รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 230 ความรักของคุณชั่งราคาถูกเสียจริง

เมื่อมู่ซีซีได้ฟังคำพูดของเซี่ยไป๋หยู่อย่างนั้นแล้ว เธอก็ชะงักไปชั่วครู่ก่อนที่เธอจะได้สติกลับมาและรีบสะบัดมือที่อยู่ทางใต้โต๊ะของจี้หลิงชวนออก เธอกลัวว่าเซี่ยไป๋หยู่เห็นมัน ถึงตอนนั้นเธอคงจะอธิบายไม่ถูกแน่..
ยิ่งมู่ซีซีต้องการจะสะบัดมันออกเท่าไหร่ จี้หลิงชวนก็ยิ่งกำมือแน่นขึ้นเท่านั้น มู่ซีซีไม่สามารถเคลื่อนไหวได้มากจนผิดสังเกต มือของเธอก็ยังไม่สามารถสะบัดให้หลุดได้เธอจึงทำได้เพียงแค่ปล่อยมันไป จากนั้นก็หันกลับไปพูดกับเซี่ยไป๋หยู่ที่กำลังรอคำตอบของเธอ ด้วยสีหน้าที่เป็นธรรมชาติว่า “เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน ชื่อจี้หลิงชวนค่ะ… ”
ทันทีที่เขาได้ยินชื่อจี้หลิงชวนสามคำ ดวงตาของเซี่ยไป๋หยู่ก็เปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ เขาก็จ้องไปที่ จี้หลิงชวนและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความเคารพ“สวัสดีครับ คุณชายจี้ ผมชื่อเซี่ยไป๋หยู่ คุณชายจี้มีชื่อเสียงเลื่องลือมาก ”
“สวัสดีครับ” จี้หลิงชวนตอบกลับด้วยคำพูดที่ถนอมน้ำใจ และบรรยากาศก็เริ่มตึงเครียดขึ้นเล็กน้อย
โชคดีที่พนักงานเสิร์ฟสาวสวมชุดกี่เพ้าเดินยกอาหารเข้ามาในเวลานี้ ทำลายบรรยากาศที่ตึงเครียดให้ดูบรรเทาลงบ้าง
มีอาหารทั้งหมดแปดจาน แต่ละจานมีปริมาณไม่มาก แต่มีความละเอียดอ่อนเป็นพิเศษด้วยสี กลิ่น และรสชาติที่ครบถ้วน
เซี่ยไป๋หยู่จ้องไปที่มู่ซีซีอีกครั้ง เขารู้สึกพอใจในตัวของมู่ซีซีอยู่มาก และอดไม่ได้ที่จะให้ความสนใจกับมู่ซีซีเมื่อเห็นว่ามู่ซีซีชอบกินปลาแมนดาริน เพราะเห็นว่าเธอคีบถึงสามครั้งแล้ว แต่เนื่องจากระยะทางค่อนข้างไกล ทำให้ทุกครั้งมู่ซีซีจะต้องยืดแขนออกไปคีบอาหารจานนั้นอย่างยากลำบาก เซี่ยไป๋หยู่จึงใช้ตะเกียบกำลังจะคีบปลาแมนดารินให้กับมู่ซีซี
ประจวบเหมาะกับจี้หลิงชวนก็กำลังจะใช้ตะเกียบคีบปลาแมนดารินมาให้มู่ซีซีด้วยเช่นกัน ดังนั้น ในเวลาต่อมา ตะเกียบของจี้หลิงชวนและเซี่ยไป๋หยู่ก็คีบปลาแมนดารินชิ้นเดียวกัน
เซี่ยไป๋หยู่ไม่ได้ดูสุขุมขนาดจี้หลิงชวน หลังจากที่เขาชะงักไปชั่วครู่ เขาก็เงยหน้าขึ้นมามองที่จี้หลิงชวนซึ่งนั่งตรงข้ามเขาโดยไม่รู้ตัว
ดวงตาของทั้งคู่ประสานกัน ไม่รู้ว่าเซี่ยไป๋หยู่คิดไปเองหรือเปล่า เขารู้สึกราวกับว่ามีแววตาของความเกลียดชังได้ส่งผ่านออกมาจากดวงตาของจี้หลิงชวนด้วยเล็กน้อย
จากนั้นทั้งสองก็พยายามเก็บอาการ ต่างคนต่างขยับตะเกียบไปในทิศทางตรงกันข้ามหลังจากจับปลาแมนดารินได้คนละชิ้นแล้ว พวกเขาก็เคลื่อนไปทางเดียวกันและวางชิ้นปลาแมนดารินลงในชามของมู่ซีซี
มู่ซีซีที่กำลังกินอยู่นั้นก้มหน้ามองดูปลาแมนดารินสองชิ้นที่จู่ๆ ก็วางลงมาในชามของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นเห็น สายตาของเซี่ยไป๋หยู่ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามและจี้หลิงชวนที่นั่งทางด้านข้างต่างมองมาที่เธออย่างพร้อมเพรียงกัน
จู่ๆ บรรยากาศก็ดูตึงเครียดขึ้นอย่างผิดหูผิดตา…
มู่ซีซีฉีกยิ้มด้วยความรู้สึกอึดอัด เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเพื่อเป็นการทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดใจนี้ เธอจึงทำได้เพียงแค่ก้มหน้าและคีบเอาอาหารจานอื่น ๆมากิน
สำหรับปลาแมนดารินสองชิ้นที่อยู่ในชามของมู่ซีซีนั้น เธอไม่กล้าที่จะแตะต้องมันเลย
สายตาของทั้งจี้หลิงชวนและเซี่ยไป๋หยู่ค่อยๆเคลื่อนออกจากมู่ซีซีและ จ้องตากันราวกับว่ามีประกายไฟออกมา
เซี่ยไป๋หยู่หันไปมองมู่ซีซีก่อนที่จะพูดออกมาว่า “คุณมู่ซีซี ผมคิดว่าเราสองคนมีบุคลิกและภูมิหลังครอบครัวที่คล้ายกันมาก และผมก็ชอบคุณมู่ซีซีมากด้วย ผมคิดว่าเราสองคนควรที่จะลองคบคุยกันดูก่อนสักพัก ”
ทันทีที่คำพูดของเซี่ยไป๋หยู่จบลง ดวงตาของมู่ซีซีก็เบิกกว้างขึ้นด้วยความประหลาดใจ พร้อมกับมองไปที่ เซี่ยไป๋หยู่ด้วยท่าทางที่ไม่เชื่อหูของตัวเอง อาหารที่เธอเพิ่งกลืนเข้าไปเกิดจุกในลำคอ มู่ซีซีรู้สึกอึดอัด เธอปิดปากอย่างรวดเร็วและไอออกมาทันที
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของมู่ซีซีเช่นนี้ จี้หลิงชวนที่นั่งอยู่ทางด้านข้างก็มีแววตาเคร่งขรึมขึ้นมาทันที เขา รินน้ำหนึ่งแก้วแล้วยื่นให้มู่ซีซีโดยไม่พูดอะไรสักคำ
มู่ซีซีรับแก้วน้ำจากจี้หลิงชวนอย่างรวดเร็วด้วยท่าทีที่ดูเป็นธรรมชาติ และหลังจากจิบไปหลายอึกแล้ว อาการไอของมู่ซีซีก็ดีขึ้น
มู่ซีซีรู้สึกลังเลใจโดยไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของเซี่ยไป๋หยู่อย่างไร ทันใดนั้น จี้หลิงชวนที่นั่งอยู่ทางด้านข้างก็ขมวดคิ้วและหรี่ตามองไปที่เซี่ยไป๋หยู่ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม พร้อมกับชักสีหน้าและกล่าวออกมาว่า “คุณเซี่ย คุณชอบซีซีของเรามากอย่างนั้นเหรอ ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของจี้หลิงชวน หัวใจของมู่ซีซีก็เต้นแรงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง เธอเหลือบมองไปที่จี้หลิงชวนซึ่งนั่งอยู่ทางด้านข้าง และรู้สึกจิตใจไม่ค่อยสงบ จี้หลิงชวนต้องการทำ อะไรกันแน่นะ…
เซี่ยไป๋หยู่ไม่กลัวที่จะมองไปที่จี้หลิงชวน เขาพยักหน้าอย่างสงบและพูดขึ้นว่า “ใช่ครับ ผมรู้สึกชื่นชอบคุณมู่ซีซี มาก”
จี้หลิงชวนกระตุกมุมปากเล็กน้อย และมองไปที่เซี่ยไป๋หยู่ “ไม่คิดว่าคุณเซี่ยจะชื่นชอบซีซีของเราขนาดนี้ ไม่ทราบว่าคุณเซี่ยจะยินดีที่จะโอนทรัพย์สินทั้งหมดหลังจากแต่งงานกับมู่ซีซีให้เป็นชื่อของมู่ซีซีหรือเปล่า? และหากคุณหย่ากับเธอในอนาคต คุณจะออกจากบ้านโดยอัตโนมัติหรือไม่?”
เซี่ยไป๋หยู่ได้ฟังที่จี้หลิงชวนพูดถึงกลับชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นจึงได้สติกลับมา
ส่วนมู่ซีซีที่นั่งอยู่ทางด้านข้าง ก็รู้สึกตกใจเช่นกัน… มู่ซีซีรู้จักจี้หลิงชวนดี เมื่อได้ยินน้ำเสียงของจี้หลิงชวนก็รู้ได้ทันทีว่าตอนนี้จี้หลิงชวนกำลังโกรธมาก
หลังจากที่เซี่ยไป๋หยู่ได้สติกลับมา เขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและมองไปที่จี้หลิงชวนเขาไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไร เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่จี้หลิงชวนถามไปเมื่อกี้ เซี่ยไป๋หยู่ไม่สามารถทำได้ เขาไม่สามารถแต่งงานเพื่อจะเอาทรัพย์สินทั้งหมดไปแลกกับภรรยาเพียงคนเดียวได้
จี้หลิงชวนเห็นเซี่ยไป๋หยู่ขมวดคิ้วแน่นและนั่งเงียบสนิท เขาจึงยิ้มเหยียดหยามเซี่ยไป๋หยู่ผ่านทางสายตา จากนั้นก็พูดขึ้นมาว่า “ดูเหมือนว่าคุณเซี่ย จะไม่ได้ชอบซีซีของเรามากขนาดนั้นจริงๆ คุณประเมินราคาของเธอถูกเกินไป เรื่องวันนี้พอแค่นี้เถอะ”
ทันทีที่คำพูดของจี้หลิงชวนแผ่วเบาลง เซี่ยไป๋หยู่ก็ลุกขึ้นด้วยสีหน้าที่ดูไม่สบอารมณ์ในทันที จากนั้นก็พูดขึ้นว่า”ผมขอโทษครับ ผมยังมีธุระที่จะต้องทำที่บริษัท เชิญพวกคุณค่อยๆทานอาหารต่อเถอะ”
หลังจากที่เซี่ยไป๋หยู่พูดจบ เขาก็หันหลังและเดินออกไป
ทันทีที่เซี่ยไป๋หยู่ออกจากห้องไป มู่ซีซีและจี้หลิงชวนก็ถูกทิ้งไว้ในห้องส่วนตัวอันเงียบสงบ
มู่ซีซีเหลือบมองไปที่สายตาคู่นั้นของจี้หลิงชวน หัวใจดวงน้อยๆของเธอเต้นเร็วขึ้น
ในช่วงเวลาต่อมา จี้หลิงชวนโน้มตัวเข้าไปข้างหน้าของมู่ซีซี
มู่ซีซีมองไปที่จี้หลิงชวนซึ่งอยู่ใกล้ด้วยความตกใจ เธอรีบวางมือลงบนหน้าอกของจี้หลิงชวนเพื่อป้องกันไม่ให้ จี้หลิงชวนเข้ามาใกล้ พร้อมกับพูดตะกุกตะกักขึ้นมาว่า ” จี้ จี้หลิงชวน..คุณย่า คุณย่าอยู่ในห้องข้างๆนี้…”
มู่ซีซีรู้สึกกลัวจี้หลิงชวนมากจริงๆ
ทันทีที่คำพูดติดๆขัดๆของเธอจบลง อย่างน้อยก็ทำให้จี้หลิงชวนมีสติขึ้นมาบ้าง เขาค่อยๆยืนขึ้นในทันที และยังไม่ทันที่มู่ซีซีจะมีโอกาสได้พูดอะไร จี้หลิงชวนก็จับไปที่ข้อมือของมู่ซีซีและลากเธอเดินเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ทางด้านข้างในทันที