ตอนที่ 756 เห็นอะไรก็คิดถึงคนตรงหน้าทุกเช้าค่ำ
บทกลอนที่สลักไว้บนกระดาษนั้นยังคงอยู่
(ฉันได้ยินเกี่ยวกับเรื่องของความรักและฉันก็เชื่อในมัน ความรักนั้นเป็นดั่งสาหร่ายที่พันธนาการ ดั่งสายลมที่พัดให้เย็นชื่น ลากผ่านเส้นเลือดใจกลางของตัวฉัน ที่ประทับติดแน่นในความทรงจำตลอดไป)
ระยะเวลาห่างกันกว่าห้าปี พอได้มาอ่านบทกลอนนี้อีกครั้ง วัจสาก็ยังคงรู้สึกอินมากอยู่ดี
นี่เธอเชื่อในความรักอย่างนั้นเหรอ? เชื่อที่ไหนกันหล่ะ?
หลังถอนหายใจก่อนจะเหลือบตาลงมามองข้อความน้อยๆ ที่อยู่ด้านล่าง
(แค่เพียงเห็น…? ก็คิดถึงคนตรงหน้าทุกเช้าค่ำ)
พอเห็นอะไรก็คิดถึงคนตรงหน้าทุกเช้าค่ำกันนะ?
พอเห็นความรัก? ก็คิดถึงคนตรงหน้าทุกเช้าค่ำอย่างนั้นเหรอ? ถ้าเจอแล้วทำไมต้องคิดถึงอีกด้วยหล่ะ
ไม่ว่าวัจสาจะมองยังไง ก็มองไม่ออกว่าคำปกคลุมด้วยสีเลือดนั้นมันคือคำว่าอะไร
“คุณกุลภาคะ คุณเขียนอะไรกันแน่นะ? ถ้าคุณยังอยู่บนฟ้า ช่วยใบ้อะไรให้ฉันหน่อยเถอะ ไม่อย่างนั้นอำเภอพัดรักเขาจะฆ่าลูกชายคุณแล้วนะคะ! ”
วัจสาพึมพำออกมาอย่างอ่อนแรง
ไม่ว่าคำนั้นจะเป็นคำว่าอะไร แต่ดูเหมือนว่ารูปประโยคที่ไม่คล้องจอง มีคำว่าพอเห็นแล้ว แล้วยังใช้คำว่าความคิดถึงคนตรงหน้าทุกเช้าค่ำอีกและเมื่อคิดไปถึงขีดที่ดูเหมือนจะผิดพลาดนั้น มันเหมือนกับรอยแผลเป็นบนหน้าของอำเภอพัดรักเลย แถมในบทกลอนก็ยังเห็นถึงว่าคุณกุลภาน่าจะเป็นคนที่โรแมนติกและมีความรักที่แรงกล้ามาก แล้วผู้หญิงโรแมนติคคนหนึ่งจะเขียนกลอนให้ชายคนรักโดยที่สัมผัสไม่คล้องจองอย่างนั้นเหรอ?แล้วถ้ามันคล้องจองหล่ะ มันจะเป็นคำว่าอะไร?วัจสาคิดจนสมองแทบจะระเบิดแต่ว่าสิ่งที่หนึ่งที่เธอมั่นใจเลยนั่นก็คือ แม่ของธัชชัยนั้น จะต้องรักอำเภอพัดรักอย่างแน่นอนถ้าไม่ใช่เพราะว่ารักมาก ทำไมจะต้องวาดรูปเหมือนแล้วเก็บเอาไว้ แถมยังส่งต่อรูปให้กับลูกชายอีกด้วย?ดังนั้นวัจสาชจึงคิด ถึงแม้จะหาจุดเกี่ยวข้องกันได้เพียงเล็กน้อย แต่ก็น่าที่จะทำให้อำเภอพัดรู้สึกประทับใจขึ้นได้!ในตอนนั้นวัจสาก็คิดว่าถึงแม้ไม่สามารถที่จะทำให้เขาประทับใจ แต่อย่างน้อยเขาก็น่าจะรู้สึกดี ที่อย่างน้อยผู้หญิงที่เขารักมาตลอด มีความสุข และเป็นห่วงเขามาตลอดหลายปีไม่ใช่เหรอ?อย่างดีที่สุดก็อาจจะทำให้อำเภอพัดรักเปลี่ยนใจ และล่อสองพี่น้องตระกูลศรีทองไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งก็จะไม่ทำร้ายลูกชายของกุลภาความหวังที่แสนสวยงาม แต่ไม่รู้ว่าอำเภอพัดรักสามารถเข้าถึงมันได้มั้ยไม่ว่าจะทำให้เขารู้สึกปลาบปลื้มได้หรือไม่ ยังไงซะก็คงไม่ออกมาเลวร้ายหรอกจริงมั้ย?ในเวลานั้นวัจสาไม่ได้คิดอะไรให้มากมาย ด้วยกลัวว่าจะช่วยธัชชัยไว้ไม่ทันกาล อีกอย่าง หากถ้าอำเภอพัดรักเปลี่ยนใจหล่ะก็ อาจจะให้เธอกับลูกชายได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งก็ได้!วัจสาเอารูปวาดนั้นม้วนเก็บอย่างดี และเก็บลงในกล่องไม้เหมือนเดิม หลังจากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ กอดกล่องไม้ไว้แน่นและตรงไปเพื่อจะขึ้นรถประจำทางบึ่งหน้าไปที่อ่าวตื้นทันที……ผลของการเข้ามาค้นที่อ่าวตื้นของไผ่นั้น เลวร้ายกว่าที่เขาคิดมากทีเดียวด้วยเพราะตอนนี้หมายค้นของเขาเป็นเท็จ ถึงแม้จะเป็นคำสั่งที่ออกจากวิศาก็ตามทีประตูถูกพัง แถมสุนัขตัวแพงก็ถูกยิงตายอีกด้วย แต่กลับไม่พบแม้แต่เส้นผมของธัชชัย อำเภอพัดรักคนนี้เก็บร่องรอยของธัชชัยไปจนหมดสิ้น นั่นทำให้ไผ่ถึงกับพูดไม่ออกด้วยมันเป็นงานภายใต้การบังคับบัญชาของเขา ไผ่จึงถูกเบื้องบนสั่งกัดกักตัว ในขณะที่วัจสาก็โดนเรื่องแจ้งความเท็จด้วยเช่นเดียวกันในตอนที่ธนวรรธเอาใบแจ้งไปที่บ้านตระกูลศรีทองเพื่อจับคนนั้น วรพลกลับกลับมา โดยที่มีมิ้นอยู่ในอ้อมกอดด้วยเมื่อเห็นธนวรรธ วรพลก็ประหลาดใจมาก “ธนวรรธ ได้ข่าวของธัชชัยแล้วเหรอ? ”เขาเอามิ้นในอ้อมกอดส่งต่อให้แก่ป้าอ้อย ก่อนจะยืดตัวเพื่อรับแขกแต่ธนวรรธกลับส่ายศีรษะอย่างไม่มีทางเลือก เขาไม่คิดอยากจะมาเลยด้วยซ้ำ แต่มันเหตุบังคับจริงๆ ไม่มาก็ไม่ได้“ผมมาเพื่อจับกุมตัววัจสาครับ นี่เป็นใบแจ้งจับ หวังว่าพวกคุณจะส่งตัววัสามาให้เรา”“หมายความว่ายังไง? ทำไมต้องจับเธอ? เธอทำอะไรอย่างนั้นเหรอ? ”วรพลไม่อาจจะเชื่อได้เลยว่าคนที่อ่อนโยนอย่างวัจสาจะทำอะไรในสิ่งที่สามารถให้ตำรวจจับกุมเธอได้“เอ่อ…เธอแจ้งความเท็จครับ” ธนวรรธพูดพลางถอนหายใจแน่นอนหล่ะว่าเขาเชื่อวัจสา แต่เมื่อไปที่อ่าวตื้นแล้วมันกลับไม่มีอะไรเลย แม้แต่เศษเส้นผมของธัชชัยก็ไม่มี“สาไม่ได้แจ้งความเท็จ! อำเภอพัดรักจะต้องเอาตัวเขาไป อาจจะอยู่บนเครื่องบินส่วนตัวของเขาก็ได้ แบบนั้นสิถึงจะถูก”วัจสามั่นใจมากๆ ในขณะที่พูด มีแสงอันแรงกล้าส่องประกายออกมาจากตาของเขา ด้วยเพราะวัจสาไม่มีทางเอาชีวิตของธัชชัยกับลูกชายตัวเองมาล้อเล่นแน่นอน“แต่ตนนี้คดีมันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอแจ้ง ดังนั้นเราจำต้องจับกุมตัวเธอเอาไว้ก่อน”“ไม่ได้นะ ธนวรรธ นายก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าวัจสาโดนใส่ร้ายหน่ะ? ”“คุณชายใหญ่ใจเย็นก่อนครับ พวกเราแค่เอาตัวเธอไปเท่านั้น ไม่ได้คิดจะทำอะไรกับเธอเลย หากน้องสะใภ้ของคุณชายอยู่กับเราตอนนี้ ไม่เพียงแต่จะปลอดภัยกว่า อำเภอพัดรักก็ไม่อาจจะลงโทษผู้ที่หักหลังเขาได้ด้วย! ”เมื่อส่งสารเสร็จเรียบร้อยแล้ว ธนวรรธก็พูดเพื่อเป็นการปลอบใจไม่ให้วรพลตื่นตกใจด้วย จากนั้นก็หยุดไปสักพักก่อนจะพูดเสริมอีก “จริงๆ แล้วเป็นเพราะลูกชายบุญธรรมทั้งสามของอำเภอพัดรักมากดดันเรา เราจึงไม่มีทางเลือก เลยจำต้องมา ผมเองก็ไม่ได้อยากจะทำนักเลย”
