ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2040

บทที่ 2040
นอกจากนี้ เย่เฉินเห็นว่าข้างหลังของซูรั่หลียังตามด้วยลูกน้องหลายคน ในเวลานี้คนเหล่านี้ก็เริ่มข้ามราวบันไดแล้วปืนขึ้นไปบนเรือของ
ตัวเองแล้ว หากตอนนี้ตัวเองจัดการกับซูรั่วหลี ถ้าอย่างนั้นคนคนอื่นเห็นก็คงจะหันหน้าหนีอย่างแน่นอน
ดังนั้น รอให้พวกเขาขึ้นเรือของตัวเองมาทั้งหมดไม่ดีกว่าเหรอ ค่อยทำให้พวกเขาหนีไม่รอด
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินยังคงถอยหลังหลายก้าว ทำให้ชูรั่วหลีไล่ตามติดอย่างไม่ล้มเลิก
ตอนที่ซูรั่วหลีไส่โจมตีเย่เฉิน คนอื่นก็ทยอยพุ่งขึ้นมา
เมื่อเย่เฉินเห็นเช่นนี้ ขนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ: “ในเมื่อขึ้นมากันหมดแล้ว งั้นฉันก็จะไม่ทำให้ทุกคนเสียเวลาแล้วนะ!”
หลังจากที่พูดจบ เขาเหมือนกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ทั่วทั้งร่างกายปะทุพลังอานุภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจออกมา!
ซูรั่วหลีเป็นยอดฝีมือกังฟูภายใน ฝึกฝนจนมีพลังในที่ดี ดังนั้นจึงสัมผัสได้ถึงพลังอานุภาพที่ปล่อยออกมาจากร่างกายของเย่เฉินในทันที
คนทั้งคนก็ตกตะลึงจนตาค้างในทันที!
“ถ้าเมื่อกี้นี้ความรู้สึกของฉันไม่ได้ผิดพลาด พลังภายในของไอ้หมอนี่ น่จะแข็งแกร่งกว่าฉันมาก!”
“แต่ว่า ท่าทางของเขามองดูยังไงก็ไม่เหมือนยอดฝืมือ! หรือว่าฉันรับรู้ผิดไปเหรอ?!”
ตอนที่ซูรั่วหลียังไม่เข้าใจ เย่เฉินหยุดถอยหลังแล้ว และหันหน้าพุ่งไปทางเธอในทันที
ในวินาทีนี้ เย่เฉินได้แสดงความสามารถทั้งหมดออกมา!
แม้แต่การวิ่ง ถึงขนาดมาพร้อมกับเสียงความเร็วโจมตีสูงมาก!
เปรียบเทียบกับท่าทางผู้ดีเอ้อระเหยลอยชายก่อนหน้านี้ เปลี่ยนไปเป็นคนละคนโดยสิ้นเชิง!
ซูรั่วหลีกลัวจนหน้าถอดสี หยุดฝีเท้ในทันที และยืนอยู่ที่เดิมเตรียมตอบโต้ด้วยกำลังทั้งหมด
แต่ทว่า ตอนที่เย่เฉินจะพุ่งไปตรงหน้าของซูรั่หลี จู่ๆคนทั้งคนก็เปลี่ยนไป และคนก็ได้หายตัวไปจากตรงหน้าของซูรั่วหลี!
ซูรั่วหลียังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ได้ยินเสียงร้องโอดโอยหลายเสียงที่ข้างหลังดังมา!
เธอรีบหันหน้ากลับไป และสถานการณ์ตรงหน้าเธอทำให้เธอตกใจทันที!
ในขณะนี้ ลูกน้องหกคนที่ตามเธอมา มีสามคนนอนคร่ำครวญอยู่บนพื้นแล้ว อีกคนหนึ่งถูกเย่เฉินยกขึ้นไปในอากาศด้วยมือข้างหนึ่ง
ขณะที่ร้องโอดโอยไปด้วย ก็เหมือนราวกับพุ่งแหลนไปด้วย ถูกเย่เฉินขว้างออกไปอย่างรุนแรง
อีกสองคนอยากจะหนี ปรากฏว่าหนึ่งคนในนั้นถูกคนที่เย่เฉินขว้างออกไปกระแทกโดนจนล้มลงบนพื้น สุดท้ายคนคนนั้นยังไม่ทันได้หนี
ก็ถูกเย่เฉินคว้าคอไว้ในทันที และถูกเขาหิ้วขึ้นมาเหมือนราวกับหิ้วลูกไก่ในทันที
คนคนนั้นกลัวจนขวัญหนีดีฝอ และร้องให้แล้วร้องเรียกว่า: “ลูกพี่ไว้ชีวิตด้วย…
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: “ไว้ชีวิตใช่มั้ย? ก็ได้ ก็อย่าว่าฉันไม่ให้โอกาสแก ทงรอดต้องอาศัยตัวของแกเองช่วงชิงให้ได้มา!”
คนคนนั้นพยักหน้าร้วๆ และอ้าปากพูดว่า: “คุณวางใจได้ ไม่ว่าคุณจะพูดอะไร ผมจะทำตามอย่างแน่นอน!”
เย่เฉินพูดอย่างไม่ใส่ใจ: “ฉันไม่ต้องการให้แกทำอะไรเพื่อฉัน แกไม่ได้รับอนุญาตจากฉันก็ขึ้นมาบนเรือของฉัน ฉันเพียงแค่ต้องการให้ไป
ไสหัวออกไป ก็เท่านั้นเอง”
เมื่อคนคนนั้นได้ยินคำพูดนี้ ก็พูดด้วยความยินดีอย่างไม่มีที่สิ้นสุดในทันทีว่า: “ผมจะสหัวออกไปเดี๋ยวนี้ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้แหละ!”
ตอนแรกเขาคิดว่าเย่เฉินจะให้เขาไสห้วกลับไปที่บนเรื่อที่ตัวเองมา ในใจก็ย่อมโล่งอกเป็นธรรมดา
แต่ทว่า เขาคาดไม่ถึงด้วยซ้ำว่า เย่เฉินก็แกว่งมือในทันที และก็ใช้แรงโยนเขาออกไป
ในขณะที่เขาบินขึ้นไปในอากาศบินทางทะเล เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “จะรอดชีวิตหรือไม่ ก็ดูความโชคดีของตัวแกเองแล้ว!”
แจังรายงาน