รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 5 หลับนอนกับพี่เขยของตัวเอง!

เดิมทีมู่ซีซีคิดว่าเมื่อถึงประตูโรงแรมงานแต่งแล้ว คุณชายจี้ผู้ลึกลับคนนั้นก็อาจจะปรากฎตัวขึ้น
แต่ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ยังไม่ปรากฎตัวออกมา มู่ซีซีเห็นมู่อวี๋เฟยมีสีหน้ามัวหมอง เธอจับมือพ่อและเดินเข้าไปภายในโรงแรม
บนพรมแดงของงานแต่งงาน คุณชายจี้ผู้ลึกลับยังไม่ปรากฏตัว มีเพียงผู้ช่วยคนก่อนหน้านี้ที่ไปรับเธอ ตอนนี้เขาออกมาประกาศต่อหน้าสาธารณชน “ขออภัยด้วย เนื่องจากที่บริษัทเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉิน ดังนั้นคุณชายจี้จึงไม่สามารถมาเข้าร่วมงานแต่งได้ทันเวลา แต่คุณชายจี้กล่าวไว้ว่างานแต่งสามารถดำเนินไปได้ตามปกติ”
เป็นคำกล่าวขอโทษที่ไม่จริงใจ จะยังมีเรื่องอะไรที่สำคัญไปกว่าเรื่องของการแต่งงาน?
มันเป็นเพียงข้ออ้าง…
แต่สถานะก็อยู่ที่นี่แล้ว มู่อวี๋เฟยและตระกูลมู่ไม่สามารถเลือกทางเลือกอื่นใดกับคุณชายจี้ได้เลย พวกเขาทำได้เพียงแค่กัดฟันทนต่อไป
มู่อวี๋เฟยอดทนแล้วอดทนเล่า แต่เธอก็ยังเก็บอารมณ์ไว้ได้ไม่หมด เธอเดินผ่านพรมแดงด้วยสีหน้าหม่นหมองพร้อมกับควงแขนพ่อและแม่ของเธอ เดิมทีในเวลานี้มู่อวี๋เฟยจะต้องเดินพรมแดงและควงแขนกับเจ้าบ่าวของเธอ
เมื่อเห็นใบหน้าที่มัวหมองราวกับถ่านดำของมู่อวี๋เฟย มู่ซีซีก็อดไม่ได้ที่จะเบ้ปาก เหอะ ที่แท้คนเลวทรามก็ย่อมมีคนที่เลวทรามกว่า แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นเรื่อยๆในเรื่องของคุณชายจี้คนนี้
หลังจากเดินบนพรมแดงแล้ว ก็ถึงเวลาที่ต้องกล่าวสาบาน แต่เจ้าบ่าวยังไม่ปรากฏตัว เพราะเกรงว่าเวลามงคลจะล่าช้า พิธีกรจึงปล่อยให้มู่อวี๋เฟยทำพิธีแต่งงานให้เสร็จสิ้นเพียงลำพัง
ฉากการแต่งงานทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นบรรยากาศที่น่าอึดอัดใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกเห็นได้เห็นภาพการแต่งงานที่มีเจ้าสาวจัดพิธีเสร็จสิ้นเพียงคนเดียว
มู่ซีซีเห็นแขกบางส่วนกลั้นขำจนใบหน้าแดงก่ำ
เกรงว่าหลังจากวันนี้เป็นต้นไป มู่อวี๋เฟยจะกลายเป็นเรื่องเล่าสุดตลกในเมืองหรง
พิธีการแต่งงานเสร็จสิ้น แขกต่างพากันไปนั่งที่โต๊ะและเริ่มรับประทานอาหาร
มู่ซีซีนั่งร่วมโต๊ะกับพ่อและแม่ของเธอ มู่ซีซีทานอาหารเช้ามาเพียงเล็กน้อย ตอนนี้เธอรู้สึกหิว เธอจับตะเกียบและเตรียมคีบอาหาร ในขณะนั้นเธอก็ได้ยินเสียงใครบางคนตะโกนว่า “คุณชายจี้มาแล้ว!”
เสียงผู้คนที่กระซิบกระซาบเงียบไปพริบตา มู่ซีซีที่กำลังจับตะเกียบนิ่งงันไปชั่วขณะและสายตาของเธอก็จ้องมองตามผู้คนโดยที่เธอไม่รู้สึกตัว
ทันใดนั้นใบหน้าที่เธอค่อนข้างคุ้นเคยก็ฉายผ่านเข้ามาในดวงตาของเธอ สติของมู่ซีซีหลุดหายไปชั่วขณะ หัวใจของเธอเต้นเร็วและรัวจนหูทั้งสองของเธอได้ยิน
มู่ซีซีจ้องมองใบหน้าที่คุ้นเคยและเธอก็ตกตะลึง หลังจากที่สติของเธอค่อยๆฟื้นคืน มู่ซีซีก็ได้ปลอบตัวเองอยู่ภายในใจ เธอปลอบตัวเองว่าเธออาจจะคิดมากไปเอง
ในวินาทีถัดมา มู่ซีซีเห็นว่ามู่อวี๋เฟยเดินไปหาชายที่เพิ่งปรากฏตัวเมื่อครู่นี้ด้วยรอยยิ้มความปิติยินดีจากนั้นเธอก็เอื้อมมือไปควงแขนของชายคนนั้น
คำตอบนั้นชัดเจนเป็นอย่างมาก…
มู่ซีซีตกตะลึง จากนั้นสายตาที่เฉียบแหลมก็พุ่งตรงมาทางเธอ
เมื่อทั้งสองสบประสานสายตากัน ทันใดนั้นหัวใจของมู่ซีซีที่กำลังเต้นรัวเหมือนกับถูกเคลื่อนย้ายมาบริเวณลำคอ เธอจ้องมองไปหน้าที่คุ้นเคยอย่างนิ่งงัน
เขาคือคุณชายจี้….. ชายที่อยู่กับเธอตลอดทั้งคืนในสัปดาห์ก่อนก็คือคุณชายจี้ จี้หลิงชวน!
ดังนั้นสถานการณ์ในตอนนี้ก็คือเธอนอนกับพี่เขยของตัวเอง!!!
เสียงกระแทกดังขึ้นเบาๆ ในความตื่นตระหนกมู่ซีซีบังเอิญชนเข้ากับแก้วไวน์แดงที่เธอได้วางเอาไว้ เป็นผลให้ไวน์แดงไหลลงมาถึงขอบโต๊ะและหยดลงบนเดรสของเธอ
มู่ซีซีกำมือแน่นด้วยความตึงเครียดจากนั้นเธอรีบหลบสายตาในทันที
ถึงแม้ว่ามู่ซีซีจะหลบสายตาไปแล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกได้ถึงการจ้องมองที่เฉียบคมที่ยังมองมาอย่างไม่ลดละ!
ให้ตายเถอะ! ผู้ชายคนนั้นมองเห็นเธอเข้าแล้ว
หัวใจของมู่ซีซีกระตุกอย่างรุนแรง ภายในสมองของเธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงเรื่องบนเตียงครั้งนั้น ด้านที่ร้ายกาจของผู้ชายคนนั้น
ก้นบึ้งของจิตใจไม่อาจลบล้างความกลัวไปได้ จิตใจของเธอในขณะนั้นคิดอยากจะหนี
ในวินาทีถัดมา มู่ซีซีไม่อาจคิดอะไรได้อีก เธอรีบลุกขึ้น ก้มศีรษะลงและกล่าวกับแขกภายในโต๊ะของเธอ “ขอโทษด้วยค่ะ”
รีบก้มศีรษะลงและรีบวิ่งไปยังห้องน้ำที่อยู่ด้านข้างอย่างรวดเร็ว
อีกด้านหนึ่ง สายตาของจี้หลิงชวนมองไปยังแผ่นหลังที่กำลังวิ่งหนีอย่างรวดเร็วกว่ากระต่ายตัวน้อย จากนั้นเขายิ้มมุมปากอย่างเยือกเย็น
ไม่เห็นจะต้องพยายามงมเข็มในมหาสมุทรเลย เขาใช้เวลาตามหาตัวเธอมาตลอดทั้งอาทิตย์ก็ไม่พบ แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ได้พบกันที่งานแต่งงานนี้
และเห็นได้ชัดว่าเธอเห็นเขาแล้วและยังกล้าที่จะหนี! เฮอะ ติดใจการวิ่งงั้นสิ!
เยี่ยมมาก เขาเองก็อยากเห็นว่ากระต่ายน้อยตัวนี้จะหนีไปไหนได้!
ในขณะที่จี้หลิงชวนกำลังครุ่นคิด ข้างใบหูของเขาก็มีเสียงดังขึ้น น้ำเสียงนุ่มนวลที่แฝงไปด้วยความตื่นเต้นและร้อนใจ “หลิงชวน ในที่สุดคุณก็มาแล้ว”
ทันทีที่สิ้นเสียง จี้หลิงชวนขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจเล็กน้อยจากนั้นเขามองดูมือที่เข้ามาคล้องแขนเขา
ใบหน้าของเขามีสีหน้าที่หงุดหงิดยิ่งกว่าเก่า จากนั้นเขาก็เบี่ยงตัวออก
สายตาของเขาชำเลืองมองไปยังหญิงแปลกหน้าในชุดแต่งงานที่ยืนอยู่ข้างเขาอย่างเย็นชา
ดวงตาที่เยือกเย็นคู่นั้นแฝงไปด้วยการกล่าวเตือน!
เมื่อมู่อวี๋เฟยถูกจี้หลิงชวนมองเช่นนั้น แผ่นหลังของเธอสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกที่ไม่สามารถอธิบายได้ เธอยืนนิ่งอยู่เช่นนั้น โดยที่สติของเธอยังไม่ฟื้นคืน จี้หลิงชวนก็ก้าวเท้าไปด้านหน้า
ความอับอายปรากฏบนใบหน้าของมู่อวี๋เฟย เธอกัดริมฝีปากและปล่อยวางเรื่องนี้ จากนั้นเธอรีบยกชายกระโปรงของเธอและก้าวเท้าตามจี้หลิงชวนไป
ทันทีที่จี้หลิงชวนเดินไปตามทางที่จะนำไปสู่ห้องน้ำ เขาสังเกตเห็นร่างที่เดินตามเขา จากนั้นเขาขมวดคิ้วแน่นและหยุดนิ่ง เขาหันกลับมาและเหลือบมองผู้หญิงในชุดแต่งงานที่เดินตามเขา ในดวงตาที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ของเขาปรากฎความขยะแขยงขึ้นมา
“หยุด!” คำเตือนได้กล่าวออกมาจากริมฝีปากที่งดงามอย่างไร้ซึ่งความปราณี
จี้หลิงชวนกวาดสายตามองมู่อวี๋เฟยอย่างไม่สบอารมณ์ “ตามฉันมาทำไม?”
“ฉัน…” เมื่อได้มองสายตาที่เย็นชาและไร้อารมณ์ของจี้หลิงชวน ดวงตาของมู่อวี๋เฟยก็แดงก่ำ เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะพูด ในวินาทีถัดมา จี้หลิงชวนก็ขัดจังหวะบทสนทนาของเธอ “อยู่ตรงนั้น ไม่ต้องขยับแล้วก็ไม่ต้องตามฉันมา! ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”
ทันทีที่กล่าวจบ จี้หลิงชวนเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำทันที
มู่อวี๋เฟยต้องการที่จะเดินตามเขาไป แต่เพียงก้าวเท้าไปเล็กน้อย เธอก็นึกถึงประโยคที่เขาทิ้งท้ายไว้ เท้าที่กำลังจะก้าวของเธอก็หยุดนิ่งลงราวกับจะฝังรากลึกลงไป
จี้หลิงชวนนั้นเป็นคนที่เข้มงวดและเด็ดขาด เขาเป็นคนที่พูดจริงทำจริง ใครก็ตามที่กล้าท้าทายเขา ตอนจบอาจไม่สวยนัก
มู่อวี๋เฟยไม่ใช่คนที่กล้าหาญเช่นนั้น
มู่ซีซีรีบหนีเข้าไปในห้องน้ำผู้หญิง ประตูใหญ่ของห้องน้ำหญิงไม่สามารถล็อคได้ มู่ซีซีจึงรีบเข้าไปในห้องน้ำห้องเล็กและล็อคประตูอย่างรวดเร็ว เธอทรุดตัวลงและเอนกายพิงประตู ภายในใจของเธอก็รู้สึกโล่งใจ