รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 146 ยาเสพติด

เมื่อรับรู้ได้ว่าสายตาของจี้หลิงชวนจ้องมองมาที่เธอ ภายในใจของเธอกระชับแน่นขึ้น เธอขยับแขนและคิดอยากจะลุกจากเตียง แต่ผลสุดท้ายเมื่อเธอขยับตัว ร่างกายของเธอรู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งร่างกาย
มู่ซีซีขมวดคิ้วและล้มตัวลงบนเตียงใหญ่อย่างไม่อาจต้านทานได้
ก่อนที่มู่ซีซีจะตั้งตัวได้ จี้หลิงชวนที่เอนกายอยู่ด้านข้าง เขาเห็นว่ามู่ซีซีคิดจะหนีจากไปอีกครั้ง คิ้วของเขาขมวดแน่น เขาเหยียดแขนออกไปและคว้าเอวบางของมู่ซีซีไว้ทันที ด้วยพละกำลังของเขา เขาสามารถดึงมู่ซีซีกลับมาไว้ในอ้อมแขนได้อย่างง่ายดาย
สัมผัสผิวที่ใกล้ชิด ถึงแม้จะมีเนื้อผ้าบางๆขวางกั้น แต่จี้หลิงชวนสามารถจินตนาการถึงความนุ่มที่ซ่อนอยู่ใต้ชั้นผ้านี้ได้
สายตาของเขาค่อยๆจมลงอย่างไม่รู้ตัว ลมหายใจของเขาหนักหน่วงขึ้น
มู่ซีซีผู้ที่อยู่ในอ้อมแขนของจี้หลิงชวน เดิมทีเธอต้องการดิ้นรนเพื่อออกจากอ้อมแขนของจี้หลิงชวน แต่สุดท้ายแล้วเธอสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของจี้หลิงชวน เธอจะไปกล้าขัดขืนและดิ้นรนได้อย่างไร ตัวของเธอแข็งทื่อไม่กล้าแม้แต่จะขยับ อยากร้องไห้ก็ไม่สามารถร้องได้ เธอซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของจี้หลิงชวนและไม่กล้าขยับตัวเลยแม้แต่น้อย หากว่าสามารถดุด่าเขาได้ ในเวลานี้มู่ซีซีอยากจะชี้หน้าเขาพร้อมกับตะโกนดุด่าจี้หลิงชวน
จริงๆแล้วจี้หลิงชวนก็ทำอะไรไม่ถูกกับปฏิกิริยาของร่างกายของเขา เขาเองก็ควบคุมและยับยั้งไม้มากแล้ว แต่เมื่ออยู่ต่อหน้ามู่ซีซี การควบคุมที่มากมายก็ได้หายไปในพริบตา การควบคุมตนเองที่เขาภาคภูมิใจนักหนาก็ไม่เหลือเลยแม้แต่น้อย
ในขณะที่เขาคิด จี้หลิงชวนก็ก้มศีรษะจ้องมองมู่ซีซีที่นิ่งเงียบและพฤติกรรมดีราวกับแมวน้อย ดวงตาที่ลึกล้ำจ้องมองริมฝีปากของมู่ซีซีที่แดงระเรื่อและบวมเล็กน้อยจากการจุมพิตของเขา ด้วยความรู้สึกที่ดึงดูด เขาโน้มตัวเข้าหาเธออย่างไม่อาจควบคุมได้
วินาทีถัดมา จี้หลิงชวนเอื้อมมือออกไปประคองด้านหลังศีรษะของมู่ซีซีไว้ จากนั้นเขาโน้มตัวไปด้านหน้ามอบจุมพิตบนริมฝีปากที่แสนเย้ายวนของมู่ซีซี
ในตอนแรกจี้หลิงชวนเพียงแค่อยากจะลิ้มลองเท่านั้น แต่เมื่อได้สัมผัส ราวกับว่าเธอเป็นดั่งยาเสพติดที่เขาไม่สามารถขาดไปได้เลย
จากการจุมพิตธรรมดากลับกลายเป็นการครอบครอง จุมพิตลึกซึ้งเต็มเปี่ยมไปด้วยความใคร่ และท้ายที่สุดรสจูบก็ค่อยๆแปรเปลี่ยน
บรรยากาศภายในห้องเต็มไปด้วยความรู้สึกที่คลุมเครือ
มู่ซีซีที่กำลังมึนงงกับการถูกจุมพิต สติที่ยังคงหลงเหลืออยู่เพียงเล็กน้อยของเธอทำให้เธอรีบเอื้อมมือออกไปและปฏิเสธจี้หลิงชวน
ตอนนี้ร่างกายของเธอนั้นระบมไปทั้งตัว เธอไม่อยากซ้ำเติมร่างกายของเธอแล้ว
เมื่อจี้หลิงชวนสังเกตเห็นการต่อต้านของมู่ซีซี เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยและถอนตัวออกจากริมฝีปากของมู่ซีซี
เมื่อทั้งสองสบสายตากัน เธอมองไปยังคิ้วที่ขมวดเล็กน้อยของจี้หลิงชวน มู่ซีซีสัมผัสได้ถึงความไม่พอใจของเขา
เธอก้มศีรษะลงโดยไม่รู้ตัว ในวินาทีถัดมา มู่ซีซีกัดริมฝีปากแน่นจากนั้นเธอยื่นมือของเธอออกมาแล้วคว้าแขนของจี้หลิงชวนเบาๆพร้อมกับกล่าว “จี้หลิงชวน…ร่างกายฉันเจ็บไปหมดแล้ว..ตอนนี้ไม่เอาแล้วได้ไหม…”
มู่ซีซีแสดงออกเพียงความอ่อนแอ
แต่เห็นได้อย่างชัดเจน วิธีการนี้มีประสิทธิภาพมาก จี้หลิงชวนได้ยินคำพูดของมู่ซีซีเมื่อครู่นี้ การกระทำของเขาก็หยุดนิ่งในทันที
ดวงตาของมู่ซีซีเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ เธอรู้สึกเพียงว่าร่างกายของเธอหนาวเย็นขึ้น จากนั้นมู่ซีซีก็เห็นว่าจี้หลิงชวนยกมือขึ้นและจะถอดชุดนอนของเธอ
มู่ซีซีตกใจ เธอยกมือขึ้นเพื่อคว้าชุดนอนของเธอ ผลสุดท้ายเมื่อเธอขยับมือ มือของเธอก็ถูกจี้หลิงชวนคว้าเอาไว้
“อย่าขยับ!” จี้หลิงชวนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
มู่ซีซีก้มหน้าลงพร้อมกับกัดริมฝีปากเบาๆ ร่างกายของเธอแข็งทื่อไม่กล้าขยับตัวเลยแม้แต่น้อย
สายตาของจี้หลิงชวนจ้องมองไปยังรอยช้ำสีม่วงคล้ำบนร่างกายของมู่ซีซี เขาขมวดคิ้วแน่นขึ้นทันที
ไม่แปลกใจเลยที่มู่ซีซีจะเจ็บปวดไปทั้งร่างกาย ทุกที่ล้วนเป็นรอยช้ำ ถ้าเธอไม่เจ็บสิถึงจะแปลก จี้หลิงชวนไม่คิดว่าผิวของมู่ซีซีจะบอบบางขนาดนี้ แรงของเขาเพียงเล็กน้อยก็ทำให้ร่างกายของเธอบอบช้ำ
ความหงุดหงิดใจฉายผ่านในดวงตาของเขา
มู่ซีซีเงยหน้าขึ้น เธอจ้องมองสีหน้าที่มัวหมองของจี้หลิงชวน เธอมองสายตาของจี้หลิงชวนที่กำลังจ้องมองมาที่เธอ
เมื่อเธอเห็นร่องรอยบอบช้ำที่น่ากลัวบนร่างกายของเธอ มู่ซีซีก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง…
จี้หลิงชวนนี่เป็นสัตว์ร้ายจริงๆ!
ในขณะที่เธอคิด เดิมทีแก้มของมู่ซีซีที่เป็นปรกติก็กลับกลายเป็นสีชมพูระเรื่ออีกครา
วินาทีถัดมา เสียงที่เยือกเย็นของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นในหูของมู่ซีซี “อย่าขยับ! ฉันจะไปเอายามาให้!”
ขณะที่เขากล่าว ร่างกายที่ห่อไว้ด้วยผ้าเช็ดตัวก็ลุกขึ้นและเดินออกไปจากห้องนอนมาสเตอร์
ทันทีที่จี้หลิงชวนจากไป กลิ่นอายของความกดดันก็ได้จางหายไป ภายในใจของมู่ซีซีรู้สึกโล่งใจขึ้นทันทีจากนั้นเธอรีบยกมือขึ้นปิดชุดนอนของเธอ
แต่มู่ซีซีรู้สึกโล่งใจได้ไม่นาน จี้หลิงชวนก็เดินกลับเข้ามาพร้อมกับยาที่อยู่ในมือของเขา
มู่ซีซีเห็นยาทาในมือของจี้หลิงชวน โดยไม่รอให้จี้หลิงชวนกล่าวอะไร เธอรีบยื่นมือออกไปและกล่าวกับจี้หลิงชวน “ขอบคุณ เอายาทามาให้ฉัน ฉันทาเองได้”
จี้หลิงชวนเหลือบมองมู่ซีซี แต่เขากลับไม่คิดจะส่งยาทาให้มือของเขาให้กับมู่ซีซี
จี้หลิงชวนเลิกคิ้วพร้อมกับกล่าวว่า “มู่ซีซี เธอคิดว่ามีตรงไหนบ้างที่เธอสามารถทาเองได้?”
มีรอยมากมายอยู่บนร่างกายของมู่ซีซีและมีบางตำแหน่งที่มู่ซีซีไม่สามารถทาเองได้
มู่ซีซีนิ่งงันเมื่อได้ยินคำพูดของจี้หลิงชวน แต่เธอก็ไม่สามารถขัดแย้งกับคำพูดของจี้หลิงชวนได้
ในช่วงเวลาที่มู่ซีซีกำลังนิ่งงัน จี้หลิงชวนก็ได้เลิกเสื้อผ้าของเธอขึ้นเพื่อทายา
ทันทีที่ปลายนิ้วที่มียาทาสัมผัสกับรอยช้ำของมู่ซีซี มู่ซีซีสะดุ้งอย่างสุดแรง เธอรู้สึกเจ็บอย่างอดไม่ได้
จี้หลิงชวนขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาขยับตัวและชำเลืองมองมู่ซีซี “เจ็บมากเลยหรือ?”
มู่ซีซีกัดริมฝีปากเบาๆและพยักหน้าอย่างอ่อนแรง
“งั้นฉันจะเบากว่านี้”
เมื่อได้ยินคำพูดของจี้หลิงชวน มู่ซีซีก็จ้องมองไปทางเขา เอ่อ คุณชายจี้ก็มีมุมที่อ่อนโยนเช่นนี้เหมือนกัน?
เมื่อจี้หลิงชวนทายาให้กับเธอ มู่ซีซีกลับรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าการกระทำของจี้หลิงชวนนั้นนุ่มนวลมาก
เนื้อครีมเย็นๆสัมผัสบนผิว บรรเทาความเจ็บปวดของมู่ซีซีได้ไม่น้อย
อย่างไรก็ตามการกระทำนั้นอ่อนโยนเกินไป ปลายนิ้วที่สัมผัสกับผิวของมู่ซีซี ผิวของเธออดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน
“อ๊ะ!” โดยไม่รู้ตัว เสียงครวญครางเบาๆดังออกมาจากริมฝีปากแดงระเรื่อของมู่ซีซี
ผู้ที่ได้ยินเสียงนั้น เสียงซึมลึกเข้าไปถึงกระดูก
จี้หลิงชวนที่กำลังทายาอยู่นั้น ร่างกายของเขาชะงักในทันที เลือดทั่วร่างกายของเขาสูบฉีดอีกครั้ง
น้องชายของเขาเริ่มขยับตัวอีกครา มู่ซีซี ผู้หญิงคนนี้จะต้องเป็นปีศาจตัวน้อยแน่!
เพียงแค่จี้หลิงชวนได้ยินเสียงครวญครางของเธอ เขาก็ถูกปลุกขึ้น!