องนี้ให้ที หวังว่าชื่อเสียงของฉันจะไม่ถูกทำลายเพราะเรื่องไร้สาระเหล่านี้ อาจจะมีลูกค้าบางคนไม่พอใจ เลยกลั่นแกล้งผมแบบนี้”
จ้าวเฉียนจงใจเน้นย้ำคำว่า ‘ลูกค้า’ เพื่อเตือนสติให้หยวนตงไห่หวนนึกถึงเฉินกวงหัว เพราะสถานที่แห่งนี้มีเพียงเฉินกวงหัวคนเดียวที่ไม่พอใจจ้าวเฉียน ดังนั้นอีกฝ่ายจึงเอาคืน
หยวนตงไห่เป็นคนฉลาดหัวไวและทันเกม เขาเข้าใจได้ทันทีว่าจ้าวเฉียนกำลังหมายถึงอะไร และไม่ควรปะทะกับตำรวจโดยไม่จำเป็น
จ้าวเฉียนเปลี่ยนเสื้อผ้าและเดินทางไปที่โรงพักพร้อมกับบรรดาเจ้าหนเที่ตำรวจอีกหลายนาย
หยวนตงไห่เข้าสอบสวนเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว และในที่สุดก็พบว่ามันเป็นฝีมือข้างเฉินกวงหัวจริงๆ เขาให้เส้นสายของตัวเองโทรหานักการเมือง เพื่อกระตุ้นให้ทางตำรวจเคลื่อนไหว
เนื่องจากมั่นใจแล้วว่านี่เป็นฝีมือของเฉินกวงหัว หยวนตงไห่จึงรีบโทรหาอีกฝ่ายทันที
“คุณเฉิน รู้ตัวไหมว่าคุณกำลังเล่นกับไฟอยู่?”
เฉินกวงหัวแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร และกล่าวตอบกลับไปอย่างไร้เดียงสาว่า
“ประธานหยวนพูดแบบนี้หมายความว่าอะไรเหรอครับ? ผมกำลังเล่นกับไฟตรงไหน?”
หยวนตงไห่ระเบิดหัวเราะเยาะดังสนั่น กล่าวตอบไปว่า
“ฮ่าฮ่าๆ …คุณกำลังทำอะไรลงไปคงรู้อยู่แก่ใจ ผมแค่อยากจะเตือนคุณว่า เลิกทำเรื่องโง่ๆ ดีกว่าครับ ไม่อย่างนั้นคุณเตรียมนอนข้างถนนได้เลย!”
แน่นอนว่าเฉินกวนหัวไม่ได้หวาดกลัวเลยสักนิด แต่อย่างใดเขายังกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า
“ในเมื่อมันกล้าเล่นกับผม ผมก็ไม่มีอะไรต้องกลัวมันเช่นกัน โอ้? คิดจะทำอะไรผมงั้นเหรอ? ผมได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในสิบผู่ประกอบการดาวรุ่ง ถ้ากล้าก็ลองดูได้!”
หยวนตงไห่ขบฟันแน่นพร้อมตัดสายทิ้งไปทันทีด้วยความโกรธเกรี้ยว เนื่องจากว่าเฉินกวงหัวไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ดังนั้นถึงคราวที่เขาต้องสั่งสอนให้อีกฝ่ายหลาบจำเสียแล้ว