รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 243 ไม่กลับคฤหาสน์ในคืนนั้น

ลู่เฉิงจินรีบขึ้นรถด้วยรอยยิ้มคาดเข็มขัดนิรภัยและเหลือบมองดูคฤหาสน์ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแข็งทื่อทันทีและคิ้วของเขาก็ย่นลงด้วยความไม่พอใจเมื่อมองไปที่ชูเหยาเขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “นี่ไม่ใช่คฤหาสน์ของจี้หลิงชวน! เหยาเหยาตอนนี้คุณอาศัยอยู่กับจี้หลิงชวนหรือ?”
ชูเหยามองไปที่ลู่เฉิงจินและตอบอย่างใจเย็น “ตอนนี้ฉันแค่ขอยืมจี้หลิงชวนอาศัยอยู่ที่นี่”
เมื่อลู่เฉิงจินได้ยินสิ่งนี้ เขาก็จับมือชูเหยาไว้ในมือโดยไม่รู้ตัว “เหยาเหยา เธอรู้ว่าฉันต้องการอะไร ฉันรักเธอเมื่อห้าปีก่อนและตอนนี้ก็ยังรักเธอห้าปีมาแล้ว เธอไม่รู้หรอกว่า ฉันรอคุณอยู่จนแทบบ้า คุณอย่าอยู่คฤหาสน์จี้หลิงชวนได้ไหม ย้ายไปอยู่กับฉันเถอะ”
“เฉิงจิน ตอนนี้ฉันไม่ได้อาศัยอยู่กับจี้หลิงชวน แค่ยืมคฤหาสน์ของเขา พูดถึงที่นี่ดีมาก ฉันไม่อยากย้ายในตอนนี้”
ทันทีที่ลู่เฉิงจินพบกับชูเหยาเขาสูญเสียวิญญาณไปเขาหลงใหล แม้ว่าชูเหยาจะปฏิเสธเขา เขาก็ไม่สามารถโกรธได้ เขากลัวว่าชูเหยาจะอารมณ์เสียดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนเรื่อง รีบพูดว่า “โอเค ถ้าชอบอยู่ที่นี่ก็อยู่ก่อน ฉันจองร้านอาหารห้าดาวที่คุณชอบที่สุด ไปกินข้าวกันก่อน”
ลู่เฉิงจินเตรียมดินเนอร์ใต้แสงเทียนแสนโรแมนติกและสั่งช่อกุหลาบจำนวน 999 ดอกเป็นพิเศษมอบให้ชูเหยา
ชูเหยารับดอกไม้และยิ้มกับลู่เฉิงจินและพูดด้วยรอยยิ้ม “เฉิงจิน ขอบคุณสำหรับดอกไม้ของคุณ แต่คืนนี้ฉันมาหาคุณเพื่อบอกคุณบางอย่าง”
ลู่เฉิงจินเงยหน้าขึ้นทันทีขณะฟังและมองที่ชูเหยาด้วยความเคารพ
เสียงนุ่มนวลของชูเหยาก็ดังขึ้นในห้องส่วนตัวอันเงียบสงบ “เฉิงจิน ฉันเพิ่งกลับมาและได้ยินว่าจี้หลิงชวนแต่งงานแล้ว คุณรู้เกี่ยวกับภรรยาใหม่ของจี้หลิงชวนหรือไม่?”
ทันทีที่ลู่เฉิงจินได้ยินเกี่ยวกับจี้หลิงชวนเขาก็ขมวดคิ้วอย่างไม่สบายใจ แต่ต่อหน้าเทพธิดาคนโปรดของเขาลู่เฉิงจินต้องขมวดคิ้วและพูดว่า “ฉันเคยได้ยินการแต่งงานของจี้หลิงชวนเมื่อลู่เฉิงฮ่าวคุยโทรศัพท์ แต่มันเกิดขึ้นภายหลังที่ฉันได้ยินว่ามีบางคนก่อความวุ่นวายจนไม่ได้จัดงาน! ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะชื่อมู่ซีซีและคนอื่นๆฉันก็ไม่รู้จัก”
เมื่อชูเหยาขมวดคิ้ว มีข้อมูลน้อยเกินไป เธอต้องการมากกว่านั้น ขณะที่ชูเหยาคิด เธอมองไปที่ลู่เฉิงจินแล้วพูดว่า “เฉิงจิน คุณสามารถช่วยฉันหาคนที่จะหาข้อมูลเกี่ยวกับมู่ซีซีได้ไหม ฉันต้องรู้ทุกอย่างที่ชัดเจน”
ชูเหยาพูด ดวงตาของเธอจมลงเล็กน้อย ถ้ารู้จักศัตรูก็จะสามารถชนะการต่อสู้ทั้งหมดได้
ลู่เฉิงจินไม่เคยปฏิเสธคำขอของชูเหยาดังนั้นเขาจึงพยักหน้าและพูดกับชูเหยา
“เอาล่ะ เหยาเหยาไม่ต้องกังวลฉันจะตรวจสอบให้คุณ”
ชูเหยารีบพุ่งไปที่ริมฝีปากของลู่เฉิงจินด้วยความพึงพอใจ วินาทีต่อมาชูเหยายืนขึ้นและเอนไปข้างหน้าบรรจงจูบที่ริมฝีปากของลู่เฉิงจินมองไปที่ลู่เฉิงจินด้วยความงุนงงชูเหยาอธิบายด้วยรอยยิ้ม “เฉิงจิน นี่คือรางวัลของคุณ”
หลังจากฟื้นสติลู่เฉิงจินตบหน้าอกอย่างมีความสุขและรีบสัญญากับชูเหยา”เหยาเหยา ฉันจะขอให้คนตรวจสอบทันที ถ้าพรุ่งนี้ฉันจะช่วยคุณสืบหามู่ซีซีทั้งหมดนี้อย่างชัดเจน!”
ความฉลาดของชูเหยาเป็นวิธีที่ดีในการจัดการกับผู้ชาย เธอมักจะให้ความหวานกับผู้ชายเสมอ แต่จะไม่ยอมให้ผู้ชายได้สิ่งที่ต้องการอย่างรวดเร็ว เธอเล่นลู่เฉิงจินเมื่อห้าปีก่อนและหันกลับจงรักภักดีมาเหมือนสุนัขที่เธอเลี้ยง ตอนนี้ห้าปีต่อมาชูเหยายังคงถือว่าลู่เฉิงจินเป็นแฟนตัวยงที่เต็มใจเป็นสุนัขที่เคียงข้างเธอ คาดว่าแม้ว่าชูเหยาจะขอให้ลู่เฉิงจินฆ่าคนในตอนนี้ลู่เฉิงจินจะ ไม่ต้องคิดมากที่จะทำในสิ่งที่สั่ง
ตอนนี้ชูเหยาสามารถพูดได้ว่าโดดเดี่ยวและทำอะไรไม่ถูกในเมืองหรงและด้วยการใช้ประโยชน์จากตระกูลลู่ที่อยู่เบื้องหลังลู่เฉิงจินเท่านั้นที่เธอจะแย่งจี้หลิงชวนและชนะสงครามครั้งนี้!
อีกด้านหนึ่งมู่ซีซีกับนายหญิงจี้หลังอาหารเย็นและคนขับรถก็มารับมู่ซีซี
เดิมทีมู่ซีซีคิดว่าจี้หลิงชวนจะกลับมาในคืนนี้ แต่คราวนี้เมื่อมู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะหลับไปจี้หลิงชวนก็ไม่กลับมา
จี้หลิงชวนไม่ได้อยู่กับชูเหยาและไม่กลับมา เขาขับรถไปที่บริษัทอย่างหงุดหงิดและอยู่ที่นั้นทั้งคืน
เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อมู่ซีซีตื่นขึ้นมาด้วยความงุนงง แวบแรกคือการมองไปยังตำแหน่งข้างๆ เธอโดยไม่รู้ตัว
อีกด้านหนึ่งของเตียงใหญ่ว่างเปล่ามู่ซีซีเอื้อมมือไปเช็ดมันอย่างเย็นชา เห็นได้ชัดว่าจี้หลิงชวนไม่ได้กลับมาในชั่วข้ามคืน
นี่เป็นครั้งแรกที่จี้หลิงชวนไม่ได้กลับคฤหาสน์ในตอนกลางคืนหลังจากอยู่ด้วยกันมานาน
มู่ซีซีลุกไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างไม่สบายใจและลงไปข้างล่าง
ในห้องครัว น้าหลิงกำลังยุ่งกับการเตรียมอาหารเช้ามู่ซีซีเห็นว่าป้าหลิงกำลังจะถามเกี่ยวกับจี้หลิงชวน ก็มีเสียงเครื่องยนต์รถสปอร์ตดังออกมานอกคฤหาสน์
หลังจากนั้นไม่นาน ร่างสูงของจี้หลิงชวนก็เดินเข้าไปในคฤหาสน์และมู่ซีซีก็มองไปที่จี้หลิงชวนโดยไม่รู้ตัว เมื่อเห็นว่าจี้หลิงชวนสวมชุดเดียวกันกับเมื่อวาน เธอก็โล่งใจอย่างอธิบายไม่ถูกมองดูจี้หลิงชวนขมวดคิ้วอย่างเหนื่อยๆ มู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลอีกครั้งและเดินไปหาจี้หลิงชวน”เกิดอะไรขึ้น? มีบางอย่างผิดปกติกับบริษัทเหรอ?”
จี้หลิงชวนมองไปที่ใบหน้าเล็กๆ ของมู่ซีซีที่เต็มไปด้วยความกังวล อดไม่ได้ที่จะส่งรอยยิ้มที่ลูบไล้ในดวงตาของเขา ยกมือขึ้นแล้วลูบบนผมที่อ่อนนุ่มของมู่ซีซีแล้วอธิบาย “ไม่มีอะไรใหญ่โต”
เสียงเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นมองไปที่มู่ซีซีและอธิบายว่า “บริษัทมีบางอย่างเร่งด่วนเมื่อคืนนี้ ฉันพักที่บริษัทหนึ่งคืนก็ไม่กลับมา”
เมื่อฟังคำอธิบายของจี้หลิงชวนมู่ซีซีได้ขจัดความคิดวุ่นวายทั้งหมดในใจของเธอทันทีและพยักหน้าให้จี้หลิงชวนเขินอายเล็กน้อย “ไม่เกิดเรื่องก็ดีแล้ว”
ขณะที่มู่ซีซีพูดก็นึกขึ้นได้ว่าจี้หลิงชวนไม่ได้กินอาหารเช้า เธอรีบมองไปที่จี้หลิงชวนแล้วพูดว่า “ป้าหลิงทำอาหารเช้าแล้ว คุณต้องการกินอาหารเช้าก่อนไหม?”
“คุณกินก่อนเถอะ ผมจะขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมากินข้าว” จี้หลิงชวนพูด แล้วหันขึ้นไปชั้นบนแล้วกลับไปที่ห้องนอนใหญ่
แม้ว่าจี้หลิงชวนจะขอให้มู่ซีซีกินก่อนแต่มู่ซีซียังคงรอให้จี้หลิงชวนลงไปชั้นล่างและกินอาหารเช้าด้วยกัน
มู่ซีซีมีบางอย่างอยู่ในใจและเมื่อเธอเห็นว่าจี้หลิงชวนเกือบจะกินหมดแล้ว เธอก็วางตะเกียบลงมองไปที่จี้หลิงชวนและพูดว่า “จี้หลิงชวน ฉันต้องการคุยกับคุณบางอย่าง”
“อื้ม เธอพูดมาฉันฟังอยู่”
เมื่อฟังคำพูดของจี้หลิงชวน มู่ซีซีก็เงยหน้าขึ้นมองจี้หลิงชวนและพูดในสิ่งที่เธอคิด “วันหยุดฤดูร้อนนี้มีเวลามากกว่าหนึ่งเดือนและฉันอยู่คฤหาสน์ว่างๆเลยอยากหางานทำ”
หลังจากที่มู่ซีซีได้นัดหมายกับลั่วเสี่ยวชิง เธอเห็นว่าลั่วเสี่ยวชิงได้งานทำในช่วงฤดูร้อนแล้วมู่ซีซีเบื่อที่จะคฤหาสน์และต้องการหางานทำเพื่อที่เมื่อเธอสำเร็จการศึกษาแล้วเธอจะมีประสบการณ์การทำงาน