รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 165 ขอโทษ……..

ขณะมู่ซีซีคิดก็รีบเดินออกจากร้านเสื้อผ้าผู้ชายแล้วเดินตรงไปยังร้านขายเครื่องประดับที่อยู่ไม่ไกล
ในอีกด้านหนึ่งจี้หลิงชวนที่รออยู่ที่เดิมเกือบสิบนาทีไม่เห็นมู่ซีซีกลับมา คิ้วของเขาก็ขมวดคิ้วขณะจี้หลิงชวนคิดก็รีบขายาวคู่หนึ่งแล้วเดินไปทิศทางที่มู่ซีซีเพิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว
โชคดีที่ถนนที่นี่ไม่ซับซ้อนจี้หลิงชวนบังเอิญเห็นมู่ซีซีเดินออกจากร้านขายเสื้อผ้าผู้ชายที่ทำด้วยมือ เขาเดินตาม
จี้หลิงชวนเห็นมู่ซีซีแต่มู่ซีซีซึ่งอยู่ไม่ไกล ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ เธอไม่เห็นจี้หลิงชวนที่ไล่ตามเธออยู่ เธอก้มศีรษะและเดินเข้าไปในร้านขายเครื่องประดับที่อยู่ไม่ห่าง
เมื่อเห็นจี้หลิงชวนขมวดคิ้วด้วยความสงสัยและยิ่งสงสัยมากขึ้น
มู่ซีซีตั้งอกตั้งใจ เธอเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้าผู้ชายแล้วไปที่ร้านขายเครื่องประดับ?
จี้หลิงชวนจำได้ว่ามู่ซีซีไม่มีเงินมากและสินค้าในสองร้านนี้ราคาก็ไม่ถูก…
ด้วยความสงสัยจี้หลิงชวนขมวดคิ้วและเดินไปที่ร้านขายเครื่องประดับไม่ไกลนัก ขณะที่เขาเดินไปที่ทางเข้าร้านขายเครื่องประดับ เขาเห็นมู่ซีซียืนอยู่ข้างเคาน์เตอร์ เธอควรจะคุยอะไรบางอย่างกับพนักงานขายจี้หลิงชวนไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เกินไป เพราะเขากลัวที่จะถูกมู่ซีซีมองเห็นดังนั้นเขาจึงไม่ได้ยินการสนทนาระหว่างคนทั้งสอง
จากนั้นจี้หลิงชวนก็เห็นมู่ซีซีซึ่งหันหลังยกมือขึ้นดูว่าการกระทำควรเป็นการเอาบางอย่างลงจากคอของเขา แล้วยื่นให้พนักงานขายที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
พนักงานขายหยิบแว่นขยายมาตรวจดูอย่างละเอียด ตอนนี้จี้หลิงชวนเห็นว่าพนักงานขายกำลังถือสร้อยคอรูปดาวห้าแฉกอยู่
จี้หลิงชวนขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อมองดู เขายังคงมีความประทับใจเกี่ยวกับสร้อยคอนี้ จำได้ว่ามู่ซีซีสวมสร้อยคอนี้ที่คอของเธอเสมอและไม่เคยถอดมันออก
จะเห็นได้ว่าสร้อยคอนี้ยังคงมีความหมายต่อมู่ซีซีมาก ในสถานการณ์เช่นนี้มู่ซีซีวางแผนที่จะขายสร้อยคอนี้หรือไม่?
แน่นอน ในวินาทีต่อมาจี้หลิงชวนเห็นว่าพนักงานขายหยิบกล่องและบรรจุสร้อยคอ จากนั้นจึงหยิบเงินกองหนึ่งออกมาแล้วยื่นให้มู่ซีซี
เงินคือฟรังก์สวิส ดังนั้นความหนาควรมากกว่า 8,000 กว่า ซึ่งเทียบเท่ากับเกือบ 60,000 หยวน
ตอนนี้มู่ซีซีขายสร้อยคอที่เธอไม่เคยถอดจากร่างกาย เธอขาดเงินมากหรือเปล่า?
แต่ถ้าหากเธอขาดเงิน เธอไม่รู้ว่าเขายังไงงั้นเหรอ?
จี้หลิงชวนเที่กำลังคิด เห็นมู่ซีซีใส่เงินลงในกระเป๋าแล้วหันหลังเดินออกจากร้านขายเครื่องประดับ จี้หลิงชวนรีบเดินไปที่มุมและซ่อนตัว
ดวงตาที่เป็นความลับของจี้หลิงชวนจับจ้องไปที่มู่ซีซีและเขาเห็นว่ามู่ซีซีที่เพิ่งออกจากร้านขายเครื่องประดับได้เดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้าผู้ชายก่อนหน้า
เมื่อเห็นมู่ซีซีเข้าไปในร้านจี้หลิงชวนก็เดินออกมาจากมุมถนนและดวงตาของจี้หลิงชวนก็ทรุดลงเมื่อเขามองไปที่ร้านขายเสื้อผ้าผู้ชาย…
มู่ซีซีวางแผนที่จะซื้อของให้ใคร? เพื่อพ่อของเธอที่ไม่มีประโยชน์งั้นเหรอ?
จี้หลิงชวนถอนสายตาของเขาและเดินเข้าไปในร้านขายเครื่องประดับที่อยู่ข้างหลังเขา
ในอีกด้านหนึ่งมู่ซีซีรับเงินจากการขายสร้อยคอและในที่สุดก็มีเงินเพียงพอที่จะซื้อชุดสูท
มู่ซีซีจ่ายเงินโดยไม่กะพริบตาและขอให้พนักงานขายห่อสูทสีเบอร์กันดี
ขณะถือชุดสูท มู่ซีซีก้าวออกจากร้านขายเสื้อผ้าผู้ชาย ยกมือขึ้นสัมผัสคอที่ว่างเปล่าโดยไม่รู้ตัว ดวงตาของเธอตกตะลึงเล็กน้อย
ในความเป็นจริงมู่ซีซีนำสร้อยคอไปที่ร้านเครื่องประดับด้วยทัศนคติที่จะลองดู แต่เธอไม่คิดว่าจะขายได้และราคาก็ไม่ต่ำ
มากกว่าแปดพันฟรังก์เทียบเท่ากับสกุลเงินหยวนก็มากกว่าหกหมื่นหยวน!
เห็นได้ชัดว่าสร้อยคอนี้ราคาไม่ถูกเลยแม่มู่และพ่อมู่มอบให้มู่ซีซีมาโดยตลอด มันเป็นไปไม่ได้ที่จะซื้อของราคาแพงเช่นนี้สำหรับมู่ซีซี ใครเป็นคนให้สร้อยคอนี้กับเธอกันแน่?
มู่ซีซีนึกไม่ออกว่าเป็นใคร หลังจากขายสร้อยคอนี้แล้วมู่ซีซีรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ถูก
แต่จี้หลิงชวนซื้อชุดเดรสราคาแพงให้เธอและมู่ซีซีก็ต้องการซื้อบางอย่างให้จี้หลิงชวนเพื่อมอบให้จี้หลิงชวน
ไม่เช่นนั้น ดูเหมือนจี้หลิงชวนกำลังเลี้ยงดูเธออยู่
มู่ซีซีคิดไปตลอดทางที่เดิน เธอเห็นจี้หลิงชวนยืนรอเธออยู่ที่นั่น
ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาของเธอเองหรือเปล่า เมื่อมู่ซีซีเดินไปด้านหน้าจี้หลิงชวนเขามองไปที่ใบหน้าของจี้หลิงชวนอย่างอธิบายไม่ถูกราวกับว่าจี้หลิงชวนรู้สึกไม่มีความสุขเล็กน้อย
มู่ซีซีกำลังคิด น้ำเสียงที่ไพเราะและลึกซึ้งของจี้หลิงชวนดังขึ้นในหูของเธอ ขัดจังหวะความคิดของเธอ“คุณเพิ่งไปที่ไหนมา?”
ขณะที่จี้หลิงชวนเหลือบมองถุงในมือของมู่ซีซีเขาก็พูดไปอีกประโยค”นี่คุณซื้ออะไร?”
เมื่อฟังคำถามของจี้หลิงชวนแก้มของมู่ซีซีก็เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขินอาย เสื้อผ้าซื้อให้จี้หลิงชวนแต่ในขณะที่เธอต้องการจะมอบให้ มู่ซีซีก็กังวลเล็กน้อยว่าจี้หลิงชวนจะไม่ชอบสีนี้ ……
ท้ายที่สุดแล้วมู่ซีซีดูเหมือนจี้หลิงชวนจะไม่มีสูทชุดสีเบอร์กันดีนี้ และในตู้เสื้อผ้าก็ไม่มีชุดสีเดียวกัน…
หลังจากลังเลเล็กน้อย ในที่สุดมู่ซีซีก็กัดฟันและยื่นถุงที่ถือแน่นไปข้างหน้าจี้หลิงชวนและพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่มาก”ฉันเพิ่งผ่านร้านขายเสื้อผ้าผู้ชายและเห็นว่ามีชุดสูทอยู่ในนั้นเหมาะกับคุณมาก แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าคุณชอบสีนี้หรือไม่…”
ขณะที่มู่ซีซีพูดเธอก้มหัวลงเล็กน้อยและไม่กล้ามองจี้หลิงชวนที่ยืนอยู่ตรงข้าม
ดังนั้นหลังจากที่ได้ยินสิ่งที่มู่ซีซีเพิ่งพูด ใบหน้าหล่อเหลาที่เย็นชาและไร้ความปรานีของจี้หลิงชวนก็ตกตะลึงอยู่หลายวินาทีก่อนที่เขาจะฟื้นคืนสติ
ในเวลาต่อมา ใบหน้าที่หล่อเหลาหาที่เปรียบมิได้ของจี้หลิงชวนก็ละลายไปราวกับภูเขาน้ำแข็งอายุนับพันปีจนเผยให้เห็นรอยยิ้มที่จริงใจ
แม้แต่ดวงตาที่ไม่อาจหยั่งรู้เหล่านั้นก็ยังเปื้อนรอยยิ้มและเขามองไปที่มู่ซีซีโดยก้มศีรษะลงเล็กน้อยต่อหน้าเธอ จี้หลิงชวนไม่เคยคิดว่ามู่ซีซีจะซื้อชุดสูทให้เขาจริงๆ!
คือซื้อให้จี้หลิงชวน!
เมื่อนึกถึง รอยยิ้มของจี้หลิงชวนก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อย
มู่ซีซีที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขายังคงท่ายื่นถุงพร้อมชุดสูทให้จี้หลิงชวนเป็นเวลานาน ไม่เห็นจี้หลิงชวนหยิบถุงและมู่ซีซีซึ่งก้มหัวลงเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะฟุ้งซ่าน…….
จี้หลิงชวนไม่ชอบชุดสูทที่เธอซื้อให้เหรอ…
นอกจากนี้ ชุดสูททั้งหมดที่จี้หลิงชวนใส่ดูเหมือนจะได้รับการปรับแต่งโดยดีไซเนอร์ชื่อดังในมิลานโดยเฉพาะ… ราคานั้นแพงมาก จี้หลิงชวนจะถูกใจสูทที่เธอเลือกได้อย่างไร
ยิ่งคิดเกี่ยวกับมัน ใบหน้าของมู่ซีซีก็ยิ่งเขินและหงุดหงิดมากขึ้น สมองน้อยๆที่หลบตาตอนนี้ดูเหมือนจะทำอะไรผิด และมันก้มต่ำลงเล็กน้อยและพูดอย่างเขินอาย”ฉันขอโทษ.. ไม่รู้ว่าคุณไม่ชอบชุดนี้ ฉันจะเอาคืนเดี๋ยวนี้…”