รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 78 น่าหวาดผวา

ทั้งชีวิตนี้ เธอมู่อวี๋เฟยจะไม่มีทางปล่อยนังสารเลวมู่ซีซีไปเด็ดขาด! ทุกอย่างที่เธอได้รับวันนี้ สักวันนังสารเลวมู่ซีซีต้องชดใช้คืนสิบเท่าร้อยเท่า!!!
มู่อวี๋เฟยคิดแล้วกัดริมฝีปากตัวเองแน่น ความโกรธในใจตัวเองระเบิดเลยไม่ระเบิดออกมา ยังพยายามรักษาสีหน้าใจเย็นไว้
คุณแม่มู่ที่อยู่ข้างๆคิดไม่ถึงเลยว่าจี้หลิงชวนจะอยู่ที่นี่ แผนที่ตัวเองวางกับมู่อวี๋เฟยไว้ไม่ใช่แบบนี้
ชัดเจนแล้วว่าแผนของพวกเธอล้มเหลว ไม่ได้ทำให้มู่ซีซีขายหน้า เสื่อมเสียชื่อเสียงต่อหน้าผู้ดีในเมืองหรง!
สายตาที่เป็นกังวลของคุณแม่มู่จึงหันมองไปทางมู่อวี๋เฟย
จี้หลิงชวนที่ยืนอยู่กลางห้องทีแรกจะอุ้มมู่ซีซีกลับไป แต่เขายังไม่ทันเดินออกจากห้องรับรอง เพิ่งพูดกับมู่ซีซีเสร็จ แต่อยู่ๆประตูห้องก็มีคนผลักเปิดออกจากข้างนอกอย่างกะทันหัน
มู่อวี๋เฟยที่ใส่รองเท้าส้นสูงโผล่มานอกห้องรับรอง แล้วข้างหลังยังมีแขกในงานอีก
สายตาที่เยือกเย็นของจี้หลิงชวนมองกวาดไป จึงดูออกว่าต้องมีอะไรแน่นอน ตามคาด แขกพวกนี้มู่อวี๋เฟยเป็นคนพามา!!!
คนที่วางแผนเรื่องนี้ ต้องเกี่ยวข้องกับมู่อวี๋เฟยตรงหน้าแน่นอน!
บ้าชะมัด! แค่นึกถึงเรื่องที่มู่ซีซีเกือบโดนเมื่อกี้ ความเดือดในใจของจี้หลิงชวนจึงเดือดมากกว่าเดิม
ครั้งนี้ไม่ว่าจะเป็นใคร เขาไม่ปล่อยไปง่ายๆแน่!!!
จี้หลิงชวนรู้สึกได้ว่ามู่ซีซีในอ้อมกอดกำลังกลัวจนตัวสั่น แววตาของเขาจึงมืดมนกว่าเดิม
เขาจึงอุ้มเธอให้แน่นขึ้น จี้หลิงชวนรู้ว่าตอนนี้มู่ซีซีไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วโดนคนอื่นมองแบบนี้
จี้หลิงชวนจึงอุ้มมู่ซีซีก้าวเดินไปนอกห้องรับรอง ตอนที่ฝีเท้าของเขาเดินผ่านมู่อวี๋เฟย อยู่ๆเขาจึงหยุดฝีเท้า แล้วใช้สายตาที่เยือกเย็นมืดมนจนคนอื่นต้องหวาดผวามองกวาดมู่อวี๋เฟย
พอสบตากัน มู่อวี๋เฟยเกร็งจนต้องจับชายเสื้อตัวเองไว้แน่น เผชิญหน้ากับสายตาที่เยือกเย็นของจี้หลิงชวน หลังของมู่อวี๋เฟยจึงมีเหงื่อไหลออกมา
ใจของมู่อวี๋เฟยเกร็งทันที แล้วเริ่มลนลาน ไม่ใช่ว่าจี้หลิงชวนเดาออกว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเธอมั้ง……
ไม่หรอก……เรื่องเพิ่งเกิดเมื่อกี้ จี้หลิงชวนเดาไม่ได้แน่นอนว่าเธอเป็นคนวางแผน……
มู่อวี๋เฟยเอาแต่ปลอบใจตัวเอง แต่วินาทีต่อมา เสียงเข้มของจี้หลิงชวนจึงดังขึ้นข้างหูมู่อวี๋เฟย “ดีมาก! มู่อวี๋เฟย เรื่องวันนี้ฉันจี้หลิงชวนจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด!”
พอจี้หลิงชวนพูดประโยคนี้จบ จึงไม่สนว่ามู่อวี๋เฟยจะกลัวจนตัวสั่นแค่ไหน สายตาเขามองผ่านตัวมู่อวี๋เฟยอย่างไม่สบอารมณ์ แล้วมองไปที่นอกห้องรับรอง มองไปบนตัวของแขกที่มามุงดูอยู่
สายตาที่เยือกเย็นของจี้หลิงชวนมองกวาดแขกที่มามุงดูทีละคน
จี้หลิงชวนน่าเกรงขามมาก แขกพวกนั้นที่สบตากับจี้หลิงชวนจึงพากันก้มหน้าแล้วเงียบกริบทันที
วินาทีต่อมา เสียงที่เยือกเย็นของจี้หลิงชวนพูดออกมาทีละคำว่า “ทุกคนที่อยู่ที่นี่วันนี้ตั้งใจฟังสิ่งที่ผมพูดให้ชัดเจน! เรื่องที่พวกคุณเห็นเมื่อกี้ ถ้าปากพล่อยแล้วพูดออกไป งั้นก็เท่ากับว่าจะเป็นศัตรูกับผมจี้หลิงชวน ถ้างั้นผมก็จะเล่นด้วยให้ถึงที่สุด!!!”
จี้หลิงชวนไม่อยากให้เดี๋ยวถ้าเขากับมู่ซีซีไปแล้ว เรื่องที่เกิดเมื่อกี้จะลอยไปถึงหูของคุณย่า
ตอนนี้มู่อวี๋เฟยเป็นภรรยาของเขาในสายตาคุณย่า ถ้าคุณย่ารู้ว่าเขาไม่แยแสมู่อวี๋เฟยขนาดนี้ เดี๋ยวจะเอาแต่บ่นต่อหน้าเขาอีก
จี้หลิงชวนเพิ่งพูดจบ แขกพวกนั้นก็รีบพยักหน้าตกลงทันที อย่ามาตลกหน่อยเลย ในเมืองหรง ตระกูลจี้เป็นผู้ครองธุรกิจอยู่บนพีระมิด พูดได้เลยว่าทุกคนในนี้ต้องเป็นปลิงเกาะพวกเขา แล้วฝีมือของจี้หลิงชวนก็เด็ดขาดน่าหวาดผวามาก พวกเขาจะกล้าเป็นศัตรูกับจี้หลิงชวนได้ยังไง!
พอจี้หลิงชวนพูดขู่คนพวกนั้นแล้ว จึงหันไปสั่งการฟางเซิ่งอย่างเยือกเย็นว่า “ฟางเซิ่ง เรื่องที่เหลือนายเป็นคนจัดการต่อ!”
พอสั่งการเสร็จ จี้หลิงชวนจึงอุ้มมู่ซีซีเดินไปทันที
พอจี้หลิงชวนไปแล้ว แขกรอบๆก็เริ่มแยกย้ายกันไป
สีหน้าคุณพ่อมู่เข้มมาก แล้วมองมู่อวี๋เฟยกับคุณแม่มู่ตาขวาง
ทีแรกวันนี้ควรเป็นงานวันเกิดที่มีความสุข แต่เมื่อกี้คุณแม่มู่เอาแต่ลากเขามาที่นี่ แถมยังให้เพื่อนของมู่อวี๋เฟยพาแขกมาด้วย สุดท้ายเห็นจี้หลิงชวนอุ้มผู้หญิงคนอื่นที่นี่ แล้วยังไม่ไว้หน้าลูกสาวตัวเองอีก นี่กำลังสร้างความอัปยศให้ตัวเองชัดๆ!!
ตอนนี้คุณพ่อมู่ไม่กล้าหันไปมองหน้าแขก แต่ก็รู้สึกได้ว่าแขกแต่ละคนกำลังยิ้มเยาะเย้ยตัวเองอยู่
เอาล่ะทีนี้ คนทั้งเมืองหรงรู้แล้วว่าคุณชายจี้ไม่เห็นลูกสาวตัวเองมู่อวี๋เฟยอยู่ในสายตาเลย
คิดไปด้วยคุณพ่อมู่ก็เริ่มอารมณ์ขึ้น จ้องทั้งสองแม่ลูกแล้วพูดเสียงเข้มตำหนิว่า “พวกเธอสองแม่ลูกทำอะไรกัน? งานเลี้ยงดีๆแต่มาก่อเรื่องแบบนี้! เอาล่ะทีนี้ คนทั้งเมืองหรงกำลังเยาะเย้ยตระกูลมู่พวกเธอพอใจหรือยัง?!!!”
พอแม่มู่ได้ยินพ่อมู่พูดแบบนี้ ตาจึงแดงทันที แล้วมองพ่อมู่อย่างน้อยใจ “ฉันก็ทำเพื่อลูกสาวเราไม่ใช่เหรอ?”
พ่อมู่โมโหมาก “ลูกสาวลูกสาว!!! เธอดูสิว่าตัวเองตามใจลูกจนลูกเป็นยังไง! สักวันบ้านนี้ต้องเกิดเรื่องแน่นอน!!!”
พอพูดประโยคนี้จบ พ่อมู่ก็เดินไปด้วยใบหน้าบึ้งตึง
ตามู่อวี๋เฟยแดงแล้วกัดริมฝีปากแน่น ทนไม่ไหวจนจับมือแม่มู่แล้วร้องไห้ออกมา
ร้องไห้ไปด้วยแล้วพูดเสียงสะอึกสะอื้นกับแม่มู่ว่า “แม่ ทำยังไงดีคะ? ตอนนี้เราควรจะทำยังไงดี? คุณชายจี้น่าจะรู้แล้วว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับหนู……แม่คะ ทำยังไงดี? หนูควรทำยังไงดี?”
แม่มู่ได้ยินมู่อวี๋เฟยพูดแบบนี้ จึงนึกถึงสายตาที่เยือกเย็นไร้ความรู้สึกของจี้หลิงชวนเมื่อกี้ ในใจก็เริ่มหวั่นกลัวขึ้นมาทันที