รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 107 ผิดเวลา

เห็นได้ชัดว่าทั้งหมดนี้ควรจะเป็นของเธอ! นังสารเลวมู่ซีซีนั่นไม่คู่ควรเลยสักนิด!
มันไม่คู่ควรกับคุณชายจี้เลยแม้แต่น้อย! นังสารเลวมู่ซีซีที่แย่งเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของเธอไปมันสมควรตาย
ยิ่งคิดมากเท่าไหร่ ดวงตาของมู่อวี๋เฟยก็ยิ่งแค้นมากขึ้นเท่านั้น อีกทั้งตอนนี้ทุกคนในตระกูลจี้ต่าง ก็รู้กันแล้วว่ามู่ซีซีต่างหากที่ควรแต่งงานกับจี้หลิงชวนจริงๆ บางทีในไม่ช้าเธออาจจะได้เห็นภาพงานแต่งงานของมู่ซีซีกับจี้หลิงชวนก็ได้
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของมู่อวี๋เฟยก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง!
นิ้วมือของเธอก็ค่อยๆกำแน่นขึ้น มู่อวี๋เฟยจ้องไปที่ประตูของคฤหาสน์อันหรูหราด้วยสายตาที่เย็นชารอก่อนเถอะ！เธอไม่ปล่อยให้ผู้หญิงเลวอย่างมู่ซีซีได้แต่งงานกับจี้หลิงชวนแน่!
สิ่งที่มู่อวี๋เฟยไม่สามารถเอามาครอบครองได้ เธอก็จะไม่ให้มู่ซีซีได้ไปเหมือนกัน เพราะว่ามันไม่คู่ควร!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ใบหน้าของมู่อวี๋เฟยก็ดูเคร่งขรึมขึ้น จากนั้นเธอก็หันหลังกลับและเดินห่างออกจากคฤหาสน์ไป
อีกด้านหนึ่ง ในมหาวิทยาลัย A มู่ซีซีที่เพิ่งจะเลิกเรียนเธอก็เห็นเข้ากับการประกาศล้มละลายของบริษัทตระกูลมู่ใน Weibo บนโทรศัพท์มือถือ ตอนนี้สำหรับมู่ซีซีแล้ว การที่ได้เห็นข่าวที่เกี่ยวกับครอบครัวตระกูลมู่ ภายในใจของเธอนั้นสามารถทำใจรับมันได้แล้ว
การลงโทษครอบครัวตระกูลมู่ของจี้หลิงชวนในครั้งนี้ถือว่าจี้หลิงชวนปรานีมากๆแล้ว
มู่ซีซีเคยได้ยินคนพูดว่าแต่ก่อนมีครอบครัวหนึ่งในเมืองหรง สถานะเป็นรองแค่ตระกูลจี้เท่านั้น แต่เพราะความหยิ่งยโสเกินไป จึงเข้ามายั่วยุจี้หลิงชวนเข้า สุดท้าย บริษัทไม่เพียงแต่ล้มละลายเท่านั้น หัวหน้าครอบครัวของตระกูลนั้นถึงกับกระโดดลงจากตึกฆ่าตัวตาย
ถึงกระนั้น สมาชิกในครอบครัวที่เหลือก็ถูกขับออกจากหรงเฉิง และไม่เคยได้ยินชื่อของพวกเขาอีกเลยตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
มู่ซีซีอ่านข่าวอย่างสงบจากนั้นก็ใส่โทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋า ลั่วเสี่ยวชิงซึ่งไม่รู้ว่ายื่นหน้าเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอมองมู่ซีซีด้วยความเป็นห่วงเป็นใย”ซีซี เธอโอเคไหม? เมื่อกี้นี้ฉันเพิ่งเห็นข่าวบริษัทมู่ล้มละลาย…”
เนื่องจากคนจากตระกูลมู่เคยไปงานเลี้ยงหรืออะไรทำนองนั้น พวกเขาไม่เคยพามู่ซีซี ไปออกงานและไม่ค่อยพูดถึงมู่ซีซีลูกสาวคนสุดท้องของพวกเขากับบุคคลภายนอกเลย จึงมีเพียงไม่กี่คนในชนชั้นสูงของหรงเฉิงที่รู้ว่ามู่ซีซีเป็นลูกสาวคนเล็กอีกคนของตระกูลมู่ด้วย
ในโรงเรียนก็เช่นกัน มู่ซีซีไม่เคยบอกคนอื่นเกี่ยวกับเรื่องครอบครัวของเธอ ลั่วเสี่ยวชิงเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้
มู่ซีซีมองสบตากับแววตาที่ดูเป็นกังวลของลั่วเสี่ยวชิง และรู้ดีว่าลั่วเสี่ยวชิงห่วงใยเธอจริงๆ ดังนั้นเธอจึงยิ้มพร้อมกับส่ายหัวไปมา “ฉันไม่เป็นไร… ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรต่อพวกเขาแล้ว ฉันได้ตอบแทนความเมตตาที่พวกเขาได้เลี้ยงดูฉันมาไปแล้ว และ ฉันได้ตัดความสัมพันธ์กับพวกเขาไปหมดแล้ว”
หัวใจของมนุษย์มีเนื้อหนังอยู่เสมอ หลังจากที่มู่ซีซีได้รับการถูกทำร้ายอย่างมากมาย เธอได้ตัดความรักระหว่างเขากับพ่อและแม่ของเธอไปนานแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นมู่ซีซีก็ไม่ได้ติดค้างอะไรครอบครัวตระกูลมู่อีกต่อไปแล้ว มู่ซีซีได้ทำเพื่อตระกูลมู่ โดยการขอร้องจี้หลิงชวนซ้ำแล้วซ้ำอีก ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องของตระกูลมู่ มู่ซีซี ก็ไม่ต้องเอาตัวเองมาเป็นคนรักของจี้หลิงชวนหรอก
เธอและตระกูลมู่ได้แยกจากกันไปนานแล้ว
เมื่อได้ฟังสิ่งที่มู่ซีซีเพิ่งพูดจบ ลั่วเสี่ยวชิงก็ตบเบาๆไปที่มือของมู่ซีซีทันทีพร้อมกับพูดขึ้นว่า “ซีซี! เธอทำได้ดีมาก! เธอควรตัดความสัมพันธ์กับพวกเขาไปตั้งนานแล้ว! เธอรู้ไหมว่าฉันที่เป็นคนนอกบางครั้งก็ยังรู้สึกทนไม่ไหวกับเรื่องที่ผ่านมา! จริงๆนะ พ่อแม่เธอก็แปลกมากเลย และบางครั้งฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเธอเป็นลูกสาวแท้ๆ ของพวกเขาหรือเปล่า! ทำไมถึงได้ทำกับลูกสาวแท้ๆแบบนี้! มันมากเกินไปจริงๆ!”
ลั่วเสี่ยวชิงพูดและเอื้อมมือออกไปกอดมู่ซีซีด้วยความเจ็บปวด “ซีซี ไม่เป็นไร พวกเรามาเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง! ทุกอย่างจะดีขึ้น”
เมื่อฟังคำพูดปลอบโยนของ ลั่วเสี่ยวชิงรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ มู่ซีซี และเธอก็กอด ลั่วเสี่ยวชิงกลับอย่างอบอุ่นและตอบว่า “ทุกอย่างจะดีขึ้นเรื่อย ๆ ”
“เฮ้ ซีซี ร้านชานมนอกมหาลัยวิทยาลัยได้ยินว่ามีชานมรุ่นใหม่ที่อร่อยเป็นพิเศษ ไปเถอะ พวกเราไปดื่มชานมกันเถอะ!” หลัวเสี่ยวชิงคว้ามือของมู่ซีซีพร้อมกับยิ้มให้เธอ
เมื่อทั้งสองเดินไปที่ร้านชานมนอกโรงเรียน พวกเขาก็บังเอิญเจอกับฉู่จือหยวนซึ่งเพิ่งเล่นบาสเกตบอลเสร็จและมาซื้อเครื่องดื่ม
“ซีซี เธออยากดื่มอะไรไหม” ฉู่จือหยวนมองไปที่ มู่ซีซี ด้วยรอยยิ้มที่สดใส
ฉู่จือหยวนที่เพิ่งเล่นบาสเกตบอลเสร็จ สวมชุดกีฬาที่โชว์แขนที่แข็งแรงและขาอันเรียวยาว บวกกับใบหน้าดูมีออร่า ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้คนจำนวนมากในมหาวิทยาลัยAจะชอบฉู่จือหยวน
มู่ซีซีชะงักกับรอยยิ้มที่สดใสราวกับแสงอาทิตย์แรกแย้มที่อยู่บนใบหน้าของฉู่จือหยวน
หลังจากที่เธอได้สติกลับมา มู่ซีซีก็ดูเขินอายเล็กน้อยและส่ายหัวไปมา “ไม่เป็นไร ฉันเกรงใจค่ะรุ่นพี่ฉู่ … ”
พูดไปพลางมู่ซีซีก็ลากเอาลั่วเสี่ยวชิงค่อยๆเดินห่างออกไป แต่ก้าวเท้าได้เพียงไม่กี่ก้าว พวกเธอก็ถูก ฉู่จือหยวนหยุดอีกครั้ง
ฉู่จือหยวนมองไปที่มู่ซีซีและพูดอีกครั้งว่า”ซีซี ลั่วเสี่ยวชิง คืนนี้พวกเธอว่างไหม？ฉันอยากจะเลี้ยงข้าวพวกเธอ”
ลั่วเสี่ยวชิงมองดูมู่ซีซีที่กำลังเขินอาย ตอนที่เธอกำลังจะตอบตกลงแทนมู่ซีซี แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรออกไปก็ถูกมู่ซีซีหยุดเอาไว้เสียก่อน
และจากนั้น มู่ซีซีก็เงยหน้าขึ้นมองฉู่จือหยวนและส่ายหัวด้วยความเขินอาย “รุ่นพี่ฉู่ ฉันขอโทษด้วยนะคะ คืนนี้ฉันต้องกลับบ้านค่ะ … ”
หลังจากพูดจบ มู่ซีซีก็หยุดชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นก็มองไปที่ฉู่จือหยวนและกล่าวขึ้นอีกครั้งว่า “รุ่นพี่ฉู่ ฉันกับเสี่ยวชิงมีเรื่องที่ต้องทำ งั้นไม่รบกวนแล้วนะคะ”
หลังจากพูดจบ มู่ซีซีก็ก้มศีรษะลงและลากเอาลั่วเสี่ยวชิงเดินออกจากตรงนั้นไปอย่างรวดเร็ว
ฉู่จือหยวนมองดูมู่ซีซีที่ลากลั่วเสี่ยวชิงแล้วรีบวิ่งหนีไป เขาค่อยๆแสยะยิ้มออกมา
เพื่อนชายที่เล่นบาสเกตบอลกับฉู่จือหยวนเดินเข้ามาและมองดูฉู่จือหยวนที่กำลังจ้องไปที่หญิงสาวจากทางด้านหลัง ทันใดนั้นเขาก็กระแทกไปที่ไหล่ของฉู่จือหยวนพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย “โอ้ คุณชายฉู่ นายกำลังจีบสาวสวยคนนั้นอยู่เหรอ?”
ขณะที่ชายผู้นี้กำลังวิเคราะห์จากแผ่นหลังของมู่ซีซีอย่างรอบคอบ ทันใดนั้นเขาก็จำได้ และรีบมองไปที่ฉู่ซือหยวนและกล่าวว่า “โอ้ คุณชายฉู่ คราวนี้ชอบน้องมู่ซีซีที่อยู่ปีหนึ่งหรอกเหรอ!”
ชายคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่ฉู่จือหยวนด้วยความชื่นชม”คุณชายฉู่ มู่ซีซีคนนี้ขึ้นชื่อในเรื่องจีบยากชะมัด! คนที่ชอบเธอมีไม่น้อยเลย ถ้าจะจีบเธอต้องใช้ความกล้าเป็นอย่างมาก!”
ฉู่จือหยวนเม้มริมฝีปาก พร้อมกับเหลือบมองไปที่เพื่อนของเขาและยิ้ม:”ฉันจะต้องชนะ!”
ในอีกด้านหนึ่ง ลั่วเสี่ยวชิงซึ่งถูกมู่ซีซีลากมาเป็นเวลานานมองที่ มู่ซีซีด้วยความสงสัย “ซีซี
เธอเป็นอะไรไปนะ ！ทำไมเธอต้องวิ่งหนีอีกแล้วล่ะ ？เธอกำลังจะทำให้ฉันโกรธอีกแล้วนะ！”
พูดไปพลางลั่วเสี่ยวชิงก็รีบยื่นมือออกไปจับมือของมู่ซีซีและพูดขึ้นว่า“เอาล่ะๆ เธอไม่ต้องวิ่งหนีแล้ว รุ่นพี่ไม่ได้ตามมาแล้ว”