“ยินดีต้อนรับคุณครับ เพื่อนของผมวรกัญญา!”เพื่อที่จะได้พบกับวรกัญญา ฟิลลิปลงแรงลงเวลาไปไม่น้อย เขาก็หาข้อมูลอ่านเช่นกัน แต่กลับไม่พบข้อมูลในอดีตของวรกัญญา เห็นเพียงข้อมูลในช่วงระยะเวลาห้าปีตอนที่เธออยู่ที่ฝรั่งเศส
วรกัญญาไม่ได้มีงานอดิเรกพิเศษอะไร ชอบทำแต่งาน งานก็คือทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ ดูเหมือนว่าเธอจะมีลูกชายหนึ่งคน อายุสี่ขวบแล้ว สองคนแม่ลูกอาศัยอยู่ที่ฝรั่งเศสมาโดยตลอด กระทั่งปีนี้ยศัสวินป่วย จึงให้เธอต้องเดินทางกลับประเทศ
ดูเหมือนว่าวรกัญญาจะชอบดื่มชา ชอบกินเผ็ด สิ่งเหล่านี้คุณฟิลลิปเตรียมตัวไว้เรียบร้อยแล้ว
“คุณฟิลลิป วันนี้รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มีโอกาสกินข้าวร่วมกับท่าน”วรกัญญาพูดขึ้นอย่างเกรงใจ เธอให้ชลธีนำหมากล้อมที่เตรียมไว้มอบให้กับคุณฟิลลิป
“นี่เป็นสิ่งที่ผมชอบที่สุดกานต์ คุณตั้งใจจริงๆ เป็นคนละเอียดรอบคอบเหมือนพ่อของคุณเลย”ขณะที่ฟิลลิปรับหมากล้อมมา เขาดีใจเป็นอย่างมาก เขาชอบหมากล้อมจีนเป็นที่สุด อีกทั้งเขายังเป็นยอดฝีมือในการเล่นหมากล้อมอีกด้วย
“ถ้าอย่างนั้นหลังจากกินข้าวเสร็จเรามาเล่นกันสักตาไหมครับ?”ฟิลลิปพูดกับวรกัญญา
“ได้สิคะ ฉันได้เตรียมคนคนหนึ่งที่จะเล่นหมากล้อมเป็นเพื่อนคุณไว้เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวอีกสักพักเรารับประทานอาหารเสร็จก็จะได้ประลองฝีมือกันค่ะ”วรกัญญายิ้มพลางพูดขึ้น
เธอไม่ค่อยเชื่อในคำโอ้อวดของชลธีสักเท่าไหร่ ฝีมือในการเล่นหมากล้อมของคุณฟิลลิปนั้นมีชื่อเสียงเป็นอย่างมากในวงการเธอจึงทำได้เพียงขอร้องชลธีว่าอย่าแพ้ในน่าอนาถนัก
เมื่อเข้าประตูห้องวีไอพีมา ตอนที่ธินิดาเห็นชลธีนั้น หล่อนก็ตะลึงงัน ทำไมชลธีถึงได้มาอยู่กับวรกัญญาล่ะ?
เมื่อชลธีเห็นธินิดาก็ตะลึงงันเช่นเดียวกัน แต่ว่าเขาไม่ได้แสดงออกมา มุกของเขาได้สูญเสียความทรงจำไปแล้ว แต่เขาก็ดึงมุกมาอยู่ด้านหลังของเขาอย่างอัตโนมัติ
“เป็นอะไรเหรอ?”วรกัญญาคิดว่าชลธีมีเรื่องอะไร เธอจึงเงยหน้าถามเขา
“ไม่มีอะไรครับ ตรงนั้นมีเก้าอี้ อย่าชนล่ะ”ชลธีเคลื่อนเก้าอี้ที่อยู่ตรงหน้าของวรกัญญาออกไป
“ชลธี”ธินิดาเห็นชลธี ห้าปีแล้ว ห้าปีแล้วที่หล่อนต้องเผชิญหน้ากับตาแก่ที่อยู่เบื้องหน้า ทำให้หล่อนรู้สึกว่าหล่อนใกล้จะคลั่งตายอยู่แล้ว
“คุณธินิดา มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?”ชลธีใช้สรรพนามเรียกธินิดาอย่างห่างเหิน
“ชลธี หล่อนไม่ใช่คุณธินิดา หล่อนคือภรรยาของฟิลลิป”วรกัญญาแก้ไขสิ่งที่ชลธีพูดให้ถูกต้อง วันนั้นตอนที่ประชุมชลธีไม่ได้เข้าไปด้วย เขาจึงไม่รู้ว่าธินิดาแต่งงานกับฟิลลิปแล้ว
“อ่อ คุณนายฟิลลิป คุณเรียกผมมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?”ชลธีรีบเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียก
“ธินิดา คุณรู้จักกับเขาเหรอ?”ฟิลลิปพูดขึ้นกับธินิดา สีหน้าของธินิดาที่มองชลธีนั้นไม่ธรรมดา แน่นอนว่าฟิลลิปดูออก
“อืม พวกเรารู้จักกันมาก่อน สมัยก่อนฉันเป็นเพื่อนที่ดีของชลธี เพียงแต่ว่าห้าปีที่ฉันจากมานี้ เรื่องราวหลายๆอย่างก็เปลี่ยนไป “ธินิดาเดินมาอยู่ข้างกายฟิลลิปพลางจับมือของเขา
“ฮ่าๆๆๆ ที่แท้ก็เป็นเพื่อนกัน คนกันเองทั้งนั้น มา เชิญนั่ง เชิญนั่ง”คุณฟิลลิปเชื้อเชิญให้ทุกคนนั่งลง
เมื่อวรกัญญาเห็นว่าอาหารที่วางอยู่เต็มโต๊ะล้วนเป็นสิ่งที่เธอชอบกินทั้งนั้น ดูเหมือนว่าคุณฟิลลิปจะให้ความสำคัญกับเธอมากเป็นพิเศษ ทั้งยังได้หาข้อมูลของเธอมาบ้าง
“คุณฟิลลิปให้ความสำคัญกับฉันเป็นอย่างมาก อาหารทุกอย่างบนโต๊ะนี้ล้วนเป็นอาหารที่ฉันชอบกิน ขอบคุณค่ะ”วรกัญญาแสดงความขอบคุณต่อฟิลลิป
“อืม ชอบก็ดีแล้ว ชอบก็ดีแล้ว ผมยังกลัวว่าคุณจะไม่ชอบ มา กิน กิน พวกเราอย่ามัวพูดเกรงใจกันอีกเลย คนกันเองทั้งนั้น”คุณฟิลลิปก็ถือว่าเป็นคนที่ตรงไปตรงมามากคนหนึ่ง
วรกัญญากับชลธีก็ไม่ได้เกรงใจแล้ว ทุกคนเริ่มรับประทานอาหารกัน ชลธีแกะกุ้งและปูให้กับวรกัญญา
ช่วงเวลาที่วรกัญญาหายตัวไปในห้าปีนี้ หลายๆครั้งชลธีก็แอบนั่งแกะกุ้งอยู่อย่างเงียบๆคนเดียว หลังจากแกะเสร็จชามใหญ่แล้ว ก็พูดกับถ้วยชามนั้นว่า “กานต์ คุณชอบกินอาหารทะเลที่สุด มา เดี๋ยวผมแกะให้คุณชามใหญ่เลย คุณค่อยๆกินนะ”
นานวันเข้า ทักษะในการแกะกุ้งของชลธีก็เร็วขึ้นมาก ท่าทางนั้นคล่องแคล่ว
ไม่นาน เบื้องหน้าของวรกัญญาก็เต็มไปด้วยกุ้งกองใหญ่ เมื่อวรกัญญาเห็นก็ชอบเป็นอย่างมาก เธอชอบกินอาหารทะเลเป็นที่สุดเมื่อก่อนเธอต้องปอกด้วยตนเองยุ่งยากมาก ทั้งยังต้องดูแลอักลี่อีก ตอนนี้มีคนปากให้กิน ก็สามารถปลดปล่อยมือของตนได้แล้ว
ธินิดาที่นั่งอยู่ข้างๆในใจเต็มไปด้วยความหึงหวง พวกเขาสองคนคืนดีกันตั้งแต่เมื่อไหร่?ทำไมตนเองไม่รู้?ผู้หญิงคนนี้ไม่ว่าจะทำอะไรก็มักเร็วกว่าตนหนึ่งก้าว มีกุศโลบายที่ดีจริงๆ ยังทำเป็นเสแสร้งไม่รู้จักตัวเองเอง แสร้งทำให้ใครดูกัน?
“ที่รัก ทำไมคุณไม่กินล่ะครับ?”คุณฟิลลิปมองดูธินิดาที่จ้องมองวรกัญญาตาไม่กะพริบ ส่วนตนเองก็ไม่ยอมกิน ไม่รู้ว่าหมายความว่าอะไร แม้ว่าวรกัญญาเป็นคนที่สวยมาก แต่ว่าก็ควรเป็นผู้ชายมากกว่าที่จะจ้องมอง
“อ่อ?ฉันมองดูคู่สามีภรรยาของประธานวรกัญญาดูรักใคร่กันดี ฉันมองจนเพลินไปเลยค่ะ”ธินิดารีบปกปิดอาการตะลีตะลานของตนเอง
“อย่าพูดเหลวไหล”คุณฟิลลิปพูดกับธินิดาอย่างเข้มงวด จากข้อมูลที่เขาตรวจสอบมาไม่ได้บอกว่าสามีของวรกัญญาเป็นใคร
ธินิดาเหลือบมองฟิลลิปครู่หนึ่ง ตนพูดผิดอะไรเหรอ?ตาแก่ถึงได้เข้มงวดกับตนขนาดนี้
“เขาไม่ใช่สามีของฉันค่ะ เขาเป็นผู้ช่วยของฉัน”วรกัญญาอธิบายกับธินิดา เธอดูออกตั้งแต่แรกแล้วว่าธินิดาให้ความสนใจกับชลธีเป็นอย่างมาก แม้ว่าจะไม่รู้ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์อะไรกันแน่ แต่ว่าเธอก็ควรที่จะให้ความบริสุทธิ์กับตัวเอง
เมื่อชลธีได้ยินว่าวรกัญญายังคงรังเกียจตนเองอยู่ลึกๆ ในใจของเขาไม่ได้รู้สึกไม่พอใจแต่อย่างใด แต่กลับคิดว่าตนเองต้องพยายามมากกว่าเดิม
“ผู้ช่วย?”ตะเกียบของธินิดาเกือบหล่นลงที่พื้น ประธานกรรมการบริหารของบริษัทฮอนดากรุ๊ปเป็นผู้ช่วยให้กับวรกัญญา
“อืม ใช่ค่ะ”วรกัญญารู้สึกว่า ธินิดาตื่นตระหนกตกใจเป็นการใหญ่ สำหรับประธานกรรมการบริหารของบริษัทฮอนดากรุ๊ปลูกชายเศษสวะของชุติภาส ตนเองเก็บเอามาใช้งาน ชุติภาสควรที่จะขอบคุณตนเองไม่ใช่เหรอ?
ทำไมสีหน้าของธินิดาถึงได้เหมือนกับคนท้องผูก ราวกับว่าทำให้ชลธีไม่ได้รับความยุติธรรม
“ที่รัก วันนี้คุณไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าครับ?”คุณฟิลลิปก็พบว่าธินิดาตกอกตกใจเป็นการใหญ่ เช่นเดียวกันเขาก็รู้สึกไม่อาจที่จะเข้าใจได้ ในสถานการณ์ที่เป็นปกติ ธินิดาค่อนข้างสุขุม ไม่เหมือนกับสถานการณ์ในวันนี้
“ถ้าหากไม่สบาย คุณก็กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ?”คุณฟิลลิปพูดกับธินิดาด้วยความเป็นห่วง
“ที่รัก ไม่เป็นไรหรอก ฉันแค่ได้เจอเพื่อนเก่าก็เลยตื่นเต้นนิดหน่อย ก็เลยดูไม่ค่อยสุขุมเท่าไหร่ มา ที่รัก ผมแกะกุ้งให้คุณแล้วตัวหนึ่ง คุณกินก่อนเถอะ” ธินิดานำกุ้งที่ตนแกะเปลือกเรียบร้อยแล้ววางลงในถ้วยของฟิลลิป
เมื่อวรกัญญาเห็นธินิดาแกะกุ้งให้กับฟิลลิป เธอก็เหลือบมองชลธีครู่หนึ่ง ชลธีก็กำลังมองมาที่เธอ สายตานั้นร้อนแรง ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้มีความคิดแบบนี้กับตนตลอดเลย
วรกัญญาคว้ากุ้งยัดเข้าปากของชลธีอย่างราบรื่น
