รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 49 กินอิ่มแล้ว？

แต่เป็นเพราะมู่ซีซีขี้ขลาด เพราะสายตาที่น่ากลัวของจี้หลิงชวนที่ใช้มองมาทางเธอ
“เข้ามานี่！” จี้หลิงชวนหรี่ตาลงด้วยท่าทางที่ดูอันตราย สายตาของเขาจ้องไปที่เรือนร่างของมู่ซีซีอย่างไม่ขยับ
มู่ซีซีทำได้เพียงแค่ก้มหน้าและค่อยๆเดินเข้าไปหาเขา
ในชั่วพริบตาเดียว เมื่อมู่ซีซีได้สติกลับมา ก็พบว่าตัวเองถูกจี้หลิงชวนดึงเข้ามาอยู่บนเตียงแล้ว
ร่างอันสูงใหญ่ของจี้หลิงชวนคร่อมทับร่างกายของมู่ซีซีในทันที
เขาใช้มือข้างหนึ่งจับคางไปที่ของมู่ซีซี ผิวของเธอนุ่มดีจริงๆ จี้หลิงชวนค่อยๆลูบไล้เบาๆ“มู่ซีซีคืนนี้กินอิ่มหรือยัง？”
เมื่อได้ยินคำพูดของจี้หลิงชวน มู่ซีซีก็เบิกตาโตอย่างมึนงง และรีบพยักหน้าตอบกลับจี้หลิงชวนว่า“กินอิ่มแล้ว……”
ไม่เพียงแต่อิ่มเท่านั้น แต่ยังรู้สึกแน่นอีกด้วย นั่นเป็นเพราะอาหารของจี้หลิงชวนอร่อยมากๆ
ทันทีที่เสียงของมู่ซีซีเบาลง จี้หลิงชวนก็ค่อยๆก้มหน้าลงและพูดกับมู่ซีซีด้วยคำพูดที่มีความหมายคลุมเครือว่า “ฉันป้อนเธอให้อิ่มแล้ว ตอนนี้ถึงตาเธอป้อนฉันบ้างแล้ว”
เมื่อมู่ซีซีได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยทำไมถึงได้วกกลับมาที่หัวข้อนี้ได้ล่ะ
มู่ซีซีอยากจะหนีออกไปจากตรงนี้ แต่จี้หลิงชวนก็ยังกดดันเธออย่างหนัก
ในคืนนี้ มู่ซีซีก็ถูกจี้หลิงชวนทรมานจนเกือบถึงเช้า
เช้าวันรุ่งขึ้น มู่ซีซีถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยจูบของจี้หลิงชวน
มู่ซีซีที่ยังคงหลับอยู่ในความฝัน เธองัวเงียๆจากความร้อนที่มากระทบกับริมฝีปากและความรู้สึกคันเล็กน้อย ทันทีที่เธอลืมตาขึ้นมา เธอก็พบกับใบหน้าอันหล่อเหลาของจี้หลิงชวนและสายตาอันสุขุมที่มองมาทางเธอ
เธอพบว่าจี้หลิงชวนกำลังจูบเธอ ทำให้ใบหน้าอันขาวบริสุทธิ์ของเธอค่อยๆแดงขึ้นเล็กน้อย
แต่ความตื่นตระหนกของมู่ซีซีทำให้เธอยื่นมือออกไปผลักจี้หลิงชวนโดยไม่รู้ตัว
จี้หลิงชวนขยับออกห่างจากริมฝีปากของเธอ จากนั้นเขาก็ค่อยๆพยุงตัวเธอให้ลุกขึ้นและพูดกับเธอว่า“สายมากแล้ว ตื่นได้แล้ว”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น มู่ซีซีรีบยื่นมือขึ้นมาหยิบโทรศัพท์เพื่อดูเวลาทันที แปดโมงเช้า ซึ่งยังเช้าอยู่เลย ช่วงเช้านี้มู่ซีซีไม่มีเรียน และจะมีเรียนอีกทีตอนบ่าย
มู่ซีซีทำตัวอ่อนนอนพับลงไปกับเตียง เธอยังคงง่วงอยู่พร้อมกับงัวเงียๆมองไปที่จี้หลิงชวน“โอ๊ย ฉันอยากจะนอนต่ออีกสักพัก……”
โดยปกติแล้วมู่ซีซีไม่ใช่คนขี้เซา แต่เป็นเพราะเมื่อคืนจี้หลิงชวนทรมานเธอจนเกือบจะเช้า
เธอทั้งเหนื่อยและง่วง ทำให้เธอมีเวลานอนไม่พอ！
จี้หลิงชวนเห็นมู่ซีซีอย่างนี้แล้ว เขาขมวดคิ้วขึ้นทันที แน่นอนว่าที่มู่ซีซีเป็นอย่างนี้มันเป็นเพราะเขา
“เด็กดี เดี๋ยวค่อยกลับมานอนต่อ ไปบริษัทเป็นเพื่อนฉันก่อน”เสียงพูดของจี้หลิงชวนดังขึ้น
เมื่อได้ยินสิ่งที่จี้หลิงชวนพูด มู่ซีซีก็หายง่วงขึ้นทันที เธอลืมตาเบิกกว้างพร้อมกับตอบกลับจี้หลิงชวนว่า “ฉันจะไปทำอะไรที่บริษัทล่ะ？”
จี้หลิงชวนก็หรี่ตาลงมองไปที่มู่ซีซี ผู้หญิงคนนี้ เมื่อวานก็เพิ่งคุยกันไป พอมาตอนนี้ก็ลืมไปหมดซะแล้ว！
“ต่อไปต้องไปทำงานที่จี้ซือ เธอลืมไปแล้วเหรอ？ห๊า？”
เมื่อได้ฟังเสียงที่ไม่ค่อยเป็นมิตรของจี้หลิงชวน มู่ซีซีถึงได้ลุกขึ้น เมื่อวานเพิ่งพูดกับจี้หลิงชวนเรื่องจะไปทำงานที่จี้ซือกับเขาอยู่เลย
“แต่ว่าวันนี้ตอนบ่ายฉันยังมีเรียน……”มู่ซีซียังอยากจะนอนต่อ
“ตอนเช้าเธอต้องไปรายงานตัวที่บริษัทกับฉัน และวันทำงานจริงๆคือวันเสาร์กับวันอาทิตย์”
ได้ฟังจี้หลิงชวนพูดแบบนี้แล้ว เธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ จึงทำได้เพียงแค่พยักหน้า“โอ้……ฉันทราบแล้ว”
หลังจากที่เธอลุกขึ้นจากเตียงก็เดินตรงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและล้างหน้าล้างตา เมื่อทำธุระเสร็จก็เดินตามจี้หลิงชวนลงไปทางด้านล่าง
ในห้องทานอาหาร ป้าหลิงได้เตรียมอาหารเช้าสุดหรูไว้แล้ว
อาหารเช้าของวันนี้เป็นอาหารเช้าแบบจีนแท้ๆ มีเสี่ยวหลงเปาในน้ำซุปและโจ๊กไก่หอมกรุ่น
เมื่อมู่ซีซีได้กลิ่นหอมของมันแล้ว นิ้วมือของเธอก็ขยับอย่างอัตโนมัติ
เมื่อเห็นมู่ซีซีทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย จี้หลิงชวนก็รู้สึกหิวขึ้นมาในทันที
หลังจากที่ทั้งสองทานอาหารเช้าอย่างมีความสุข จี้หลิงชวนก็ขับรถพามู่ซีซีออกไปที่บริษัทนายทุนจี้ซือ
ระหว่างทางที่จี้หลิงชวนกำลังขับรถอยู่ เขาได้หวนคิดถึงภาพที่มู่ซีซีเห็นของอร่อยๆเธอก็จะมีท่าทางเหมือนเด็ก แววตาที่ดูเป็นประกาย ทำให้จี้หลิงชวนอดยิ้มไม่ได้ เขามองไปที่มู่ซีซีที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งด้านข้างคนขับ “มู่ซีซี”
ทันทีที่ได้ยินจี้หลิงชวนเรียกชื่อของตัวเอง มู่ซีซีก็ถึงกับสะดุ้ง เธอหันกลับไปตอบจี้หลิงชวนด้วยความมึนงง “มีอะไรเหรอ？”
ทันทีที่คำพูดของมู่ซีซีจบลง จี้หลิงชวนก็พูดต่อว่า “ต่อไปถ้าอยากกินอะไร ก็บอกป้าหลิงได้”
อืม เขายังตั้งใจหยิบขนมป้อนให้เธอด้วย
มู่ซีซีรู้สึกสับสน แต่เมื่อสบตากับจี้หลิงชวน เธอก็รีบพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แสดงออกว่าเธอทราบแล้ว
จี้หลิงชวนแสยะยิ้มออกมา พร้อมกับหันหน้ากลับไปตั้งใจขับรถต่อ
เวลากว่าครึ่งชั่วโมงที่มู่ซีซีมองออกไปที่นอกหน้าต่าง แต่เมื่อเธอเห็นรถกำลังจะวิ่งผ่านหัวมุมถนนถนนและเมื่อตรงไปอีกนิดก็จะถึงบริษัทนายทุนจี้ซือแล้ว เธอจึงรีบพูดกับจี้หลิงชวนว่า “รอเดี๋ยว คุณชายจี้ คุณช่วยจอดรถตรงข้างหน้านี้ให้ฉันหน่อย ฉันจะลงตรงนี้”
ทันทีที่มู่ซีซีพูดจบ จี้หลิงชวนก็ขมวดคิ้วพร้อมกับชักสีหน้าเย็นชา“ฉันจะไปส่งเธอที่บริษัท！”
มู่ซีซีรู้สึกกังวลมาก เธอส่ายหัวอย่างรวดเร็วพร้อมกับอธิบายว่า“ไม่ได้นะ คุณชายจี้ ตอนนี้สถานะของฉันกับคุณน่ะ มันไม่เหมาะสมที่จะให้คนอื่นรู้ไม่ใช่เหรอ？”
มู่ซีซีพูดไปพลางพร้อมกัดริมฝีปากของเธอแน่น
หากถึงบริษัทนายทุนจี้ซือ และมู่ซีซีลงจากรถของจี้หลิงชวน กลัวว่าไม่นานคนทั้งเมืองหรงคงต้องรู้ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคนแน่
หากเป็นอย่างนั้นเธอจะอธิบายกับพ่อ แม่และมู่อวี๋มู่เฟยอย่างไร？ เกรงว่าไม่ว่าจะอธิบายอย่างไรก็คงไม่มีคนเชื่อ
สายตาของจี้หลิงชวนค่อยๆขรึมลง ตัวเขาเองก็ไม่สนใจว่าความสัมพันธ์ของเขากับมู่ซีซีจะถูกคนอื่นรู้ จริงๆเรื่องนี้เขาพูดกับมู่อวี๋เฟยตั้งแต่ต้นแล้ว ว่ามันเป็นแค่การแสดง
แต่……คิดไปแล้วหากเรื่องนี้ไปถึงหูของคุณย่ามันก็คงจะดูยุ่งยาก อีกทั้งยังดูไม่ดีกับมู่ซีซีอีกด้วย
เมื่อนึกถึงตรงนี้ใบหน้าของจี้หลิงชวนก็ดูขรึมขึ้น เขาเลี้ยวพวงมาลัยเข้าข้างทางและหยุดรถ
เมื่อเห็นว่ารถหยุดแล้ว มู่ซีซีก็รู้สึกโล่งใจขึ้นบ้าง เธอกลัวว่าจี้หลิงชวนจะเปลี่ยนใจ เธอจึงรีบผลักประตูรถออกไป จากนั้นก็ก้มตัวมองเขาแล้วพูดกับจี้หลิงชวนที่อยู่ในรถ “คุณชายจี้ ขอบคุณมากค่ะ”