ตอนที่ 837 หาวิธีพาลูกไปหาอำเภอพัดรัก
ธัชชัยเคล้าคลออยู่ตรงคอของหญิงสาวก่อนจะพูดเบาๆ “ให้เรามีโอกาสสานสัมพันธ์กันสักหน่อย คุณจะรักผมมากขึ้นอย่างแน่นอน! ”
“ขอโทษทีเถอะพ่อคุณ ฉันไม่ได้สนใจอะไรผู้ชายประเภทนักเลงหัวไม้แบบคุณ”
วัจสาพูดพลางผลักตัวชายหนุ่มให้ไปไกลๆ
“วัจสาอึดอัดหน่อย ถ้าไม่อย่างนั้นผมบอกคุณเลยนะ อย่าให้ผมต้องหยาบคาย
ธัชชัยที่ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษนี้ พอพูดอะไรแบบนี้มานั้นก็ทำให้วัจสาหัวใจเต้นแรง
“หยาบคายอย่างนั้นเหรอ? ไปคุยกับลูกชายฉันก่อนเถอะไป”
วัจสามีตะวันน้อยเป็นเกราะกำบัง ดังนั้นจึงไม่หวั่นกลัวธัชชัยที่ทำตัวเป็นนักเลง ด้วยเพราะธัชชัยชอบวางมาดเป็นพ่อที่ดีต่อหน้าลูกของเขา”
“จริงหรือเปล่า? งั้นคืนนี้เราได้เห็นดีกัน”
ธัชชัยกระซิบที่ข้างหูของวัจสา เสียงปีศาจที่ส่งผ่านเข้ามาในหูนั้นทำให้วัจสารู้สึกไม่สบายตัว
เมื่อเด็กน้อยเห็นว่าพ่อกับแม่มารับเขาด้วยกัน ก็ปรี่เข้ามาอย่างดีใจเป็นลิงโลด เมื่อเขามุดๆ กอดๆ แม่ของเขาแล้ว ก็ปีนขึ้นไปอยู่บนบ่าของพ่อเขา
เมื่อเด็กน้อยเพิ่งจะขึ้นรถไปนั่นเอง เสียงโทรศัพท์ของธัชชัยก็ดังขึ้น
เป็นวิศาลที่โทรมา
“อำเภอพัดรักกลับที่เมือง Sแล้ว ไอ่แก่นั่นนี่น่ากลัวจริงๆ ”
เมื่อได้ยินเสียงจากโทรศัพท์ธัชชัยก็นิ่งเงียบไปทันที
“อาชัย ไม่อย่างนั้นแกเอาลูกชายแกมาหลบอยู่ที่นี่ก่อนมั้ย รอให้พวกเราจัดการกับไอ้ปลาพิษนั่นเสร็จก่อน”
ธัชชัยฟังอย่างเงียบๆ ไม่ได้ตอบอะไรไป ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา
เนิ่นนานกว่าเขาจะตอบออกไปแต่ก็เพียงแค่สามพยางค์ “ไม่ต้องหรอก”
“อาชัย ไม่ใช่ว่าฉันบอกแล้วเหรอ เราต้องไม่เอื้อให้เขาทำได้เราจะได้ไม่สูญเสีย ตอนนี้ลูกอยู่ข้างตัวแก ดีไม่ดีไอ้อำเภอพัดรักนั่นอาจจะมาเอาตัวลูกแกไป เพราะจะได้เอาชีวิตแกได้ง่ายๆ ไงหล่ะ”
ถ้าเป็นเมื่อก่อน สิ่งที่วิศาลพูดนั้นมันก็ค่อนข้างจะสมเหตุสมผล แต่นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว
“ไว้รอดูพรุ่งนี้เถอะ”
“ฉันจะรอแก คืนนี้ก็ระวังตัวด้วย ฉันให้คนไปช่วยแกเอามั้ย? ”
“ไม่ต้อง” ธัชชัยไม่ได้อยากจะพูดเรื่องนี้ต่อ เขาจึงวางสายไปก่อน
เขายืนเงียบอยู่กับที่ โดยที่ไม่อาจจะรู้ได้ว่าคิดอะไรอยู่
วัจสานั่งอยู่ในรถแล้ว จึงสามารถมองเห็นหน้าที่หมองลงของชายหนุ่มได้ มันดูจริงจังมากๆ
หัวใจของเธอจึงเต้นแรงขึ้นมา
เมื่อคิดที่จะลงจากรถไปถามว่าเกิดอะไรขึ้น ธัชชัยก็ขึ้นรถมาแล้ว
“ชัย มีอะไรหน่ะ? ใครโทรมาเหรอ? ” วัจสานั้นไม่ว่าจะเรื่องอะไรแต่เมื่อเห็นว่าธัชชัยไม่สบายใจ เธอเองก็ไม่เป็นสุขไปด้วย“โสธร ได้ข่าวว่าโดนคุณปู่ตีหนัก ปัญหาร้ายแรงหน่ะ”ธัชชัยพูดเรียบๆ แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อวัจสาจึงถามขึ้นอีก “แล้วเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาหล่ะ? ”“คุณปู่เคารพในการตัดสินใจของแวววัย แต่ตระกูลดาราจักรของพวกเขาก็ต้องรับผิดชอบอยู่ดี“งั้นก็ให้โสธรรับผิดชอบสิ”“เราไปบังคับให้ไอ้เด็กนั่นแต่งงานกับแวววัยไม่ได้ไม่เพียงแต่จะทำร้ายนะ มันยังเป็นความอัปยศอีกด้วย”วัจสาชะงักไป เพราะมันก็เป็นจริงอย่างที่ธัชชัยว่าธัชชชัยเอาสองแม่ลูกมาส่งไว้ที่บ้านตระกูลเดิมขุนทด จากนั้นก็ออกมา แล้วพอประมาณห้าทุ่มเขาก็กลับเข้าไปใหม่เช้าวันต่อมา วัจสาตื่นขึ้นมาแต่เช้า ทั้งยังแต่งตัวให้กับลูกชายจนหล่อเหลา แล้วก็บอกไม่ให้ลูกชายปลุกพ่อของเขา“แต่ว่าหม่ามี๊….ลูกยังอยากนอนอยู่เลยอ่ะครับ….”เด็กน้อยดูเหมือนว่าจะยังนอนไม่เต็มอิ่ม ดังนั้นเขาจึงยังดูสะลืมสะลือ“ลูกรักเป็นเด็กดีนะครับ วันนี้เดี๋ยวหม่ามี๊จะพาไปเจอใครคนหนึ่ง” เธอปลอบลูกชายในขณะที่ทาครีมให้“คงไม่ได้จะพาผมไปหาพ่อใหม่หรอกใช่มั้ย?” เด็กน้อยเต็มไปด้วยความไม่พอใจวัจสาไม่เคยคิดเลยว่าลูกชายจะต่อต้าน ‘พ่อใหม่’ ถึงขนาดนี้“เอาไว้ให้เจอก่อน แล้วลูกจะเซอร์ไพส์!”วัจสาจูบที่แก้มของเด็กน้อยในขณะที่หวีผมให้เมื่อพร้อมแล้วเธอก็จูงมือเด็กน้อยออกจากบ้าน แต่ก็โดนเสียงของธัชชัยทักเอาไว้ก่อน“ตะวัน เช้าขนาดนี้ไปไหนหล่ะลูก?”วัจสาใจเต้นตุ่มๆมันเหมือนกับยิ่งหนียิ่งเจออย่างไรอย่างนั้น“หม่ามี๊จะพาผมไปหาพ่อใหม่!” เด็กน้อยต่อต้านพ่อใหม่อย่างชัดเจน นั่นก็เห็นได้ชัดว่าพ่อลูกสมรู้ร่วมคิดกัน“ธัชชัย คุณก็เตรียมตัวให้พร้อม จะได้สู้กับคู่ต่อสู้ใหม่ได้!”วัจสารู้สึกดีที่พวกเขาเข้าใจผิดคิดว่าจะพาไปหา ‘พ่อใหม่’ ไม่ได้คิดว่าจะไปหาอำเภอพัดรัก ไม่อย่างนั้นธัชชัยได้บีบคอเธอตายแน่ๆ“วัจสา จะไปหาคนมาสู้กับฉันจะมีประโยชน์อะไร ทุกวันนี้มีฉันที่หล่อรวยเพอร์เฟคอยู่ตรงหน้าแล้วยังไม่สนใจ ยังจะออกไปหาใครอีกหล่ะฮะ? นี่โง่หรือว่าโง่เนี่ย? ”เสียงของธัชชัยยานคางฟังดูขี้เกียจ ดูเหมือนมีอะไรปิดบังบางอย่าง“คุณหน่ะสิที่โง่หน่ะ! ”หลายวันมานี้ ปยุตดูเหมือนจะเอางานที่ยังทำไม่เสร็จมาทำที่บ้าน และบริษัทของเขานั้นก็เป็นยักษ์อันดับต้นๆ ของเมือง S เชียวนะ จะไม่ไว้หน้ากันหน่อยเลยเหรอ?ด้วยเพราะพวกเขาคิดว่าขนาดธุรกิจยังเอาอยู่ แล้วเรื่องอะไรหล่ะที่พวกเขาจะเอาไม่อยู่?“ชัย สาของเรานั้นเป็นคนจิตใจดี แค่นายคอยตามใจดูแลเธอดีๆ หล่ะก็ สาก็จะกลับไปสู่อ้อมอกของนายแล้ว”ธัชชัยจึงตอบรับ “จะนำคำคุณอาไปใช้นะครับ”ในเมื่อไม่สามารถจะเอาลูกชายออกไปได้ เธอจึงบอกเขาก่อนว่าเธอจะพาลูกชายไปโรงเรียนสอนเต้น ธัชชัยจึงจะขับรถไปส่งเดิมทีวัจสาคิดว่าจะรอให้ธัชชัยกลับไปก่อน เธอจึงจะพาลูกไปที่อ่าวตื้น ใครจะรู้หล่ะว่า….“ตะวัน เดี๋ยวหม่ามี๊จะต้องทำงาน งั้นลูกไปเที่ยวกับพ่อดีกว่านะ”วัจสาไม่คิดเลยว่าธัชชัยจะเอาลูกไปด้วย!ดังนั้นเธอจึงกังวลใจขึ้นมา “ไม่ต้องหรอก วันนี้ตะวันอยู่กับฉันได้ ไม่ได้ยุ่งอะไร”ธัชชัยยิ้มจนเห็นฟันครบปาก “ได้ไงเล่า? คุณต้องทำงานหาเลี้ยงครอบครัวนะ! ”เสียงเต็มไปด้วยความประชดประชันธัชชัยเองก็พูดหลายรอบแล้วว่าไม่ให้วัจสาทำงานแต่เธอก็เอาแต่พูดว่ามันเพื่อที่จะยืนด้วยตัวเองได้ดังนั้นมันก็เลยเป็นแบบนี้“ธัชชัยอย่ามากความรีบกลับไปบริษัทของคุณเลยนะ ฉันรู้ว่าคุณยุ่งมากช่วงนี้ เดี๋ยววันนี้ให้ตะวันอยู่กับฉันเอง”เพราะมันไม่ได้จริงๆ เธอเลยต้องเล่นไม้อ่อนสิ่งที่เธอพูดมันเต็มไปด้วยความเป็นแม่และภรรยาที่ดี“งานจะสำคัญกว่าลูกเมียได้ยังไงหล่ะ”คำพูดที่ฟังเข้าหูแบบนี้หลายปีก่อนมันไปอยู่ไหนซะหมด? เพิ่งจะมาพูดเอาป่านนี้เนี่ย“ธัชชัย นี่จริงจังรึเปล่าเนี่ย? งั้นตะวันวันนี้ลูกก็อยู่กับพ่อลูกไปก็แล้วกันวัจสาเพียงพูดเพื่อจะถอยหลังไปหนึ่งก้าว“และตะวันจำไว้นะวันนี้ก็ไปอยู่กับพ่อเขาดีๆ แล้ววันนี้หม่ามี๊จะพาพ่อใหม่กลับไปให้”วัจสารู้ดีว่าการที่กระตุ้นแบบนี้จะทำให้เขาคิดว่าเธอทิ้งลูกเพื่อจะได้ไม่เป็นปัญหากับ‘พ่อใหม่’ดังที่เธอคาดการณ์เอาไว้ เด็กน้อยที่กำลังซบอยู่กับธัชชัยนั้น สลัดความง่วงทิ้งไปในทันที“หม่ามี๊ พ่อใหม่หน่ะจะต้องน่ากลัวเหมือนเสือ ที่คอยจะกินเด็กที่นะครับ! ”เด็กน้อยรู้จักสัตว์มามาก พอยิ่งเจอธัชชัยที่ผสมโรงไป นั่นจึงทำให้เด็กน้อยต่อต้าน ‘พ่อเลี้ยงอย่างหนัก’“ไม่สนใจหรอก งั้นก็เอาแบบนี้แล้วกันนะ ให้นัดบอดของหม่ามี๊มีแต่ความสุขก็แล้วกัน!”วัจสายังคงใช้คำเพื่อที่จะกระตุ้นเด็กน้อยต่อไป เดิมทีไม่อยากจะพูดอะไรกับพวกเขาอีก เธอจึงเดินเข้าโรงเรียนสอนเต้นไปด้วยเพราะคิดว่ายังไงเด็กน้อยก็จะต้องตามเธอมา ใครจะไปรู้หล่ะว่าธัชชัยจะขับรถออกไปนี่เขาจะรบกับเธอจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย?เด็กน้อยที่นั่งอยู่ข้างคนขับยังไม่วางใจ เขาจึงเอาแต่หันมองไปทางโรงเรียนสอนเต้น“ธัชชัย ถ้าผู้หญิงของคุณไปหาพ่อใหม่ให้ผมจริงๆ คุณก็เตรียมออกไปได้เลย”“วางใจได้น่า หม่ามี๊ของลูกไม่ได้กล้าขนาดนั้น แถมไม่มีหัวใจด้วย!”ธัชชัยพูดอย่างมั่นใจ เจือไปด้วยความปวดใจเล็กน้อย“แล้วถ้าแบบผู้ชายคนที่แล้วหล่ะ? ถ้าหากมาว่าแล้วนัดกับหม่ามี๊ผม แล้วถ้าจูบหม่ามี๊ผมขึ้นมาจะทำยังไง?เด็กน้อยตื่นตระหนกใหญ่“ไม่ต้องกังวลใจไปหรอก พ่อคุยกับเจ้าของศูนย์เต้นไว้แล้ว ถ้ามีอะไรผิดปกติเขาจะรีบบอกพ่อทันที ดังนั้นจะไม่มีใครมาวอแวหม่ามี๊ลูกทั้งนั้นเด็กน้อยฟังก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อยวัจสารอ จวบจนถึงบ่ายสามโมง ธัชชัยก็ไม่เอาลูกมาส่งในระหว่างนั้นเธอก็ทำอาหารบำรุงให้แก่แวววัยจนกระทั่งเธอรอไม่ไหวแล้ว เธอจึงโทรหาเขาด้วยตัวเอง“ตะวันเป็นเด็กดีมั้ย? ตอนบ่ายฉันว่าง เอาเขามาไว้กับฉันสิ”“คุณว่างแล้วเหรอ? ดีเลย งั้นเดี๋ยวผมเอาเขาไปส่ง! ” ครั้งนี้ธัชชัยรับคำอย่างรวดเร็ววัจสาวางสายไปแล้ว จึงเดินไปรออยู่ชั้นล่าง เพื่อที่จะรอธัชชัยเอาลูกมาส่งรถเบนซ์หรูหราจอดอยู่ข้างๆ ของวัจสา และเมื่อกระจกรถเลื่อนเปิดออกนั้น ช่อดอกกุหลาบก็ลอยขึ้นมาที่ตาของเธอพอดิบพอดีแม้ว่าเธอจะปฏิเสธไปหลายครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้เธอดูเหมือนว่าจะไม่อะไร เลยยื่นมือไปรับเอาไว้ในชั่วเวลาที่รับดอกไม้มานั้น มันรู้สึกดีสุดๆมันเหมือนรักหนุ่มสาวที่เต็มไปด้วยความเฉิดฉาย สดชื่น แบบนี้มันถึงได้ทำให้ใจกระปรี้กระเปร่าใช่มั้ยหล่ะ?“คุณวัจสา สวัสดีครับ ผมขอแนะนำตัวเองสักหน่อย ผมนั้นชื่อธัชชัย อายุ33ปี โสด แต่ว่ามีลูกติดวัย5ขวบ ผมรักเขามาก เลยหวังว่าคุณจะยอมรับเขา และรักเขาเหมือนกันกับที่ผมรัก อ้อคำขอสุดท้าย ผมอยากที่จะจีบคุณ ขอโอกาสให้ผมสักครั้งจะได้มั้ย?”ธัชชัยสวมชุดสูทตัดเย็บอย่างดี แสดงให้เห็นถึงความสง่าผ่าเผยของร่างกาย ทั้งหล่อเหลาแล้วก็ขับผิวเขาอย่างมากคำพูดของชายหนุ่มมันไม่ได้ไร้สาระ ทั้งยังค่อนข้างจริงจังเมื่อกระทบหูของเธอแล้ว มันมากกว่าคำที่ว่ารักเสียอีก“ธัชชัย คุณนี่มันน่ารังเกียจจริงๆ!”วัจสาน้ำตาไหลออกมาเป็นเขื่อนแตก มันออกมาจากดวงตาแล้วไหลเต็มหน้าที่รักของเธอ
