44. Slam. Charge. (7)
“คุ! อัค!”
มันเป็นการโจมตีเพียงครั้งเดียวเบื้องหน้าผม.
โล่เลเวล100ทั้งสามพักยับเยิน.
ผมใช้แม้กระทั้งโล่สะท้อนที่อเวคแล้ว.
มีความเสียหายจำนวนมากที่ผมไม่เห็นและไม่ได้ยิน.
ที่ท้องของผมมีหลุมขนาดเท่ากำปั้นสองหลุม.
มันเหมือนกับถูกเปิดจากด้านหน้าและมีเลือดไหลออก.
อวัยวะของผมเริ่มไหลออกทีละทีนิดๆ
‘มา… โล่มานา!’
ผมทรุดเข่าลง.
แบนวอน จินชอนหลุดออกจากมือผมมานานแล้ว.
การโจมตีที่ร้ายแรงขนาดนี้ไม่ได้เกิดขึ้นมานานแล้วตั้งแต่โดนแคนวาคอร์
ด้วยความแข็งแกร่งทั้งหมดของผม ผมยังไม่สามารถป้องกันท้องของผมได้.
แม้อย่างนั้นเลือดก็ยังไหลออกมาโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด.
ใครทำ คนที่ทำความเสียหายอย่างมากได้ขนาดนี้และแม่นยำมาก.
เมื่อความสงบกลับมาก ผมก็รักษาแผลด้วยมือของผม
ด้วยมืออีกครั้งที่อยู่บนพื้นผมก็ยังทำให้มั่นใจว่าผมยังใช้โล่มานาอยู่.
เหลืออีกเพียง 200 คนที่กำลังรอเผด็จศึกสุดท้ายอยู่ พวกเขารอที่จะโจมตีพลังเวทย์ชั้นสูงและโจมตีกายภาพทั้งหมดกับผม.
ถ้าผมไม่ได้เพิ่มเลเวลสกิลฮีลของผมเป็นเลเวล100 ผมก็ไม่สามารถที่จะจัดการกับสถานการณ์ที่น่ากลัวอย่างนี้.
ท้องที่เป็นรูเริ่มหายลง.
ร่างกายของผมเริ่มที่จะฟื้นฟูความอบอุ่นที่เสียไปจากการที่เลือดออกพร้อมทั้งสีที่ซีดของมันก็เริ่มกลับมาเหมือนเดิมก่อนหน้านี้.
มันเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายมาก
ทุกอย่างแทบจะจบลงด้วยการโจมตีแค่ทีเดียว.
“ฮ่า.. ฮ่า… แม่งอันตรายสุดๆ.”
มันเป็นความผิดพลาดที่ยกเลิกโล่มานา เนื่องจากมันไม่ไม่มีคูลดาวน์
บาดแผลของผมหายเป็นปกติ.
ตอนนี้มันทำใจให้เย็นได้แล้ว ผมไม่สามารถเลิกใช้โล่มานาได้.
เดาว่าผมต้องใช้มืออีกข้างเพื่อปกป้องและอีกข้างเพื่อโจมตี.
สกิลที่มีความเสียหายสูงที่สุดคือดาวตกและภูเขาน้ำแข็งที่มีเวลาเตรียมใช้ 4 นาที
และพวกมันยังมีคูลดาวน์อีก 4 นาที
แทนทั้งสองสกิลนั้นผมยังสามารถใช้ไฟช๊อคที่มีคูลดาวน์ต่ำให้เกิดความเสียหายเป็นได้มากที่สุด.
มือของผมแต่ละข้างถือแบนวอนจินชอนอีกครั้งและผมก็ยังมองพวกเขาด้วยความโกรธ
มองดูที่ผมกำลังฟื้นความสงบใบหน้าของพวกเขากำลังเต็มไปด้วยความกลัว.
บางคนเริ่มถอยหลัง.
เป็นตามที่คาดแม้ว่าพวกเขาจะใช้เวทย์ทุกอาชีพโจมตีเข้ามาโจมตีเบืองหน้าโดยไม่สนใจอะไร.
ด้วยการมองที่เต็มไปด้วยความกลัว พวกเขาหันไปจ้องมองคนอื่นๆ.
ผู้คนเริ่มถอยหลังและเร่งไปยังทางออก.
อย่างไรก็ตามมันก็เป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น
บรรดาผู้ที่หนีถูกตัดหัวออกโดยเลขาฯที่ใส่แว่นกันแดดก่อนที่พวกเขาจะเข้าใกล้.
ด้วยการทำความสะอาดเลือดที่มีดของเขาบ่งบอกผู้ที่ต้องการจะเข้าใกล้ด้วยความกลัว
“สู้ หัวหน้าไม่ได้สั่งให้ถอยกลับ.”
ร่างที่ถูกตัดหัวยังคงยืนอยู่ที่เดิม.
มันเหมือนมีน้ำพุที่กำลังพ่นเลือดอยู่.
คนที่อยู่รอบๆร่างชายไร้หัวคนนั้นไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากร้องไห้.
เลขาฯได้ชี้ดาบไปที่ฝูงชนอีกครั้ง.
แต่ตอนนี้พวกเขาจะสับสนกับความกลัว.
ผมตัดสินใจที่จะดูแลความพิเศษนี้หลังจากที่จัดการกับปาร์คฮยอนและกาดของเธอ.
ผมไม่สามารถเสียเวลาได้อีกต่อไป
ผมใช้ ‘ผู้กล้าปกป้อง’ มันเป็นแสงสีแดงห่อหุ้มตัวผมไว้.
มันเพิ่มพลังโจมตีของผม ผมวิ่งไปยังทางที่ปาร์คฮยอนยืนอยู่.
30 นาทีต่อมา!
ด้วยการต่อสู้ที่ยาวนาน ดูเหมือนว่ามานาของพวกเขากำลังหมด
พวกเขาใช้สกิลทั้งหมดมาที่ผม.
มันแตกต่างเนื่องจากมานาเขามีน้อย.
วอริเออร์ทุกคนหยุดการโจมตีระยะไกลของพวกเขาและเริ่มที่จะเข้ามาต่อสู้ระยะประชิด.
พวกเขาขวางทางระหว่างผมกับปาร์คฮยอน.
“ออกไปให้พ้นทาง!”
ของแถมที่ผมยังไม่ได้ให้หมอที่ได้รับการปกป้อง
ไฟช๊อคหนึ่งครั้งก็เพียงพอแล้ว.
“อะ-…..”
อเวคที่พยายามที่จะตัดและฟันรุนแรงก็กลายเป็นขี้เถ้า
แม้ว่าจะถูกเผาเป็นขี้เถ้าแล้วเปลวเพลิงยังคงรุนแรงอยู่.
ผมวิ่งผ่านพวกเขาเข้า เศษไฟกระจายออกมา
การฟันด้วยความแข็งแกร่ง 1700 แต้ม ฝ่ายตรงข้ามถูกตัดเป็นชิ้นๆ.
บูล ร่างมารจำแลงก็ได้เข้าใกล้ปาร์คฮยอน
มันเป็นตัวเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่.
มันยกมีดขนาดใหญ่ที่เหมือนกับมีดทำครัวขึ้นไปบนท้องฟ้า.
บนใบมีดยังคงมีเลือดที่หลงเหลือจากเหยื่อของมัน.
เลือดของอเวคที่ถูกฟันถูกแช่แข็งติดกับใบมีดและส่งกลิ่นอย่างรุนแรง.
เสียงกรีดร้องน้ำไม่ถ้วนดังออกมาหลังจากลงมีดแล้ว.
อย่างไรก็ตามปาร์คฮยอนและกาดของเธอยังไม่มีปฏิกิริยาอะไร.
สกิลของร่างมารจำแลงไหลออกมาเป็นห่าฝนก่อนจะกลืนกินพวกเขา.
ตอนนั้นเอง.
“กัน เชอร์เท็ค.”
ปาร์คฮยอนเปิดปากของเธอ.
หญิงอายุเยอะที่สุดในกลุ่มที่กำลังยืนอยู่.
มีคนนึงที่กำลังรายงานปาร์คฮยอนถึงจำนวนที่เหลืออยู่.
มองมาที่ผมและพุ่งเข้ามาพร้อมกับปล่อยทอร์นาโดเปลวไฟขนาดใหญ่ออกจากมือ.
การโจมตีด้วยน้ำแข็งที่รุนแรงหายไปอย่างไม่มีร่องรอย.
ดูเหมือนว่าจะเป็นนักเวทย์.
‘แน่นอนว่ามันไม่ต้องกังวล.’
การโฟกัสของเธอเปลี่ยนจากผมไปเป็นร่างมารจำแลง.
เมื่อสกิลใช้ไม่ได้มันก็เหวี่ยงดาบ.
ทันใดนั้นชายแก่ที่ถูกจับก็กลายร่างใหญ่ขึ้น
มันเปลี่ยนเป็นแม๊กม่าและกลายเป็นก้อนหินที่มีชีวิต
เมื่อมาถึงหัวของมารจำแลง เธอก็โจมตีเข้าไปที่นั่นโดยไม่เสียเวลา เหตุนี้มารจำแลงจึงตายลง
ผมใช้กำไลลูวเวอร์ขยายพลังมันเป็นสองเท่ากับมารจำแลง
แต่เธอก็มีฝึมือพอที่จะจัดการมันด้วยการโจมตีครั้งเดียว.
บูลได้ทำงานของมันแล้ว.
เขาก่อกวนและซื้อเวลาให้ผม.
ผมสามารถไปหาพวกเขาด้วยการเทเลพอต แต่มีเหตุผลที่ผมวิ่งไปหาพวกเขา.
มันเป็นเพราะผมอยู่ในการใช้ดาวตก.
การร่ายเสร็จสิ้นดาวตกเลเวล40ตกลงมาใส่หัวพวกเขา.
ตัวแท๊งทั้งหมดมารวมกัน.
ไม่ว่าคุณจะเป็นตัวแท๊งแบบไหนคุณก็ไม่สามารถป้องกันการโจมตีแบบนี้ได้.
เกราะที่พวกเขาใส่อยู่สลายกลายเป็นฝุ่น.
แต่ผมเดาว่าพวกเขาใช้มานาทั้งหมดเพื่อใช้สกิลป้องกัน.
ยังคงเหลือเลขาฯและเชอร์เท๊กอยู่ด้านหลังพวกเขา.
ผมก้าวไปเบื้องหน้าพวกเขา.
‘กราวิตี้ เลเซอร์.’
พวกเขาใช้มานาทั้งหมดของพวกเขาและไม่สามารถทำอะไรได้เนื่องจากมีเลเซอร์อยู่รอบตัวพวกเขา.
ระยะทางสูงสุด ผลกระทบแบบวงกว้าง ไม่มีทางที่พวกเขาจะได้รับชีวิตที่พิเศษ.
ตอนนี้เหลือเพียง 5 แล้ว.
บอสตัวสุดท้าย.
ผมหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเขา.
‘ภูเขาน้ำแข็ง.’
รัศมีน้ำแข็งเกิดขึ้นที่ปลายดาบของผม
มันต้องใช้เวลาร่ายประมาณ 4 นาที.
ผมเอาดาบพาดบ่าแล้วถาม.
“คุณคิดว่าจะหนีออกไปได้ทั้งที่มีชีวิต?”
“… คุณควรจะหยิ่งให้มันน้อยๆหน่อย.”
เธอกัดฟันแน่นและเธอยังกำไม้กายสิทธิ์แรงพอที่จะหักมันได้
มีทางเดียวที่จะออกจากสนามรบนี้.
และมันอยู่ข้างหลังผม.
“คุณบอกว่าคุณกำลังจะไปต่อสู้กับกิลด์อื่นเร็วๆนี้? เดาว่าคุณไม่มีใครให้พาไปแล้ว บางทีคุณอาจจะเอาถุงมาใส่ก้อนเลือดและเศษเนื้อของพวกเขาไปร่วมรบกับคุณได้.”
“ฉันจะฉีกลิ้นแกออก!”
“อ่า งั้นฉันถามหน่อย การโจมตีทั้งหมดสามารถทำลายโล่ของผมได้ ใครทำได้บ้าง?”
“…..”
“ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ 4 คนที่นี่ มันต้องเป็นแอสซาซินที่ใช้สกิลขว้างมีดใส่ผม?”
“ฆ่า!”
เมื่อสิ้นคำสั่งของเธอ เลขาฯทั้งสามก็ดึงดาบออกมาพร้อมกับพุ่งเข้าโจมตี.
มีคนนึงทีเคลื่อนไหวได้สะดุดตามาก เขาสามารถกลายเป็นของเหลวได้.
การโจมตีของพวกเขาไม่สามารถที่จะใช้งานกับผมได้.
ดาบที่เปื้อนเลือดถูกป้องกันโดนโล่มานาและสั่นอย่างรุนแรง.
ดึงดาบของเขาออกและยังแก้ไขการจู่โจมทุกอย่างเพื่อให้มาถึงผม
มองไปที่การโจมตีไร้สาระนี้ ผมได้มุ่งเน้นไปกับการร่ายเวทย์ภูเขาน้ำแข็ง
พวกเขาฟันด้วยความเร็วไม่น่าเชื่อ.
พยายามที่จะทำให้โล่ผมอ่อนแรงโดยลมหมุน?
“คุณคิดว่าจะตัดผมได้งั้นหรือ? ลองใช้มีดสองข้างปั่นดู คุณมีเวลาอีก2นาทีก่อนที่จะไปใช้ชีวิตหลังความตาย.”
“ย๊ากกกก!”
ชายแว่นกันแดดได้ใช้ดาบเจาะราวกับคนบ้า.
ดาบนับไม่ถ้วนพุ่งเข้ามาหาผม.
แต่พวกเขาก็ไม่ได้เคลื่อนที่ได้ตามที่พวกเขาคิด.
มันเป็นสกิลที่สร้างความเสียหายได้โดยตรงหลังจากที่พวกเขาใช้มันในจุดเดียวซ้ำๆ.
แต่ดาบของเขาก็ถูกป้องกันด้วยโล่ก่อนที่แรงมันจะค่อยๆลดลง.
ดาบของเขายังพุ่งมาไม่หยุด แต่ผลก็เหมือนเดิม.
“1 นาที.”
ตอนนั้นเอง.
“ย่าห์! แกมันบ้าไอ้ก้อนขี้!”
ผมกำลังใช้โล่มานาโดยไม่ต้องสงสัย.
แต่วิธีการแบบนี้มัน?
บาดแผลของผมถูกเปิดอีกครั้ง.
นี่ไม่ใช่การโจมตีของสกิลที่อยู่เหนือสกิลที่มีแรงค์.
และไม่มีใครที่อยู่ใกล้ๆนี้สามารถทำได้.
ถึงแม้จะมีอยู่ แต่มันก็ไม่สามารถบาดเจ็บจากการโจมตีได้.
‘บางที.’
นั่นแหละ มันเป็นปาร์คฮยอนที่ใช้ ‘ลบล้างสถานะ’
มันเป็นสกิลที่นำมาใช้ให้เป้าหมายกลับมาเป็นสถานะก่อนหน้าที่จะได้รับบาดเจ็บ.
อย่างไรก็ตาม อีหมาตัวเมียนี่มันทำให้ผมกลับมาเข้าสู่สถานะบาดเจ็บ.
เนื่องจากมันเป็นการร่ายประเภทรักษา โล่นามาจึงไม่รู้ว่ามันเป็นเวทย์โจมตีและไม่ได้ปิดกั้นสกิล.
ดาบเจาะของเลขาฯได้เล็งเป้ามาที่ผมอีกครั้ง.
ถ้าผมโฟกัสได้ก็สามารถทำได้.
ดูเหมือนว่ามานาของเขากำลังไหลออกมาเรื่อยๆ.
ดาบเจาะใช้ 10% ของมานาสูงสุดขณะนั้นไปเรื่อยๆ.
นอกจากนี้มันยังดูเหมือนกับสกิลลมหมุนก่อนหน้านี้.
“โอร่าาาาา!”
เสียงที่ดังออกมาดูเหมือนว่ามันจะผสมผสานเสียงกรีดร้องและเสียงใช้แรง ผมได้ร่ายเวทย์เสร็จพอดี.
ทันใดนั้นผมก็ร่ายเวทย์รักษาทันที.
ด้วยระยะการโจมตีที่ไกลมาก แม้แต่เชอร์เท๊กที่อยู่ห่างไกลยังถูกตรึง.
มันเหมือนกับปริศนารูบิคด้านในของภูเขาน้ำแข็งแปรปรวนเล็กน้อย.
ด้วยโจมตีเป้าหมายและระยะที่ไกลจากมากอุณหภูมิลดลงอย่างไม่น่าเชื่อ การโจมตีของภูเขาน้ำแข็งสร้างความเสียหายเป็นจำนวนมาก.
เชอร์เท๊กกำลังใช้โล่มานาอยู่
อย่างไรก็ตามไม่มีทางที่เธอจะใช้มานารับการโจมตีภูเขาน้ำแข็งเลเวล 40 ได้.
นอกเหนือจากปาร์คฮยอน เป้าหมายต่างๆก็แตกออกและไม่สามารถที่จะคืนรูปได้.
ผมซึ่งกำลังยุ่งอยู่กับการรักษาแต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะตายหมดแล้ว.
“สร้างรูที่ท้องกูถึงสองครั้ง แม่ง! กูจะไม่ปล่อยไม่มึงตายง่ายๆหรอก ปาร์คฮยอน!”
“สะ…สัตว์ประหลาด! แกมันสัตว์ประหลาด!”
ปาร์คฮยอนเริ่มถอยห่างและสั่นเหมือนกับใบ้ไม้ต้องลม.
แม้ว่าเธอจะเป็นมาตกร แต่เธอก็ยังทำหน้าที่ของเธอได้อย่างดีเยี่ยม.
ถ้ามีใครเห็นห่วงที่แขวนไว้ พวกเขาอาจจะแสดงความคิดเห็นได้.
เธอก็เป็นคนๆนึง.
เมื่อผมหายดีแล้วผมก็กลับมาอีกครั้ง.
หนึ่งในสี่ที่ติดอยู่ในภูเขาน้ำแข็ง ผมมองเข้าไปในนาฬิกาของเขา.
มันกำลังเดินอยู่ที่ 19.45 น.
“ยังเหลืออีก15นาที!”
แม้ว่าจะเป็นผมที่พูด แต่ผมก็ยอมรับว่ามีแต่ปีศาจเท่านั้นที่พูดแบบนี้.
ถ้าคุณถามผมว่าผมทำสิ่งที่โหดร้ายกับมนุษยชาติมากที่สุดวันไหน…
คำตอบคือสิ่งที่ผมได้ทำการสังหารทั้งหมดในวันนี้.
“สำหรับมึง อีเหี้ย!! มันแค่เริ่มต้นเท่านั้น!!”
