เขาชำเลืองมองเสิ่นยีที่คุกเข่าต่อหน้าเขา “ทำไมถึงเปลี่ยนไฟล์? นายกับไอ้สารเลวเฒ่านามสกุลเซี่ยรวมหัวกันเหรอ? งั้นบอกฉันมา ว่าเธออยู่ที่ไหน?”
เธออยู่ไหน นี่คือสิ่งที่เขาอยากรู้มากที่สุด!
“ผม……ไม่รู้ว่าคุณหญิงอยู่ที่ไหนครับ ผม……แค่ใจอ่อนไปชั่วขณะ”
“ได้!” ชายคนนั้นตะโกน และขมวดคิ้ว “ฉันสนใจแค่อย่างเดียว เธออยู่ที่ไหน” สำหรับเสิ่นยี เสิ่นซิวจิ่นในตอนนี้ไม่แยแสมาก “งานของนายจบลงแค่นี้ นายติดตามฉันมานานแล้ว ไปเถอะ”
” Boss!” เสิ่นยีไม่อยากจะเชื่อ “คุณสามารถลงโทษผมก็ได้ ไม่ว่าคุณต้องการอะไร! อย่าเพิ่งขับไล่ผมออกไปเลยครับ!”
“เสิ่นเอ้อ ส่งแขก” เสิ่นซิวจิ่นถูขมับอย่างเหนื่อยล้า ทุกวันนี้เขาแทบจะนอนไม่หลับ และเขาก็ไม่มีแรงจะเล่าให้คนอื่นฟัง
” Bo……”
“เสิ่นยี อย่าเพิ่งสร้างปัญหาตอนนี้!” เสิ่นเอ้อก้าวไปข้างหน้า “อย่าเพิ่มปัญหาให้Boss หลังจากคุณหญิงจากไป Bossก็คลุ้มคลั่ง ถ้านายอยากอยู่กับBossจริงๆ ก็ช่วยBossตามหาคุณหญิง ถือโอกาสตอนที่Bossยังคิดถึงความรู้สึกเก่าๆ รีบไปซะ!”
เสิ่นยีกัดฟันและจากไปอย่างไม่เต็มใจ
หัวของเสิ่นซิวจิ่นกำลังจะเบ่งบาน เสิ่นเอ้อก้าวไปข้างหน้า ” Boss พักผ่อนเถอะครับ” หากเป็นเช่นนี้ต่อไป คนแรกที่ล้มลงคือBoss!
“ไป!”
“ไปที่ไหนครับ?”
“ไปหาลู่หมิงชู!”
เขาไม่เชื่อ ว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญที่ลู่หมิงชูปรากฏตัวในโกดังนั้นเพื่อสกัดกั้นเขา!
เมื่อระลึกถึงการกระทำของลู่หมิงชู เสิ่นซิวจิ่นไม่เชื่อว่าลู่หมิงชูปรากฏตัวที่นั่นเพื่อต่อสู้กับเขา และจากไปโดยไม่พูดอะไร
และเมื่อเขากำจัดลู่หมิงชู เจี่ยนถงได้ออกจากเมืองไปแล้ว!
คำอธิบายเดียวคือ ลู่หมิงชูจะอยู่ที่นั่นเพื่อซื้อเวลาให้เธอออกไป!
เบนท์ลีย์สีขับออกมาและพุ่งไปตามถนนในเมืองที่เจริญรุ่งเรืองนี้ จนกระทั่งมาถึงหน้าประตูบ้านพักตากอากาศ เสิ่นซิวจิ่นลงจากรถ เสิ่นเอ้อและคนอื่นๆ ที่ตามมาข้างหลังก็ลงจากรถและไปกับเสิ่นซิวจิ่น พวกเขาปรากฏตัวที่หน้าประตูบ้านพักตากอากาศด้วยกัน
เอื้อมมือออกไปกดกริ่งประตู
“คุณมาพบใครครับ?”
“มาหาเจ้านายของพวกนาย”
“รอสักครู่นะครับ……”
ก่อนที่พ่อบ้านจะพูดจบ ถูกพายุเฮอริเคนที่อยู่ข้างหน้าเขาพัดผ่านไป “คุณครับ คุณบุกเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวไม่ได้……”
“ให้เจ้านายของพวกนายฟ้องฉันสิ”
“……”
ในความคิดของพ่อบ้าน นี่เขากำลังเผชิญหน้าคือใครกัน
บนบันไดเวียน มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้น “ไม่มีเรื่องก็ไม่คงมา นามสกุลเสิ่น มีอะไรจะให้ฉันช่วยเหรอ?”
เสิ่นซิวจิ่นลุกขึ้นยืนทันที และมองขึ้นไปที่ชั้นสอง “ลู่หมิงชู วันนั้นที่นายปรากฏตัวในโกดัง จงใจใช่ไหม”
“ใช่ ฉันจงใจ” ลู่หมิงชูก็โกรธเช่นกัน
เสิ่นซิวจิ่นเย้ยหยัน “ยอมรับก็ดี เธออยู่ที่ไหน? เอาเธอออกมา”
“เธอ? เจี่ยนถง? นั่นคือภรรยาของนายนี่ นายไม่รู้ว่าเธอหายไปไหน แล้วฉันจะรู้ได้อย่างไร?”
“ลู่หมิงชู คนฉลาดเขาไม่พูดจานัยๆ หรอกนะ นายกับท่านแก่ปฏิบัติกับฉันเหมือนคนโง่ เรื่องเมื่อสี่ปีที่แล้ว นายกับท่านแก่มีส่วนร่วมใช่ไหม?
ต่อให้ฉันไม่อยากทำก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เลือดครึ่งหนึ่งในร่างกายนายก็มีเหมือนกับของฉันเหมือนกัน!
ท่านแก่ยังคงเห็นแก่ตัว และต้องการให้นายกลับไปที่ตระกูลเสิ่น แต่นายลู่หมิงชูต้องการให้ฉันเรียกนายว่าพี่ชาย ฝันไปเถอะ!
นายเกลียดฉัน นายต้องการพิสูจน์อะไรในความวุ่นวายเมื่อสี่ปีก่อน? พิสูจน์ว่านายลู่หมิงชูดีกว่าฉัน?
เซี่ยเวยเหมิงเป็นผู้หญิงหน้าไหว้หลังหลอก เธอจ้างอันธพาลสองสามคน ต้องการทำลายความบริสุทธิ์ของเสี่ยวถง เพื่อที่เสี่ยวถงจะได้ไม่มีหน้าเจอใครอีก แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือ ตั๊กแตนจับจักจั่น นกขมิ้นอยู่ด้านหลัง
พวกอันธพาลที่เธอเพิ่งจ้างไปก่อนหน้านั้น ลู่หมิงชูได้ให้ราคาสูงกว่าเพื่อจ้างต่ออีกที ให้พวกอันธพาลหักหลัง และทำลายความบริสุทธิ์ของเซี่ยเวยเหมิง โยนความผิดให้เจี่ยนถง ไม่ใช่ฝีมือของนายลู่หมิงชู งั้นก็เป็นฝีมือของท่านแก่ใช่ไหม?
เช่นเดียวกับเซี่ยเวยเหมิงที่คิดไม่ถึง ว่าตั๊กแตนจับจักจั่น นกขมิ้นอยู่ด้านหลัง นายลู่หมิงชูก็คิดไม่ถึง ว่าหลังจากที่ความบริสุทธิ์ของเซี่ยเวยเหมิงถูกทำลาย ก็บอกเป็นนัยกับพ่อบ้านเซี่ย เถ้าแก่เนี้ยตระกูลเสิ่นนั้นจะมีผู้หญิงที่ถูกพลากความบริสุทธิ์ไม่ได้ พ่อบ้านเซี่ยจึงฆ่าเซี่ยเวยเหมิง และใส่ร้ายเจี่ยนถง หลักฐานเท็จเบื้องหลังเรื่องนี้เป็นเรื่องบังเอิญ เกรงว่าท่านแก่จะจงใจทำ มันไม่ใช่ ‘ความบังเอิญ’ เลยใช่ไหม?”
“โอ้? งั้นนายพูดสิ ทำไมท่านแก่ถึงใส่ร้ายเจี่ยนถง? ท่านแก่จะได้อะไรถ้าเขาทำลายเจี่ยนถง?” สีหน้าลู่หมิงชูดูราบเรียบ แต่ในใจนั้นกับเหมือนมีคลื่นลูกใหญ่
เรื่องนี้ นามสกุลเสิ่นได้รู้ความจริงแล้ว?
“อ่า~ ไม่ได้อะไร? ท่านแก่จะทำเรื่องที่ไม่ได้ผลประโยชน์อะไรเหรอ? นายคิดว่าท่านแก่เป็นคนดีสิบชาติหรือไง?” เขาเยาะเย้ย “ฉันไม่เข้าใจ แค่เจี่ยนถง คงไม่ขัดผลประโยชน์ของตระกูลเสิ่นหรอกใช่ไหม
แต่นายรู้ไหม ฉันได้ยินสิ่งที่ท่านแกพูดในโรงพยาบาลเมื่อวานว่าอะไร?
เขาพูดว่า เขาเคยบอกฉันตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก หากมีผู้หญิงในโลกนี้ที่สามารถส่งผลต่อความรู้สึกของฉันได้ อย่าลังเลที่จะทำลายมันด้วยมือของตัวเอง”
เมื่อถึงจุดนี้ เสิ่นซิวจิ่นก็พ่นลมหายใจเบาๆ มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังโกรธจบแทบเป็นบ้า!
“นั่นเป็นเหตุผลที่เขาทำอะไรบางอย่างกับเจี่ยนถง! ที่แท้แม้แต่ท่านแก่ก็ยังเห็นอิทธิพลของเจี่ยนถงที่มีต่อฉันตั้งแต่แรกแล้ว แต่ฉันก็ยังใช้ชีวิตอยู่ในความโง่เขลา! ต่อมาฉันยิ่งถือดีและโยนเธอเข้าไปในสถานที่นั้น ปล่อยให้เธอแบกรับทุกสิ่งที่เธอไม่ควรมี!”
เขากำมือแน่น ยิ่งกำยิ่งแน่น อารมณ์ของเขาถูกกระตุ้น และรู้สึกอึดอัดอยู่ในใจ!
“ท่านแก่เสิ่นทำเพราะเหตุผลนี้เหรอ?” ลู่หมิงชูไม่อยากจะเชื่อ ว่าจะด้วยเหตุผลนี้ เขาเกือบจะทำลายผู้หญิงคนนั้นแล้ว?
เสิ่นซิวจิ่นเหลือบมองลู่หมิงชูอย่างเหน็บแนม “แน่นอนว่าเขาไม่ได้ตั้งใจทำลายเจี่ยนถง แต่ทุกคนให้โอกาสเขา
เซี่ยเวยเหมิงให้มา พ่อบ้านเซี่ยให้มา นายให้มา ฉัน……ก็ยิ่งให้มา!”
หากเซี่ยเวยเหมิงไม่ต้องการทำลายความบริสุทธิ์ของเจี่ยนถง เมื่อทำลายเจี่ยนถงลู่หมิงชูจะไม่มีโอกาสซื้อคนเหล่านั้นกลับมาหักหลังได้ เซี่ยเวยเหมิงจะไม่สูญเสียความบริสุทธิ์ของเธอ เมื่อเซี่ยเวยเหมิงไม่สูญเสียความบริสุทธิ์ของเธอไป ท่านแก่ก็คงไม่ให้พ่อบ้านเซี่ยฆ่าเซี่ยเวยเหมิง แต่เป็นเจี่ยนถง
แต่เขา……ในเวลานั้นเขาเกลียดผู้หญิงคนนั้น และคิดว่าเธอสมควรได้รับมัน เขาปฏิเสธที่จะสืบสาวลงลึก และปฏิเสธที่จะเสียพลังงานเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของผู้หญิงคนนั้น ถึงอย่างไร “หลักฐานแน่นอน” ไม่ใช่เหรอ?
ลู่หมิงชูตกใจ ก่อนหน้านั้นเขาแค่คิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นเป็นเรื่องภายใต้ความตั้งใจของเขา เขามักจะคิดว่าเจี่ยนถงได้รับผลกระทบ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าเขามีความผิด แต่ความผิดไม่ควรได้รับโทษ สำหรับเจี่ยนถงมันเป็นเพียงร่องรอยของความอัปยศ แต่กลับเห็นอกเห็นใจและความสงสารมากกว่า
สำหรับเซี่ยเวยเหมิง……เซี่ยเวยเหมิงไม่ใช่คนดีอะไรเลย ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้ว่าการตายของเซี่ยเวยเหมิง เป็นมือของพ่อบ้านเซี่ย
แต่ในเวลานี้คลื่นในใจเขากำลังโหมกระหน่ำ……ที่แท้ ผู้หญิงคนนั้นถูกไม่ได้ถูกผลกระทบอย่างธรรมดา ผู้หญิงคนนั้นกลายเป็นคนบาปตั้งแต่แรกเริ่ม!
4 ปีที่แล้ว เขาเพิ่งรู้ว่าเซี่ยเวยเหมิงต้องการทำอะไรบางอย่างกับเจี่ยนถง และเขาแค่จ้างพวกอันธพาลและทำให้เซี่ยเวยเหมิงสูญเสียความบริสุทธิ์ของเธอ……ซึ่งอาจส่งผลต่อจิตใจของเสิ่นซิวจิ่น และปล่อยให้เขาเป็นคนแพ้ในเกมนั้น และเขาใช้โอกาสนี้แทนเสิ่นซิวจิ่น
ความจริงภายใต้การต่อสู้แย่งชิงอำนาจ……คือเจี่ยนถงที่นองเลือด!
และเธอก็อดทนกับสิ่งนี้ ตกลงมาจากฟากฟ้าลงสู่พื้นดิน ณ เวลานี้ ลู่หมิงชูมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะเข้าใจผู้หญิงคนนั้น!
“นายรู้ถึงสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร? แม้ว่าฉันหรือพ่อบ้านเซี่ยจะลงมือ นายสามารถตรวจสอบได้ แล้วท่านแก่ล่ะ? ฉันไม่เชื่อว่าท่านแก่เสิ่นจะไม่จัดการตัวเองให้สะอาด แล้วให้นายจับได้หรอก” ลู่หมิงชูมองอย่างเย็นชา
เมื่อคำพูดนั้นได้พูดไปแล้ว เสิ่นซิวจิ่นก็สามารถบอกลู่หมิงชูได้อย่างสมบูรณ์ ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจที่จะเปิดเผยอีกหนึ่งหรือสองประโยค
“นายยังติดต่อท่านแก่และคนของเขาได้เหรอ?”
ดวงตาของลู่หมิงชูเป็นประกาย และความคิดแวบเข้ามาในหัว เขาหยิบโทรศัพท์บ้านขึ้นมาทันทีและกดหมายเลขที่คุ้นเคย “หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้……”
เขาไม่เชื่อ เหลือบมองเสิ่นซิวจิ่นที่อยู่ข้างๆ แล้วโทรหาคนของท่านแก่ แต่เขาไม่สามารถติดต่อได้เช่นกัน
“นายกักบริเวณท่านแก่?”
เสิ่นซิวจิ่นพูดโดยไม่ตอบ
“นี่เป็นเรื่องของตระกูลเสิ่นของเรา ดังนั้นนายไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตอนนี้นายรู้แล้วว่านายควรรู้อะไร ลู่หมิงชู เธออยู่ไหน?”
“ฉันไม่รู้”
เสิ่นซิวจิ่นเหล่มองลู่หมิงชู คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วหันหลังกลับและจากไป……ลู่หมิงชูพูดอะไรนั้นไม่สำคัญ เขาพูดจริงหรือไม่ก็ไม่รู้ ไม่ได้ฟังสิ่งที่ ลู่หมิงชูพูด
ในเมื่อไม่สามารถหาคำตอบที่ต้องการได้ที่นี่ เขาจึงไม่เสียเวลา
หลังจากออกจากบ้านพักตากอากาศของตระกูลลู่และขึ้นรถ ใบหน้าของเขาก็เย็นชาไปครู่หนึ่ง “จับตาดูเขา”
“ครับ”
ลู่หมิงชูบอกว่าเขาไม่รู้ว่าก็ไม่รู้เหรอ?
” Bossครับ พวกอันธพาลเหล่านั้น?”
“ปล่อยไป ฉันไม่มีเวลามายุ่งกับพวกแมลงวันพวกนั้นแล้ว”
“ตอนนี้จะไปไหนครับ?”
“ตระกูลเจี่ยน” ดวงตาที่เย็นเยียบราวกับเหยี่ยวของชายผู้นั้นลดระดับลงในทันที
รถมาถึงตระกูลเจี่ยน
เจี่ยนเจิ้นตงยิ้มและต้อนรับเข้าไปในบ้าน “ประธานเสิ่น”
“รู้ไหม ทำไมเจี่ยนถงหายไป ผมถึงเป็นคนสุดท้ายที่มาหาตระกูลเจี่ยน?”
“เอ่อ…เสี่ยวถงหายไป?”
เสิ่นซิวจิ่นแสดงความเบื่อหน่ายระหว่างคิ้ว “เจี่ยนเจิ้นตง เป็นคนเจอคนมามาก เขาอ่านคนมานับไม่ถ้วน ใครแสดงใครจริงใจ เขาสามารถมองเห็นได้ชัดเจนในพริบตา”
และรู้ว่าเขาเป็นคนสุดท้ายที่มาตระกูลเจี่ยน ไม่ใช่เพราะว่าตระกูลเจี่ยนน่าสงสัยน้อยที่สุด เพียงเพราะว่าตระกูลเจี่ยนมีส่วนทำให้เกิดคำว่า ‘เจี่ยน’
เจี่ยนเจิ้นตงตื่นตระหนกในทันใด……เกรงว่าน้ำเสียงและท่าทางนี้จะไม่ใช่เรื่องดี
อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีกว่าว่าเมื่อพูดในสิ่งที่เขารู้แล้ว มันจะยิ่งอันตรายมากขึ้นไปอีก
“ประธานเสิ่นคิดว่าเราซ่อนเสี่ยวถงไว้?” เจี่ยนเจิ้นตงยื่นสามนิ้วออกมา “ผมเจี่ยนเจิ้นตงสาบานกับฟ้าว่าไม่ได้ซ่อนเสี่ยวถงอย่างแน่นอน! ยิ่งกว่านั้น เราไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับที่อยู่ของเสี่ยวถง! ถ้าพูดโกหก ก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นพ่อแม่ และให้ตระกูลเจี่ยนล้มละลาย!”
คำสาบานที่เป็นภัยเช่นนี้! เสิ่นซิวจิ่นรู้ดีว่าสิ่งที่เจี่ยนเจิ้นตงห่วงใยมากที่สุดคือตระกูลเจี่ยน ตอนนี้ที่เธอเอาตระกูลเจี่ยนมาสาบาน แปดเก้าในสิบ เจี่ยนเจิ้นตงไม่รู้ว่าเสี่ยวถงนั้นอยู่ที่ไหนจริงๆ
