รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 163 ค่ำคืนที่หอมหวาน

มู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะมองไปที่จี้หลิงชวนและกระซิบ “ตอนนี้ดึกแล้ว … พักก่อนเถอะ”
ที่จริงมู่ซีซีไม่ได้ง่วงนอนเลย แต่เธอกลัวว่าจะส่งผลต่อการนอนของจี้หลิงชวนและจี้หลิงชวนไม่ได้พักผ่อนและตอนนี้เขาคงเหนื่อยมาก
หลังจากพูดคำจบแล้วมู่ซีซีไม่สนใจคำตอบของจี้หลิงชวนและหลับตาลง
จี้หลิงชวนมองลงไปที่มู่ซีซีที่หลับตาอยู่ในอ้อมแขนของเขาและรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาก็ค่อยๆลึกขึ้นเล็กน้อย ต่อมาจี้หลิงชวนอดไม่ได้ที่จะก้มศีรษะลงจูบบนหน้าผากเรียบๆ ของมู่ซีซี
มู่ซีซีที่อยู่ในความงุนงงได้ยินเสียงที่ลึกและไพเราะของจี้หลิงชวนอีกครั้งในหูของเธอ”ราตรีสวัสดิ์”
หัวใจของมู่ซีซีไม่สามารถเต้นได้ในขณะที่เธอได้ยินและมู่ซีซียื่นมือออกมาอย่างเงียบๆ เพื่อจับหัวใจของเธอเพื่ออบอุ่นหัวใจดวงน้อยที่เต้นอยู่
ตอบอย่างเงียบๆ ว่า “ราตรีสวัสดิ์”
ทั้งสองกอดกันและนอนหลับฝันดี
วันรุ่งขึ้นก็นอนด้วยกันถึงสิบโมงเช้า แล้วก็ตื่น
เอ่อ… มู่ซีซีถูกปลุกด้วยการจูบ!
เพิ่งตื่นจากการนอนหลับอยู่ในความงุนงง จี้หลิงชวนก็ลุกขึ้นแล้วจูบมู่ซีซี จูบแล้ว จูบอีกแทบหายใจไม่ออกและเต็มไปด้วยความง่วงนอน จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้
เมื่อมองไปที่จี้หลิงชวนที่อยู่ใกล้ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างและตกตะลึง แก้มของมู่ซีซีเป็นสีแดงเหมือนกุ้งปรุงสุก เธอรีบละสายตาออกไปและไม่กล้ามองจี้หลิงชวน เอื้อมมือออกไปผลักจี้หลิงชวนออกไปซึ่งอยู่ใกล้มือ เปิดผ้าหม่และรีบลุกออกจากเตียง
“ฉัน… ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน…”มู่ซีซีหน้าแดง รีบวิ่งเร็วเข้าไปในห้องแต่งตัวโดยไม่รอคำตอบของจี้หลิงชวน
เมื่อมองดูแผ่นหลังของมู่ซีซี จี้หลิงชวนก็เลียริมฝีปากของเขาอย่างอารมณ์ดี จากนั้นจึงลุกขึ้นไปอาบน้ำล้างตัว
หลังจากที่ทั้งสองเปลี่ยนเสื้อผ้าและซักเสื้อผ้าแล้วก็ถึงเวลารับประทานอาหารกลางวันและทั้งสองก็รับประทานอาหารกลางวันร่วมกัน
มู่ซีซีนอนหลับนานเกินไป กระเพาะอาหารของเธอไม่ค่อยดีนักและเขาก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยกับอาหารตะวันตก เธอก็อิ่มหลังจากกินไปเพียงไม่กี่คำเท่านั้น
มองจี้หลิงชวนซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามอย่างใจลอย หยุดชั่วคราวและเห็นว่าจี้หลิงชวนเกือบจะกินหมดแล้ว จึงถามว่า “จี้หลิงชวน วันนี้คุณยังไปทำงานไหม? ฉันจะไปด้วยกันไหม?”
ก่อนจี้หลิงชวนมา เขาบอกว่าเขาพาเธอออกไปทำงาน แต่วันนี้ทั้งสองคนนอนหลับจนถึงเที่ยง มู่ซีซีรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย กลัวว่าเธอจะรบกวนในการทำธุรกิจของจี้หลิงชวน
ทันทีที่คำพูดของมู่ซีซีหายไปจี้หลิงชวนก็วางมีดและส้อมในมือของเขา หันสายตาที่ไม่อาจหยั่งรู้ไปยังฝั่งตรงข้ามที่มู่ซีซีและตอบอย่างจริงจัง “จริงๆงานของฉันเสร็จแล้ว แต่งานของคุณเพิ่งเริ่ม”
หลังจากได้ยินคำพูดของจี้หลิงชวน มู่ซีซีก็ขมวดคิ้วและจ้องไปที่จี้หลิงชวนอย่างสับสน “นี่หมายความว่าอย่างไร?”
จี้หลิงชวนมองดูท่าทางสับสนของมู่ซีซี ขดริมฝีปากมองดูมู่ซีซี มือประสานเข้าด้วยกันแล้วพูดว่า “ลืมแจ้งคุณ งานหลักของคุณในทริปธุรกิจนี้คือการท่องเที่ยวกับฉัน!”
“อะไรนะ?”มู่ซีซีดูไม่เชื่อ ครั้งนี้เธอคิดว่าจี้หลิงชวนกำลังล้อเล่นกับเธอ แต่เมื่อมองดูใบหน้าที่หล่อเหลาของจี้หลิงชวน มันดูไม่เหมือนเรื่องตลกเลย ทันใดนั้นมู่ซีซีก็ยืนยันว่าจี้หลิงชวนไม่ได้ล้อเล่น ที่พูดมาก็ความจริง
ดังนั้นงานที่เรียกว่าเธอมาที่นี่ก็แค่ไปเที่ยวกับจี้หลิงชวน?
หัวใจดวงเล็กๆ ที่อธิบายไม่ได้ในอกของมู่ซีซีเต้นเร็วขึ้นอีกครั้งและมู่ซีซีแอบหายใจเข้าลึกๆ เพื่อบรรเทาอารมณ์ของเธอ
โอเค…นักธุรกิจพูดอะไรก็ถูก เที่ยวก็เที่ยว…เหมือนเธอไม่ขาดทุนเลย
ขณะจี้หลิงชวนคิดก็ขัดจังหวะความคิดของมู่ซีซีทันที “คุณกินข้าวเสร็จหรือยัง? ถ้าคุณกินเสร็จแล้วเราจะออกไปข้างนอกแล้ว”
เมื่อฟังคำพูดของจี้หลิงชวนมู่ซีซีพยักหน้าซ้ำๆ แล้วหยิบกระเป๋าของเขาและเดินออกจากโรงแรมพร้อมกับจี้หลิงชวน
หลังจากออกจากโรงแรมแล้วจี้หลิงชวนก็ขับรถพามู่ซีซีไปที่ฌ็องเซลิเซ่ที่มีชื่อเสียงที่สุดในปารีส
สองข้างทางของถนนปลูกด้วยต้นเอล์มที่ตัดแต่งอย่างเรียบร้อย ถนนกว้างๆ เต็มไปด้วยผู้คนและประตูชัยฝรั่งเศส ที่ตระหง่านที่สร้างขึ้น
มีคู่รักหลายคู่เดินจับมือกันบนถนนเดินอย่างสบายๆ ทั้งสองด้านเต็มไปด้วยร้านค้าที่หรูหราและงดงาม
จี้หลิงชวนและมู่ซีซีเป็นเหมือนคู่รักที่จับมือกันและเดินสบาย ๆ นิ้วทั้งห้าของจี้หลิงชวนจับนิ้วของมู่ซีซีแน่นจนแยกออกไม่ได้
ทั้งคู่ไม่ได้พูดกัน แต่บรรยากาศก็ดีกว่าที่เคยมู่ซีซีมองดูถนนที่งดงามแห่งนี้ครู่หนึ่งและคิดว่าหากเขาจับมือกับจี้หลิงชวนแบบนี้ต่อไปเขาจะเดินไปตามธรรมชาติเช่นนี้
ทั้งสองบังเอิญเดินผ่านร้านขายเสื้อผ้าสตรีและจากมุมตาของมู่ซีซีก็เห็นชุดเดรสที่สวยงามมาก สาวๆย่อมทนไม่ไหวต่อสิ่งที่สวยงาม
มู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองสองครั้งจี้หลิงชวนผู้ซึ่งให้ความสนใจกับมู่ซีซีจำปฏิกิริยาของมู่ซีซีได้ในขณะนั้น ในเวลาต่อมาจี้หลิงชวนจูงมือมู่ซีซีไปในร้านขายเสื้อผ้าสตรีที่เพิ่งเปิดใหม่
จนกระทั่งจี้หลิงชวนพาเธอไปที่ประตูร้านแล้วมู่ซีซีถึงจะได้สติกลับมา
มู่ซีซีรู้ว่าจี้หลิงชวนต้องได้เห็นรูปลักษณ์ของเธอแล้วในตอนนี้ และเธอก็หน้าแดงด้วยความเขินอาย เธอไม่ต้องการซื้อมัน แค่มองเพราะคิดว่าชุดนั้นสวย
เธอไม่ต้องการให้จี้หลิงชวนใช้จ่ายเงินกับเธอโดยคิดว่ามู่ซีซีรีบยื่นมือออกมาและดึงแขนเสื้อของจี้หลิงชวนอย่างเงียบๆ แล้วพูดว่า “จี้หลิงชวน… พวกเราเข้ามาที่นี่ทำไม?”
มู่ซีซีพยายามแสร้งทำเป็นว่าโง่ แต่ทันทีที่เสียงหายไปจี้หลิงชวนก็มองไปที่มู่ซีซีอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่ปิดบัง “ซื้อเสื้อผ้า ฉันเพิ่งเห็นกระโปรงที่เหมาะกับคุณ”
จี้หลิงชวนพูดตรงๆ แต่มู่ซีซีไม่รู้จะพูดอะไร…
ทันทีที่จี้หลิงชวนดึงมู่ซีซีเข้าไปในร้าน พนักงานขายก็ทักทายเขาด้วยความกระตือรือร้นและความเคารพเมื่อเขาเห็นชุดของจี้หลิงชวนและมู่ซีซี
มาฝรั่งเศสครั้งนี้ มู่ซีซีคิดว่าเขาเดินทางไปทำธุรกิจจริงๆ และกลัวทำให้จี้หลิงชวนเสียหน้า เสื้อผ้าที่เธอสวมเป็นกระโปรงชื่อดังทั้งหมดที่จี้หลิงชวนซื้อให้เธอในครั้งล่าสุด
พนักงานขายกลัวว่าจี้หลิงชวนและมู่ซีซีไม่สามารถพูดภาษาฝรั่งเศสได้ เธอจึงทักทายจี้หลิงชวนและมู่ซีซีด้วยภาษาอังกฤษอย่างคล่องแคล่ว “สวัสดี คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง ยินดีต้อนรับ”