ตอนที่ 294 เรื่องเข้าใจผิดเพราะความเมา
ทำไมมันเหมือนการ์ดที่เธอได้รับจากเซ่าเชินเลยล่ะ “เหยาเหยา เธอเอามาจากไหนน่ะ” ถังโจวโจวไม่รู้ว่าจู่ๆ ทำไมหลินเหยาถึงร่ำรวยขึ้นมาได้ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ หลินเหยาจะสามารถปิดบังมาได้นานจนถึงป่านนี้เหรอ ตนแน่ใจว่าเธอจะต้องโทรหาตนทันทีแน่นอน
“ฉันก็ย่อมมีวิธีการของตัวเอง” เดิมทีหลินเหยาก็ลืมเรื่องบัตรนี้ไปแล้ว จู่ๆ ก็นึกขึ้นมาได้ ทันใดนั้นใจที่เจ็บปวดเพราะกระเป๋าเงินที่ว่างเปล่าก็ได้รับการเยียวยาในทันที ถังโจวโจวลุกขึ้นจากที่นั่งตัวเองทันที และเดินไปข้างๆ หลินเหยา “เหยาเหยา รีบบอกฉันมา เรื่องมันเป็นยังไง ผู้ชายคนไหนให้บัตรนี่กับเธอมา”
ถังโจวโจวอยากเอาบัตรนั้นมาดู แต่หลินเหยากลับเก็บบัตรไปเร็วมาก “ เหยาเหยา ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าเธอขึ้งก ฉันเคยซ่อนของกับเธอเหรอ ทำไมไม่ให้ฉันดูสักหน่อยเล่า เธอทำเกินไปแล้วนะ”
“ไม่มีอะไรน่าดูหรอก โจวโจว นี่ไม่ใช่การ์ดที่ฉันขอจากผู้ชาย เขาให้ฉันเอง” ถ้าพูดเรื่องนี้ล่ะก็ก็คงจะเป็นมิตรภาพระหว่างฟังหยวนและหลินเหยา
เดิมทีก็เป็นมิตรภาพเพื่อนดื่มที่แสนบริสุทธ์ แต่ไม่รู้เลยว่าวันนั้นทั้งสองคนจะดื่มจนเมาและทำเรื่องไม่ดีลงไปเสียได้
เมื่อหลินเหยาตื่นขึ้นมาก็รู้สึกปวดหัวมาก รู้สึกว่าผิดปกติเพียงสัมผัสร่างกายเปลือยเปล่าของผู้ชายข้างๆ โชคดีที่หลินเหยามีจิตใจที่มั่นคงจึงไม่ได้ร้องไห้ออกมา ถ้าร้องออกไปคิดว่าคนทั้งชั้นคงได้ยินกันหมดแน่
คุณว่าทำไมหลินเหยาถึงสูญเสียการควบคุมไปน่ะหรือก็เพราะเธอหันไปมองและพบว่าผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆ นั้นก็คือฟังหยวนมิตรที่แสนบริสุทธิ์ของเธอนั่นเอง
นี่ทำให้หลินเหยาตกใจมาก ผลคือดื่มแล้วเกิดเรื่อง เธอยังคงจำได้ดีว่าเมื่อวานเธอเป็นคนปล้ำฟังหยวน หลินเหยาไม่กล้าเผชิญหน้ากับฟังหยวน ทำได้แค่เก็บเสื้อผ้าให้เรียบร้อย เตรียมจะเข้าไปในห้องน้ำตอนที่ฟังหยวนยังไม่ตื่น
ใครจะรู้ว่าเธอเพิ่งจะสวมเสื้อผ้า เมื่อหันกลับไปมองฟังหยวนก็ตื่นแล้ว สายตาที่มองเธอนั้นทำให้เธอตกใจกลัวมาก
หลินเหยารีบสำนึกผิด “ฟังหยวน เมื่อวานฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ตั้งใจจะทำแบบนี้กับคุณ ยังไงก็ตามพวกเราก็โตๆ กันแล้ว ในเมื่อฉันไม่คิดมาก คุณก็อย่าคิดมากเลย ดีไหม”
ฟังหยวนไม่ได้พูดอะไร หลินเหยาเองก็ไม่ได้รอให้ฟังหยวนตอบกลับ หลังจากฟังหยวนเข้าไปในห้องน้ำแล้วเธอก็แอบย่องหนีกลับมาทันที หลังจากนั้นมาเธอก็ไม่กล้าเผชิญหน้ากับฟังหยวนอีก มิตรภาพระหว่างคนสองคนต้องถึงคราวแตกหัก
หลังจากนั้นฟังหยวนก็ให้แบล็กการ์ดนี้กับเธอมา และก็คือบัตรที่หลินเหยาหยิบขึ้นมานั่นเอง บอกว่าข้างในมีเงินเพื่อชดเชยให้หลินเหยาในวันนั้น
ฟังหยวนพูดอย่างจริงใจและยังบอกว่าถึงแม้หลินเหยาจะเป็นคนรุกก่อน แต่คนที่เสียเปรียบก็คือเธออยู่ดี เขาเป็นผู้ชายก็ต้องชดเชยให้หลินเหยา
คำพูดของฟังหยวนทำให้หลินเหยาปฏิเสธไม่ได้และหลังจากนั้นฟังหยวนยังพูดอีกว่า ถ้าหลินเหยาไม่ต้องการก็ให้ทิ้งไปเสีย อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่รับคืน หลินเหยาคิดที่จะทิ้งบัตรนี่แต่ใจก็เสียดายเลยยังเก็บไว้
หลังจากนั้นหลินเหยาและฟังหยวนก็ได้เจอกันอยู่หลายครั้งต่างคนต่างก็ทำเหมือนเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น ดังนั้นหลินเหยาจึงเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว
ถังโจวโจวเห็นหลินเหยาไม่พูดอะไรอยู่นานจึงโบกมือไปมาตรงหน้าเธอ “เหยาเหยา เธอเอ๋อไปแล้วเหรอ”
ตอนที่ 295 ที่มาของบัตร
“เธอสิยะเอ๋อ” ไม่คิดว่าหลินเหยาจะมีปฏิกิริยาตอบกลับที่ว่องไวแบบนี้ ถังโจวโจวที่ถูกเธอตอกหน้ากลับพูดอะไรไม่ออกสักคำ
“เหยาเหยา เมื่อกี้เธอคิดอะไรอยู่เหรอ” ถังโจวโจวคิดว่าคนโตแล้วไม่ควรคิดเล็กคิดน้อยจึงไม่คิดมากกับหลินเหยา เธอยังสนใจในที่มาของบัตรนี่มากกว่า
จู่ๆ ถังโจวโจวก็นึกถึงความเป็นไปได้หนึ่งขึ้นมา “เหยาเหยา นี่คงไม่ใช่ของที่หลิวเหยียนให้เธอใช่ไหม นี่ ห้ามรับเด็ดขาดเลยนะ”
“เรื่องนั้นฉันรู้น่า ไม่รู้จริงๆ ว่าสมองเล็กๆ ของเธอเนี่ยคิดอะไรอยู่กันแน่ ฉันจะรับบัตรนี่มาจากผู้ชายคนนั้นได้ยังไง วางใจเถอะ ไม่ใช่ของหลิวเหยียนหรอก ไม่ใช่สิ มันไม่สำคัญหรอก เธอไม่ต้องไปสนใจมันหรอก”
“ในเมื่อไม่เกี่ยวกับหลิวเหยียน งั้นเหยาเหยาเธอบอกฉันมา ห้ามปิดบังด้วย” หลินเหยาใจร้ายมาก มาทำให้เธออยากรู้ ตอนนี้กลับไม่พูด ถังโจวโจวละอยากจะบีบคอเธอให้ตายนัก แน่นอนว่าแค่พูดเล่นเฉยๆ
เห็นท่าทางอยากรู้ของถังโจวโจว หลินเหยาก็ยิ่งราดน้ำมันลงบนกองไฟ
“โจวโจว ตอนนี้ใจเธอคงคันยุบยิบไปหมดแล้วสินะ อยากให้ฉันบอกเธอมั้ยล่ะ…แต่ฉันไม่บอกหรอก! ขอแค่ฉันไม่พูด เธอก็จะไม่มีวันได้รู้ตลอดไป รีบมาช่วยฉันถือของซะดีๆ ฉันจะพาเธอไปกินข้าว”
“เหยาเหยา เธอ!”
“ฉันทำไม” หลินเหยาใช้สองมือถือถุง สายตาเชิดสูง เธอก็อยากจะรู้นักว่าถังโจวโจวจะทำยังไง ที่ไหนได้ถังโจวโจวกลับเปลี่ยนจากความโกรธเกรี้ยวเป็นรอยยิ้มแทน ท่าทางประจบประแจงนั่นทำให้ทั้งร่างของหลินเหยาสั่นไหวสองครั้ง
“เหยาเหยา ฉันหมายถึงฉันมาที่นี่ก็เพื่อช่วยเธอของนี่แหละ เลี้ยงข้าวเหรอ ดีเลย ในเมื่อเธอมีเงิน ฉันก็จะกินจนเธอจนไปเลย” แม้ว่าเธอจะไม่บอกว่าเป็นใครแต่สักวันฉันจะต้องรู้ให้ได้ ในใจถังโจวโจวแอบสาบานเงียบๆ
สองคนมองหาร้านอาหารตะวันตกและเข้าไปนั่ง ถังโจวโจวสั่งกุ้งมังกร หลินเหยาสั่งสปาเก็ตตี้
หลินเหยามองไปรอบๆ จู่ๆ ก็ได้พบคนที่เธอไม่อยากเจออย่างฟังหยวนเข้า ตอนเห็นสาวๆ ข้างกายฟังหยวน ไม่รู้ทำไม หลินเหยาก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที
เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเห็นผู้ชายของตัวเองแอบไปมีชู้อย่างนั้นแหละ หลินเหยาตกใจ เธอคงไม่ได้จริงจังกับเรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนั้นหรอกใช่ไหม เธอลองคิดๆ ดูอย่างละเอียดว่าตนเกิดความรู้สึกที่ผิดปกติไปหรือไม่ แต่ก็พบว่าไม่มีอะไรผิดปกติ อย่างนั้นวันนี้เธอเป็นอะไรไปนะ
ถังโจวโจวเห็นหลินเหยามองไปยังทิศทางที่ฟังหยวนอยู่ เธอก็หันไปมองมองคู่รักคู่นั้น “เหยาเหยา นั่นฟังหยวนใช่ไหม ดูเหมือนจะหาคู่ควงใหม่ได้แล้วนะ เจ้าชู้จริงๆ ห่างจากผู้หญิงไม่ได้เลย”
ฟังหยวนจามหนึ่งที ถังโจวโจวรีบปิดปากทันที ทำไมความรู้สึกไวแบบนี้นะ เธอยังพูดไม่ทันจบ ฟังหยวนก็ตอบสนองแล้ว นี่น่าประหลาดใจมากจริงๆ ถังโจวโจวไม่กล้าพูดอีก
เห็นหลินเหยาไม่พูดอะไรเลย ถังโจวโจวก็เขย่าเธอ “เหยาเหยา เธอเป็นอะไร ฟังหยวนไง เธอเองก็เคยเจอ เขาแค่เปลี่ยนผู้หญิงเท่านั้น สำหรับฟังหยวนแล้วก็ไม่แปลกหรอก”
ที่จริงถังโจวโจวไม่ได้เรียกฟังหยวนคนเจ้าชู้นานแล้ว แต่ช่วงหลายเดือนนี้ ถังโจวโจวเห็นฟังหยวนอยู่คนเดียว เธอเกือบจะลืมประวัติที่ยอดเยี่ยมของเขาไปแล้ว
“อ่ะ โจวโจว เรียกฉันเหรอ อาหารมารึยัง” หลินเหยามองโต๊ะที่ว่างเปล่า ไม่รู้ว่าถังโจวโจวเรียกเธอทำไม
