รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 39 กล้าแย่งผู้หญิงกับกู？

ลูกผู้ดีมีเงินที่เอาแต่เสวยสุขไม่ทำงานฉับพลันนั้นก็จ้องมองจี้หลิงชวนด้วยสายตาหวาดกลัว วินาทีต่อมา ยังไม่รอให้ลูกผู้ดีมีเงินที่เอาแต่เสวยสุขไม่ทำงานตอบสนองกลับมาว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น สายตาของตัวเองก็มืดลง ร่างกายของตัวเองก็ล้มลงกับพื้นอย่างรวดเร็วและรุนแรงเหมือนเพื่อนคนที่แล้ว
จี้หลิงชวนจับไหล่ยกตัวโยนลงบนพื้นหนึ่งคน ยังเหลือลูกผู้ดีมีเงินที่เอาแต่เสวยสุขไม่ทำงานอีกสองคนยืนอยู่หน้าประตู มองดูเพื่อนสองสามคนที่นอนหมดสติอยู่บนพื้น ขาก็อดไม่ได้ที่จะสั่นเทาขึ้นมา
มองดูสายตาของจี้หลิงชวนที่ยิ่งเพิ่มความน่ากลัวมากขึ้น พูดเป็นเล่น พวกเขาลูกผู้ดีมีเงินที่เอาแต่เสวยสุขไม่ทำงานทุกคนก็รู้ว่าเที่ยวกินดื่มนอนกับผู้หญิง ร่างกายส่วนล่างก็ใช้งานหนักแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าพวกเขาจะสามารถต่อสู้กับจี้หลิงชวนที่ได้รับการฝึกฝนได้
มีลูกผู้ดีมีเงินที่เอาแต่เสวยสุขไม่ทำงานหนึ่งคนที่ไม่กลัวตายพยายามปลุกความกล้า กำหมัดขึ้นต่อยเข้าไปบนใบหน้าที่หล่อเหลาของจี้หลิงชวน วินาทีต่อมา หมัดนั้นยังไม่กระแทกโดนใบหน้าของจี้หลิงชวน แขนของลูกผู้ดีมีเงินที่เอาแต่เสวยสุขไม่ทำงานคนนั้นก็ถูกจี้หลิงชวนจับเอาไว้ด้วยความรวดเร็ว จับบิดโดยไม่ลังเลโดยสิ้นเชิง ได้ยินเพียงเสียงกระดูกที่หักอย่างชัดเจน หลังจากนั้นเสียงร้องตะโกนเหมือนกับหมูของลูกผู้ดีมีเงินที่เอาแต่เสวยสุขไม่ทำงานคนนั้นดังขึ้นมาอย่างน่าเวทนา“โอ๊ย!เจ็บเจ็บเจ็บ！”
ลูกผู้ดีมีเงินที่เอาแต่เสวยสุขไม่ทำงานคนนั้นจับแขนของตัวเองที่ได้รับบาดเจ็บลุกขึ้นจากพื้นแล้วรีบไสหัวไป
หน้าประตูของห้องส่วนตัวยังเหลือลูกผู้ดีมีเงินที่เอาแต่เสวยสุขไม่ทำงานอีกหนึ่งคนที่ยังยืนอยู่ที่เดิม มองเห็นเพื่อนของตัวเองหมดสติไปแล้ว ใบหน้าเจ็บปวดกลิ้งอยู่บนพื้น ในใจก็ปอดแหก รีบวิ่งออกไปทันที
เย่เฉี่ยวที่ยืนอยู่ด้านข้างก็มีสติกลับมา มองจี้หลิงชวนเหมือนผู้ช่วยชีวิตให้รอดพ้นจากอันตราย รีบพูดของความช่วยเหลือพร้อมร้องไห้“คุณผู้ชาย ขอร้องคุณ รีบช่วยเพื่อนฉัน เธอกำลังอยู่ในห้องส่วนตัว…”
คำพูดของเย่เฉี่ยวยังไม่ทันได้พูดจบ ก็ได้ยินเสียงปังดังขึ้น จี้หลิงชวนขมวดคิ้วยกเท้าขึ้นถีบไปที่ประตูห้องส่วนตัว
ทีบครั้งเดียวไม่ออก จี้หลิงชวนถีบเข้าไปติดต่อกันสองครั้ง เสียงปังดังขึ้น ประตูเปิดออกแล้ว
คุณชายถงที่อยู่ในห้องส่วนตัวถูกเสียงการเคลื่อนไหวที่ดังแบบนี้ทำให้ตกใจ ยืดตัวขึ้นจากบนร่างกายของมู่ซีซีด้วยสีหน้ามืดครึ้มทันที
มู่ซีซีที่ถูกกดทับเอาไว้เห็นสถานการณ์ก็ฉวยโอกาสผลักคุณชายถงที่อยู่บนตัวออกไปอย่างแรง มือสองข้างปิดหน้าอกรีบวิ่งโซซัดโซเซเข้าไปที่จี้หลิงชวน
ก็เป็นวินาทีที่มู่ซีซียืดตัวขึ้น จี้หลิงชวนก็มองเห็นดวงตาที่แดงของมู่ซีซีนั้นร้องไห้ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา จู่ๆในใจก็รู้สึกเหมือนมีระเบิดปรมาณูระเบิด ค่าความโกรธก็พุ่งขึ้นไปอยู่ด้านบนสุดในทันใด
อุณหภูมิของร่างกายจี้หลิงชวนกลายเป็นจุดเยือกแข็งทันที ดวงตาสีดำที่ลึกซึ้งยากจะคาดเดากะพริบความมืดมิด หรี่ตาจ้องมองไปยังคุณชายถงคนนั้นด้วยความอันตราย
กล้ามาก! แม้แต่ผู้หญิงของเขาก็ยังกล้าจะแตะต้อง!สมควรตายจริงๆ!!!
มู่ซีซีที่อยู่ในความตื่นตระหนกยังไม่เห็นหน้าของจี้หลิงชวนชัดเจน ตอนนี้เดินไปถึงตรงหน้าของจี้หลิงชวนจึงสังเกตเห็นว่าเป็นจี้หลิงชวน น้ำตาในดวงตาของมู่ซีซีอดก็ไม่ได้ที่จะไหลออกมารุนแรงขึ้น
จี้หลิงชวนมองไปที่น้ำตาของมู่ซีซีที่ร่วงหล่นลงมาราวกับเชือกขาด ใบหน้าหล่อที่เย็นชา สีหน้าก็อ่อนลงเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว
ในดวงตาที่ยากจะคาดเดาไม่เหมือนปกติ สายตามองสังเกตบนร่างกายของมู่ซีซีอย่างละเอียด เมื่อเห็นว่ามีเพียงเสื้อผ้าบนร่างของมู่ซีซีเท่านั้นที่ถูกฉีกออกจากกัน ปรากฏให้เห็นไหล่ที่ขาวสะอาดออกมา บริเวณอื่นๆก็ไม่ได้ปรากฏอะไรมาก คิ้วที่ขมวดของจี้หลิงชวนจึงคลี่คลายลงเล็กน้อย ยกมือขึ้นถอดเสื้อสูทของตัวเองห่อมู่ซีซีไว้
เห็นใบหน้าของมู่ซีซีเต็มไปด้วยน้ำตา คิ้วของจี้หลิงชวนก็ขมวดขึ้นเล็กน้อย วินาทีต่อมา จี้หลิงชวนยกมือเคลื่อนไหวอ่อนโยนผิดปกติ เช็ดน้ำตาบนใบหน้าของมู่ซีซี“รอฉันอยู่ตรงนี้”
มู่ซีซีเบ้าตาแดงพยักหน้า วินาทีต่อมา ในห้องส่วนตัวก็มีเสียงหงุดหงิดของคุณชายถงดังขึ้น“เหี้ยเอ้ย!คาดไม่ถึงว่าจะกล้าเข้ามารบกวนเรื่องดีๆของกู!กูคิดว่ามึงคงจะไม่อยากอยู่เมืองหรงอีกต่อไปแล้ว!วันนี้กูจะต่อยมึงให้ตาย ให้มึงอยู่ในเมืองหรงไม่ได้อีกต่อไป!”
คุณชายถังเพิ่งจะพูดจบ ยื่นมือหยิบเก้าอี้ที่อยู่ด้านข้างโยนไปทางจี้หลิงชวนทันที!
จี้หลิงชวนเห็นเก้าอี้ตรงเข้ามาทางตัวเอง ดวงตาที่ยากจะขาดเดาหรี่ลงอย่างอันตราย
ก่อนอื่นเขาผลักมู่ซีซีไปยังพื้นที่ปลอดภัย สายตามมองเห็นเก้าอี้กำลังจะกระแทกเข้าไปทางจี้หลิงชวน จี้หลิงชวนจึงฉวยโอกาสยกมือขึ้นและจับเก้าอี้ไว้อย่างแม่นยำ
เสียงปัง จี้หลิงชวนยกเก้าอี้ขึ้นโดยตรงแล้วโยนไปทางคุณชายถงอย่างง่ายดาย
คุณชายถงที่ถูกเลี้ยงดูอย่างดีไม่เคยได้รับความลำบากตั้งแต่ยังเด็กไม่มีฝีมือที่ดีเหมือนจี้หลิงชวน เห็นเก้าอี้ตรงเข้ามากระแทกที่ตัวเองท่วมตัวก็มึนงง จนกระทั่งลืมหลบ ยืนมึนงงอยู่ที่เดิม แค่ได้ยินเสียงปัง เก้าอี้ตรงเข้าไปกระแทกบนร่างกายของคุณชายถง
แรงมหาศาลได้กระแทกคุณชายถงล้มลงกับพื้นและไม่สามารถลุกขึ้นได้ กุมท้องของตัวเองที่ถูกกระแทกด้วยสีหน้าซีดเผือด
วินาทีต่อมา ไม่รอให้คุณชายถังตอบสนองกลับมา จี้หลิงชวนหรี่ตาจ้องมองคุณชายถงอย่างอันตราย ก้าวเท้ายาวเดินเข้าไปที่คุณชายถง
คุณชายถงที่ยังคงเจ็บปวดจนมึนงงรู้สึกแน่นที่ลำคอ จึงได้สติกลับมา เห็นว่าจี้หลิงชวนที่เพิ่งเดินมาข้างหน้าเขาได้เอื้อมมือออกมาคว้าคอเสื้อเขาเอาไว้ ยกตัวเขาขึ้นมา
คุณชายถงตกใจมาก แต่คอเสื้อที่ถูกคว้าไว้รัดลำคอของเขาไว้แน่น แม้แต่คำพูดก็พูดออกมาไม่ได้ ทำได้เพียงพยายามใช้ทั้งมือสองข้างดิ้นรนต่อสู้
วินาทีต่อมา มือใหญ่ของจี้หลิงชวน นำตัวคุณชายถงทิ้งเหมือนกับขยะ ทิ้งลงบนพื้นโดยตรง
ในห้องส่วนตัวก็มีเสียงร้องตะโกนเหมือนกับหมูของคุณชายถงดังขึ้นมา“โอ๊ย!เจ็บเจ็บ！”
หลังจากที่ร้องตะโกนเสร็จแล้ว สายตาโหดเหี้ยมของคุณชายถงก็จ้องมองจี้หลิงชวน เขาอยู่ในเมืองหรงก็ถือว่ามีอำนาจมากแล้ว ยังไม่เคยเสียเปรียบใครแบบนี้มาก่อน!
ในขณะที่คิดสีหน้าของคุณชายถงก็จ้องมองจี้หลิงชวนด้วยความโกรธ“ได้เลย!มึงไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคาดไม่ถึงว่าจะกล้าแย่งผู้หญิงกับกู!ใช่!กูต่อยไม่ชนะมึง แต่ว่าวันนี้มึงทำให้กูไม่พอใจ ก็อย่าคิดว่าจะอยู่เมืองหรงได้อีกต่อไป ความแค้นนี้ไม่ช้าก็เร็วกูต้องกลับมาชำระแน่นอน!”
คำพูดของคุณชายถงที่พูดออกไป คิดว่าจี้หลิงชวนไม่พูดจาในใจก็คือกลัวแล้ว ทันใดนั้นก็มองไปทางจี้หลิงชวนด้วยความพอใจมากและพูด“มึงตอนนี้ถ้าเข้าใจแล้ว มึงก็คืนผู้หญิงคนนั้นมาให้กู!และมาคุกเข่าขอโทษกู วันนี้กูก็จะปล่อยมึงไป!”
จี้หลิงชวนได้ยินคำพูดของคุณชายถงไม่เพียงแค่ไม่หวาดกลัว กลับกระตุกยิ้มมุมปาก
เดินสองสามก้าวไปตรงหน้าคุณชายถง ยื่นมือออกไปยกคุณชายถงขึ้นมาจากพื้นได้อย่างง่ายดายเหมือนกับลูกไก่ตัวเล็ก