ตอนที่ 29: สั่งสมกำลังลงทัณฑ์ (2)
‘ต้องทำยังไง…?’
ขณะที่ขับมัสแตงเพื่อมุ่งหน้ากลับบ้านหลังข้ามผ่านประตูมิติมายังโลกอีกฝั่ง คังชอลอินหมกมุ่นอยู่กับการคิดหาวิธีเพื่อพิชิตมังกรพีคอคมาตลอดทาง
‘บนโลกนี้ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้เพราะงั้นมันต้องมีสักทาง สักทางที่จะทำให้เป็นไปได้…’
ถ้ามันไม่เป็นผลก็จงหาวิธีจนทำให้มันเป็นผลสำเร็จแม้จะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากเพียงใดก็ตาม
คำกล่าวนี้เป็นดั่งคติประจำใจคังชอลอินมาแสนนาน
ขณะนั้นเองคังชอลอินก็พลันเบิกตากว้างเมื่อมีความคิดหนึ่งแล่นผ่านเข้ามาในหัวของเขา
…ระดับต่ำ?
แตกต่างจากมนุษย์ทั่วไปบนแพนเจีย การเติบโตสถานะของนักผจญภัยที่ข้ามมิติไปจะเร็วกว่าอย่างไม่มีใครเทียบได้! เช่นนั้นสิ่งที่เขาต้องทำก็แค่ยกระดับนักผจญภัยให้ได้มากพอสำหรับการออกตามล่าตัวมังกรพีคอคในครั้งนี้
“ในที่สุดก็เจอสักที”
คังชอลอินยิ้มพอใจ
เพราะเหตุใดคังชอลอินถึงตัดสินใจมอบความช่วยเหลือให้แก่นักผจญภัยเช่นนี้?
เพื่อที่จะไขข้อสงสัยนี้ได้มันจำเป็นต้องคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างราชันย์กับนักผจญภัยขึ้นมาเสียก่อน
นักเดินทางข้ามมิติ 300,000 คนได้มีส่วนร่วมและตอบรับต่อการอัญเชิญครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้น
ท่ามกลาง 300,000 คนเหล่านี้จะมีราชันย์อยู่เพียง 300 คนเท่านั้น นั่นเท่ากับว่าคนที่เหลืออีก 299,700 คนจะถูกเรียกว่าเป็นนักผจญภัย
ความสัมพันธ์ระหว่างราชันย์และนักผจญภัยเป็นเหมือนซิมไบโอซิสหรือก็คือภาวะที่ต่างต้องพึ่งพาซึ่งกันและกันเพื่อให้อยู่รอด อาจเรียกความสัมพันธ์แบบนี้ในฐานะผู้ปกครองหรือบางครั้งก็อาจเป็นความสัมพันธ์เช่นผู้ซื้อผู้ขายได้เช่นกัน
อย่างไรก็ตามนักเดินทางข้ามมิติจะมีความพิเศษติดตัวซึ่งก็คืออัตราการเติบโตของสถานะที่รวดเร็วอย่างมาก ด้วยเหตุนี้จึงทำให้คังชอลอินคาดหวังถึงความเป็นไปได้ของนักผจญภัยที่เขากำลังทำการรวบรวม
ราชันย์มักจะร่วมมือกับนักผจญภัยเพื่อกำหนดเป้าหมายในการพิชิตดันเจี้ยนหรือซากปรักหักพังตามที่ต่าง ๆ และบางครั้งพวกเขาก็อาจเชิญนักผจญภัยที่มีความสามารถให้ย้ายมาตั้งถิ่นฐานยังดินแดนของพวกเขา
ราชันย์บางคนที่มีแนวคิดทางธุรกิจที่ยอดเยี่ยมได้มีการเปิดร้านค้าต่าง ๆ ขึ้นบนแพนเจียเช่นโรงแรมม่านรูด, ร้านอาหาร, หรือแม้กระทั่งบาร์ค้าประเวณีเพื่อให้เหล่านักผจญภัยได้ใช้ชีวิตกันอย่างเพลิดเพลินโดยที่ตัวพวกเขาก็สามารถทำกำไรได้อย่างมหาศาล
ด้วยเหตุผลหลายประการ ราชันย์ที่มีความเกี่ยวข้องกับนักผจญภัยที่เดินทางข้ามมิติและแลกเปลี่ยนสิ่งของที่แต่ละคนต้องการเป็นหนึ่งในความสัมพันธ์ที่สำคัญอย่างยิ่งต่อการเติบโตของสถานะราชันย์ที่แข็งแกร่ง
ดังนั้นแม้แต่คังชอลอินที่มีความเป็นอิสระต่อตนเองอย่างมากก็ยังมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับนักผจญภัยในช่วงชีวิตครั้งนี้จึงได้มาเปิดหาบุคคลที่คิดว่าน่าจะมีประโยชน์ต่อตัวเขาให้ได้มากที่สุด
‘มันไม่ได้เป็นแผนที่แย่หรือการคิดแบบลวก ๆ หากเราสามารถฝึกพวกนักผจญภัยให้รู้วิธีการต่อสู้ได้อย่างรวดเร็ว เมื่อถึงเวลานั้นการกำจักมังกรพีคอคก็จะเป็นเรื่องที่ง่ายดาย’
เป็นแน่ชัดว่ามันคือการต่อสู้ในรูปแบบหนึ่งเพียงแต่ผลลัพธ์อาจจะไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด
หรือถ้ามีอะไรที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นจริง อย่างน้อยคังชอลอินก็มั่นใจมากว่าเขาจะสามารถเอาชีวิตรอดกลับมาได้ดังนั้นมันจึงไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร
‘ออกมารวบรวมนักผจญภัยและสอนวิธีการต่อสู้ต่าง ๆ ด้วยหลักสูตรที่เร่งรัด…ถ้าการฝึกใช้เวลาประมาณ 2 สัปดาห์อีก 1 สัปดาห์ที่เหลือจะเป็นการออกไปตามล่าตัวมังกรพีคอค’
ในที่สุดเมื่อเขาหาทางแก้ปัญหาได้สำเร็จแผนการส่วนที่เหลือก็เริ่มค่อย ๆ ตามมา
จากแผนที่คิดขึ้นมาได้ทำให้เขาต้องรีบกลับไปดำเนินการในทันที เมื่อคังชอลอิลกลับมาถึงบ้าน เขารีบพุ่งตัวไปเปิด Macbook เพื่อเปิดเพจที่ชื่อว่า “World” ซึ่งเป็นชุมชนออนไลน์ที่ใหญ่ที่สุดของผู้ได้รับการอัญเชิญ
World เป็นเว็บไซต์ที่นักธุรกิจหนุ่มชาวอเมริกาสร้างขึ้น มันก็เหมือนกับ Facebook, Twitter หรือ Google ที่มีการใช้งานโดยทั่ว ๆ ไป เพียงแต่ที่ World จะมีฟังก์ชั่นและการเข้าถึงที่หลากหลายมากกว่าจึงทำให้มันกลายเป็นแหล่งชุมชนที่ใหญ่ที่สุด
ความคิดของคังชอลอินคือการใช้สื่อจากที่นี่ป่าวประกาศเพื่อรวบรวมนักผจญภัยให้มาร่วมทำงานด้วยกันที่แพนดิโมเนียม
เพราะ World เป็นเว็บไซต์ที่พูดคุยกันด้วยภาษาอังกฤษจึงทำให้มีนักผจญภัยทั่วโลกเข้ามาใช้และแลกเปลี่ยนข้อมูลกันเป็นจำนวนมาก
‘หืม…แล้วรหัสผ่าน… ?’
คังชอลอินทำท่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเพื่อนึกถึงรหัสจากนั้นก็กดปุ่มเพื่อเข้าสู่ระบบ
– ID: Overlord
– รหัสผ่าน: **********
เมื่อเข้าสู่ระบบได้สำเร็จ หน้าต่างหัวข้อและหมวดหมู่ต่าง ๆ ก็ปรากฏขึ้นในทันใด
เขาคลิกเลือกหัวข้อใหญ่ที่มีชื่อว่า “การอัญเชิญครั้งใหญ่” จากนั้นก็กดเลือกที่หมวดย่อย “สถานที่ตั้ง” และเลือก “แพนดิโมเนียน”
[การแลกเปลี่ยนข้อมูล] การจัดระเบียบของสัตว์ประหลาดที่แพนดิโมเนียน
[การค้า] ขายเกราะป้องกันระดับ 15
[การสรรหา] มองหาเพื่อนร่วมทีม
[การสรรหา] นักผจญภัยที่มีประสบการณ์การล่าสัตว์
ในบรรดาโพสต์ประเภทต่าง ๆ ไม่ค่อยมีโพสต์ที่คล้ายคลึงกันสักเท่าไหร่นัก อาจเป็นเพราะมันเกี่ยวกับที่แพนดิโมเนียมซึ่งอยู่ไกลจากแผ่นดินใหญ่ของแพนเจียมามากดังนั้นจึงไม่ค่อยมีนักผจญภัยให้ความาสนใจที่นี่ในตอนแรกมากนัก
‘โอเค’
คังชอลอินค่อนข้างชอบใจที่จำนวนการสร้างกระทู้มีค่อนข้างน้อยแบบนี้ เพราะถ้าหากเป็นในหมวดแผ่นดินใหญ่มันจะเหมือนกับการระเบิดของกระทู้ต่าง ๆ จนอาจทำให้กระทู้ของเขาตกหล่นเนื่องจากนักผจญภัยเกือบ 300,000 คนจะอยู่กันที่หมวดแผ่นดินใหญ่กันซะมากกว่า
‘ถ้าอย่างนั้นก็ต้องพิมพ์อะไรที่มันน่าสนใจลงไปสักหน่อย…?’
เพื่อการรวบรวมนักผจญภัย เขาจำเป็นต้องสร้างกระทู้และสร้างความสนใจให้ได้มากที่สุด
ด้วยประสบการณ์ที่เคยได้รับมาก่อน คังชอลอินรู้ดีกว่าใครว่าควรจะใช้สิ่งใดมาเป็นเหยื่อล่อเพื่อดึงความสนใจจากนักผจญภัยพวกนี้
แรกเริ่ม คังชอลอินถอดกำไลสีเขียวที่อยู่บนข้อมือของเขาเพื่อถ่ายภาพด้วย iPhone ที่เขามีและกดอัพโหลดลงไปบนเว็บเพจพร้อมตั้งกระทู้ไปว่า
[รายการสิ่งของ] หลักฐานไอเทมที่หายาก
ไอเทมที่ได้รับมาจากแพนดิโมเนียม ดูเหมือนว่ามันจะมีพลังที่ยิ่งใหญ่ดังนั้นผมจึงขอมาแบ่งปันมันกับทุกคนบน World ให้ได้ทราบ มันมีกันเป็นคู่และถ้ามีการตอบรับที่ดีผมจะมาเปิดเผยไอเทมอื่น ๆ ต่อ
ชื่อ: สร้อยข้อมือ All-Stat
ระดับ: หายาก
ประเภทรายการ: สร้อยข้อมือ
จำกัดระดับ: ไม่มี
ตัวเลือก: ทุกค่าสถิติ + 2% / ความเร็วโจมตี + 3%
หากใครมีข้อสงสัยอะไรให้ถามกันมาได้เลยตามกล่องความคิดเห็นด้านล่าง ผมคิดที่จะรวมทีมเร็ว ๆ นี้ เพราะฉะนั้นหากมีนักผจญภัยคนใดที่ต้องการทีมสามารถส่งข้อความส่วนตัวติดต่อมาหาผมได้
‘เยี่ยม’
รอยยิ้งจาง ๆ ปรากฏขึ้นที่ขอบริมฝีปากของเขาทันทีที่ตั้งกระทู้เสร็จ
ข้อมูล? ค้นหา?
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรข้อความพวกนั้นไม่สามารถใช้ดึงความสนใจจากใคร ๆ ได้
วิธีที่ดีที่สุดคือการโพสต์บอกเล่าเกี่ยวกับไอเทมโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการพิสูจน์ถึงการได้มาของไอเทมที่หายาก
และทุกอย่างก็เป็นไปตามที่คังชอลอินคิดไว้ไม่มีผิด
หลังโพสต์ลงไปได้ไม่ถึง 5 นาทีก็มีกล่องความคิดเห็นเด้งขึ้นมา
– Incino: โอ้…ถ้าใช้เป็นชุดก็หมายความว่าค่าสถิติ + 4 ความเร็วในการโจมตี + 6% งั้นสิ? บ้าไปแล้ว!
– EnterLJ: คุณได้มาจากการล่าสัตว์ประหลาดหรือซากปรักหักพัง?
– TTSM: ไม่ใช่แค่หนึ่งแต่ได้มาเป็นเซ็ต? เฮ้เพื่อน นายไปหาอะไรดี ๆ แบบนี้มาจากที่ไหน? : -0
– revan: ไอเทมระดับหายาก … ว้าว!
ภายในระยะเวลาสั้น ๆ ก็มีความคิดเห็นเข้ามาถึง 5 ข้อความแล้ว
‘มาเพิ่มสีสันกันอีกสักหน่อยดีกว่า’
หากนี่คือคำตอบทั้งหมดที่เขาได้รับมันคงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสามารถรวบรวมนักผจญภัยดี ๆ ได้ เขาต้องการความช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ เพิ่มเติมดังนั้นคังชอลอินจึงได้ทำการคัดลอกลิงค์กระทู้ที่ตั้งและวางลงในแอพส่งข้อความไปให้ปาร์คดูชิกจากนั้นก็โทรไปออกคำสั่ง
[ครับบิ๊กบอส! เพิ่งผ่านมาได้แค่ 2 วันเองนะครับทำไมถึงได้โทรหาผมแล้วล่ะครับ?]
“ไม่จำเป็นต้องรู้เหตุผลอะไรทั้งนั้น ฉันส่งลิงค์ไปให้ลองตรวจดูซะ แล้วให้พวกลูกน้องของนายไปแสดงความคิดเห็นและกดคลิกแชร์ให้หน่อย”
[อา! จะส่งมาตอนไหนหรอครับ?]
“ฉันส่งไปแล้ว”
[ครับ ผมจะรีบตรวจสอบให้ทันที … แต่… เอ่อ… บิ๊กบอสครับ?]
ทันใดนั้นเสียงของปาร์คดูชิกก็ดูแปลกไปจากเดิม
คังชอลอินมั่นใจว่าอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ปาร์คดูชิกคงกำลังเหงื่อตกและอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก
[ขอโทษนะครับ แต่คือ … พวกเรา … สายกระเป๋าเป้มันสั้นไปหน่อยก็เลย…]
“…”
เขาเข้าใจแล้ว
World เป็นชุมชนออนไลน์โดยมีสำนักงานใหญ่อยู่ที่อเมริกาดังนั้นจึงใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลักในการสื่อสาร แม้สมัยนี้จะมีตัวช่วยเพื่อการแปลพร้อมใช้งานมากเพียงใดแต่มันจำเป็นจะต้องสามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้สักเล็กน้อยเพื่อการใช้งาน
ถึงแม้ตอนนี้พวกลูกน้องนักเลงส่วนใหญ่ของปาร์คดูชิกยังต้องไปเรียนที่มหาวิทยาลัยเพื่อความอยู่รอดในสังคมแต่พวกนั้นก็เป็นแค่เพียงนักศึกษามหาวิทยาลัยที่เพิ่งจบการศึกษาระดับมัธยมปลายมาได้ไม่นาน
และก็คงไม่มีนักเลงคนไหนที่จะตั้งใจเรียนอย่างหนักพอจะมีความรู้มากนัก
“…ไอ้พวกโง่”
คังชอลอินพูดใส่ปลายสายโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ปาร์คดูชิกไม่สามารถพูดอะไรได้ ขณะนั้นใบหน้าของเขาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความอับอาย
“พวกแกมันน่าอับอายกันซะจริง ๆ”
[…ครับ…บิ๊กบอส]
“เป็นความผิดของฉันเองที่มาคาดหวังจากคนโง่ ๆ”
“ฉันจะวางสายก่อนที่ความโง่ของแกจะส่งต่อมา อย่างน้อย ๆ ก็ไปกดแชร์ลิงค์ที่ให้ไปซะ”
[ได้ครับ…]
คังชอลอินวางสายอย่างรวดเร็วก่อนจะโทรหาชายชราควอนขึ้นมาแทน
“คุณควอน ผมมีเรื่องให้ช่วยสักหน่อย”
โชคดีที่ครั้งนี้ชายชราควอนสามารถช่วยเขาไว้ได้
[โอ้ งั้นเหรอ ๆ ได้สิ เดี๋ยวฉันจะให้พวกลูกน้องฮ่องกงมาช่วยด้วยก็แล้วกัน พวกนั้นก็พอพูดภาษาอังกฤษกันได้บ้าง ความคิดเห็นสักประมาณ 100 ข้อความพอไหม?]
“เท่านั้นก็พอ”
ชายชราควอนกระตือรือร้นที่จะช่วยอย่างเต็มที่หลังได้ยินว่าคังชอลอินกำลังเปิดเผยรายการสิ่งของชิ้นใหม่บนโลกออนไลน์และอาจเป็นเพราะกลิ่นเงินที่กำลังลอยเข้าไปในจมูกของเขา
[การที่เธอพยายามรวบรวมนักผจญภัยมาสร้างทีมด้วยกันแบบนี้มันจะเป็นรากฐานที่เป็นประโยชน์ต่อธุรกิจของเราใช่ไหม?]
“นั่นก็ด้วย แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคุยถึงเรื่องนั้น ไว้ค่อยคุยกันทีหลังเถอะ”
[อืม…ฉันว่าฉันก็คงรู้อะไรเพิ่มเติมได้เอง เอาล่ะ เดี๋ยวฉันจะจัดการเรื่องที่เธอร้องขอมาให้ภายใน 1 ชั่วโมง เพราะงั้นไม่ต้องเป็นห่วง]
“เข้าใจแล้ว”
หลังจบการสนทนากับชายชราควอน คังชอลอินก็ตั้งใจรอให้กระทู้ที่เขาประกาศกลายเป็นไวรัล
หลังผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง … กระทู้ของคังชอลอินก็ได้รับการจัดอันดับให้เป็นหนึ่งในกระทู้ยอดนิยมและได้รับความสนใจจากผู้ใช้ทั่วโลกมากที่สุด
‘เยี่ยม!’
การตอบสนองที่ล้นหลามอย่างน่าอัศจรรย์
กระทู้ที่ได้รับความสนใจที่รวมเข้ากับการจัดการเพิ่มเติมอีกเล็กน้อยจะทำให้มันมีอัตราการเข้าชมที่สูงยิ่งขึ้น
ยังไม่ทันที่กระทู้จะมีอายุได้นานถึง 2 ชั่วโมง ก็ได้มีความคิดเห็นเข้ามามากกว่าพันข้อความ
และนั่นยังไม่ใช่ทั้งหมด
กล่องข้อความส่วนตัวของเขายังหลั่งไหลเขามาแบบไม่หยุดพัก
จาก 1 เป็น 2 แล้วจู่ ๆ ก็เพิ่มเป็น 50 เมื่อผ่านไปได้ 3 ชั่วโมงมีข้อความประมาณ 500 ข้อความอยู่ภายในกล่องข้อความส่วนตัว
‘ยังหรอก เท่านี้มันยังไม่พอ’
คังชอลอินยังไม่หยุดอยู่แค่เพียงเท่านี้
[ประกาศ] ผมจะมาเปิดเผยไอเทมใหม่ ๆ ทุก ๆ ชั่วโมง
ผมมีความคิดที่จะออกไปล่าสัตว์ประหลาดเร็ว ๆ นี้ นักผจญภัยที่ต้องการเข้าร่วมทีมของผมสามารถส่งข้อความพร้อมข้อมูลส่วนตัวของคุณมาได้ที่กล่องข้อความส่วนตัวแล้วผมจะทำการตอบกลับหลังตรวจสอบสถานะของพวกคุณเสร็จ
หลังจากนั้นคังชอลอินก็ได้เปิดเผยไอเทมต่อเนื่องทุกชั่วโมงอีก 3 อย่าง
ชุมชน World เกิดการระเบิดในทันใด
กระทู้ของคังชอลอินติดอยู่ในอันดับ 1, 2, 3 และ 4 ใน “กระทู้ที่ยอดเยี่ยมที่สุด” มันได้กลายเป็นการสร้างอารมณ์ที่บ้าคลั่งและข่าวนี้ก็แพร่กระจายไปทั่วเกาหลีจนเกิดเสียงต่าง ๆ มากมายบนโลกอินเทอร์เน็ต
“ง่าย ๆ”
คังชอลอินที่สามารถสร้างกระทู้จนเป็นไวรัลได้อย่างง่ายดายจิบกาแฟด้วยท่าทีสบาย ๆ หากว่ากันตามตรงกระทู้ของคังชอลอินไม่ได้ยอดเยี่ยมมากขนาดนั้นแต่มันมีเหตุผลที่ทำให้เป็นไปได้ถึงขนาดนี้อยู่
ประการแรก ไอเทมที่เขานำเสนอบน World เป็นไอเทมระดับต่ำที่จะใช้ในระยะแรกของการอัญเชิญ
ประการที่สอง ราชันย์ที่มีความมั่งคั่งเพียงพอในดินแดนของพวกเขาจะสามารถนำเสนอไอเทมที่ดียิ่งกว่าของคังชอลอินได้
แต่เหตุผลที่กระทู้ของคังชอลอินถูกพูดถึงมากขนาดนี้นั่นเพราะเขาเป็นคนเริ่มเผยแพร่ข้อมูลแบบนี้ไปอย่างรวดเร็วก่อนที่ใครจะคิดขึ้นมาได้
ดั่งคำพูดที่ว่า “ชีวิตคือเวลา” ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตามแต่คนที่เริ่มลงมือทำสิ่งนั้นก่อนย่อมจะได้รับผลประโยชน์มากที่สุด และเพราะสิ่งนี้คังชอลอินจึงได้รับประโยชน์อย่างอื่นนอกเหนือจากการรวบรวมนักผจญภัยซึ่งเป็นผลพลอยได้ตามมา
เนื่องจากกระทู้ทั้งหมดของเขาติดอยู่ในอันดับ 1 ถึง 4 ในหมวดกระทู้ที่ดีที่สุดจึงไม่เป็นการกล่าวเกินจริงที่จะบอกว่าไม่มีผู้ใช้บน World คนไหนที่จะไม่รู้จักชื่อผู้ใช้ “Overlord”
เขากลายเป็นที่รู้จักหลังจากตั้งกระทู้ไปเพียงไม่กี่ครั้ง
นับจากนี้เป็นต้นไปกระทู้ของคังชอลอินจะกลายเป็นหนึ่งในกระทู้ที่มีคนกดเข้าดูมากที่สุดโดยอัตโนมัติและเขาจะได้รับความไว้วางใจจากผู้ใช้ทั่วโลกในระดับหนึ่ง มันเป็นสิ่งที่เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมาได้ไกลถึงขนาดนี้
‘เยี่ยม เอาล่ะ ตอนนี้ก็แค่เสนอแรงจูงใจบางอย่างลงไปเพิ่มเติมอีกหน่อย’
ขั้นตอนต่อไปนั้นง่ายมาก
เขาจะเสนอทองคำและสิ่งของอื่น ๆ เพื่อใช้เป็นเหยื่อล่อในการรวมทีมนักผจญภัยที่มีความสามารถและให้มาพบกันที่แพนดิโมเนียม
มีข้อความนับพันในกล่องจดหมายส่วนตัวที่เขาต้องตรวจดู
และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเขาเริ่มต้นจัดการกับข้อความในทันใด
มันมีข้อความเข้ามาทุกประเภทตั้งแต่การตั้งคำถามว่าไอเทมนี้ได้มาจากที่ไหน ต้องการติดต่อเพื่อขอซื้อสินค้าไปจนถึงข้อความสาปแช่งที่เพิ่มมากยิ่งขึ้น อย่างไรก็ตาม…จากข้อความทั้งหลายเหล่านี้มีสิ่งหนึ่งที่โดดเด่นและดึงดูดความสนใจของเขาได้มากที่สุดอยู่หนึ่งข้อความ
“อะฮะ….”
ดวงตาของคังชอลอินเป็นประกายด้วยความสนใจหลังจากตรวจสอบคนที่ส่งข้อความนี้เข้ามา
ชื่อผู้ใช้คือ “Lumpen”
มันเป็นข้อความจากคนที่ได้รับตำแหน่งจอมราชันย์เมื่อครั้งในอดีตและเคยเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ายกย่องอย่างมากสำหรับคังชอลอิน
โดเรียน เอกซ์พลอเรอร์!
.
.
