“มันดูแปลกๆ”
มุกสุดยอดผู้คุมกฎจะไม่ดรอปลงแม้ว่าจะจัดการอัลโรส.
ผมวางแผนที่จะไปยังตําแหน่งต่อไป.
มีหินหลายก้อนลอยอยู่เหนือบึง
อัตราการดรอปที่นี่แตกต่างจากดันเจี้ยนทั่วไป
มอนเตอร์กว่าครึ่งดรอป [สโตน].
มันก็เหมือนกับ[สโตน]ทั่วไป เวลามันดรอปมันจะลอยอยู่เหนือศพของมอนเตอร์
อย่างไรก็ตามมีสิ่งหนึ่งซ่อนอยู่ในบึง
ผมไม่ได้ทําลายมันทั้งหมดแม้ว่าตะปล่อยเมเทโอลงมา
เปลวไฟที่รุนแรงยังคงเผาไหม้ต่อไป
ฉันไม่สามารถประเมิณด้วยการ Eye of Insight ได้
หยิบมันขึ้นมาและเช็ดสิ่งสกปรกออก
มันทําให้ผมสงสัยว่าทําไมมันถึงหนักขนาดนี้เมื่อผมก้มลงไป เก็บแม้ว่ามันจะมีขนาดเท่าเล็บมือ
แม้กระทั่งรูปร่างก็ไม่มีเบาะแสใดๆที่ใช้ได้
มันต้องเป็นเครื่องประดับแน่นอน แต่มันไม่ใช่ทั้งแหวนและสร้อยคอ
มันดูเหมือนกับจี้บางอย่าง
มันเป็นสีเขียวและมีรูปใบไม้สามแฉก.
ผมแสกนมันด้วยแอฟ.
-เจมฟื้นฟู-[Gem of Recovery]
*สร้างความแข็งแกร่งให้กับอาวุธและชุดเกราะ.
*หากเสริมความแข็งแกร่งสําเร็จ จะทําให้การฟื้นฟูเพิ่มขึ้น 10%
*โอกาสสําเร็จ: 10%
(สามารถซ้อนทับ(สแตก)ได้ 5 ครั้ง โดยแต่ละครั้งจะลดโอ กาสสําเร็จลง 1%.)
“อืม…ดูท่าจะไม่มีปัญหา?”
มันเป็นไอเทมเสริมความแข็งแกร่งให้กับอาวุธหรือชุดเกราะ
อย่างไรก็ตามโอกาสสําเร็จนั้นต่ํามาก
ถึงอย่างนั้นก็ยังมีโบนัสที่ดี
“5 ครั้ง”
นั่นหมายความว่าหากเสริมแกร่งติดทั้งหมดจะได้การฟื้นฟู เพิ่มขึ้น 1.5 เท่า
มันดูเหมือนว่าไอเทมนี้จะได้จากที่นี่เท่านั้น
ผมรู้สึกได้ถึงความโลภจากจี้ แต่ก็มีความยุ่งยากในการหามันในบึง
ดันเจี้ยนอันโนวจะไม่ปิดจนกว่าจะเครียร์อย่างสมบูรณ์
อย่างไรก็ตาม ผมไม่ได้เป็นคนหรูหราที่จะมาผ่อนคลายที่นี่
ถ้าผมอยู่ที่นี่อีกสองสามวัน พวกเขาที่ด้านนอกอาจจะจัดงานศพของผมจากที่ผมรับรู้มา
“อืม…บางทีแบบนี้ก็อาจเป็นไปได้?”
มีทางออกเดียวอยู่ในใจ.
อย่างไรก็ตามผมไม่ชื่อว่ามันจะได้ผล
แต่ก็ มันจะไม่เกิดอะไร หากไม่ลอง
‘Devil Avatar.’
“KUWUHHHH!”
ดันเจี้ยนที่เต็มไปด้วยบรรยากาศอื่นๆถูกแทนที่ด้วยเสียงคํารามของอวาต้า
พวกนี้มีคูลดาวน์ 60 นาที
อย่างไรก็ตามมันมีเวลามากพอที่จะทําให้พวกมันถูกเรียกมาอีกครั้ง
ผมมองไปที่ใบหน้าของพวกมันอย่างเงียบๆครู่หนึ่ง.
“ฉัน.ฉันคิดว่ามันเป็นไปได้?”
“Kuwuhhh!”
“Kururu!”
“ช่าย…พวกนายทําได้ดี อาจจะนะ…”
หนึ่งน้ําเงิน สองแดง
ผมตัดสินใจที่จะมีส่วนร่วมกับสามตัวนี้ในการหาของตามหนองโคลน.
ผมเหยียดมือที่มีเจมออกไป.
จนถึงตอนนี้เหล่าอวตารเชื่อฟังคําสั่งของผมทั้งหมดโดยไม่มีคําถาม ไม่ว่าจะต่อสู้หรือเคลื่อนไหวตามที่ผมสั่งมันก็ไม่มีปัญหาใดๆ
พวกเขามองไปยังสิ่งที่ผมถืออยู่ในมือ
ผมเริ่มอธิบายให้อวตาร.
“ใช่แล้ว นายเห็นอันนี้ไหม?”
แทนที่จะตอบคําถาม พวกมันภายใจถี่พร้อมกับปล่อยไอเย็นและไฟออกมา.
“พวกนายต้องหาสิ่งเหล่านี้”
ขณะที่มองไปยังอวตาร ผมทํามือชี้ไปรอบๆบึง
ซวบ ซาบ
“รู้ฉันจะทําอะไร”
ผมอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างเศร้าๆ
นั่นก็เพราะสิ่งที่มันเกิดขึ้น
ผมคิดว่าผมหวังกับอวตารมากเกินไป
อย่างไรก็ตามอวตารก็เริ่มเคลื่อนไหว
บางทีมันอาจเข้าใจว่าผมให้มันทําอะไร พวกมันหดร่างลง,
ปักอาวุธที่ขอบบึงและเริ่มค้นหา
ทุกครั้งที่มันขยับแขน ผมก็ได้ยินเสียงเกราะหนาๆของมันเสียดสีกัน.
พวกมันกับคนงมหอย…ผมหมายถึงเจม ด้วยร่างกายใหญ่เหล่านั้น
มันเป็นภาพที่น่าหัวเราะ
มีคําพูดที่ว่า คําชมก็ทําให้วาฬเต้นได้
“ใช่! นี่แหละ! นายทําได้ดีจริงๆ!”
“KWuh!”
“Kuwahah!”
“ว้ากกก ไว้คราวหลังฉันจะสอนให้นายลดเสียงบ้าง.”
โดยไม่พลาดช่วงเวลานี้ ผมยกเจมขึ้นมา.
เกิดรอยยิ้มที่สดใสที่สุดในโลก ผมเอาเจมวางไว้แนบอก
มันเหมือนกับที่พี่เลี้ยงเด็กพยายามจะสอนให้เด็กๆเต้น
สิ่งต่อไปที่ผมจะทําคือการโยนเจมลงในกระเป๋า
การอธิบายของผมเสร็จสิ้นแล้ว
ไม่พูดแม้แต่คําเดียว แต่ก็อาจไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้เพื่อที่จะทําให้พวกเขาเข้าใจ
ตอนนี้สิ่งที่ผมต้องทําคือการยืนยัน
ผมไม่คาดหวังอะไรมาก แต่ผมหวังว่าอย่างน้อยๆพวกเขาก็
พบเจม.
แต่จากนั้น
ซวบ ซาบ
ซวบ.
“ห๊ะ พวกนายหัวเราะอะไรกัน?”
“Kukuuh.”
“Kukhkh.”
ไหล่ของพวกมันเด้งขึ้นเด้งลง
ใบหน้าที่ดุร้ายของพวกมันที่เคยแสดงออกมาคือความ สุขหรือความไม่พอใจที่ผมไม่เคยเห็นมันมาก่อน
เมื่อมองไปอย่างนั้น ผมก็กดที่จะหัวเราะไม่ได้
ผมพูดออกไปอย่างตื่นเต้น
“ว้าว ตามที่คิดเอาไว้ ช่ายมาเล่นกัน พวกนายจะมีประโยชน์กับฉันตลอดเวลา”
“Kuhwuh!”
“Kururu.”
“อย่างไรก็ตาม พวกนายต้องอยู่ที่นี่ อย่าตามพ่อ…ฉันหมายถึง…อย่าไปไหน.
“KuWu!”
ดูเหมือนว่าผมจะหวังจากพวกเขามากเกินไป
พวกมันมีประโยชน์มากในการต่อสู้และการล่ามอนเตอร์,
อย่างไรก็ตาม อันสุดท้ายมันเป็นอะไรที่ล้มเหลว
ตอนนี้ผมไม่อาจเสียเวลาได้อีกแล้ว
ปล่อยให้อวตารสนุกไปกับการเล่นโคลน ผมพุ่งต่อไปด้วยความเร็วสูงสุด
ผมไม่รู้ว่าสเกลดันเจี้ยนนี้เป็นอย่างไร
ผมแน่ใจว่าผมได้กําจัดมอนเตอร์ทั้งหมดไปแล้ว ดังนั้นผมจึงต้องวิ่งไปตามผนัง
ผมไม่อยากพลาดอะไรไปเลย.
มันใช้เวลาไม่นานสําหรับผมที่จะเห็นกลุ่มของมอนเตอร์ที่มี พลังคล้ายๆกับตัวสุดท้าย
การล่าของผมไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักครั้ง
“ย้าา?”
-CRASH!
-BOOM!
****
แทนที่จะใช้เวลาทั้งวัน มันเพิ่งผ่านไปแค่ 8 ชั่วโมงในการกําจัดมอนเตอร์,
ผมกลับมาที่จุดเริ่มต้นของผมที่ทางเข้า
ผมได้รับของมากมายอีกด้วย
มุกผู้คุมกฎสูงสุด 10 เม็ด
แม้ว่ามันจะมีอัตราการดรอปที่ยากไปหน่อย แต่ผมก็ได้มันมาถึง 10 เม็ดจากมอนเตอร์จํานวนมาก
นั่นหมายความว่าถ้าผมเอาพวกมันออกมาใช้ในครั้งเดียว ผมจะมีร่างกายเป็นอมตะถึง10 นาที
เหนือสิ่งอื่นใด ความสามารถในการโจมตีจะเพิ่มเป็นสองเท่า.
ของอื่นๆที่ดรอปมาก็มีดังนี้
อาวุธ 4 ชิ้น
เกราะ 1 ชิ้น
กันเล็ทและถุงมือผ้า อย่างละชิ้น
เครื่องประดับรวมทั้งแหวนและกําไล 20 ชิ้น
ผมยังสามารถได้รับแก่นหยั่งรู้ 5 ก้อน
และเป็นครั้งแรกที่ผมได้รับเข็ดขัด
“มันดูแปลกๆ”
มุกสุดยอดผู้คุมกฎจะไม่ดรอปลงแม้ว่าจะจัดการอัลโรส.
ผมวางแผนที่จะไปยังตําแหน่งต่อไป.
มีหินหลายก้อนลอยอยู่เหนือบึง
อัตราการดรอปที่นี่แตกต่างจากดันเจี้ยนทั่วไป
มอนเตอร์กว่าครึ่งดรอป [สโตน].
มันก็เหมือนกับ[สโตน]ทั่วไป เวลามันดรอปมันจะลอยอยู่เหนือศพของมอนเตอร์
อย่างไรก็ตามมีสิ่งหนึ่งซ่อนอยู่ในบึง
ผมไม่ได้ทําลายมันทั้งหมดแม้ว่าตะปล่อยเมเทโอลงมา
เปลวไฟที่รุนแรงยังคงเผาไหม้ต่อไป
ฉันไม่สามารถประเมิณด้วยการ Eye of Insight ได้
หยิบมันขึ้นมาและเช็ดสิ่งสกปรกออก
มันทําให้ผมสงสัยว่าทําไมมันถึงหนักขนาดนี้เมื่อผมก้มลงไป เก็บแม้ว่ามันจะมีขนาดเท่าเล็บมือ
แม้กระทั่งรูปร่างก็ไม่มีเบาะแสใดๆที่ใช้ได้
มันต้องเป็นเครื่องประดับแน่นอน แต่มันไม่ใช่ทั้งแหวนและสร้อยคอ
มันดูเหมือนกับจี้บางอย่าง
มันเป็นสีเขียวและมีรูปใบไม้สามแฉก.
ผมแสกนมันด้วยแอฟ.
-เจมฟื้นฟู-[Gem of Recovery]
*สร้างความแข็งแกร่งให้กับอาวุธและชุดเกราะ.
*หากเสริมความแข็งแกร่งสําเร็จ จะทําให้การฟื้นฟูเพิ่มขึ้น 10%
*โอกาสสําเร็จ: 10%
(สามารถซ้อนทับ(สแตก)ได้ 5 ครั้ง โดยแต่ละครั้งจะลดโอ กาสสําเร็จลง 1%.)
“อืม…ดูท่าจะไม่มีปัญหา?”
มันเป็นไอเทมเสริมความแข็งแกร่งให้กับอาวุธหรือชุดเกราะ
อย่างไรก็ตามโอกาสสําเร็จนั้นต่ํามาก
ถึงอย่างนั้นก็ยังมีโบนัสที่ดี
“5 ครั้ง”
นั่นหมายความว่าหากเสริมแกร่งติดทั้งหมดจะได้การฟื้นฟู เพิ่มขึ้น 1.5 เท่า
มันดูเหมือนว่าไอเทมนี้จะได้จากที่นี่เท่านั้น
ผมรู้สึกได้ถึงความโลภจากจี้ แต่ก็มีความยุ่งยากในการหามันในบึง
ดันเจี้ยนอันโนวจะไม่ปิดจนกว่าจะเครียร์อย่างสมบูรณ์
อย่างไรก็ตาม ผมไม่ได้เป็นคนหรูหราที่จะมาผ่อนคลายที่นี่
ถ้าผมอยู่ที่นี่อีกสองสามวัน พวกเขาที่ด้านนอกอาจจะจัดงานศพของผมจากที่ผมรับรู้มา
“อืม…บางทีแบบนี้ก็อาจเป็นไปได้?”
มีทางออกเดียวอยู่ในใจ.
อย่างไรก็ตามผมไม่ชื่อว่ามันจะได้ผล
แต่ก็ มันจะไม่เกิดอะไร หากไม่ลอง
‘Devil Avatar.’
“KUWUHHHH!”
ดันเจี้ยนที่เต็มไปด้วยบรรยากาศอื่นๆถูกแทนที่ด้วยเสียงคํารามของอวาต้า
พวกนี้มีคูลดาวน์ 60 นาที
อย่างไรก็ตามมันมีเวลามากพอที่จะทําให้พวกมันถูกเรียกมาอีกครั้ง
ผมมองไปที่ใบหน้าของพวกมันอย่างเงียบๆครู่หนึ่ง.
“ฉัน.ฉันคิดว่ามันเป็นไปได้?”
“Kuwuhhh!”
“Kururu!”
“ช่าย…พวกนายทําได้ดี อาจจะนะ…”
หนึ่งน้ําเงิน สองแดง
ผมตัดสินใจที่จะมีส่วนร่วมกับสามตัวนี้ในการหาของตามหนองโคลน.
ผมเหยียดมือที่มีเจมออกไป.
จนถึงตอนนี้เหล่าอวตารเชื่อฟังคําสั่งของผมทั้งหมดโดยไม่มีคําถาม ไม่ว่าจะต่อสู้หรือเคลื่อนไหวตามที่ผมสั่งมันก็ไม่มีปัญหาใดๆ
พวกเขามองไปยังสิ่งที่ผมถืออยู่ในมือ
ผมเริ่มอธิบายให้อวตาร.
“ใช่แล้ว นายเห็นอันนี้ไหม?”
แทนที่จะตอบคําถาม พวกมันภายใจถี่พร้อมกับปล่อยไอเย็นและไฟออกมา.
“พวกนายต้องหาสิ่งเหล่านี้”
ขณะที่มองไปยังอวตาร ผมทํามือชี้ไปรอบๆบึง
ซวบ ซาบ
“รู้ฉันจะทําอะไร”
ผมอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างเศร้าๆ
นั่นก็เพราะสิ่งที่มันเกิดขึ้น
ผมคิดว่าผมหวังกับอวตารมากเกินไป
อย่างไรก็ตามอวตารก็เริ่มเคลื่อนไหว
บางทีมันอาจเข้าใจว่าผมให้มันทําอะไร พวกมันหดร่างลง,
ปักอาวุธที่ขอบบึงและเริ่มค้นหา
ทุกครั้งที่มันขยับแขน ผมก็ได้ยินเสียงเกราะหนาๆของมันเสียดสีกัน.
พวกมันกับคนงมหอย…ผมหมายถึงเจม ด้วยร่างกายใหญ่เหล่านั้น
มันเป็นภาพที่น่าหัวเราะ
มีคําพูดที่ว่า คําชมก็ทําให้วาฬเต้นได้
“ใช่! นี่แหละ! นายทําได้ดีจริงๆ!”
“KWuh!”
“Kuwahah!”
“ว้ากกก ไว้คราวหลังฉันจะสอนให้นายลดเสียงบ้าง.”
โดยไม่พลาดช่วงเวลานี้ ผมยกเจมขึ้นมา.
เกิดรอยยิ้มที่สดใสที่สุดในโลก ผมเอาเจมวางไว้แนบอก
มันเหมือนกับที่พี่เลี้ยงเด็กพยายามจะสอนให้เด็กๆเต้น
สิ่งต่อไปที่ผมจะทําคือการโยนเจมลงในกระเป๋า
การอธิบายของผมเสร็จสิ้นแล้ว
ไม่พูดแม้แต่คําเดียว แต่ก็อาจไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้เพื่อที่จะทําให้พวกเขาเข้าใจ
ตอนนี้สิ่งที่ผมต้องทําคือการยืนยัน
ผมไม่คาดหวังอะไรมาก แต่ผมหวังว่าอย่างน้อยๆพวกเขาก็
พบเจม.
แต่จากนั้น
ซวบ ซาบ
ซวบ.
“ห๊ะ พวกนายหัวเราะอะไรกัน?”
“Kukuuh.”
“Kukhkh.”
ไหล่ของพวกมันเด้งขึ้นเด้งลง
ใบหน้าที่ดุร้ายของพวกมันที่เคยแสดงออกมาคือความ สุขหรือความไม่พอใจที่ผมไม่เคยเห็นมันมาก่อน
เมื่อมองไปอย่างนั้น ผมก็กดที่จะหัวเราะไม่ได้
ผมพูดออกไปอย่างตื่นเต้น
“ว้าว ตามที่คิดเอาไว้ ช่ายมาเล่นกัน พวกนายจะมีประโยชน์กับฉันตลอดเวลา”
“Kuhwuh!”
“Kururu.”
“อย่างไรก็ตาม พวกนายต้องอยู่ที่นี่ อย่าตามพ่อ…ฉันหมายถึง…อย่าไปไหน.
“KuWu!”
ดูเหมือนว่าผมจะหวังจากพวกเขามากเกินไป
พวกมันมีประโยชน์มากในการต่อสู้และการล่ามอนเตอร์,
อย่างไรก็ตาม อันสุดท้ายมันเป็นอะไรที่ล้มเหลว
ตอนนี้ผมไม่อาจเสียเวลาได้อีกแล้ว
ปล่อยให้อวตารสนุกไปกับการเล่นโคลน ผมพุ่งต่อไปด้วยความเร็วสูงสุด
ผมไม่รู้ว่าสเกลดันเจี้ยนนี้เป็นอย่างไร
ผมแน่ใจว่าผมได้กําจัดมอนเตอร์ทั้งหมดไปแล้ว ดังนั้นผมจึงต้องวิ่งไปตามผนัง
ผมไม่อยากพลาดอะไรไปเลย.
มันใช้เวลาไม่นานสําหรับผมที่จะเห็นกลุ่มของมอนเตอร์ที่มี พลังคล้ายๆกับตัวสุดท้าย
การล่าของผมไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักครั้ง
“ย้าา?”
-CRASH!
-BOOM!
****
แทนที่จะใช้เวลาทั้งวัน มันเพิ่งผ่านไปแค่ 8 ชั่วโมงในการกําจัดมอนเตอร์,
ผมกลับมาที่จุดเริ่มต้นของผมที่ทางเข้า
ผมได้รับของมากมายอีกด้วย
มุกผู้คุมกฎสูงสุด 10 เม็ด
แม้ว่ามันจะมีอัตราการดรอปที่ยากไปหน่อย แต่ผมก็ได้มันมาถึง 10 เม็ดจากมอนเตอร์จํานวนมาก
นั่นหมายความว่าถ้าผมเอาพวกมันออกมาใช้ในครั้งเดียว ผมจะมีร่างกายเป็นอมตะถึง10 นาที
เหนือสิ่งอื่นใด ความสามารถในการโจมตีจะเพิ่มเป็นสองเท่า.
ของอื่นๆที่ดรอปมาก็มีดังนี้
อาวุธ 4 ชิ้น
เกราะ 1 ชิ้น
กันเล็ทและถุงมือผ้า อย่างละชิ้น
เครื่องประดับรวมทั้งแหวนและกําไล 20 ชิ้น
ผมยังสามารถได้รับแก่นหยั่งรู้ 5 ก้อน
และเป็นครั้งแรกที่ผมได้รับเข็ดขัด
