ตอนที่ 853 ไม่ใช่พี่น้องร่วมพ่อแม่เดียวกัน
คนที่มาส่งกนิษฐาคือแปด
“แปด ทำไมความสัมพันธ์ของพ่อบุญธรรมกับธัชชัยถึงได้เปลี่ยนมาเป็นแบบนี้ได้หล่ะ? นี่คือเตรียมที่จะจับมือร่วมกับธัชชัยแล้วใช่มั้ย? ”
กนิษฐาลองหยั่งเชิงถามดู
“มันเป็นคำสั่งของพ่อบุญธรรม เธอทำตามก็พอแล้ว และจำเอาไว้อย่าไปยุ่งอะไรกับครอบครัวของธัชชัยอีก รวมสิบห้ากับวัจสาด้วย ไม่อย่างนั้นเธอจะได้โดนพ่อบุญธรรมฆ่ากับมือแน่นอน”
แปดพูดในสิ่งที่อำเภอพัดรักพ่อบุญธรรมของเขาคิดออกมา แต่จากวิธีการที่แปดพูดมันยิ่งดูน่ากลัวขึ้นไปอีก
“ฉันเชื่อฟังคำสั่งของพ่อบุญธรรมอยู่แล้วหล่ะ แค่ว่าอยู่ๆ พ่อบุญธรรมก็เปลี่ยนไป….คือมันไวเกินไปหน่ะ”
คำพูดของแปดนั้นทำให้กนิษฐาตระหนกกลัวขึ้นมา แต่ก่อนนั้นเขาเป็นคนสั่งให้เธอลงมือกับสองพี่น้องนั่นแท้ๆ แต่มาตอนนี้กลับกลายเป็นว่าเพื่อสองพี่น้องนั่นแล้ว พ่อบุญธรรมถึงกับจะฆ่าเธอเลยเหรอเนี่ย?
“มีอะไรอีกมั้ย? ” แปดถามเสียงเย็น
จริงๆ ถ้าหากไม่รู้ว่าเรื่องมันเป็นยังไงมา เขาเองก็คงจะสงสัย และไม่เชื่อว่าพ่อบุญธรรมจะเปลี่ยนจริงๆ
“ไม่มีไม่มี ฉันก็แค่…..แปลกใจเฉยๆ ” กนิษฐาตอบพลางถามนำ “หรือว่าแปดไม่คิดว่ามันแปลกหล่ะ? ”
“ถ้าธัชชัยไม่ได้นามสกุลนี้หล่ะก็ มันก็ไม่แปลก”
คำพูดของแปดนั้นมีแต่คนที่รู้ความจริงอยู่ก่อนแล้วถึงจะฟังเข้าใจ แต่กนิษฐาที่ซึ่งเป็นคนหัวไวนั้นเธอก็รู้ทันทีว่าที่เขาพูดมานั้นมันจะต้องเป็นเหตุให้อำเภอพัดรักเปลี่ยนใจ
ถ้าธัชชัยไม่ใช้นามสกุลนี้? หรือว่าจะให้ใช้นามสกุลเดียวกับเธอหล่ะ?
กนิษฐาไม่ได้ถามต่อ ด้วยเพราะเธอรู้ว่าถึงเธอจะถามไปยังไงซะแปดก็ไม่พูดแล้ว
หลังจากที่กลับมาจากอ่าวตื้น กนิษฐาก็เอาแต่ครุ่นคิดถึงปัญหาที่ว่านี่
สองเดือนก่อน ธัชชัยถูกอำเภอพัดรักจับไปไว้ที่ sky dream เธอก็คิดว่าเขาจะต้องตายแน่ๆ แบบไม่ต้องสงสัยเลย แต่เขากลับรอดกลับมา
ด้านเมื่ออำเภอพัดรักกลับมายังเมือง S ก็เปลี่ยนไปมากขนาดนี้ แถมยังไม่ให้เธอไม่ยุ่งกับครอบครัวของธัชชัย ในที่นี้ยังรวมถึงไอ้เด็กตะวันกับยัยต่ำต้อยวัจสานั่นด้วยอีกต่างหาก!
หรือว่าเขาเตรียมที่จะสมานฉันท์กับธัชชัยไปเสียแล้ว?
แถมคำที่เรียกว่า อาชัย ของอำเภอพัดรัก นั่นทำให้เธอรู้สึกแย่ ตัวเขาเรียกธัชชัยด้วยถ้อยคำที่แสดงออกถึงความรักแบบนั้น
หรือว่า….
อำเภอพัดรักกับวิศาลจะเป็นพวกชอบไม้ป่าเดียวกันเหมือนกัน?
นั่นก็คงจะไม่ใช่ เพราะในปราสาท sky dream ยังมีรูปหล่อขี้ผึ้งของผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ด้วย
อีกอย่างคำพูดของแปดที่ว่า ถ้าธัชชัยไม่ได้นามสกุลนี้ แล้วเขาจะนามสกุลอะไรหล่ะ?
คงไม่ใช่เหมือนกับพวกลูกบุญธรรมคนอื่นๆ ของอำเภอพัดรักหรอกนะ?
แต่ความเป็นไปได้ในข้อนี้ต้องวางลง ด้วยเพราะธัชชัยไม่มีทางที่จะก้มหัวให้อำเภอพัดรักอย่างแน่นอน อีกอย่างถ้าหากว่าจะให้ธัชชัยเป็นลูกบุญธรรมของอำเภอพัดรักแล้วหล่ะก็ เขาก็ต้องมีชื่อย่างสิบหกหรืออะไรประมาณนั้น
การที่เรียกเขาว่า อาชัย ก็ค่อนข้างสนิทชิดเชื้อมากทีเดียว!ผู้หญิงมักจะมีความละเอียดอ่อนมากยิ่งกว่าดังนั้นเธอจึงสัมผัสได้ว่าการเปลี่ยนแปลงของอำเภอพัดรักนี้ไม่ได้เปลี่ยนไปแค่นิดหน่อยเท่านั้น แต่นี่มันเปลี่ยนไปจนน่าประหลาดใจเมื่อกนิษฐากลับมาถึงบ้านตระกูลศรีทอง วรพลก็ดูเหมือนเพิ่งจะกลับมาได้ไม่นาน เนื้อตัวหึ่งไปด้วยกลิ่นเหล้า แต่ก็ยังงกอดมิ้นซึ่งเป็นลูกสาวเอาไว้ในอ้อมกอดแน่น“มิ้น…”เมื่อผ่านอะไรมามากมาย ในใจของกนิษฐาตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่มิ้นผู้เป็นลูกสาวแต่เพียงคนเดียวเธอเกลียดสองพี่น้องตระกูลนี้ แต่สำหรับลูกสาวของเธอแล้ว เธอเกลียดไม่ลงจริงๆเหตุผลที่เธอยังใช้ชีวิตอยู่ด้วยความอัปยศอดสูนี้ นอกจากการแก้แค้นแล้ว ก็เพราะเธอไม่อาจจะทิ้งลูกสาวของตัวเองเอาไว้ได้“ฐา….เธอ….เธอกลับมาแล้วเหรอ? ”วรพลเมามาย ดวงตาเยิ้มของเขามองหญิงสาวด้วยความรักแต่กนิษฐากลับดึงออกมาแค่ลูกสาวของเธอพลางว่ากราดเสียงแหลม “วรพล กินเหล้าด้วยแล้วทำไมยังจะเอาลูกไปด้วยอีกหล่ะฮะ? ”“ก็นัดกับชัยเขาไว้…มีความสุขมาก ดังนั้นก็เลยต้องดื่มกันหน่อย…..”กนิษฐากลอกตาใส่วรพลหนึ่งที ก่อนจะเริ่มสั่งการ “พ่อบ้านภูษิต ยังไม่รีบเอาคุณชายใหญ่ไปอาบน้ำอีกหรือไงฮะ? ”กนิษฐาไม่รอต่อไป เธอเดินอุ้มลูกสาวขึ้นไปนอนชั้นสองทันที เมื่อเอาลูกสาวไปวางที่เตียงเรียบร้อยแล้ว เธอก็คิดอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง ดังนั้นเธอจึงเดนตรงไปที่ห้องนอนของวรพลห้องนอนของวรพลถูกรีโนเวทจากห้องบำบัดเก่าแน่นอนหล่ะว่าธัชชัยทายได้แม่นยำจริงๆ แม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะแต่งงานกันแล้ว แต่วรพลกับกนิษฐาก็ไม่ได้นอนเตียงเดียวกันด้วยเพราะเธอได้ทำการตัดสินใจแล้วว่าตลอดชีวิตนี้ ผู้ชายคนที่จะนอนกับเธอได้มีเพียงธัชชัยเท่านั้น!ในตอนที่เธอเดินเข้าไปในห้องนอนของวรพล พ่อบ้านภูษิตก็ช่วยวรพลอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว กำลังเช็ดน้ำที่เปียกผมให้อยู่“พ่อบ้านภูษิต เดี๋ยวฉันทำเอง ลงไปเถอะไป”กนิษฐาพูดพลางหยิบเอาผ้าขนหนูมาจากมือของพ่อบ้านภูษิต“อ่ะเอ่อ..ได้ครับๆ ” พ่อบ้านภูษิตนับคำก่อนจะออกไปเขาจึงช่วยปิดประตูให้อย่างเบามือในเมื่อเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว พ่อบ้านภูษิตก็หวังที่จะให้ทั้งคู่มีความสุขสงบร่วมกันในขณะที่เธอกำลังเช็ดผมให้วรพลอยู่นั่นเอง วรพลที่เมาไวน์อยู่ก็คล้องเอวของหญิงสาวเข้ามา“ฐา….เธอรู้มั้ยว่าฉันหน่ะรักเธอแค่ไหน? ”มันเหมือนกับเสียงกระซิบรำพันตัวของกนิษฐาแข็งเป็นหิน แต่มือก็ยังคงเช็ดผมให้ต่อไป“พล ชัยกับคุณไม่ได้เป็นพี่น้องร่วมพ่อแม่กันใช่มั้ย?”ที่กนิษฐามาหาวรพลคืนนี้นั้นก็เพื่อจะลองดูว่าการที่เขาเมานี้ เธอจะสามารถถามอะไรเขาได้มั่งมั้ยตามที่แปดบอกว่าถ้าธัชชัยไม่ได้ใช้นามสกุลนี้ นั่นอาจจะเป็นไปได้ว่าธัชชัยไม่ได้เป็นลูกของคุณปรีดิทหรือเปล่า?“ทำไมเธอรู้หล่ะ? ” ตอนนี้หัวสมองของวรพลสับสนวุ่นวายไปหมดมันเป็นแค่คำตอบของคนที่ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก แต่คนได้ยินนั้นถึงกับตัวแข็งไป เธอเดาได้แม่นยำทีเดียว!……สำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง การที่ไม่บ้านโดยที่ไม่ต้องวิ่งวุ่นเหนื่อยตรากตรำ ไม่ว่ามันจะเล็กหรือใหญ่ หรูหราหรือเรียบง่ายมันก็เป็นบ้านของเธอเพื่อให้ลูกและผู้หญิงของเขาอุ่นใจ ดังนั้นเขาจึงโอนชื่อเจ้าของบ้านที่ชานเมืองเป็นชื่อของวัจสาแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องเล็กน้อยเลยสำหรับธัชชัย แต่มันก็มากพอที่จะทำให้วัจสารู้สึกสบายใจ และมีความหมายมากสำหรับเธอวัจสาตื่นขึ้นมาเตรียมอาหารเช้าให้สองพ่อลูกแต่เช้าตรู่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นการเข้าครัวครั้งแรกของเธอ เมื่อเธอได้มีโอกาสทำอาหารในนั้นเธอจึงลองทุกอย่างที่เธออยากทำด้านลูกน้อยไม่ว่าอะไรเขาก็ยอมทั้งนั้นของเพียงได้อยู่กับแม่ของเขา แม้ว่าจะต้องเปลี่ยนที่นอนก็ตามทีเมื่อเห็นหญิงสาวที่ตื่นขึ้นทำงานบ้านแต่เช้าดั่งผึ้งงาน ธัชชัยก็รู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเดินผ่านหญิงสาว มือใหญ่ก็ลูบผ่านเธอเบาๆเมื่อเห็นว่าลูกชายอาบน้ำเสร็จแล้วและกำลังเดินมา วัจสาจึงทำได้เพียงมองธัชชัยตาขวาง ไม่ได้ว่าตำหนิอะไรเขาถึงจะมองด้วยความโกรธแต่สำหรับสายตาของชายหนุ่มแล้ว มันเต็มไปด้วยเสน่ห์สองวันนี้ธัชชัยได้กินอิ่มนนหลับดี ทำให้รูปร่างหน้าตาของเขาดูทรงเสน่ห์เปล่งรัศมี“หม่ามี๊วันนี้หม่ามี๊สวยมากๆ เลย ตะวันรักหม่ามี๊ที่สุด”ตะวันรู้สึกว่าสายตาของหม่าม๊๊เขาถูกพ่อของเขาแย่งชิงไป เด็กน้อยเองก็รู้สึกไม่เต็มใจนักที่ถูกทอดทิ้ง ดังนั้นเขาจึงทำตัวให้มีบทบาทขึ้นมา“หม่ามี๊ก็รักตะวันที่สุดเหมือนกันครับ”วัจสาจูบไปที่หน้าผากของลูกชาย ก่อนจะส่งนมอุ่นให้มือน้อยๆ จับไว้“สา ไปบริษัทกับผมนะ คุณอยากได้ตำแหน่งอะไรก็เลือกได้เลย แม้แต่ตำแหน่งของผมเองผมก็ให้คุณได้! ”เป็นอีกครั้งที่ชายหนุ่มพยายามที่จะให้เธอทำงานกับเขา ด้วยเพราะลุงๆ ป้าๆ ที่สถาบันเต้นก็ชอบมากที่จะเอาผู้ชายมาเสนอให้กับวัจสา นั่นทำให้เขาปวดหัวเป็นอย่างมาก“ท่านประธานคะ คุณประเมินฉันสูงไปแล้ว ตำแหน่งประธานอะไรฉันทำไม่ได้หรอก มันคงดีกว่าที่ฉันจะเป็น พี่เลี้ยงเด็กให้หน่ะ”วัจสาจงใจเหน็บแนมเขา“งั้นให้คุณทดลองเลี้ยงลูกสาวดีมั้ย? เดี๋ยวเร็วๆ นี้ก็คงจะมีมา จะได้เริ่มงานได้เลย! ”เสียงของชายหนุ่มส่อความเกเรและกะล่อน“ต้องขอขอบคุณคุณชายรองก่อนเลยแล้วกัน แต่ว่าฉันไม่ได้มีความจำเป็นอะไร ดังนั้นฉันจะหางานทำเอง! ”วัจสากลอกตาใส่ชายหนุ่มอย่างมีมารยา ผู้หญิงที่ถูกถนอมด้วยความรักมันค่อนข้างจะมีเสน่ห์อย่างชัดตา“อย่าคิดว่าผมฟังไม่รู้เรื่องนะครับ นี่อยากจะทำน้องสาวให้ผมอย่างนั้นเหรอ? ”เด็กน้อยรู้วิธีที่จะทำให้ตัวเองเป็นจุดสนใจ ดังนั้นวัจสากับธัชชัยจึงไม่เพิกเฉยเขา”ตะวัน นี่เดี๋ยวพ่อจะบอกอะไรให้ ถ้าเกิดว่ามีน้องสาวคนหนึ่งเนี่ย ลูกก็จะได้เป็นพี่ชายด้วยนะ แถมยังได้คอยปกป้องเธอเหมือนอัศวินอีกด้วย!ธัชชัยเริ่มปฏิบัติการจูงจมูกเด็กน้อย“ผมไม่อยากได้! ถ้ามีน้องสาวแบบมิ้นหล่ะก็ เธอก็จะต้องร้องไห้โยเยแย่งอ้อมกอดของหม่ามี๊ผมไปอีก แบบนั้นผมก็จะต้องนอนคนเดียว! ”เด็กน้อยค่อนข้างไม่อยากที่จะได้น้องอย่างเห็นได้ชัดเพราะตั้งแต่เขาเกิดมาจนโตนั้นอำเภอพัดรักเลี้ยงเขาให้เหมือนว่าเขาเป็นดวงตะวัน ดังนั้นเขาจึงต้องการที่จะเป็นที่รักมากกว่าเด็กทั่วไปนอนคนเดียวอย่างนั้นเหรอ? นั่นก็เป็นความคิดที่ดีเชียวหล่ะ!ธัชชัยเลิกคิ้วงามขึ้น ถ้าเป็นอย่างนั้น เวลาที่เขาอยากที่จะได้ใกล้ชิดกับผู้หญิงของเขา ก็จะได้ไม่ต้องห่วงลูกชาย ค่อยขยับไปทีละน้อยหนทางก็คงไม่ไกลเกินแน่นอน!“ตะวัน ลูกเป็นผู้ชายนะ ดังนั้นลูกจะต้องเรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียวให้เป็น ไม่อย่างนั้นจะโตมาแล้วเท่แบบพ่อได้ยังไงหล่ะ? การที่นอนคนเดียวหน่ะมันฝึกความกล้าหาญของชายหนุ่มได้ดีเลยนะจะบอกให้”ธัชชัยเริ่มพูดเรื่องไร้สาระอย่างจริงจังขึ้นมา“นี่ อย่าคิดนะว่าผมไม่รู้ว่าพ่อหน่ะต้องการอะไร ไม่ใช่ว่าอยากให้ผมไปแล้วก็จะได้เข้าไปจู๋จี๋กับหม่ามี๊ของผมเหรอฮะ? อย่าแม้แต่คิดเชียว เลิกหวังไปได้เลย หม่ามี๊เป็นของผม! ถ้าพ่อทำตัวดีหล่ะก็ ผมจะอนุญาตห้นอนข้างๆ ได้ ไม่อย่างนั้นหล่ะก็ ก็เชิญนอนข้างเตียงหรือไม่ก็อีกห้องได้เลย”ทุกครั้งที่พูดถึงว่าใครจะได้นอนกับหม่ามี๊ของเขานั้น เด็กน้อยก็คือสู้ขาดใจไม่เป็นรองใครแน่นอนมันเป็นความรั้นที่แก้ไม่ได้จริงๆตัวเขาเองแค่เพียงอยากจะโอบกอดหญิงงามเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นไปได้ยากนิดหน่อย…ชีวิตมันช่างมีความสุขและเรียบง่ายดีจังคนหนึ่งไปโรงเรียน คนหนึ่งไปทำงาน อีกคนตามตื๊อภรรยา….จนกระทั่งรูปภาพรักต้องห้ามโชว์แผ่หลาอยู่ในหน้าอินเทอร์เน็ต โดยข้อความนั้นถูกโพสต์ออกมาภายใต้ชื่อแอคเคาท์ที่ชื่อว่า ‘No regrets’ พอโพสต์ไปเพียงเท่านั้นยอดกระแสความนิยมก็ล้นหลามทันทีสามารถเห็นธัชชัยได้อย่างแจ่มชัดในรูปนั้น ถึงแม้ว่าจะนอนเป็นผักอยู่ แต่ก็ไม่อาจจะทำให้ไม่เห็นถึงกล้ามเนื้อที่ฟิตของเขาได้เพิ่มกับร่างแกร่งของวิศาลเข้าไปในเฟรมด้วยแล้ว นั่นจึงเป็นที่ดึงดูดสายตาของคนทั้งเมืองในเมืองSนี้ วิศาลเปรียบดั่งมาเฟียตัวเป้ง ที่ทำร้ายใครต่อใครมามากโข มันจึงค่อนข้างจะพูดยาก ว่าใครต่อใครคิดกับเขายังไงไม่รู้ว่าเป็นเพราะคอนเทนต์รูปหรือเพราะความว่างของนักเลงคีย์บอร์ด ทำให้รูปที่ว่านี่กระจายไปอย่างรวดเร็วภายในเวลาเพียงชั่วโมงเดียว
