รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 170 รสชาติของความหอมหวาน

ระหว่างทาง จี้หลิงชวนเห็นท่าทางมู่ซีซีที่อาลัยอาวรณ์เอาแต่หันกลับไปมอง มุมปากจึงเลิกขึ้น แล้วหันไปพูดกับเธอด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าเธอชอบ ครั้งหน้าเรามาดูอีกก็ได้”
มู่ซีซีได้ยินจี้หลิงชวนพูดแบบนี้ ค่อยเก็บสายตาตัวเองกลับมาอย่างทำตัวไม่ถูกแล้วพยักหน้าให้เขา
จนกระทั่งฟ้าใกล้จะสว่าง รถของจี้หลิงชวนค่อยจอดลงที่โรงแรมในปารีส เวลาเกือบทั้งวันใช้มาเดินทาง พอกลับไปถึงห้อง จี้หลิงชวนกับมู่ซีซีจึงรู้สึกเหนื่อย
คืนนี้จี้หลิงชวนเห็นท่าทางมู่ซีซีที่เหนื่อยล้ามากจึงยอมปล่อยเธอไปคืนหนึ่ง
หลับสบายทั้งคืน ทั้งสองคนนอนจนถึงตอนเที่ยงของอีกวัน จี้หลิงชวนกับมู่ซีซีค่อยตื่นเพราะหิว
ทั้งสองตื่นแล้วไปกินมื้อเที่ยงที่ร้านอาหารด้วยกัน จี้หลิงชวนก็พามู่ซีซีเดินเล่นบนถนน เวลาทั้งวันจึงผ่านไปอย่างรวดเร็ว
วันหยุดของจี้หลิงชวนหมดลงแล้ว เช้าวันต่อมา จี้หลิงชวนกับมู่ซีซีจึงนั่งเครื่องบินกลับประเทศ
ใช้เวลานั่งเครื่องไปสิบสามชั่วโมง สุดท้ายเครื่องบินค่อยลงจอดที่สนามบินเมืองหรง
ฟางเซิ่งขับรถมารับจี้หลิงชวนด้วยตัวเอง ตอนที่เห็นจี้หลิงชวนกับมู่ซีซีหน้าประตูสนามบิน ฟางเซิ่งดีใจจนอยากจะร้องไห้!
บอสกลับมาสักที! เขาไม่ต้องเหนื่อยแล้วแยกร่างทำงานหัวฟูอีกแล้ว!
แต่ว่า……ฟางเซิ่งสงบสติอารมณ์ตัวเอง แล้วมองจี้หลิงชวนกับมู่ซีซีที่เพิ่งออกมาจากประตู
ถึงตอนนี้จะเป็นฤดูร้อน แต่อุณหภูมิที่ปารีสก็แตกต่างกับเมืองหรง เพราะฉะนั้นจี้หลิงชวนที่เพิ่งลงจากเครื่องยังใส่เสื้อคลุมเหมือนตอนที่ยังอยู่ปารีส ตอนนี้เริ่มร้อนแล้ว จึงถอดเสื้อคลุมออก จากนั้นก็ยื่นเสื้อคลุมที่ตัวเองถอดออกไปให้มู่ซีซีข้างๆอย่างเคยชิน
ที่น่าตกใจคือมู่ซีซีก็เหมือนชินแล้ว ยื่นมือไปรับมาแล้วแขวนไว้ที่แขนตัวเอง
สิ่งที่ทำให้ฟางเซิ่งตกใจมากกว่านั้นคือ บอสของเขายังถือกระเป๋าเดินทางด้วยตัวเอง
ตอนนั้นที่ฟางเซิ่งส่งพวกเขามาที่สนามบิน รู้สึกว่าความรู้สึกของบอสกับคุณหนูมู่ไม่ได้ลึกซึ้งขนาดนั้น เหมือนคุณหนูมู่กลัวบอสแล้วต้องทำตามอย่างนั้น
แต่ครั้งนี้ฟางเซิ่งเห็นทั้งสองคนเดินไปคุยไปด้วยรอยยิ้ม จึงรู้สึกได้ชัดเจนว่านี่เพิ่งไปอยู่ต่างประเทศแค่ไม่กี่วัน ความรู้สึกบอสของเขากับมู่ซีซีดูพัฒนาขึ้นมาเยอะเลย!
แล้วทั้งสองคนก็เหมือนรู้ใจกันมากกว่าเดิม!
ฟางเซิ่งตั้งสติตัวเอง แล้วรีบเดินไปรับกระเป๋าเดินทางในมือจี้หลิงชวนมา พร้อมทักทายกับทั้งสองคนอย่างมีมารยาท “คุณชายจี้ คุณหนูมู่”
จี้หลิงชวนพยักหน้าให้ มองฟางเซิ่งแล้วเดินไปด้วยถามเรื่องงานไปด้วย มู่ซีซีที่อยู่ข้างๆฟังไม่รู้เรื่อง เห็นแค่ฟางเซิ่งตอบเขาทีละอย่าง
ระหว่างที่คุยกัน ทั้งสามคนก็ขึ้นรถไปหมดแล้ว
ฟางเซิ่งนั่งอยู่ที่คนขับ หันไปมองจี้หลิงชวนที่นั่งอยู่ข้างหลัง ลังเลไปครู่หนึ่ง ค่อยถามออกมาว่า “บอสครับ……ตอนบ่ายวันนี้มีประชุมกรรมการบริษัทที่สำคัญ……บอสจะกลับไปพักผ่อนที่บ้านก่อน หรือว่าไปร่วมการประชุมเลยครับ?”
จี้หลิงชวนหยุดไปหนึ่งอาทิตย์แล้ว ตอนนี้กลับประเทศแล้ว จี้หลิงชวนที่บ้างานต้องไปร่วมการประชุมแน่นอน
ตามคาด วินาทีต่อมา ในรถที่เงียบสงบมีเสียงของจี้หลิงชวนดังขึ้น “ขับรถกลับไปทางคฤหาสน์ก่อน แล้วค่อยส่งฉันไปที่บริษัท”
จี้หลิงชวนพูดจบ จึงเหลือบไปมองมู่ซีซีที่สีหน้าเหนื่อยล้า
มู่ซีซีฟังสิ่งที่จี้หลิงชวนพูดเมื่อกี้ พอตั้งสติได้จึงรู้ว่าจี้หลิงชวนจะส่งเธอกลับไปก่อน เลยรู้สึกเกรงใจแล้วหันไปพูดกับเขาว่า “ไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวฉันโบกรถกลับไปเองก็ได้ พวกนายไปบริษัทก่อนเถอะ”
มู่ซีซีไม่อยากให้งานจี้หลิงชวนล่าช้าเพราะตัวเอง……
“ฟางเซิ่ง! ขับรถ!” จี้หลิงชวนเมินเฉยกับสิ่งที่มู่ซีซีพูดเมื่อกี้ แล้วสั่งเสียงเข้ม
ฟางเซิ่งรีบพยักหน้าให้ แล้วสตาร์ทรถแล่นไปทางคฤหาสน์
พอแล่นรถออกไปแล้ว จี้หลิงชวนค่อยหันไปทางมู่ซีซีแล้วพูดอธิบายว่า “เธอมีกระเป๋าเดินทางเยอะขนาดนี้ นั่งรถกลับไปเองก็ไม่สะดวก ที่บริษัทฉันไม่รีบ ตอนบ่ายค่อยมีประชุม”
มู่ซีซีฟังจี้หลิงชวนอธิบายเสียงเบา อยู่ๆหน้าก็แดง แล้วรีบพยักหน้าให้เขา
หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น รถแล่นไปถึงคฤหาสน์
ฟางเซิ่งลงจากรถแล้วไปเอากระเป๋าเดินทางหลังรถออกมา จี้หลิงชวนเห็นจึงยื่นมือไปรับกระเป๋าเดินทางมา แล้วมืออีกข้างก็จูงมือมู่ซีซีเดินเข้าไปในคฤหาสน์
ต่อหน้าฟางเซิ่ง ยังทำท่าทางหวานขนาดนี้ นี่จึงทำให้หน้ามู่ซีซีแดง อยากจะดึงออก แต่มือกลับโดนจี้หลิงชวนจับไว้แน่นกว่าเดิม
จี้หลิงชวนเอากระเป๋าเดินทางให้ป้าหลิงไปจัดเก็บ ฟางเซิ่งก็ยืนรออยู่ที่หน้าลานจอดรถข้างนอก ห้องรับแขกที่กว้างใหญ่จึงมีแค่จี้หลิงชวนกับมู่ซีซีสองคน
จี้หลิงชวนที่เห็นมู่ซีซีหน้าแดงยิ้มมุมปากอย่างอารมณ์ดี แล้วยื่นมือไปจับคางเธอไว้ ขยับไปลิ้มลองรสชาติความหอมหวานของมู่ซีซีค่อยยอมปล่อยริมฝีปากที่น่ายั่วยวนของเธอ
จากนั้นก็ยกมือไปขยี้ผมเธอ พร้อมพูดว่า “ขึ้นไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะ อยากทำอะไรก็บอกให้ป้าหลิงไปจัดการให้ ฉันอาจจะกลับมาดึกหน่อย มื้อเย็นไม่ต้องรอฉัน ถ้าหิวแล้วเธอก็กินเลย”
จี้หลิงชวนเดาได้ว่าตัวเองไม่ได้ไปทำงานที่บริษัทหนึ่งอาทิตย์ต้องมีเอกสารมากมายรอเขาอยู่แน่นอน
มู่ซีซีที่หน้าแดงเหมือนแพ้กุ้ง รีบพยักหน้าให้จี้หลิงชวนอย่างเป็นเด็กดี
จากนั้นจี้หลิงชวนจึงไปที่บริษัท มู่ซีซีก็ขึ้นไปอาบน้ำชั้นบน แล้วนอนพักผ่อน
เวลาเดียวกัน ทางมู่อวี๋เฟย ตั้งแต่วันนั้นที่โดนหยวนลี่ทารุณ มู่อวี๋เฟยก็อยู่รักษาแผลบนตัวไปหนึ่งอาทิตย์ จนกระทั่งเมื่อวานแผลเธอดีขึ้นแล้ว ค่อยลงจากเตียงได้
หนึ่งอาทิตย์ที่มู่อวี๋เฟยอยู่รักษาบาดแผลที่บ้าน สำหรับเธอเป็นช่วงเวลาที่ทุกข์ทรมานมาก!
เธออยากจะให้ตัวเองรีบหายดี จากนั้นก็เอาตัวอย่างดีเอ็นเอของมู่ซีซีไปตรวจดีเอ็นเอ!
เพราะฉะนั้นเมื่อวานมู่อวี๋เฟยหายดีแล้ว จึงรีบออกไปหามู่ซีซีทันที
พอถึงมหาวิทยาลัยA มู่อวี๋เฟยค่อยรู้ว่ามหาวิทยาลัยปิดเทอมไปแล้ว!
ตอนนี้มู่อวี๋เฟยไม่รู้ว่ามู่ซีซีพักอยู่ที่ไหน จึงไปดักรอที่ตึกบริษัทจี้ซือ อยากจะสะกดรอยตามจี้หลิงชวนไปหาตัวมู่ซีซี
แต่รอจนกระทั่งคนทั้งบริษัทเลิกงานแล้ว มู่อวี๋เฟยก็ไม่เห็นรถของจี้หลิงชวนเลย