31. My Way (3)
ผมตัดสินใจเกี่ยวกับเป้าหมายของผมแล้วในปัจจุบันแล้ว.
ผมต้องอาวุธระดับ M/B หรือ M/A.
เหตุผลที่ผมต้องการอาวุธเพราะว่ามันอาจจะเจอดันเจี้ยนที่มีการต้านทานเวทย์มนตร์
สำหรับค่าสถานะของมานา ไม่ว่าจะเพิ่มเท่าไรมันก็ไม่ส่งผลต่อความแรงของเวทย์มนตร์
มันมีแค่เฉพาะค่ามานาและการฟื้นฟูเท่านั้น
แม้ว่าจะเลเวลของอเวคก็ไม่ส่งผลต่อความเสียหายของสกิล
ไม่ว่าเลเวลคุณจะอยู่สูงแค่ไหน
ถ้าคุณมีเลเวลและสกิลเหมือนกัน ความเสียหายที่คุณทำได้ก็เท่ากัน.
ถ้าหากมันมีความแตกต่างจากเลเวลของอเวค จากเลเวลมากหรือน้อยกว่า…
การเพิ่มสถานะของมานาคือการเพิ่มมานาที่จะใช้และทำให้มานาฟื้นฟูไวขึ้น และคุณก็สามารถใช้สกิลที่แข็งแกร่งได้อย่างต่อเนื่อง
ดังนั้นสิ่งสำคัญของนักเวทย์คือ ‘เลเวลของสกิล’.
นั่นเป็นเหตุผลให้พวกเขาอยากจะเขาสู่ดันเจี้ยนเลเวล18.
ถ้าคิดว่ามันเป็นการหาอาวุธ แต่ผมข้ามจากเลเวล13ไป18ในครั้งเดียว
ค่าเฉลี่ยของอเวคที่ต้องการสำหรับการเข้าดันเจี้ยนเลเวล13คือ 65 จากปาร์ตี้4-5คน
อย่างไรก็ตามสำหรับดันเจี้ยนเลเวล18คุณต้องมีปาร์ตี้5-6คนและเลเวลแต่ละคนต้องสูงกว่า85หรือรวมทั้งกลุ่มแล้วเลเวลต้องเกิน150
มันต้องใช้เวลาอย่างน้อย4-5ปีในการพยายามใทำให้มันเป็นไปได้
และหากคุณลองคิดถึงจำนวนประสบการณ์และอุปกรณ์ที่เหมาะกับสมาชิกแต่ละคนพวกนี้มันมีช่องว่างที่ใหญ่มากสำหรับผมกับพวกเขา.
จำนวนแต้มประสบการณ์ที่คุณได้รับอาจจะอยู่ในระดับที่แตกต่างกัน.
ประสบการณ์ที่ผมได้รับจากดันเจี้ยนแมนติคอร์คืออยู่ที่12ล้านหรือมากกว่านั้น.
การกวาดล้างดันเจี้ยนของซัคคิวบิหนึ่งรอบก็ได้รับประสบการณ์ถึง80ล้านต่อครั้งเพียงแค่เลเวลของดันเจี้ยนเพิ่มขึ้นแค่1เท่านั้น.
แน่นอนว่ามันเหมือนกับเป็นการรังแกฝ่ายเดียวเนื่องจากว่าผมสามารถเอาชนะการฟื้นคืนชึพของบอสมันได้ในดันเจี้ยนเลเวล13.
ตอนนี้เลเวลของผมคือ95.
ผมสามารถทำในสิ่งที่ทุกคนต้องฝึกถึง3ปีใน3เดือน
พูดง่ายๆ ผมมีโอกาศเติบโตขึ้นเป็น12เท่าของคนอื่น.
การเตรียมหลังจากเป็นอเวคปกติจะต้องเป็นมากว่า1ปีแต่สำหรับผมมันแค่1เดือนเท่านั้น แต่นี่มันยังไม่จบสำหรับผม
มันเป็นเพราะช่องว่างที่มีแต่ผมเท่านั้นที่ออกมาจากตรงนั้นได้
สกิลและเลเวลของผมเติบโตขึ้นเป็น12เท่าหรือมากกว่าคนอื่นมั้ง?
ไม่ อย่างน้อยสิ่งที่ผมมั่นใจมากที่สุดเลยมันน่าจะเป็น50เท่า
มันหมือนกับสูตรโกงที่ขึ้นอยู่กับการต่อสู้และใช้ ‘ไพไซนิค สตร์อม’ ที่ ‘เทมพลา ขึ้นสูง’ ใช้มั้ง?
ผมไม่ได้มีความคิดโง่ๆแบบนี้เช่น ‘ฉันจะไปดันเจี้ยนเลเวล18เมื่อเลเวลของฉันตรงกับความต้องการของมัน’.
ผมจะต้องยกระดับเลเวลของการโจมตีและชิลให้อยู่ในเลเวล100! นั่นคือความต้องการขึ้นต่ำของผมสำหรับการที่ตะลงไปในดันเจี้ยนเลเวล18.
***
มันเป็นช่วงเวลาของคืนที่ยาวนานที่สุดของปีและก็มีลมหนาวที่พัดเข้ามาตั้งแต่เช้าถึงเย็น
เวลาผ่านไปจนถึงจุดที่ต้องพลิกกระดาษของปฎิทินขึ้นของเดือนตุลาคมที่ผ่านมา.
บ้านที่ปลอดภัยที่ผมและจุงโอหาร่วมกันมาก่อนหน้านี้มันสามารถเลื่อนเวลามาเป็นวันเกิดของเธอได้.
หลังจากที่ผมย้ายมาเพือนบ้านของผมก็มีปฎิกิริยาที่ต้อนรับที่ดีมาก พวกเขาได้เอาเค้กข้าวมาแสดงความยินดีต่อพวกเราอย่างกระตือรือล้น. (ของขวัญต้อนรับที่พบบ่อยๆเมื่อร่วมกันอยู่กับเพื่อนบ้านข้างๆ อย่าน้อยๆก็ตามเนื้อผ้า ผมคิดว่าประเพณีนี้เกือบจะตายไปแล้วยกเว้นชุมชนที่ร่ำรวยหรือไม่ก็คนแก่ๆ) 1
‘มีคนยังทำแบบนี้ได้อีกหรอ?’ หรือ ‘พวกเขาเข้ามาอยู่ที่นี่ได้เพราะถูกหวย,’มันเป็นเรื่องปกทั่วๆไป.
แต่ผมชอบบ้านที่มีความสงบและสามารถทำให้แม่อยู่ได้อย่างมั่นใจอย่างที่ใจของผมต้องการเสมอ.
ตั้งแต่ที่ผมมีรายได้มากเกินกว่าที่ผมจะคิดได้ มันถึงเวลาแล้วที่ผมจะได้เวลาพักผ่อนเพื่อตัวเอง.
ความสุขที่ผมได้มาจากความยากลำบาก
ผมไม่สามารถที่จะแอบซ่อนมันได้อีกแล้ว
ผมไม่สามารถปิดบังได้อีกต่อไป
ผมหวังว่าสักวัน วันนี้จะมาถึง
ในที่สุดวันนี้ ผมก็สามารถเพิ่มเลเวลของสกิลทั้งหมดเป็น100ได้สำเร็จคือ ‘ฟร์อส ออบ’, ‘ฮีล’, ‘โฮล’, และ ‘บัน’.
สำหรับ‘ตาพายุ’, มันเพิ่มขึ้นไม่มากนักหลังจากที่มันมาถึงเลเวล70แล้วมันก็หยุดอยู่ที่นั่น.
ผมได้ล่าอย่างต่อเนื่องและมันจบลงที่เลเวลของผมเพิ่มขึ้นเป็น 108
ถ้าจุงโฮได้ยินเรื่องนี้เขาอาจจะถอยหลังและกลัว.
เหตุผลเพียงอย่างเดียวที่ผมสามารถบรรลุผลลักพธ์ที่น่าพอใจนี้ได้มาจากความขยันของผม.
ผมสามารถจัดการความเมื่อยล้าและบาดแผลทางร่างกายของผมด้วยฮีล.
อย่างไรก็ตามมันยังมีอุปสรรคคือ ‘นอน[Sleep]’.
นี่คือสิ่งที่ฮีลไม่สามารถให้มันหายไปได้.(ตรงนี้มันจะบอกว่าฮีลเนี่ยมันเป็นเอเนกประสงค์ขจัดความเมื่อยล้าและรักษาแต่ไม่สามารถแก้อาการง่วงนอนจากการทำงานหนักของมันได้/ไรต์)
แต่ถึงแม้ว่าผมจะต้องนอน ผมก็ต้องรีบเติบโตอย่างรวดเร็ว.
ผมยังค้นหาเวทย์ที่สามารถทำให้นอนไม่หลับได้.
เวลาที่ผมสามารถใช้พักผ่อนคือ6ชั่วโมง
เวลาเหล่านี้ไม่เพียงพอนอกจากการนอนแล้วยังมีเวลากินและดื่มหรือขับถ่ายอีก.
นอกเหนือจากนั้นผมก็โฟกัสไปที่การล่า การล่าซัคคิวบิ 18 ชั่วโมงวัน.
มันเป็นการฝึกที่โหดมาก อย่างไรก็ตามในวันอาทิตย์ผมจะหยุดพักไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น.
ผมเติบโตขึ้นมาอย่างแข็งแกร่งแต่ผมก็ไม่ละเลยความสุขที่ผมใช้ร่วมกับแม่ของผม.
หลังจากกลับมาจากการล่าผมได้เปิดตู้เซฟของผมตรงมุมห้องและเอาแก่นแท้อเวคมา.
โดยไม่ลังเล ผมได้อเวคสกิลการวิตี้เลเซอร์.
ผมได้จับหนังสือสกิลไว้ที่แกและคิดเกี่ยวกับการอเวคการวิตี้เลเซอร์.
จากนั้น.
[คุณต้องการอเวคการวิตี้เลเซอร์หรือไม่?]
ดูเหมือนกับว่าคำบรรยายนี้จะเหมือนที่นูน่าบอก.
ผมรู้ว่านี่เป็นไปไม่ได้ แต่ผมอยากจะเจอเธอสักวันนึงและพาเธอไปเลี้ยงข้าว.
“มันเยี่ยมมาก.”
หลังจากอเวคสกิลการวิตี้เลเซอร์เสร็จมันก็มีคำหน้ำหน้าว่า อเวค อยู่ด้านหน้าสกิลและเลเวลก็กลายเป็น1.
ประสบการณ์ที่ต้องการในเลเวลถัดไปคือ 98 ล้าน.
ก่อนที่จะอเวคสกิลการที่จะไปยังเลเวลต่อไปจากเลเวล1คือ100มันทำให้รู้สึกเหมือนกับความต่างชั้นมากเกินไป
การเตรียมพร้อมและการอเวคสกิลก็เสร็จสิ้นแล้ว ทั้งหมดก็เพื่อดันเจี้ยนเลเวล18.
***
ผมมาอยู่หน้าทางเข้าดนัเจี้ยนในนูวอน.(Nowon-gu, กรุงโซลประเทศเกาหลีใต้) 2
กูริ ที่ผมอาใส่อยู่ในตอนนี้ อยู่ห่างจากประตูทางเข้าไปแค่30นาที.(Guri-si, Gyeonggi-do.) 3
เนื่องจากว่าผมไม่สามารถหาที่อยู่ของดันเจี้ยนเล้วล18ในบริเวณใกล้เคียงได้ มันเลยทำให้ผมเสียเวลาไป1ชั่วโมงเต็มๆในวันนี้.
การเตรียมการเสร็จสิ้นแล้วและผมก็เห็นทางเข้าดันเจี้ยนก่อนที่ผมจะมองมันอีก.
“มันต้องมีความลังเลไหม?”
หลังจากเริ่มเข้ามาในดันเจี้ยน.
การตกแต่งภายในดันเจี้ยนนี้แต่ต่างจากดันเจี้ยนที่ผมเคยไปก่อนหน้ามากมายนัก.
มันเป็นทางลูกรังกว้าง5เมตร
ด้านข้างของมันมีแต่ความมืดที่ดูเหมือนกับจะกลืนกินแสงไปหมด เหมือนกับอยู่บนหน้าผา
ถ้าผมล้มลงมันคงเหมือนกับการตกนรก
ไม่ใช่เพียงหน้าผาเท่านั้น แม้แต่เพดานก็ถูกปกคลุมด้วยความมืด.
สิ่งเดียวที่ผมเห็นในตอนนี้คือทางลูกรังข้างหน้า.
‘ถ้าทางมันจะมืดขนาดนี้ฉันควรจะหาคนนำทางมาดีหรือป่าวนะ?’ นี่เป็นสิ่งที่ผมกำลังคิดอยู่.
แวะมาเที่ยวที่นี่
แล้วผมก็เริ่มวิ่งออกไปอย่างไม่ลังเล
ผมสงสัยว่ามันผ่านไปนานเท่าไรแล้ว
เมื่อเทียบกับทางเข้าที่ผ่านมามันเริ่มแคบขึ้นเรื่อยๆ.
ผมได้ยินเสียงร้องของมอนเตอร์ข้างหน้า
เมื่อผมมองไปทางต้นเสียงสิ่งแรกที่ผมเห็นคือ ‘นากา พิษ.’
เจ้าของเสียงที่ร้องคือ ‘กริฟฟอน.’
และข้างๆก็มีกลุ่มควันที่น่าสยดสยอง
มันเหมือนกับที่ผมได้เรียนมา
จนถึงตอนนี้ดันเจี้ยนทั้มหมดมีมอนเตอร์ชนิดเดียว
อย่างไรก็ตามหลังจากดันเจี้ยนเลเวล16ขึ้นไป จะมีมอนเตอร์2-5ชนิดแตกต่างกัน.
สำหรับเลเวล18ที่ผมเข้ามามีมอนเตอร์อยู่3ชนิด.
หากมีมอนเตอร์หลายประเภทมากขึ้นการป้องกันที่แตกต่างและการโจมตีก็เป็นเรื่องยากที่จะเจาะจงกับพวกมัน.
มอนเตอร์ระยะใกล้ระยะไกลและมอนเตอร์บางตัวที่มีการโจมตีที่พิเศษบางอย่าง
นี่คือเหตุผลที่ให้ปาร์ตี้นึงมี5-6คนเพื่อที่จะใช้กลยุทธ์ในการโจมตีจัดการกับมอนเตอร์ได้อย่างถูกต้อง.
แม้ว่าการโจมตีทางกายภายจะไม่ได้ผล แต่ตัวแท้งอย่างพาลาดินและนักรบหางมังกรยังมีความจำเป็นในการทำหน้าที่ของเขา.(ก่อนหน้านี้แปลว่า นักรบบากิ) 4
อย่างไรก็ตามส่วนใหญ่ของอาชีพที่ทำหน้าที่แท้งหรือนักรบจะถูกแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้ากลุ่ม
หากไม่มีการเสียหายเกิดขึ้นมันก็จะไม่เติบโตได้.
แต่มันก็สำคัญจริงๆ
‘แม้ว่าวันนี้ฉันจะต้องทำมันด้วยตัวเอง!’
เมื่อกริฟอน ใช้ กลัว(น่าจะโจมตีระยะไกล) 5 ออกมา ผมก็ส่งการอเวควิตี้เลเซอร์ที่ยาวที่สุดออกไปและวิ่งเต็มสปีด.
มันเป็นสกิลที่จะทำลายทุกอย่างรอบๆในระยะ100เมตรโดยไม่จำกัดว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตหรือไม่.
ในขณะที่โจมตีผมสามารถบอกขนาดรูปร่างได้อย่างชัดเจน.
และเลเซอร์ก็ถูกยิงทุกทิศทุกทาง
ผมไม่สามารถช่วยได้ แต่ต้องประหลาดใจเมื่อผมปิดช่องว่างระหว่างผมกับพวกเขา.
“หืม?มันคือ?”
อเวคการวิตี้เลเซอร์มีสีและความหนาที่ต่างออกไป
ความหนาและความคมไม่สามารถเทียบได้กับก่อนหน้านี้.
แม้ว่ามันจะใกล้ถึงเลเวล100มันก็ยังไม่ได้แสดงความรุงแรงที่บดขยี้แบบนี้ได้
มันมีความหนาถึง3เท่าและมีสีแดงและผ้าผสมกันออกมา.
การอเวคสกิลมันเพิ่มพลังที่สามารถเห็นด้วยตาเปล่าได้อย่างชัดเจนต่อเลเวล
“เดาว่านี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมทุกคนให้ความสนใจกับเงินมากขนาดนี้ งั้นก็ไปฆ่ากันเถอะ!”
