รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 176 ลูกพี่ลูกน้อง? !

นายหญิงจี้พูดอยู่ครู่หนึ่ง สำลักจนพูดไม่ออกเธอกอดรูปนั้นไว้ในอ้อมแขนแน่น ดวงตาของเธอแดงก่ำ เธอพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะหยุดการร้องไห้
ในขณะที่เขาฟังสิ่งที่นายหญิงจี้เพิ่งพูด จี้หลิงชวนก็ตกตะลึงอยู่ด้านข้างอย่างสมบูรณ์
จี้หลิงชวนจำฉากนี้ได้อย่างชัดเจนเมื่อเขาช่วยมู่ซีซีแลกสร้อยคอรูปดาวห้าแฉกที่ร้านขายเครื่องประดับ
เขาถามพนักงานขายก่อนที่เขาจะรู้ว่าสร้อยคอรูปดาวห้าแฉกขนาดเล็กเป็นผลงานของดีไซเนอร์ชาวฝรั่งเศสที่มีชื่อเสียงเมื่อหลายปีก่อนและมีเพียงสามแห่งในโลกและสร้อยคอแต่ละอันมีจี้อยู่ด้านหลังมีโลโก้ของชื่อย่อ ชื่อของการออกแบบ
มีความบังเอิญในโลกนี้เกิดขึ้นที่มู่ซีซีเกือบจะขายมัน สร้อยคอที่ไม่รู้ที่มาที่ไป แม้แต่มู่ซีซีก็ไม่รู้เกี่ยวกับสร้อยคอที่สวมใส่โดยป้าที่เสียชีวิตของจี้หลิงชวนมันอาจจะเหมือนกัน
ขณะที่จี้หลิงชวนคิดนายหญิงจี้ก็สำลักและร้องไห้เสียงดังในหูของเธอ “หลิงชวน คุณว่าลูกสาวของป้าจะดีแค่ไหนถ้ามันยังมีชีวิตอยู่ เธอก็หายไปหลายปีแล้ว ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่เธอจะอายุสิบเก้าปีแล้ว ป้าของคุณสวยมาก เธอจะต้องสวยและน่ารักมากอย่างแน่นอน แต่ทำไมฉันหาเธอไม่เจอมาหลายปีแล้ว!”
ในช่วงสิบเก้าปีที่ผ่านมาคุณนายจี้ได้ตรวจค้นสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าทั้งหมดในเมืองจินและแม้กระทั่งตรวจสอบเด็กที่รับเลี้ยงมา เธอพยายามทำทุกอย่างแต่ไม่พบลูกสาวตัวน้อยของป้าของจี้หลิงชวน
เมื่อจี้หลิงชวนได้ยินสิ่งที่คุณย่าพูด เขาก็รู้สึกตกใจในใจ!
ใช่! เขาที่ไม่เคยพบหน้าลูกพี่ลูกน้องตัวน้อยของเมื่อเขาอายุได้แปดขวบและตอนนี้ถ้าลูกพี่ลูกน้องของเธอยังมีชีวิตอยู่ เธอก็คงจะอายุเกินสิบเก้าปีแน่นอน!
ค่อนข้างเป็นเรื่องบังเอิญ!ในปีนี้มู่ซีซีอายุ 19 ปีพอดี! ! !
มู่ซีซีมีสร้อยคอรูปดาวห้าแฉกเหมือนป้าจี้หลิงชวนซึ่ง มีเพียงสามแห่งในโลกและอายุเท่ากันกับลูกสาวของป้าของจี้หลิงชวน!มู่ซีซีเป็นลูกสาวของป้าของจี้หลิงชวนที่หายตัวไป 19 ปี! ! !
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้จี้หลิงชวนก็ขมวดคิ้วอย่างดุเดือดและมองไปที่นายหญิงจี้อย่างรวดเร็วจี้หลิงชวนที่เย็นชาและสงบอยู่เสมอ คราวนี้มองไปที่นายหญิงจี้ด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้นและถามว่า “คุณย่า ลูกสาวของป้าเกิดเมื่อไหร่?”
จี้หลิงชวนจำได้ว่าวันเกิดของมู่ซีซีคือวันที่ 23 พฤศจิกายน!
ทันทีที่คำพูดของจี้หลิงชวนจบลง นายหญิงจี้ดูเหมือนจะท่องจำอย่างระมัดระวัง จากนั้นจึงมองไปที่จี้หลิงชวนด้วยน้ำเสียงแหบและตอบว่า “ฉันจำวันเกิดที่แน่นอนไม่ได้แล้ว ฉันแค่จำได้ว่าฉันได้รับเรื่องนี้จากป้าของคุณเมื่อนั้นเป็นเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ บอกว่าเด็กเกิดเมื่อเดือนที่แล้วและเธอเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักและสวย ดังนั้นวันเกิดของเธอควรจะเหมือนเดือนพฤศจิกายน”
เมื่อฟังคำพูดของคุณย่าใบหน้าของจี้หลิงชวนก็ดูน่ากังวลมากขึ้นในทันใด
เกิดเดือนพฤศจิกายนด้วย! เป็นไปได้ไหมที่มู่ซีซีจะเป็นลูกสาวที่หายตัวไปของป้า! ! !
ดังนั้นบางทีเขาและมู่ซีซีอาจเป็นญาติสนิทที่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด? ! ! !
นายหญิงจี้ที่อยู่ข้างๆ มองไปที่จี้หลิงชวนซึ่งจู่ๆ ก็มีใบหน้าที่ดูน่ากังวลด้วยความเป็นห่วงและถามว่า “หลิงชวน เกิดอะไรขึ้นกับคุณ? สีหน้าไม่ดีเลย”
เสียงของนายหญิงจี้ดึงสติของจี้หลิงชวนกลับมา “คุณย่า ฉันไม่มีอะไร”
จี้หลิงชวนพูดอย่างใจเย็น “คุณย่า วันนี้คุณกินข้าวเย็นหรือยัง?”
“ไม่อยากอาหาร”นายหญิงจี้ส่ายหัวด้วยท่าทางเหงาหงอยและจี้หลิงชวนขมวดคิ้วเมื่อเห็นสิ่งนี้ “คุณย่า คุณไม่กินได้ยังไง! สุขภาพของคุณไม่ค่อยดีนัก!”
เมื่อพูดถึงจี้หลิงชวนก็รีบหันหัวไปที่ด้านข้างของแม่บ้านจางซึ่งดูแลนายหญิงจี้และพูดว่า “แม่บ้านจาง คุณช่วยไปเตรียมอาหารเย็นให้คุณย่า”
แม่บ้านจางให้เกียรติรีบรับคำสั่งและไปถอยไปจัดเตรียม
นายหญิงจี้ถูกจี้หลิงชวนหันหลังปลอบใจกับคำพูดและอารมณ์เศร้าของเธอก็ดีขึ้นเล็กน้อย จี้หลิงชวนกับนายหญิงจี้ไปทานอาหารเย็นและพูดคุยกันครู่หนึ่งทำให้นายหญิงจี้สบายใจขึ้น จี้หลิงชวนจึงขับรถกลับไปที่คฤหาสน์
ก่อนจากไปนายหญิงจี้ยังคงมองไปที่จี้หลิงชวนและพูดว่า “พรุ่งนี้เป็นวันตายของป้าของคุณ พวกเราจะไปที่สุสานเพื่อสักการะเธอ มาที่นี่เร็วๆหน่อย”
จี้หลิงชวนกลับไปถึงคฤหาสน์เกือบสี่ทุ่ม
ทันทีที่จี้หลิงชวนเดินเข้าไปในห้องนอน เขาเห็นมู่ซีซีในชุดนอนแขนยาวนอนอยู่บนเตียงอย่างเกียจคร้านถือหนังสือเล่มนี้
เมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหว สายตาของมู่ซีซีก็ขยับออกจากหนังสือและมาที่จี้หลิงชวนที่เพิ่งเปิดประตูด้วยรอยยิ้มอันแสนหวานบนใบหน้าของเธอโดยไม่รู้ตัว”จี้หลิงชวนคุณกลับมาแล้วเหรอ”
หลังจากพูดไปสักพัก มู่ซีซีก็ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงว่า “คุณย่าสบายดีไหมฦ”
มู่ซีซีถามประโยคนี้หลังจากที่รู้ว่าจี้หลิงชวนไปโรงพยาบาลเพื่อพบนายหญิงจี้
มู่ซีซีที่เพิ่งพูดจบก็ตระหนักว่าในคืนนี้จี้หลิงชวนกำลังขมวดคิ้วใบหน้าของเขาดูสับสนอย่างอธิบายไม่ได้และดวงตาที่เขาจ้องมองมาก็แตกต่างออกไปจากที่เคย
หัวใจของมู่ซีซีสั่นสะเทือนและอารมณ์ที่ไม่สบายใจอย่างอธิบายไม่ได้ก็ปรากฏขึ้น
ดูจี้หลิงชวนกระซิบในใจอย่างระมัดระวัง “จี้หลิงชวน… เกิดอะไรขึ้น มีอะไรผิดปกติ?”
เมื่อมองไปที่อารมณ์ที่ระแวงของมู่ซีซี จี้หลิงชวนยกมือขึ้นและขยี้คิ้วของเขา เดินไปหามู่ซีซีแล้วหยิบหนังสือที่มู่ซีซีถือออก เขาดูมู่ซีซีทันใดนั้นเขาถามอย่างไม่ใส่ใจ “มู่ซีซีคุณไม่รู้ที่มาของสร้อยคอรูปดาวห้าแฉกนี้ที่คอของคุณจริงๆเหรอ?”
หลังจากฟังคำพูดของจี้หลิงชวนแล้วมู่ซีซีก็ตกตะลึง เธอก็มองลงไปที่สร้อยคอรูปดาวห้าแฉกที่คอโดยไม่รู้ตัว สงสัยว่าทำไมจู่ๆจี้หลิงชวนพูดถึงเรื่องนี้ได้อย่างไร
แต่มู่ซีซียังคงมองจี้หลิงชวนและตอบตามความจริงว่า “ฉันจำไม่ได้ พ่อแม่ของฉันไม่ได้บอกฉัน มันอาจจะซื้อและมอบให้ฉันเมื่อตอนที่ฉันยังเด็กมาก … หรืออาจจะเป็นญาติของฉันมอบให้ฉัน…”
ฟังเสียงของมู่ซีซี จี้หลิงชวนยกมือขึ้นและจับตรงกลางคิ้วของเขาจ้องมองไปที่ใบหน้าที่สวยงามของมู่ซีซีด้วยสายตาที่หมองคล้ำโดยไม่รู้ตัว เขาจับใบหน้าเล็กๆของมู่ซีซีไว้ในใจแล้วเปรียบเทียบกับรูปถ่ายป้าที่เห็นวันนี้
ไม่รู้ว่านั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาคาดเดาหรือจี้หลิงชวนคิดมากเกินไป จริงๆแล้วรู้สึกว่ามู่ซีซีมีความคล้ายคลึงกันกับป้าของเขาไม่เคยพบเจอ
เมื่อจี้หลิงชวนนึก สีหน้าของเขาก็มืดมนมากขึ้น