รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 27 การเผชิญหน้า！

ในชั่วพริบตา จี้หลิงชวนก็ก้มหน้าลงไปจูบลงบนริมฝีปากของมู่ซีซีอย่างดูดดื่ม ยังไม่ทันที่จะรอให้มู่ซีซีได้มีโอกาสพูดอะไร
มู่ซีซีได้แต่เบิกตาโตจ้องหน้าของจี้หลิงชวนที่อยู่ใกล้ชิดกับเธอแค่เพียงไม่กี่เซน เธอพยายามยื่นมือออกไปผลักจี้หลิงชวนให้ออกห่างแต่ว่าด้วยแรงอันน้อยนิดของเธอแทบจะไม่เป็นผล
แรงของผู้ชายยังไงก็เหนือกว่าผู้หญิงอยู่วันยังค่ำ ยิ่งเป็นจี้หลิงชวนนักกีฬาเทควันโดสายดำแล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึงแรงของมู่ซีซีสำหรับเขาแล้วมันไม่คณามือเขาหรอก
การจูบที่ยาวนานในครั้งนี้สิ้นสุดลง จี้หลิงชวนค่อยๆเงยหน้าขึ้น ปล่อยให้มู่ซีซีได้รับอากาศหายใจ หากไม่ใช่ว่าตอนนี้มู่ซีซีมีประจำเดือนอยู่ล่ะก็ ป่านนี้จี้หลิงชวนคงไม่ปล่อยเธอเอาไว้แน่ ！
มู่ซีซีเห็นจี้หลิงชวนค่อยๆขยับตัวออกห่างจากเธอ และไม่มีทีท่าว่าจะลงมือกับเธอต่อ ทำให้เธอรู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อย
สายตาคู่นี้ของมู่ซีซีจ้องไปที่จี้หลิงชวนอย่างไม่เกรงกลัวพร้อมกับกัดริมฝีปากและพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนว่า“จี้หลิงชวน คุณกลับไปที่ห้องของคุณได้หรือเปล่า？อย่ามาอยู่ที่ห้องของฉันเลย……”
ตอนนี้หัวใจของมู่ซีซีเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เพราะกลัวว่าแม่และมู่อวี๋เฟยจะเดินเข้ามาเคาะประตูห้องและพบว่าจี้หลิงชวนอยู่กับเธอที่นี่ ถึงเวลานั้นแล้วต่อให้เธอหาเหตุผลร้อยแปดมาเพื่อแก้ตัวก็คงจะไม่มีใครเชื่อเธอแน่
จี้หลิงชวนหรี่ตาลงมองมู่ซีซีจากนั้นก็ใช้มืออันเรียวยาวของเขาลูบไล้ไปที่ปลายคางของเธอ“ตอนนี้เธอคงรู้สึกกลัวแล้วสินะ？นี้ก็คือผลของการกระทำที่เธอพยายามหลบหน้าฉัน！”
มู่ซีซีกัดที่ริมฝีปากของเธอจากนั้นก็พูดออกมาว่า：“ต่อไปฉันจะไม่หลบหน้าคุณแล้ว……”
เมื่อได้ยินคำตอบที่น่าพอใจจากเธอ จี้หลิงชวนก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ แต่ว่าจี้หลิงชวนก็คงไม่ปล่อยมู่ซีซีไปง่ายๆแบบนี้หรอก
“น่าเสียดายจังที่ตอนนี้สายเกินไปซะแล้ว！มู่ซีซี ถ้าต้องการให้ฉันออกไปจากห้องเธอล่ะก็ เรื่องนั้นง่ายมากเธอต้องเอาใจเจ้านี้ให้ได้ก่อนจากนั้นค่อยว่ากัน！”
ครั้งนี้จี้หลิงชวนคงไม่ได้แค่พูดเล่นๆ！และต้องการให้มู่ซีซีจดจำเอาไว้ให้ขึ้นใจ ว่าถ้าเธอยังกล้าที่จะหลบหน้าของเขาอีกเธอจะเจอกับอะไร！
ทันทีที่จี้หลิงชวนพูดจบลง มู่ซีซีก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่ให้ความรู้สึกอุ่นๆทิ่มเข้ามาโดนบริเวณท้องน้อยของเธอ
แต่มู่ซีซีมีประสบการณ์มาครั้งหนึ่งแล้ว ชั่วพริบตาเดียวเธอก็รู้ว่าของสิ่งนั้นคืออะไร ใบหน้าอันขาวบริสุทธิ์ราวกับหิมะในฤดูแรกแย้มของมู่ซีซีค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อๆ
เธอรู้สึกราวกับอยู่ในความฝัน ได้ยินเพียงเสียงของหัวใจตัวเองที่เต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา
คำพูดตะกุกตะกักที่ดังออกมา“ฉัน……ฉัน คุณ จี้ จี้หลิงชวน คุณจะทำ ทำอะไรนะ……”
ทันทีที่เสียงของมู่ซีซีสิ้นสุดลง ฝ่ามืออันใหญ่ของจี้หลิงชวนก็ประกบเข้ากับง่ามมือเล็กๆของมู่ซีซี
จากนั้นไม่นาน มู่ซีซีก็รู้สึกได้ถึงความร้อนซาบซ่านที่แผ่ออกมาจากฝ่ามือของจี้หลิงชวน จนใบหน้าของเธอเริ่มแดงขึ้นมาเรื่อยๆ บางครั้งเธอก็พยายามใช้แรงที่มีดึงมือน้อยๆที่ถูกจี้หลิงชวนจับเอาไปคืนมา
แต่มู่ซีซีจะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนมาสู้เขาได้ เธอดิ้นทุรนทุรายไปมาในอ้อมอกของจี้หลิงชวน ตาของเธอเริ่มจะแดงขึ้น น้ำตาก็ค่อยๆคลอเบ้า มู่ซีซีมองขึ้นไปสบตากับจี้หลิงชวนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนว่า“จี้หลิงชวน……คุณ คุณปล่อยมือฉันเถอะ！”
จี้หลิงชวนขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยมือออกจากมู่ซีซี อีกทั้งยังใช้สายตายั่วยวนจ้องมองที่มู่ซีซี ลูกกระเดือกที่อยู่ตรงคอของเขาเลื่อนขึ้นลงๆ ราวกับว่าอยากที่จะกลืนกินมู่ซีซีลงไป
“เธอช่วยฉันที！”จี้หลิงชวนพูดออกมาอย่างไม่เกรงใจ
“ไม่เอา……” มู่ซีซีหน้าแดงไปทั่วทั้งใบหน้า เธออายจนเอาหน้าซุกเข้าไปในผ้าห่ม
“ดี อย่างนั้นเธอก็ช่วยให้ฉันมีความสุขหน่อย！”เมื่อจี้หลิงชวนพูดจบ เขาก็พลิกตัวขึ้นไปคร่อมบนเรือนร่างของมู่ซีซี
มู่ซีซีรู้สึกตกใจมาก เธอรีบผลักตรงหน้าอกของจี้หลิงชวนเพื่อให้เขาลุกออกไป สายตาของจี้หลิงชวนแสดงออกให้เห็นว่าครั้งนี้เขาเอาจริงแล้ว เมื่อมู่ซีซีเห็นแบบนั้นแล้วเธอก็รู้สึกหวาดกลัวมากเธอพูดออกมาจากในลำคอว่า“ฉันช่วย……ฉันจะช่วยคุณ！”
ยี่สิบนาทีหลังจากนั้น เธอกำลังก้มหน้าอยู่ ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ หูทั้งสองข้างของเธอได้ยินเพียงแค่เสียงร้องครางอันยั่วยวนของจี้หลิงชวน
ทั้งสองอยู่ใกล้ชิดกันมากจนตอนที่จี้หลิงชวนหายใจเข้าออก มู่ซีซีก็สามารถสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่อุ่นๆนั้นที่บริเวณหลังหูของเธอ
มู่ซีซีรู้สึกโมโหจนสั่นไปทั้งตัว มือของเธอก็เกือบจะไม่มีเรี่ยวแรงแล้ว เธอจึงเงยหน้าขึ้นมาถามจี้หลิงชวนว่า“จี้หลิงชวน……คุณเสร็จหรือยัง？”
“ยัง！”จี้หลิงชวนกัดฟันพูดเสียงอยู่ในลำคอ นี่เพิ่งจะยี่สิบนาทีเอง เขาคงไม่เสร็จเร็วขนาดนี้แน่！
สี่สิบนาทีหลังจากนั้น มู่ซีซีรู้สึกว่ามือทั้งสองข้างไม่มีเรี่ยวแรงและเธอก็ไม่สามารถที่จะควบคุมมันได้แล้วเสียงของเธอก็ค่อยๆแหบแห้งไปหมด“จี้หลิงชวนเสร็จหรือยัง？”
เสียงที่มู่ซีซีได้รับตอบกลับมาคือเสียงครางอันฟังดูแล้วมีเสน่ห์และเย้ายวนของจี้หลิงชวน
จากนั้นผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ตอนนี้จี้หลิงชวนก็เหมือนได้รับการปลดปล่อย มู่ซีซีปวดเมื่อยมือขนาดกั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่สองเบ้าตาของเธอเป็นสีแดงก่ำ
เธอรีบผลักจี้หลิงชวนออกไปจากนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำการชะล้าง
เมื่อจี้หลิงชวนเห็นท่าทางของมู่ซีซีที่ร้อนรนวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ เขาก็อดที่จะยิ้มเยาะเธอไม่ได้
มู่ซีซีอยู่ในห้องน้ำเกือบครึ่งชั่วโมง จากนั้นก็ค่อยๆเปิดประตูออกมาด้วยความระมัดระวัง ความจริงเธอแอบคิดไว้ว่าจี้หลิงชวนคงจะออกไปแล้ว แต่ทว่าตอนที่เธอเปิดประตูออกมากลับเห็นเขากำลังนอนสบายอยู่บนเตียง
มู่ซีซีรู้สึกตกตะลึงอยู่กับที่
ห้องที่เงียบสงบไปแล้วพักใหญ่กลับมีเสียงของจี้หลิงชวนดังขึ้น“มาสิ！”
มู่ซีซีเห็นสายตาของจี้หลิงชวนที่ใช้มองมาที่เธอ เธอจึงทำได้เพียงแค่กัดฟันแล้วเดินเข้าไปหาเขา
ทันทีที่เธอเดินเข้ามาถึงตรงหน้าของจี้หลิงชวน จี้หลิงชวนก็ยื่นแขนออกมาค่อยๆจับไปที่ข้อมือของมู่ซีซีเบาๆ จากนั้นก็ใช้แรงบีบลงไปที่ข้อมือของเธอ มู่ซีซีหลุดร้องเสียงดังขึ้นมาหนึ่งคำ
จี้หลิงชวนค่อยๆโอบกอดมู่ซีซีเอาไว้ อยู่ๆเธอรู้สึกจิตใจไม่สงบขึ้นมา หัวใจเริ่มเต้นแรงตึกๆๆ มือที่ไร้เรี่ยวแรงของเธอค่อยๆไต่ไปบนเรือนร่างของจี้หลิงชวน
แต่ยังไม่ทันไรห้องที่ดูเงียบสงบก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างกะทันหัน
เสียงที่คุ้นหูดังเข้ามาจากทางด้านนอกของประตู“มู่ซีซีเธอนอนหรือยัง？”
เป็นเสียงของมู่อวี๋เฟย！
เมื่อมู่ซีซีได้ยินเสียงของมู่อวี๋เฟยแล้ว เธอก็ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นจนเกือบจะทะลุถึงคอหอย
เธอมองไปที่จี้หลิงชวนที่กำลังนอนสบายอยู่บนเตียง！
แย่แล้วตอนนี้จี้หลิงชวนยังอยู่ในห้องของเธอ！
มู่ซีซีมองไปที่จี้หลิงชวนสมองของเธอรู้สึกรวนไปหมด
มู่อวี๋เฟยที่อยู่ทางด้านนอกของประตูก็ไม่ยอมหยุดเคาะ ราวกับว่าเธอไม่อยากจะให้มู่ซีซีได้พักผ่อน และทันทีที่ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับจากทางด้านใน เธอก็เคาะประตูต่ออีกครั้ง“ซีซี เธอตื่นหรือยัง ？！ถ้าตื่นแล้วก็รีบมาเปิดประตู ถ้ายังไม่ยอมเปิดฉันจะเอากุญแจมาไขเข้าไปแล้วนะ！”
เมื่อมู่อวี๋เฟยพูดได้เพียงครึ่งประโยค มู่ซีซีก็ดูเหมือนจะร้องไห้ออกมา เธอสะบัดแขนของจี้หลิงชวนที่โอบกอดเธอเอาไว้ จากนั้นก็รีบลงมาจากเตียง ไม่ได้！จะให้มู่อวี๋เฟยเห็นว่าจี้หลิงชวนอยู่ในห้องของเธอไม่ได้！
คิดไปพลางมู่ซีซีก็กวาดสายตาไปรอบๆห้อง สายตาของเธอไปหยุดอยู่ที่ตู้เสื้อผ้าในห้องนอนของเธอ
จากนั้นเธอก็คิดไอเดียดีๆออก เธอรีบลากจี้หลิงชวนไปตรงหน้าตู้เสื้อผ้า จากนั้นก็ผลักจี้หลิงชวนเข้าไปพร้อมกับพูดเสียงเบาๆว่า“จี้หลิงชวน คุณรีบเข้าไปซ่อนด้านในนี้ก่อน！”
จี้หลิงชวนขมวดคิ้วพร้อมกับชักสีหน้าเย็นชาด้วยความรู้สึกไม่สบอารมณ์