เจี่ยนถงเดินออกมาจากห้องประชุมอีกครั้ง คาย์อันเดินมาส่ง เหมือนอยากจะพูดคุยด้วย
วิเวียนเห็นเจี่ยนถงก่อน กำลังจะถาม “เจรจาสำเร็จไหม”
คนตัวสูงใหญ่ ปรากฏตรงหน้าฝูงชน
“นี่คือ…….”
เจี่ยนถงถอยห่างหนึ่งก้าว “ฉันมาแนะนำ ท่านนี้คือตัวแทนของบริษัทฝ่าย ข คาย์อัน เฟโรกิ”
เดิมทีผู้รับผิดชอบโครงการนี้คือวิเวียน เรื่องปกติ เธอก้าวไปข้างหน้า ยื่นมือออกไป “สวัสดี คุณเฟโรกิ ฉันคือ…….”
“วิเวียน การติดตามโครงการในครั้งนี้ ฉันจะรับผิดชอบเอง”
เจี่ยนถงขัดจังหวะการพูดของวิเวียน
ดวงตาของวิเวียนแสดงความไม่เข้าใจ
“กลับไปค่อยว่า” เจี่ยนถงพูดข้างหูวิเวียนเบาๆ
คาย์อัน เฟโรกิส่งทุกคนลงไปชั้นล่างด้วยตัวเอง
เลขาสาวที่อยู่ข้างๆเขารู้สึกแปลกใจเล็กน้อย มองเจี่ยนถงอีกครั้ง………. ประธานที่ลึกลับผู้นี้ ไม่ค่อยปรากฏตัวในเมืองSเลย เล่ากันว่าเขามีเครือข่ายอุตสาหกรรมมากมาย และบริษัทนี้ ก็เป็นเพียงแค่หนึ่งในนั้น ก็ไม่ได้เป็นบริษัทที่พิเศษแต่อย่างไร ครั้งก่อนประธานลึกลับท่านนี้ปรากฏตัวที่บริษัทแห่งนี้ คือเมื่อสามปีก่อน
ครั้งที่แล้ว……จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเป็นตอนไหนแล้ว
เห็นได้ว่า คาย์อัน เฟโรกิเจ้าของลึกลับเบื้องหลังบริษัทนี้ ไม่สนใจสภาพบริษัทนี้เลย
แต่ครั้งนี้ร่วมมือกับเจี่ยนซื่อกรุ๊ป เป็นความต้องการของประธานลึกลับคนนี้ และเสนอขอพบประธานเจี่ยนตามลำพัง
คาย์อัน เฟโรกิ เงินเยอะและหล่อ แล้วยังลึกลับมาก ผู้ชายแบบนี้ เป็นชายโสดที่ผู้หญิงส่วนใหญ่หมายตา
ร่วมมือกับเจี่ยนซื่อกรุ๊ปเป็นกรณียกเว้น แล้วยังเสนอพบตัวแทนของเจี่ยนซื่อกรุ๊ปแบบตัวต่อตัว
เลขาสาวมองเจี่ยนถง…..นอกจากเธอเป็นประธานของเจี่ยนซื่อกรุ๊ป คุณเจี่ยนคนนี้ ก็ไม่มีอะไรพิเศษ
ถ้าพูดถึงรูปลักษณ์ ในบริษัทมีคนที่โดดเด่นกว่าคุณเจี่ยนมีตั้งมากมาย ว่าจะเป็นรูปร่าง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย แม้ตัวเธอเอง รูปลักษณ์ก็ดีกว่าคุณเจี่ยนคนนั้นเยอะ
เธอมีเรื่องซุบซิบ ได้ยินเกี่ยวกับประธานต่างชาติผู้ลึกลับคนนี้ เขาชอบไล่ตามเพศหญิง แต่……คุณเจี่ยนคนนั้น เธอมองไม่เห็นความ “งดงาม”เลย
คาย์อัน เฟโรกิส่งรูปร่างผอมๆนั้นขึ้นรถ มองรถคันนั้นขับออกไปไกลมาก จนมองไม่เห็น
“ท่านประธาน โครงการครั้งนี้ ท่านจะให้ใครช่วยติดตาม?”
เลขาสาวก้าวไปข้างหน้าอย่างเงียบๆ ดูเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ใบหน้าที่หล่อเหลาของชายคนนั้น ดวงตาคู่หนึ่ง เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม ก้มมองเลขสาวที่อยู่ข้างๆ แววตานั้น เหมือนมองเจตนาทั้งหมดออก
“หน้าที่ของเลขา ยังรวมถึงการยั่วยวนประธานด้วยเหรอ?” คาย์อัน เฟโรกิมองเธอเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม
บนใบหน้าอันบอบบาง ยิ้มค้าง “ฉันไม่รู้ว่าท่านประธานกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่”
เธอพูดอย่างเซ็งๆ พูดออกมาหนึ่งประโยค
จู่ๆก็ยื่นมือออกมาหนึ่งข้าง แค่หนึ่งข้าง ผลักเบาๆ เลขาสาวที่ตัวเกือบจะติดเขา แล้วเงยหน้าขึ้น ยกมุมปากแล้วยิ้ม “ตอนนี้ รู้แล้วใช่ไหม?”
พูดจบ ไม่มีอารมณ์จะฟังคำอธิบายของผู้หญิงคนนี้แล้ว ช่างร้ายกาจมาก วิธีการยั่วยวน เขาเห็นมาเยอะแล้ว ไม่อยากเห็นอิริยาบถของผู้หญิงคนนี้ตรงหน้าตัวเองอีก
หันหลัง เดินออกไปอย่างรวดเร็ว
ก่อนออกไป ไม่ลืมเสริมมีด “อ้อ มีอีกอย่าง ไม่มีใครเคยบอกคุณใช่ไหม น้ำหอมบนตัวคุณ ไม่เหมาะกับตัวคุณเลย”
“ครั้งหน้า กรุณาใช้ของแท้”
เลขาสาวหน้าโกรธมาก กระทืบเท้า เธอแค่เห็นว่าเจี่ยนถงของเจี่ยนซื่อกรุ๊ป ถ้าผู้หญิงจืดๆอย่างเจี่ยนถง สามารถเข้าตาประธานลึกลับคนนี้ที่ทั้งหล่อและรวยได้ แล้วทำไมเธอจะทำไม่ได้?
ก็แค่อยากทดสอบ ไม่คิดว่าจะโดนว่าขนาดนี้
เจี่ยนถงขอให้วิเวียนส่งเธอไปที่หมู่บ้านดอกสวนช้างเผือก
“คุณกับคาย์อัน เฟโรกิคนนั้น เคยรู้จักกันเหรอ?” ก่อนลงจากรถ วิเวียนถาม
เจี่ยนถงตอบอย่างคลุมเครือ “อืม” “เคยเจอกันไม่กี่ครั้ง”
“โครงการนี้ ตกลงกันแล้วว่า จะให้ฉันเป็นคนรับผิดชอบติดตามไม่ใช่เหรอ?”
“คุณอย่าคิดมาก มีบางส่วนในโครงการนี้ ฉันยังต้องติดตามต่อไป สำหรับคุณ วิเวียน คุณก็เหนื่อยมาหลายวันแล้ว ให้ตัวเองได้พักผ่อนบ้าง”
วิเวียนในดวงตาสงสัยเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดออกมาต่อหน้า พยักหน้า “ตกลง พอดีเลยวันนี้คุณเลิกงานเร็ว เช่นนั้นฉันก็จะลาให้ตัวเองได้พักบ้าง วันนี้จะพักผ่อนให้เต็มที่”
รอเจี่ยนถงจากไป วิเวียนขมวดคิ้วสวยๆขึ้น มองจากอีกมุมหนึ่ง วิเวียนก็ยังเข้าใจเจี่ยนถงได้
อย่างเช่น เมื่อครู่เจี่ยนถงพูดว่า “คุณอย่าคิดมาก” นี่ก็คือพยายามปกปิดแต่กลับกลายเป็นเปิดเผย
ถ้าเป็นคนอื่น อาจไม่สังเกตเห็นรายละเอียดเล็กๆน้อยๆนี้ แต่เธอ วิเวียนจะสังเกต
คิดถึงตอนเจี่ยนถงอยู่ที่บริษัทของอีกฝ่าย เข้าออกห้องประชุมสองรอบ คิดถึงคำขอของอีกฝ่ายเมื่อเจอกันครั้งแรก ——ขอเจอเจี่ยนถงเพียงคนเดียว
ในใจของเธอ รู้สึกไม่ค่อยดี แต่ก็บอกไม่ถูกว่าคืออะไร
เจี่ยนถงขึ้นลิฟต์ ตอนประตูเปิดออก เธอคงคาดไม่ถึงว่า เธอจะเจอภาพนี้!
กระจัดกระจายเต็มพื้น!
ในห้องครัวที่เปิด ถ้วยแตกเต็มพื้น น้ำไหลแรง ไหลเต็มพื้นไปหมด
โกรธจัด เดินเข้าไป “เสิ่นซิวจิ่น!คุณทำอะไร……!”
ความโกรธนั้น หลังจากที่เดินเข้าไป เห็นบนพื้นเต็มไปด้วยเลือดสีแดง สยองทันที!
ทันใดนั้น เกิดความตื่นตระหนกในใจ!
“เสิ่นซิวจิ่น คุณออกมา เกิดอะไรขึ้น?”
เธอมองหาอย่างร้อนใจ ตกใจกับเลือดที่เต็มพื้นจนหน้าซีด
เธอตะโกนเรียกอยู่สามครั้ง แต่ก็ไม่มีการตอบกลับ
“เสิ่นซิวจิ่น อยู่ไหน?คุณอยู่ไหม?”
เธอตกใจมาก ไม่ได้เดินไปข้างใน
มีเสียงเล็กๆดังมาจากใต้อ่างล้างมือ “พี่สาว อาซิว………”
เธอหันกลับมาทันที ตามเสียงไปเห็นร่างหนึ่งยืนออกมา ทำหน้าเหมือนทำผิด
มองดูคนคนนั้นขึ้นๆลงๆอย่างรวดเร็ว แต่ไม่เจอบาดแผลอะไร
มุมตาเหลือบมองไปทั่วพื้นที่ยุ่งเหยิง ถ้วยจานที่แตก น้ำเต็มพื้น ทันใดนั้นความเดือดดาลพุ่งขึ้นอีกครั้ง
จากความโกรธ ก็เป็นความกังวล กังวลว่าคนคนนี้ได้รับบาดเจ็บหรือไม่ สุดท้ายบนพื้นที่ยุ่งเหยิง คนคนนั้นไม่ได้รับบาดเจ็บ ความโกรธก็ปะทุขึ้นใหม่
สำหรับบทแทรกเล็กๆนี้ เจี่ยนถงไม่ได้คิดอย่างรอบคอบ ทำไมเธอถึงทำกับเขาแบบนี้ถึงแม้ถ้วยชาจะพัง ทำให้ในบ้านเต็มไปด้วยน้ำ ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นทำเช่นนี้ เธอก็คงไม่โกรธขนาดนี้ แต่โกรธคนนั้นมาก
เจี่ยนถงที่ผ่านมา มีครั้งหนึ่งฝันเห็นฉากนี้ตอนกลาง ตอนนั้นเธอใช้เวลายามบ่ายเพื่อคิดว่าทำไม
หลังจากนั้นเธอก็คิดออก
เพราะแค้นเคือง เพราะเป็นเขา
