สีหน้าของเว่ยฉางอิ๋งเขียวคล้ำ เสิ่นจั้งเฟิงเองก็จะร้องไห้ก็ไม่ใช่หัวเราะก็ไม่เชิง เขาตบหลังมือภรรยาเป็นการปลอบโยน แล้วหันไปส่ายหน้าให้หญิงเก็บบัวผู้นั้นพลางว่า “น้ำใจของแม่นาง ข้ารับไว้ด้วยใจแล้ว เพียงแต่ยามนี้ข้ามีภรรยาที่แสนดีแล้ว ฝักบัวนี้คงรับไว้ไม่ได้” พูดพลางรับฝักบัวจากมือของเว่ยฉางอิ๋งมาแล้วโยนกลับไปในถังไม้
ยอดสตรีฉางอิ๋ง ภาคที่สอง
“ตอนนั้นท่านปู่จัดการหมั้นข้ากับสามีฝ่ายบู๊เพราะชะตาต้องกันเพียงคราเดียว!
ข้าไม่ร้องไห้โฮออกมาก็ถือว่าไม่เลวแล้ว ยังจะให้มีความสุขทั้งสองฝ่าย?
ตั้งแต่เล็กจนถึงตอนนี้ วันเวลาแสนหวานชื่นในอนาคตที่ข้าคิดว่าจะมีได้
ก็คือตีจนกว่าเขาจะต้องเชื่อฟังข้าไปทั้งชีวิต และไม่ทำให้ข้าต้องโมโห!
มีความสุขทั้งสองฝ่าย…ข้าจะไปชอบสามีเยี่ยมยุทธ์อย่างนั้นได้อย่างไร!
ข้ายังไม่ชอบเขา แล้วการที่เขาจะชอบข้าหรือไม่ ยังจะสำคัญหรือ?
ที่สำคัญก็คือ เขาต้องเชื่อฟังข้า!”
Recommended Series
Comment
Facebook Comment