รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 108 เรื่องสำคัญที่ต้องพูด

เมื่อมู่ซีซีได้ยินสิ่งที่ลั่วเสี่ยวชิงพูด เธอก็หยุดวิ่งและถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เธอได้ยินเสียงแหลมที่พูดออกมาด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยพอใจของลั่วเสี่ยวชิงว่า “ซีซี ฉันจะโกรธเธอจริงๆแล้วนะ!”
ลั่วเสี่ยวชิงพูดขึ้นพลางมองไปที่มู่ซีซี”ซีซี ฉันคิดว่ารุ่นพี่ฉู่ดูใส่ใจเธอมากเป็นพิเศษ ดูก็รู้แล้วว่าเขาชอบเธออยู่ เธอก็ไม่ใช่ว่าชอบรุ่นพี่อยู่เหมือนกันเหรอ แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้หลบหน้าเขาซะล่ะ?”
ในใจของมู่ซีซีตอนนี้ก็ยังคงชอบฉู่จือหยวนอยู่แต่เธอก็รู้ดีว่า เธอในตอนนี้ยังคงเป็นคนรักของจี้หลิงชวนอยู่……
แต่ความสัมพันธ์ในปัจจุบันระหว่างมู่ซีซีและจี้หลิงชวนนั้นยากเกินที่จะจัดการได้ ดังนั้นมู่ซีซีจึงไม่รู้ว่าจะพูดเรื่องนี้กับเพื่อนสนิทอย่างลั่วเสี่ยวชิงอย่างไร
ตอนที่ได้ฟังสิ่งที่ลั่วเสี่ยวชิงพูด มู่ซีซีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องส่ายหัวและพูดว่า “สำหรับเรื่องนี้แล้วยังไม่ใช่เวลาที่ดีที่สุด”
ใช่แล้ว อย่างน้อยก็ต้องให้เธอยุติความสัมพันธ์กับจี้หลิงชวนเสียก่อน แล้ว เธอจะสามารถไปตามจีบชายคนที่เธอชอบได้
เมื่อนึกถึงจี้หลิงชวน ใบหน้าอันหล่อเหลาของจี้หลิงชวนก็ปรากฏขึ้นมาในหัวของมู่ซีซี เธอชะงักไปชั่วครู่ ในใจของมู่ซีซีเกิดความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบาย
ลั่วเสี่ยวชิงยืนอยู่ด้านข้างขมวดคิ้วมองไปที่มู่ซีซีแล้วยื่นมือขยับไปมาเล็กน้อยต่อหน้ามู่ซีซี “ซีซี เธอกำลังคิดอะไรอยู่?”
เมื่อได้ยินเสียงของลั่วเสี่ยวชิง มู่ซีซีจึงได้สติกลับคืนมา มู่ซีซีส่ายหัวไปมาพร้อมกับจ้องไปที่ลั่วเสี่ยวชิง “เปล่า … ”
ขณะที่มู่ซีซีกำลังพูดอยู่นั้นเธอก็ได้ยินเสียงของลั่วเสี่ยวชิงพูดขึ้นมาอีกครั้ง “ซีซีตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ดีที่สุดอย่างนั้นเหรอ? ตอนนี้เธอยังโสดแถมยังชอบรุ่นพี่ฉู่อีกด้วย ส่วนรุ่นพี่เองก็เห็นได้ชัดว่าเขาก็ชอบเธอด้วย แล้วทำตอนนี้ถึงไม่ใช่เวลาที่ดีที่สุดอีกล่ะ?”
มู่ซีซีมองไปที่ลั่วเสี่ยวชิงพร้อมกับส่ายหน้า เธอยื่นมือออกไปคว้ามือของลั่วเสี่ยวชิงแล้วกล่าวว่า “พวกเราไม่คุยเรื่องนี้แล้ว ฉันยังมีธุระที่ต้องทำ ฉันไปก่อนนะ”
ราวกับว่าตอนนี้เธอได้ตัดสินใจไปแล้ว มู่ซีซีกำสองมือที่อยู่ข้างลำตัวไว้แน่น
เวลาที่ดีที่สุดคือ เมื่อเธอยุติความสัมพันธ์ของเธอกับจี้หลิงชวนลงอย่างสมบูรณ์
ตอนนี้เรื่องของครอบครัวตระกูลมู่ถูกแก้ปัญหาได้อย่างสมบูรณ์แล้ว และมู่ซีซีไม่มีเหตุผลที่จะรักษาความสัมพันธ์ดังกล่าวกับจี้หลิงชวนอีกต่อไป
หลังจากที่มู่ซีซีตัดสินใจได้แล้ว เธอก็กล่าวอำลากับลั่วเสี่ยวชิง จากนั้นก็นั่งแท็กซี่กลับไปที่คฤหาสน์ของจี้หลิงชวนในทันที
กว่าหนึ่งชั่วโมงต่อมา มู่ซีซีกลับไปถึงคฤหาสน์ แต่จี้หลิงชวนยังไม่กลับมา
มู่ซีซีหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรหาจี้หลิงชวนทันที
ที่บริษัทจี้ซือ ตอนที่มู่ซีซีโทรศัพท์เข้าไป จี้หลิงชวนกำลังประชุมอยู่และเมื่อเห็นว่าโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ข้าง ๆ กำลังสั่น จี้หลิงชวนจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เมื่อเห็นที่หน้าจอโทรศัพท์แสดงอักษรมู่ซีซีสามคำ จี้หลิงชวนก็ยกขึ้นมาทันที เขาหยุดความเคลื่อนไหวทั้งหมด
จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นรับโทรศัพท์และเดินออกจากห้องประชุมไป
ทิ้งผู้จัดการให้มองหน้ากันอยู่ในห้องประชุม นี่เป็นครั้งแรกที่ คุณชายจี้หรือที่รู้จักในนามคนบ้างาน จู่ๆ ก็ระงับการประชุมและวิ่งออกไปรับโทรศัพท์
มู่ซีซีไม่เคยโทรศัพท์เข้าหาจี้หลิงชวนก่อนเลย ดังนั้นครั้งนี้เมื่อจี้หลิงชวน เห็นมู่ซีซีโทรศัพท์เข้ามาการกระทำของเขาเร็วกว่าการตอบสนองของสมองและเขาเลือกที่จะหยุดการประชุมชั่วคราวและออกมารับสายโดยไม่รู้ตัว
จี้หลิงชวนกดปุ่มรับสาย พร้อมกับแสยะยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว และพูดกับมู่ซีซีที่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ว่า “มู่ ซีซีเกิดอะไรขึ้น?”
ทันทีที่มู่ซีซีได้ยินเสียงที่ดูสุขุมจากจี้หลิงชวน หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้น เธอรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ได้
มือทั้งสองข้างค่อยๆกำเข้ากับชายเสื้อของเธอ จากนั้นมู่ซีซีจึงพูดขึ้นว่า “คุณชายจี้ คุณจะกลับมาเมื่อไหร่？ ฉันมีเรื่องสำคัญที่อยากจะคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวสักหน่อย …”
คำพูดเหล่านี้ของมู่ซีซีได้ดังเข้าไปในหูของจี้หลิงชวน
จี้หลิงชวนเลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับนึกถึงเรื่องที่คุณย่าได้พูดกับเขาครั้งก่อนที่โรงพยาบาล คุณย่าบอกให้เขาแต่งงานกับมู่ซีซี เมื่อนึกถึงเรื่องนี้แล้วจี้หลิงชวนก็อดกลั้นความดีใจไว้ไม่ได้ เขาเหลือบมองไปที่นาฬิกาข้อมือแล้วพูดขึ้นว่า “อีกประมาณหนึ่งชั่วโมงฉันจะกลับถึงบ้าน”
เมื่อจี้หลิงชวนพูดจบประโยค เขาหยุดอยู่นานกว่าสิบวินาทีก่อนจะพูดต่อว่า“ฉันก็มีเรื่องสำคัญที่จะคุยกับเธออยู่พอดี”
เมื่อมู่ซีซีได้ยินคำพูดของจี้หลิงชวน หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ในสมองของเธอครุ่นคิดอย่างหนักว่า จี้หลิงชวนจะคุยเรื่องสำคัญอะไรกับเธอ
เธอกุมโทรศัพท์ไว้แน่นด้วยความกระวนกระวายใจ และตอบกลับจี้หลิงชวนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ว่า “ได้ แล้วเจอกัน”
“อีกสักครู่เจอกัน” เมื่อเสียงนั้นจบลงไป จี้หลิงชวน ก็ขยับริมฝีปากพร้อมกับยิ้มออกมาเล็กน้อย จากนั้นก็วางสายแล้วกลับไปที่ห้องประชุม จี้หลิงชวนสั่งคนที่นั่งอยู่ในห้องประชุมว่า “ส่วนที่เหลือ ของการประชุมจะมี ฟางเซิ่งเป็นประธานในการประชุม”
หลังจากพูดเสร็จ จี้หลิงชวนก็หันไปหาฟางเซิ่งที่อยู่ทางด้านข้างและกล่าวว่า “หลังจากการประชุมจบลง นายก็ส่งรายงานการประชุมไปที่อีเมลของฉัน ก็พอ!”
“ครับ คุณชายจี้ ”ฟางเซิ่งพยักหน้าให้กับจี้หลิงชวนในทันที
จากนั้นจี้หลิงชวนก็เดินออกไปพร้อมกับโทรศัพท์มือถือของเขา
หนึ่งชั่วโมงต่อมา รถหรูสุดพิเศษของจี้หลิงชวน ก็มาจอดอยู่ทางด้านนอกของคฤหาสน์
ทันทีที่จี้หลิงชวนลงจากรถ เขาก็เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นภายในคฤหาสน์ และพบกับมู่ซีซีที่กำลังนั่งรออยู่บนโซฟาด้วยท่าทีที่ดูกังวลใจ
ทันทีที่จี้หลิงชวนกลับมาถึง หัวใจที่ประหม่าแต่เดิมของมู่ซีซีก็เต้นรัวขึ้นมา และเธอกระโดดลุกขึ้นจากโซฟาโดยไม่รู้ตัว
จี้หลิงชวนขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางที่ดูประหม่าของมู่ซีซี เขาเดินตรงไปผ่านหน้าของมู่ซีซีและนั่งลงบนโซฟา จากนั้นก็ทำลายความเงียบทั้งหมดด้วยการพูดขึ้นมาว่า “จะยืนอยู่ทำไม นั่งลงสิ”
เมื่อได้ยินเสียงของจี้หลิงชวนมู่ซีซีก็กลับมามีสติอีกครั้งพร้อมกับนั่งลงบนโซฟา
สายตาของทั้งคู่ประสานกัน
และทันใดนั้น ห้องนั่งเล่นที่เงียบสงบก็มีเสียงพูดของจี้หลิงชวนและมู่ซีซีพูดขึ้นมาพร้อมๆกัน
“คุณชายจี้ คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉัน?”
“มู่ซีซี เธอมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉัน?”
ทั้งสองคนใจตรงกัน พูดออกมาพร้อมๆกัน และเสียงก็หยุดลงพร้อมกัน บรรยากาศในห้องนั่งเล่นก็กลับมาตกอยู่ในความเงียบสงบอีกครั้ง จากนั้นทั้งสองคนก็พูดขึ้นมาพร้อมเพรียงกันอีกครั้งหนึ่ง
“คุณชายจี้ คุณพูดก่อน……”
“มู่ซีซี เธอพูดก่อน……”
มู่ซีซีมองสบตากับจี้หลิงชวน พร้อมกับใบหน้าที่ค่อยๆเริ่มแดงขึ้นมา