รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 124: คุณชายจี้เป็นคนละเอียดอ่อนจริงๆเลยนะ

อันที่จริงเป็นเพราะเมื่อวานนี้ทั้งสองคนทะเลาะกันรุนแรงมากไปหน่อย ดังนั้นมู่ซีซีจึงต้องการหาข้ออ้างที่จะออกไปข้างนอกเพราะกลัวว่าเมื่ออยู่บ้านแล้วจะรู้สึกอึดอัด
หลังจากที่ถูกจี้หลิงชวนจับได้คาหนังคาเขา ใบหน้าที่สวยงามของมู่ซีซีก็เปลี่ยนไปรู้สึกอับอายอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่มู่ซีซีอึดอัดจนทำตัวไม่ถูกและไม่รู้จะพูดอะไรอยู่นั้น จี้หลิงชวนก็ได้ทำลายความเงียบที่น่าอึดอัดแล้วพูดขึ้นว่า: “คุณขึ้นไปเปลี่ยนชุด เดี๋ยวไปร่วมงานเลี้ยงกับผมหน่อย”
เมื่อมู่ซีซีได้ยินสิ่งที่จี้หลิงชวนพูด แววตาของเธอก็แสดงความประหลาดใจออกมาและถามออกไปโดยไม่รู้ตัว: “ไปร่วมงานเลี้ยงอะไรคะ?”
“มันเป็นแค่งานเลี้ยงสังสรรค์การรวมตัวเล็กๆ ระหว่างเพื่อนของผมเท่านั้น คุณรีบขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อนเถอะ หลังจากที่รับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้วเราก็จะออกเดินทางทันที”
จี้หลิงชวนพูดอย่างรวดเดียวจบเพื่อไม่อยากให้เธอซักไซร้
เมื่อมู่ซีซีฟังมันเป็นเวลาหลายสิบวินาที เท้าของเธอยังคงยืนอยู่กับที่ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอมองไปที่จี้หลิงชวนและกล่าวว่า “คุณจี้……จี้หลิงชวนคะ ฉันไม่ไปเข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ได้ไหมคะ？”
เพื่อนของจี้หลิงชวนมู่ซีซีไม่รู้จักสักคน สิ่งที่มู่ซีซีกลัวที่สุดคือการเข้าร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์กับคนแปลกหน้านั้นมันต้องรู้สึกอึดอัดและทำตัวไม่ถูกอย่างแน่นอน
“ไม่ได้!คุณต้องไปเข้าร่วม” จี้หลิงชวนยังไม่ทันคิดก็ตอบปฏิเสธคำพูดของมู่ซีซีโดยตรง
จี้หลิงชวนยื่นคำขาดยังไงก็ต้องพามู่ซีซีไปร่วมงานเลี้ยงนี้ให้ได้ มู่ซีซีไม่สามารถต่อต้านได้และทำได้เพียงเลือกที่จะประนีประนอมพร้อมกับพยักหน้าตอบว่า ：“ค่ะ ฉันเข้าใจแล้วค่ะ”
หลังจากพูดจบมู่ซีซีก็หันหลังเดินขึ้นไปชั้นบนทันที มู่ซีซีเดินไปที่ห้องแต่งตัว เธอเลื่อนเปิดตู้เสื้อผ้าออก และเหลือบมองเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้านั้น
เสื้อผ้าของมู่ซีซีนั้นเธอซื้อเองทั้งหมด ส่วนมากนั้นเป็นเสื้อผ้าราคาถูก ส่วนใหญ่เป็นเสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์ ในขณะที่มู่ซีซีคิดอยู่นั้น เหลือบมองเธอเสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์ที่ตัวเองสวมใส่อยู่
เห็นได้ชัดว่าจี้หลิงชวนไม่ชอบชุดของเธอมาก ดังนั้นจึงให้เธอขึ้นมาเปลี่ยนชุด
มู่ซีซีควานหาเสื้อผ้าอยู่ในตู้เสื้อผ้าเป็นเวลานาน และในที่สุดก็พบกระโปรง เธอเปลี่ยนกระโปรงและเปลี่ยนรองเท้าผ้าใบสีขาวจากนั้นมูซีซีก็ลงไปชั้นล่าง
ทันทีที่เธอลงบันไดไปชั้นล่าง มู่ซีซีรู้สึกว่าแววตาที่จี้หลิงชวนจ้องมองที่ตัวเธอนั้นเป็นแววตาไม่สบอารมณ์
จี้หลิงชวนมองการแต่งตัวของมู่ซีซี คราวนี้มันก็ไม่ใช่เสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์อีกแล้ว แต่มันก็ไม่ได้ดีไปกว่าการแต่งตัวก่อนหน้านี้สักเท่าไหร่นักหรอก
กระโปรงยาวสีน้ำเงินอ่อนถึงเข่า ก็ไม่รู้ว่าไปค้นเจอมันจากมุมไหน เมื่อสวมใส่แล้วดูน่าเกลียดมากเลย และมันได้บดบังความงามของมู่ซีซีไปจนหมด
จี้หลิงชวนจ้องมองด้วยอาการที่ไม่สบอารมณ์ เขาเม้มริมฝีปากและไม่พูดไม่จา และบรรยากาศก็ตกอยู่ในความเงียบชั่วขณะหนึ่ง
โชคดีที่ป้าหลิงที่กำลังยุ่งอยู่ในครัวด้านข้างเดินออกมา เดินไปหาทั้งสองคนและทำลายความเงียบลงโดยพูดขึ้นว่า：“คุณชายคะ คุณหนูมู่คะ อาหารเช้าพร้อมแล้ว ？จะทานตอนนี้เลยไหมคะ ?”
ทันทีที่ป้าหลิงพูดจบ ท้องของมู่ซีซีก็ร้องโครกครากด้วยความหิว
เมื่อคืนมู่ซีซีถูกจี้หลิงชวนลงโทษทั้งคืน จนหมดเรี่ยวแรง เวลานี้เธอหิวจนทนแทบไม่ไหวแล้ว
เมื่อฟังเสียงท้องของตัวเองร้อง มู่ซีซีรีบเอามือไปกุมท้องด้วยความเขินอาย หน้าตาที่ขาวผ่องดุจหิมะก็ค่อยๆแดงก่ำขึ้น
จี้หลิงชวนเหลือบไปที่ท้องแบนราบของมู่ซีซีด้วยสายตาที่เย็นชา จากนั้นก็หันไปมองป้าหลิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับพยักหน้า
ป้าหลิงรู้ทันที จึงรีบกลับไปเตรียมอาหารเช้า
ทันทีที่ป้าหลิงจากไป จี้หลิงชวนก็พูดกับมู่ซีซีก่อนว่า: “ทานข้าวเช้ากันก่อน!”
“ค่ะ……” มู่ซีซีตอบกลับ แล้วเดินตามหลังจี้หลิงชวนไปที่ห้องอาหาร
อาหารเช้าคือเกี๊ยวน้ำอาหารจานโปรดของมู่ซีซี เมื่อมองดูสีขาวใสๆนั้น มันเป็นเกี๊ยวที่ห่อไปอัดแน่นด้วยไส้ อารมณ์ของมู่ซีซีก็ดีขึ้นทันที เกี๊ยวที่ป้าหลิงทำนั้นเหมือนมีเวทมนต์ทานแล้วต้องติด มู่ซีซีทานได้เยอะมาก
ทั้งสองทานอาหารเช้าร่วมกันอย่างสงบ
เมื่อจี้หลิงชวนเห็นว่ามู่ซีซีทานเกือบจะหมดแล้ว เขาก็วางตะเกียบลงและพูดกับมู่ซีซีว่า”เอาล่ะ เราไปกันเถอะ”
เมื่อสิ้นเสียงพูดของจี้หลิงชวน มู่ซีซีก็วางตะเกียบลง หยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดมุมปาก แล้วรีบตามไปออกไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อนั่งรถยนต์มายบัคของจี้หลิงชวน ความเร็วนั้นเหมือนนั่งอยู่ในสนามรถแข่งตลอดทาง
ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถหยุดที่หน้าห้าง Times Commercial Center แห่งหนึ่งและใหญ่ที่สุดในเมืองหรง
มู่ซีซีลงจากรถตามจี้หลิงชวน เมื่อมองด้านหน้ามีป้ายเขียนว่า ห้างTimes Commercial Center ขนาดใหญ่อยู่ข้างหน้าเธอ เธอก็อดไม่ได้ที่จะมองไปทางจี้หลิงชวนด้วยความตกตะลึง
เอ่อ…… จี้หลิงชวนบอกว่าจะพาเธอไปร่วมงานเลี้ยงกับเพื่อนๆของเขาไม่ใช่เหรอ？ทำไมเขาถึงพาเธอมาที่ ห้างTimes Trade Center ล่ะ?
“เดินตามผมมา!” จี้หลิงชวนพูดกับมู่ซีซี จากนั้นก็เดินตรงไปยังห้าง Times Commercial Center ทันที
มู่ซีซีมองไปที่จี้หลิงชวนอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์และรีบเดินตามหลังจี้หลิงชวนอย่างรวดเร็ว
จี้หลิงชวนพามู่ซีซีเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้าสตรีระดับไฮเอนด์ที่ใหญ่ที่สุดในห้าง Times Trade Center
เมื่อกำลังจะเดินไปถึงหน้าประตูร้านขายเสื้อผ้าสตรีระดับไฮเอนด์อยู่นั้น โทรศัพท์มือถือของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นทันที
จี้หลิงชวนหยุดเดิน หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วมองดูหน้าจอนั้น เมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โทรมานั้นคือลู่เฉิงฮ่าว
คาดว่ามีธุระหาเขา จี้หลิงชวนมองไปที่มู่ซีซีที่เดินตามมาอยู่ด้านหลัง ：“คุณเข้าไปเลือกดูชุดในร้านนั้นก่อน อีกไม่นานเดี๋ยวผมตามเข้าไป ”
ในขณะที่จี้หลิงชวนพูดอยู่นั้น เขาเดินถือโทรศัพท์มือถือของเขาและเดินไปอีกด้านหนึ่งของทางเดิน
เมื่อมู่ซีซีมองไปที่แผ่นหลังของจี้หลิงชวน เธอก็เม้มริมฝีปาก เธอก็เดินเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้าสตรีระดับไฮเอนด์นั้นตามที่จี้หลิงชวนบอก
ทันทีที่มู่ซีซีเดินเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้าสตรีระดับไฮเอนด์ เธอก็สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนว่าแววตาของพนักงานในร้านนั้นจับจ้องมาที่เธอทันที
มองสำรวจดูมู่ซีซีอย่างละเอียดถี่ถ้วยเป็นเวลานาน
มู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกอึดอัดในใจของเธอเล็กน้อย
วันนี้ไม่ใช่วันหยุดสุดสัปดาห์ และที่สำคัญ เวลานี้เพิ่งจะเก้าโมงเช้าเอง มีลูกค้าไม่มากนักในห้าง Times Trade Center ร้านขายเสื้อผ้าสตรีระดับไฮเอนด์แห่งนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแล้ว
ยกเว้นพนักงานขายไม่กี่คนที่สวมชุดเครื่องแบบเหมือนกันแล้ว ก็มีมู่ซีซีเป็นลูกค้าเพียงคนเดียวเท่านั้น
มู่ซีซีไม่ชอบสายตาที่จ้องมองของพนักงานขายเหล่านั้นเลย แต่เมื่อจี้หลิงชวนบอกให้เธอรออยู่ในนี้ มู่ซีซีจึงจำเป็นต้องอดทนรอต่อไป
เพียงแค่ยืนอยู่ในร้านรอเฉย ๆมันก็ดูแปลก ๆ มู่ซีซีจึงเดินดูเสื้อผ้าอย่างช้า ๆ และเธอมองเสื้อผ้าสวยๆที่แขวนอยู่บนชั้นวางเหล่านั้น
เสื้อผ้าของร้านนี้มู่ซีซีค่อนข้างชอบมาก ซึ่งมันเข้ากับสไตล์ของมู่ซีซีอย่างมาก
บังเอิญว่ามู่ซีซีเหลือบไปเห็นกระโปรงยาวสีเหลืองอ่อน ๆ ถึงระดับหัวเข่านั้นสวยเป็นอย่างมาก