รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 203 ข้อสงสัย!

โดยที่จี้หลิงชวนไม่คิด เขามองคุณย่าของเขาด้วยสีหน้าที่ไม่แปรเปลี่ยน “ย่าครับ ผมอยากกลับมาอยู่เป็นเพื่อนย่า ย่าคงไม่คิดที่จะผลักไสไล่ส่งผมหรอกใช่ไหม?”
นายหญิงจี้จะผลักไสไล่ส่งจี้หลิงชวนได้อย่างไร ตอนนี้เธอเริ่มแก่ตัวลง สิ่งที่นายหญิงจี้ต้องการมากที่สุดก็คือลูกๆหลานๆ ในปีนั้นเป็นจี้หลิงชวนเองที่คิดว่าตัวเขานั้นโตเป็นผู้ใหญ่แล้วและต้องการที่จะย้ายออกไปอยู่ลำพัง แม้ว่านายหญิงจี้จะไม่เต็มใจ แต่เธอก็ทำได้เพียงแค่ตกลงยินยอม ในตอนนี้จี้หลิงชวนพูดว่าเขาต้องการจะย้ายกลับมา นี่เป็นสิ่งที่นายหญิงจี้ตั้งหน้าตั้งตารอคอย!
มู่ซีซีเองก็ตามหาจนพบแล้ว สำหรับนายหญิงจี้ สิ่งที่มีความสุขที่สุดในตอนนี้คือการที่เธอมีจี้หลิงชวนและมู่ซีซีคอยอยู่เคียงข้างเธอ
ขณะครุ่นคิด นายหญิงจี้พยักหน้าและยิ้มให้กับจี้หลิงชวนอย่างดีใจพร้อมกับพูดว่า “แน่นอนอยู่แล้วสิ หากหลานต้องการจะกลับมา ย่าจะผลักไสหลานได้อย่างไร? ห้องนอนชั้นบนของหลาน ย่าให้สาวใช้ขึ้นไปทำความสะอาดทุกวัน ย่าคอยคิดว่าเมื่อไหร่กันที่หลานจะย้ายกลับมาอยู่กับย่า!”
นายหญิงจี้ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอไม่ได้คิดว่าจี้หลิงชวนและมู่ซีซีนั้นจะมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันตั้งนานแล้ว
เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจี้หลิงชวนและมู่ซีซีอาศัยอยู่ด้วยกันมานานแล้ว เธอคิดว่ามันเป็นเพราะเธอให้พวกเขาทั้งสองคนนั้นแต่งงานกัน ดังนั้นจี้หลิงชวนจึงยอมตกลงแต่งงานกับมู่ซีซี
ทันทีที่จี้หลิงชวนตัดสินใจย้ายกลับมาบ้านใหญ่ ในคืนนั้น จี้หลิงชวนโทรติดต่อฟางเซิ่งและให้เขานำสิ่งของที่อยู่ในคฤหาสน์ไปให้เขา
ทางด้านมู่ซีซีที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องไม่รู้ตัวเลยว่าเธอจะต้องเผชิญหน้ากับจี้หลิงชวนในทุกวัน!
นายหญิงจี้พักผ่อนได้เพียงไม่นาน ร่างกายของเธอก็เริ่มอ่อนแรง แม่บ้านจางจึงพาเธอกลับไปพักผ่อนภายในห้องของเธอ
เมื่อจี้หลิงชวนก้าวขึ้นไปชั้นบนและเดินไปที่ประตูห้องของเขา ทันใดนั้นเขาก็หยุดลง จี้หลิงชวนเปลี่ยนทิศทางฝีเท้าของเขาและเดินไปยังห้องรับรองแขกที่มู่ซีซีพักอยู่
“ก๊อกๆ” จี้หลิงชวนยกมือขึ้นเคาะประตู
ทันทีที่มู่ซีซีได้ยินเสียงเคาะประตู ร่างกายของเธอกระชับขึ้นในทันใด เธอกลืนน้ำลายอึกใหญ่และสูดลมหายใจเข้าออกเบาๆ
“มู่ซีซี ฉันรู้ว่าเธอยังไม่นอน เปิดประตู! ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ!” จี้หลิงชวนขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดเสียงเบา
แม้ว่าจี้หลิงชวนจะตั้งใจพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลง แต่ก็เพียงพอแล้วที่มู่ซีซีที่อยู่ภายในห้องจะได้ยินเสียงนั้นอย่างชัดเจน
มู่ซีซีกัดริมฝีปากของเธอเบาๆ เธอตัดสินใจที่จะแกล้งหลับ
เมื่อได้ยินความนิ่งเงียบภายในห้อง จี้หลิงชวนขมวดคิ้วแน่นมากยิ่งขึ้น “มู่ซีซี ถ้าหากเธอไม่กลัวว่าเสียงเคาะประตูจะดังจนปลุกคุณย่า เธอจะแกล้งหลับต่อไปก็ได้นะ!”
ขณะพูด จี้หลิงชวนก็เคาะห้องดังปังปังปังอย่างไม่เกรงกลัวหรือกังวลใดๆ
ทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องที่ดังขึ้น หัวใจของมู่ซีซีกระตุกอย่างรุนแรง การกระทำที่รุนแรงขนาดนี้ มู่ซีซีกลัวจริงๆว่าจะทำให้คุณย่าตื่นตระหนก!
มู่ซีซีที่ตื่นกลัวไม่สนใจเรื่องอื่นแล้ว เธอรีบลงจากเตียงและเดินไปเปิดประตู
“จี้หลิงชวน! คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?”
มู่ซีซีจ้องมองจี้หลิงชวนที่ยืนอยู่นอกประตู ทันทีที่สิ้นเสียง ร่างสูงของจี้หลิงชวนก็พยายามเบียดตัวเข้ามาภายในห้องของเธอ
มู่ซีซีตื่นตระหนก เธอเบิกตากว้างและจ้องมองจี้หลิงชวนอย่างอดไม่ได้ เธอพยายามปิดกั้นจี้หลิงชวนไว้อย่างสุดชีวิต
แต่แรงของมู่ซีซีจะสู้ความแข็งแกร่งของจี้หลิงชวนได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้นจี้หลิงชวน เขาพยายามที่จะเข้ามา มู่ซีซีไม่อาจหยุดยั้งเขาได้เลย!
ได้ยินเพียงเสียงดังปัง จี้หลิงชวนเบียดตัวเข้ามาภายในห้อง จากนั้นเขาก็ใช้มือของเขาปิดและล็อคประตู
มู่ซีซีมองจี้หลิงชวนที่เข้ามาภายในห้องเธอ หัวใจของเธอนั้นเต้นระรัว ตึกตักตึกตัก ราวกับว่ากำลังบ้าคลั่ง
มู่ซีซีหันหลังกลับและวิ่งไปที่หน้าต่างโดยไม่รู้ตัว ในชั่วพริบตา มู่ซีซียังไม่ทันที่จะก้าวเท้า เธอก็ถูกจี้หลิงชวนคว้าเอาไว้แน่น
จี้หลิงชวนดึงมู่ซีซีเข้าหาตัวและกอดเธอไว้แน่นภายในอ้อมแขนของเขา
“จี้หลิงชวน คุณบ้าไปแล้ว! คุณปล่อยฉัน!” มู่ซีซีพยายามขัดขืนและดิ้นรน แต่ยิ่งเธอขัดขืน จี้หลิงชวนกลับยิ่งกอดเธอไว้แน่นมากยิ่งขึ้น มู่ซีซีไม่สามารถสลัดเขาออกไปได้เลย ก่อนที่มู่ซีซีจะตอบโต้ จี้หลิงชวนก็หันหน้าเธอเข้าหาเขาจากนั้นแผ่นหลังของเธอก็สัมผัสเข้ากับผนัง
หลังจากที่มู่ซีซีสงบลง เธอกัดฟันแน่น เธอไม่กล้าที่จะโวยวายเสียงดัง เธอทำได้เพียงแค่จ้องมองจี้หลิงชวน “จี้หลิงชวน คุณคิดจะทำอะไร ปล่อยฉันออกไปได้ไหม?!”
“ไม่ปล่อย!” สีหน้าของจี้หลิงชวนนั้นเย็นชา เขาขมวดคิ้วแน่นจ้องมองมู่ซีซีและถามเน้นย้ำทีละคำว่า “เธอจะหลบหน้าฉันไปทำไม!”
ความตั้งใจภายในใจนั้นถูกจี้หลิงชวนค้นพบ ความอึดอัดปรากฎขึ้นบนใบหน้าของมู่ซีซี เธอจ้องมองจี้หลิงชวนและตอบว่า “ฉันไม่ได้หลบหน้าคุณ!”
แค่ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับจี้หลิงชวนอย่างไร…ประโยคสุดท้ายนั้น มู่ซีซีคิดอยู่ภายในใจ
“ไม่ได้หลบหน้าฉัน ตอนนี้ก็เห็นอยู่ว่าเธอยังไม่ได้นอน แต่เธอกลับไม่เปิดประตูให้ฉัน?” เห็นได้ชัดว่าจี้หลิงชวนนั้นไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ เขาจี้เธออย่างไม่หยุดหย่อน
เมื่อมู่ซีซีถูกจี้หลิงชวนถามเธอเองก็พูดไม่ออก เธอผลักจี้หลิงชวนออกด้วยความกระวนกระวาน “ใช่ ฉันหลบหน้าคุณ จี้หลิงชวน หรือว่าคุณยังไม่รู้ ตอนนี้ฉันกับคุณ เราสองคนเป็นพี่น้องกัน ดังนั้นจากนี้ไปเราสองคนควรรักษาระยะห่างระหว่างกันให้เหมาะสม!”
ทันทีที่เสียงของมู่ซีซีเบาลง เธอไม่สามารถผลักจี้หลิงชวนให้ออกไปจากร่างกายของเธอได้ ตรงกันข้าม ทันใดนั้นคางของเธอก็ถูกจี้หลิงชวนจับไว้แน่น
วินาทีต่อมา ไม่รอให้มู่ซีซีได้ตอบโต้ ริมฝีปากบางที่สวยงามของจี้หลิงชวนนั้นทาบลงมา เขาจูบริมฝีปากสีแดงระเรื่อของมู่ซีซีอย่างรุนแรง
เมื่อเธอรู้สึกถึงอุณหภูมิที่ร้อนบนริมฝีปากของเธอ ดวงตาของมู่ซีซีเบิกกว้างด้วยความตื่นตกใจ ร่างกายของเธอแข็งทื่อ เธอจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของจี้หลิงชวนที่อยู่ใกล้ชิด
จี้หลิงชวนบ้าไปแล้ว!!! ตอนนี้พวกเขาต่างรู้ดีว่าพวกเขาทั้งสองคนเป็นลูกพี่ลูกน้องที่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด แต่จี้หลิงชวนก็ยังจูบเธอ!!!
เมื่อได้สติ มู่ซีซีก็ขัดขืนอย่างสุดแรง เธอใช้มือทั้งสองข้างผลักร่างของจี้หลิงชวนให้ออกห่างจากเธอ
แต่ก็ไร้ประโยชน์ ฝ่ามือขนาดใหญ่ของเขาจับมือเล็กๆของมู่ซีซีไว้และนำไปแนบผนังเหนือศีรษะของเธอ
การขัดขืนของมู่ซีซีนั้นเป็นเพียงพลังของมดตัวน้อยสำหรับจี้หลิงชวนเท่านั้น
ด้วยความตื่นตระหนก มู่ซีซีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกัดริมฝีปากของจี้หลิงชวน ทันใดนั้นกลิ่นคาวเลือดก็คลุ้งไปทั่วปากของทั้งสอง แต่ถึงอย่างไรก็ตามจี้หลิงชวนก็ยังไม่ปล่อยมู่ซีซี แต่เขากลับมอบจุมพิตที่ลึกซึ้งมากขึ้นกว่าเก่าให้แก่เธอ
ทั้งสองจูบกันกระทั่งมู่ซีซีรู้สึกว่าลมหายใจของเธอนั้นกำลังจะหมดลงและเธอแทบจะขาดอากาศหายใจ จี้หลิงชวนจึงผละออกจากริมฝีปากที่แดงระเรื่อของมู่ซีซี
มีรอยเลือดเปื้อนบนริมฝีปากของพวกเขา ริมฝีปากของจี้หลิงชวนนั้นมีรอยกัดเผยให้เห็นอย่างชัดเจน
จี้หลิงชวนจ้องมองมู่ซีซีอย่างไม่ลดละ ทันใดนั้นเขาพูดเสียงทุ้มต่ำและพูดเน้นย้ำว่า “มู่ซีซี เธอฟังฉันให้ดี! หลังจากนี้ฉันไม่อนุญาตให้เธอหลบหน้าฉัน! เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องฉันแล้วจะทำไม? การที่ฉันสนใจใครสักคน ฉันก็จะไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆหรอก แม้ว่าเธอกับฉันจะเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แต่เรื่องจริงที่ฉันและเธอได้ทำมันลงไปแล้วก็ไม่อาจปฏิเสธได้หรอก!”
จี้หลิงชวนพูดต่ออีกว่า “ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องที่เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉันหรือไม่นั้นก็ยังมีข้อสงสัยอีกตั้งมากมาย!”