รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 93 มันน่าขยะแขยง

หลังจากผ่านไปหลายสิบวินาที การโทรก็กำลังจะวางสายโดยอัตโนมัติและมู่ซีซีก็แอบๆสูดหายใจเข้าลึกๆ ระงับสติอารมณ์ที่พลุ่งพล่านในหัวใจของเธอและกดปุ่มรับสาย
ทันทีที่วางโทรศัพท์ไว้ใกล้หู มู่ซีซียังไม่ทันได้เอ่ยปากพูดก็ได้ยินเสียงที่กังวลที่แหบแห้งของแม่มู่ก็ดังขึ้นจากโทรศัพท์ “ซีซี ตอนนี้เธออยู่ที่โรงเรียนไหม?”
ด้วยระดับความสนิทสนมที่ไม่เคยมีมาก่อนในน้ำเสียงของเขา มู่ซีซีก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว
“ฉันอยู่ที่โรงเรียน เป็นอะไร? มีอะไรหรือเปล่า?”
ทันทีที่คำพูดของมู่ซีซีจบลง แม่มู่ก็พูดอย่างเสน่หาทันที “ซีซี แม่ต้องการคุยกับเธอข้างนอกโรงเรียนของเธอ เธอออกมาหน่อยได้ไหม?”
วันนี้พระอาทิตย์คงออกมาจากทิศตะวันตกจริงๆ แม่มู่และมู่อวี๋เฟยมาหาเธอที่โรงเรียน
ตอนนี้มีมู่อวี๋เฟย มู่ซีซีก็สามารถเดาได้ว่าทำไมแม่มู่จึงมาหาเธอ
ฉันเกรงว่านี่คือสิ่งที่จี้หลิงชวนได้ทำกับตระกูลมู่แล้วและทัศนคติของแม่มู่ที่มีต่อตัวเธอตอนนี้เปลี่ยนไป180องศา
เมื่อนึกถึงจี้หลิงชวน มู่ซีซีรู้สึกอบอุ่นอย่างช่วยไม่ได้ จี้หลิงชวนทำเช่นนี้อาจเป็นเพราะเธอ…
และชายวัยกลางคนที่น่ารังเกียจคนนั้นก็ถูกจับส่งไปที่สถานีตำรวจโดยคนของจี้หลิงชวน
แต่เธอเป็นแม่ มู่ซีซีจึงโกรธแค้นพวกเขาไม่ลง ดังนั้นมู่ซีซีจึงพูดกับแม่มู่”โอเค รอสักครู่ฉันจะออกไป”
เมื่อพูดจบมู่ซีซีวางสาย เธอลุกขึ้นและกำลังจะเดินออกไปข้างนอก ลั่วเสี่ยวชิงที่ด้านข้างเห็นว่ามู่ซีซีอยู่ในสภาพที่แย่มากและดึงมู่ซีซีอย่างรวดเร็วแล้วถามอย่างกังวล “ซีซี มีอะไรเกิดขึ้นหรือ? ”
เมื่อมองไปที่ดวงตาของลั่วเสี่ยวชิง มู่ซีซีก็ไม่รู้จริงๆว่าจะเริ่มตรงไหนดีกับเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นกับเธอเมื่อเร็วๆนี้ เธอจึงจับมือลั่วเสี่ยวชิงแล้วพูดว่า “เสี่ยวชิง เรื่องมันยาว ไว้ฉันจะค่อยๆคุยกับเธอในวันหลัง”
มู่ซีซีพูดพลางปล่อยมือของลั่วเสี่ยวชิงออกและก้าวออกจากโรงเรียน
ทันทีที่เขาเดินออกไปนอกโรงเรียนมู่ซีซีก็เห็นรถธุรกิจอาวดี้A8ซีดานที่คุ้นชิน
ทันทีที่มู่ซีซีเดินผ่านไป คนขับที่รออยู่ด้านนอกรถก็รีบเปิดประตูเบาะหลังของรถและโบกมือให้มู่ซีซี “คุณครับ เชิญ”
มู่ซีซีขมวดคิ้วเล็กน้อยมองไปทางเบาะหลังของรถและเธอเห็นแม่มู่และพ่อมู่นั่งอยู่ข้างใน
มู่ซีซีพยักหน้าและต้องนั่ง ปิดประตูรถ
บรรยากาศภายในรถก็แปลกไปในทันใด
สบสายตากัน มู่ซีซีไม่ได้พูดอะไร
แม่มู่ไออย่างเชื่องช้าจากนั้นเธอก็มองมู่ซีซีพูดว่า “ซีซี แม่มาหาเธอเป็นพิเศษในวันนี้เพื่อขอโทษเธอ”
แม่มู่พูดพลางน้ำตาก็ไหลออกมาทันทีและมองดูมู่ซีซีแล้วพูดว่า “ซีซี แม่รู้ว่าผิด แม่ไม่ควรทำกับเธอในวันนั้น แม่โดนผีคลุมสติ ตอนนี้แม่รู้ว่ามันผิดแล้ว ยกโทษให้แม่ได้ไหม? ต่อไปแม่จะปฏิบัติต่อเธออย่างดี…”
แม่มู่พูดถึงความตื่นเต้นแล้วเอื้อมมือออกไปจับมือของมู่ซีซีไว้จนแน่นอย่างรวดเร็ว สบตาของมู่ซีซีอย่างคาดหวัง
เมื่อมู่ซีซีได้ยินสิ่งที่แม่มู่พูด ความผิดหวังก็ผุดขึ้นในใจอย่างอธิบายไม่ถูกและเธอก็ดึงมือที่แม่ของเธอจับไว้แน่นมู่ซีซีมองแม่มู่อย่างใจเย็นพูดช้าๆว่า “ความเสียหายเสร็จสิ้นลงแล้วและตอนนี้มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่จะพูดขอโทษแล้ว”
แม่มู่คาดไม่ถึงว่ามู่ซีซีจะพูดเช่นนี้และเธอก็ตกตะลึง นี่หมายความว่าเธอปฏิเสธที่จะให้อภัยเขาเหรอ?
อารมณ์ของแม่มู่เริ่มโกรธและรูปลักษณ์ที่น่าสงสารค่อยๆเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ดวงตาของเธอดุร้ายและจ้องมองที่มู่ซีซีอย่างไม่อดทน “มู่ซีซี ที่เธอพูดหมายความว่าอะไร ฉันขอโทษเธอด้วยเสียงถ่อมตนเช่นนี้ เธอยังต้องการอะไรอีกเธอยังให้ฉันคุกเข่าขอโทษไหม? ฉันเป็นแม่ของเธอ! ทำไมใจเธอช่างโหดร้ายได้ขนาดนี้ เธอจะไม่รู้ยอมรับฉันเพราะเรื่องเล็กๆแค่นี้จริงๆใช่ไหม?”
เมื่อมู่ซีซีได้ยินคำตำหนิอย่างกะทันหันของแม่มู่ เธอรู้สึกราวกับว่าเธอโดนน้ำที่เยือกเย็น ครู่หนึ่ง
มู่ซีซีทนไม่ไหวแล้ว เธอเงยหน้าขึ้นจ้องไปที่ดวงตาของแม่มู่อย่างไม่เกรงกลัว “รู้ไหม ผู้ชายที่พวกคุณพามาในวันนั้นเป็นคดีข่มขืนและฆาตกรรม ถ้าคุณชายจี้ไม่มาช่วยในวันนั้น ฉันอาจจะตายแล้วเหตุการณ์นี้แต่เดิมเป็นเรื่องเล็กน้อยในสายตาของคุณหรือเปล่า?”
ทันทีที่คำพูดของมู่ซีซีเงียบลง แม่มู่ก็ขมวดคิ้วและตอบกลับทันทีอย่างเย็นชาโดยไม่ลังเล “มู่ซีซี! ตอนนี้เธอก็ยังดีไม่ใช่เหรอ? ไม่มีอะไรผิดปกติกับเธอ! แต่ตอนนี้อวี๋เฟยถูก คุณชายจี้จับได้แล้วฉันถูกผลักดันออกไปและตอนนี้คุณชายจี้กำลังหย่าอวี๋เฟย! ไม่อย่างงั้นเธอมาเป็นอย่างที่พวกเขาเป็นอยู่ตอนนี้ไหม?”
รอยยิ้มเย็นๆก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของมู่ซีซีเมื่อได้ฟังคำพูดของแม่มู่
สิ่งที่แม่มู่พูดในตอนนี้เปรียบได้กับประโยคในนวนิยายของฉงเหยาที่ว่า “เธอเพียงแค่สูญเสียขาไปและสิ่งที่เขาสูญเสียความรัก!” มันน่าขยะแขยงพอๆกับที่เป็นอยู่!
ความคับข้องใจที่กักขังอยู่ในใจของมู่ซีซีมาหลายปีก็เหมือนน้ำท่วมที่หลั่งไหล ทนไม่ไหวมองแม่มู่แล้วพูดทุกๆคำทันที “แม่ ฉันอยากจะถามคำถามคุณมาหลายปีแล้ว ทำไมจึงมีความแตกต่างอย่างมากระหว่างการปฏิบัติต่อฉันกับมู่อวี๋เฟย ตั้งแต่ยังเด็กมู่อวี๋เฟยต้องการอะไรคุณจะให้เธอทั้งหมดนั้นที่ดีที่สุด
และฉันส่วมใส่ได้แค่เสื้อผ้าที่มู่อวี๋เฟย เล่นกับของเล่นที่มู่อวี๋เฟยไม่ต้องการเเล้ว ให้อาหารทั้งหมดที่มู่อวี๋เฟยไม่ชอบแก่ฉัน แม้ว่ามู่อวี๋เฟยจะล้มลงโดยไม่ได้ตั้งใจก็ตาม เธอก็ต้องมาดุฉัน
เชื่อแค่คำพูดของมู่อวี๋เฟยมาตลอดและไม่เคยฟังคำอธิบายของฉันเลย แม่ ทำไมคุณถึงทำกับฉันแบบนี้! ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า? ? ? มู่อวี๋เฟยเป็นลูกสาวของคุณและฉันก็เป็นลูกสาวโดยกำเนิดของคุณด้วยเช่นกัน! คุณไม่คิดว่านี่จะโหดร้ายกับฉันเหรอ?”
หลังจากได้ยินคำพูดของมู่ซีซีการแสดงออกของมู่ซีซีก็มัวหมองมากขึ้น เธอไม่คิดว่ามู่ซีซีจะกล้าที่จะมีความคับข้องใจในหัวใจของเธอ
สีหน้าที่โกรธจัดจ้องไปที่จ้องมองมู่ซีซีอย่างดุเดือดและตอบว่า”โหดร้าย? ! มู่ซีซีเธอมีมโนธรรมอยู่ไหม! เธอควรจะขอบคุณสำหรับการเลี้ยงดูเธอมา! เธอกล้าเปรียบเทียบกับ อวี๋เฟย!” เธอเปรียบเทียบได้ไหม! ฉันจะบอกเธอ ยังไงก็เปรียบเทียบกันไม่ได้”
ก่อนที่เธอจะพูดจบแม่มู่ก็หยุดกะทันหัน
เห็นเพียงใบหน้าบูดบึ้งพ่อมู่ที่อยู่ข้างๆ มือขวาของเขาบีบที่เอวของแม่มู่อย่างแรง