รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 201 เลือกห้อง

มู่ซีซีได้ยินนายหญิงจี้พูดเช่นนั้น เธอผงะไปชั่วขณะ จากนั้นเธอรีบหันหน้าไปทางนายหญิงจี้พร้อมกับส่ายหน้าและตอบว่า “คุณย่า ไม่จำเป็นต้องลำบากขนาดนั้นเลย ห้องที่หนูอาศัยอยู่ตอนนี้ก็ดีมากแล้ว”
ทันทีที่สิ้นเสียง นายหญิงจี้ก็ขัดว่า “ซีซี นั่นเป็นห้องรับแขก อยู่น่ะอยู่ได้แต่มันไม่สะดวกสบาย และหลังจากนี้หนูก็ต้องอยู่อีกนาน ไม่สามารถอยู่ห้องรับแขกไปตลอดได้หรอก”
เมื่อมู่ซีซีได้ยินคำพูดของนายหญิงจี้ เธอเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจจ้องมองนายหญิงจี้ด้วยแววตาที่ยากจะเชื่อและพูดออกมาอย่างไม่รู้ตัวว่า “คุณย่า ที่คุณย่าพูดหมายความว่าหลังจากหนูจะต้องอยู่ที่นี่?”
นายหญิงจี้พยักหน้าตอบรับ “แน่นอนสิ ซีซี หนูไม่อยู่ที่นี่แล้วจะไปอยู่ที่ไหน? ที่นี่ทั้งใหญ่โตและกว้างขวาง ฉันอยู่คนเดียวก็คงจะเหงามาก หนูกลับมาแล้วก็อยู่เป็นเพื่อนย่าเถอะ หนูอยู่ด้านนอกย่าเองก็ไม่สบายใจ”
มู่ซีซีได้ยินคำพูดเช่นนั้นของนายหญิงจี้ เธอจึงคิดขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้เธอได้พักอาศัยอยู่กับจี้หลิงชวน ดังนั้นเธอจึงยังไม่ได้คิดเกี่ยวกับปัญหานั้นเลย
ตอนนี้ความสัมพันธ์ของเธอกับจี้หลิงชวนเป็นเช่นนี้แล้ว จะให้กลับไปอยู่คฤหาสน์กับจี้หลิงชวนก็คงจะเป็นไปไม่ได้แล้ว
เป็นเช่นนี้แล้ว มู่ซีซีในตอนนี้ก็ยังไม่มีที่ไปจริงๆ
เมื่อเห็นท่าทีที่ตั้งหน้าตั้งตารอคอยคำตอบของนายหญิงจี้ มู่ซีซีก็ไม่อาจปฏิเสธนายหญิงจี้ได้
เธอหันไปหานายหญิงจี้ด้วยท่าทีเชื่อฟังพร้อมกับพยักหน้าและพูดว่า “คุณย่า หนูจะอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนคุณ แต่ไม่ต้องจัดห้องตกแต่งอะไรให้กับหนู….ห้องรับแขกนี่ก็ดีมากแล้ว”
คำพูดคัดค้านของมู่ซีซีนั้นไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ นายหญิงจี้และจี้หลิงชวนค่อนข้างคล้ายกันในการจัดการเรื่องต่างๆ หากว่าได้ตัดสินใจอะไรลงไปแล้วก็จะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ง่ายๆ
เมื่อทั้งสองกลับมา นายหญิงจี้ก็ได้พามู่ซีซีไปเลือกห้องนอน
คฤหาสน์หลังนี้มีสามชั้น ชั้นแรกมีห้องนั่งเล่น ห้องครัวและห้องรับรองแขกขนาดเล็ก เนื่องจากนายหญิงจี้นั้นอายุมากแล้วและขยับร่างกายไม่ค่อยสะดวกนัก ดังนั้นห้องของนายหญิงจี้เองก็อยู่ชั้นหนึ่งเช่นกัน ห้องข้างๆห้องนายหญิงจี้เป็นห้องของแม่บ้านจาง ห้องอยู่ติดกันก็เพื่อที่จะให้แม่บ้านจางได้ดูแลนายหญิงจี้ได้ตลอดเวลา
ก่อนที่จี้หลิงชวนจะอายุครบ18ปี เขาเองก็เคยอาศัยอยู่ที่นี่กับนายหญิงจี้ หลังจากนั้นเขาก็ย้ายออกไป แต่บางครั้งเขาก็จะกลับมาอยู่กับนายหญิงจี้สองถึงสามวัน ดังนั้นห้องนอนใหญ่บนชั้นสองจึงเป็นห้องนอนของจี้หลิงชวนที่เขาอาศัยอยู่มาโดยตลอด
ถัดจากห้องนอนใหญ่คือห้องทำงานของจี้หลิงชวน
ตรงข้ามห้องนอนของเขา ก่อนหน้านี้เคยเป็นห้องนอนของนายหญิงจี้ เหลือห้องถัดไปอีกสามห้อง
ส่วนชั้นสามนั้นไม่มีห้องนอนเลย นายหญิงจี้ชอบอ่านหนังสือมาก ดังนั้นชั้นสามเธอจึงสร้างเป็นห้องหนังสือขนาดใหญ่
นายหญิงจี้พามู่ซีซีขึ้นมายังชั้นบนและพาไปยังห้องของตนเองเมื่อก่อนนี้ เธอคิดจะเปลี่ยนให้ห้องนี้กลายเป็นห้องของมู่ซีซี
อย่างไรก็ตามห้องนอนของนายหญิงจี้เมื่อก่อนนั้นใหญ่เทียบเท่ากับห้องนอนของจี้หลิงชวนและมีห้องน้ำภายในตัวอีกด้วย ความปลอดโปร่งและแสงสว่างภายในห้องนอนนั้นก็ยังดีกว่าห้องของจี้หลิงชวน
และทันทีที่เปิดหน้าต่างก็จะสามารถมองเห็นสวนดอกไม้ที่อยู่ด้านหลัง
ห้องนี้ดีมาก แต่มู่ซีซีนั้นคิดว่าห้องนี้อยู่ตรงกันข้ามกับห้องของจี้หลิงชวน เธอจึงไม่ค่อยอยากอยู่ห้องนี้เสียเท่าไหร่นัก
มู่ซีซีนั้นยังอยากยืนยันว่าเธออยากพักที่ห้องรับรองแขก แต่นายหญิงจี้นั้นได้ตัดสินใจแล้ว จากนั้นเธอก็โทรเรียกสถาปนิกให้มาหาเธอ
มู่ซีซีหมดหนทาง เธอทำได้เพียงแต่ปลอบตัวเองในใจ ไม่เป็นไร อย่างก็ตามจี้หลิงชวนก็ได้ย้ายออกไปแล้ว ถึงแม้จะเป็นห้องตรงกันข้าม แต่เธอก็ไม่ต้องเผชิญหน้าจี้หลิงชวนในทุกๆวันเสียหน่อย
เมื่อคิดได้เช่นนี้ มู่ซีซีก็ค่อยๆรู้สึกโล่งใจ
สถาปนิกนั้นได้วางแผนและออกแบบเสร็จเรียบร้อย นายหญิงจี้จึงให้มู่ซีซีเลือกแบบที่เธอชอบที่สุด หลังจากเลือกเสร็จแล้วก็จะให้ทีมช่างเข้ามารีโนเวทห้องให้เร็วที่สุด
หลังจากเช้าที่วุ่นวาย มู่ซีซีก็ได้ทานอาหารเที่ยงกับนายหญิงจี้ จากนั้นเธอก็คอยดูแลและส่งนายหญิงจี้งีบหลับในช่วงกลางวัน
ในช่วงที่นายหญิงจี้งีบหลับนั้น มู่ซีซีก็มีเวลาว่าง เธอรีบไปหาแม่บ้านจาง
“คุณหนู มีอะไรให้รับใช้หรือเปล่า?” แม่บ้านจางมองมู่ซีซีอย่างเคารพและถาม
มู่ซีซีส่ายหน้าเบาๆ เธอรีบหันไปมองแม่บ้านจางและถามเธอว่า “แม่บ้านจาง โดยปกติแล้ว คุณย่าชอบทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า? แล้วมีอะไรที่คุณย่าทานไม่ได้ไหม?”
เมื่อแม่บ้านจางได้ยินคำถามของมู่ซีซี ความประหลาดใจเกิดขึ้นบนใบหน้าของเธอ จากนั้นเธอก็ได้ยินมู่ซีซีที่อยู่ด้านข้างพูดอย่างเขินอายว่า “แม่บ้านจาง คืนนี้ฉันอยากจะทำอาหารค่ำให้คุณย่า…”
นายหญิงจี้ดีกับมู่ซีซีเป็นอย่างมาก ภายในใจมู่ซีซีนั้นทั้งประทับใจและรู้สึกอบอุ่น โดยไม่รู้ตัวเธอเองก็อยากจะปฏิบัติตัวกับนายหญิงจี้ให้ดีมากยิ่งขึ้น
แม่บ้านจางที่ได้ยินมู่ซีซีพูดเช่นนั้น ดวงตาของเธอแดงก่ำด้วยความปลื้มปิติ เธอยิ้มและหันไปมองมู่ซีซีพร้อมกับตอบว่า “นายหญิงจี้ชอบทานอาหารรสชาติกลางๆ ไม่ชอบทานอาหารรสจัด และที่สำคัญเลยก็คือนายหญิงจี้ไม่ชอบทานขิงและกระเทียม อาหารจานโปรดก็คือปลานึ่ง”
มู่ซีซีพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า เธอตั้งใจฟังคำพูดของแม่บ้านจางอย่างจริงจังและจดจำได้ขึ้นใจ จากนั้นเธอมองไปยังแม่บ้านจางอีกครั้งและเอ่ยอย่างเคอะเขิน “แม่บ้านจาง ปลานึ่งนั้นฉันไม่ค่อยถนัดเสียเท่าไหร่ คืนนี้ตอนฉันทำอาหาร คุณคอยช่วยสอนฉันได้ไหม?”
แม่บ้านจางยิ้มและพยักหน้า “คุณหนู ได้แน่นอนอยู่แล้วค่ะ”
ลูกสาวของคุณหนูใหญ่ เธอทั้งสุภาพ มีเหตุผลและน่ารักน่าเอ็นดู ไม่มีหญิงสาวคนไหนดีไปกว่านี้แล้ว
นายหญิงจี้นอนงีบกลางวันอยู่นาน เมื่อนายหญิงจี้ตื่นขึ้น เธอก็ไม่เห็นมู่ซีซีเลย เธอเห็นเพียงแค่แม่บ้านจางที่ยืนอยู่ด้านข้าง เมื่อแม่บ้านจางเห็นว่านายหญิงจี้ตื่นแล้ว แม่บ้านจางจึงยื่นแก้วน้ำในมือของเธอส่งให้กับนายหญิงจี้ด้วยความเคารพ
นายหญิงจี้ดื่มน้ำในแก้ว จากนั้นเธอหันหน้าไปหาแม่บ้านจางและถามอย่างกังวลว่า “แม่บ้านจาง ซีซีล่ะ? ไม่ได้หนีกลับไปแล้วใช่ไหม?”
แม่บ้านจางรีบกล่าวด้วยท่าทีสงบนิ่ง “นายหญิงจี้ คุณหนูซีซียังไม่ได้หนีกลับไปไหนเลยค่ะ คุณหนูยังอยู่ที่นี่ ตอนนี้คุณหนูอยู่ในห้องครัว เธอบอกว่าเธออยากทำอาหารค่ำให้นายหญิงจี้ด้วยตัวเอง”
เมื่อนายหญิงจี้ได้ยินเช่นนั้น ใจของเธอทั้งเจ็บปวดและเป็นกังวล เธอขมวดคิ้วแน่นและกล่าวตำหนิ “ไอยา! ให้ซีซีไปเข้าครัวได้อย่างไร! มันเหนื่อยมากนะ!”
ขณะพูด เธอก็ผลักแม่บ้านจางเบาๆและเดินออกจากห้องนอน จากนั้นก็ตรงไปยังห้องครัว
สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความทุกข์ แต่รอยยิ้มความพึงพอใจในแววตาของนายหญิงจี้นั้นไม่อาจซ่อนไว้ได้เลย
หลานสาวของเธอนั้นช่างดีกับเธอเสียจริง!
ทันทีที่ผลักประตูห้องครัว นายหญิงจี้มองไปยังร่างของมู่ซีซีที่กำลังงุ่มง่ามอยู่ภายในครัว จากนั้นเธอรีบพูดขึ้นว่า “ซีซี หนูไปพักผ่อนเถอะ ไม่ต้องเข้ามาลำบากในครัวเลย เหนื่อยขึ้นมาจะทำอย่างไร?”
เมื่อได้ยินเสียงของนายหญิงจี้ มู่ซีซีรีบหันศีรษะมองดู เมื่อเห็นนายหญิงจี้ยืนอยู่บริเวณหน้าประตูห้องครัว มู่ซีซีรีบปิดเตาแก๊สและล้างมือ จากนั้นเธอก็ผลักนายหญิงจี้ไปยังห้องรับแขกและรีบพูดว่า “คุณย่า ห้องครัวมีทั้งควันทั้งกลิ่นน้ำมัน ร่างกายคุณย่ายังไม่ค่อยแข็งแรงนัก คุณย่าอย่าไปในครัวเลย”
ขณะพูด มู่ซีซีก็มองนายหญิงจี้ด้วยความเคอะเขิน เธอยิ้มและพูดว่า “คุณย่า เพียงแค่การทำอาหารมื้อเย็นเอง หนูไม่เหนื่อยหรอก”
เธอหยุดไปชั่วขณะและพูดเพิ่มเติมอีกว่า “แต่ว่าหนูทำอาจจะไม่อร่อยมากนัก ตอนทานอาหาร คุณย่าอย่าหัวเราะหนูล่ะ”