รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 870 วุ่นวายพวกแก

การต่อสู้ครั้งใหญ่กำลังจะเริ่ม! สำนักขั้นสูงสุดทั้งเจ็ดครอบงำโลกเทพเท็จ ชื่อเสียงบารมีลือลั่น ทำให้คนที่ได้ยินเลื่อมใส
แสงทั้งเจ็ด หยุดอยู่ที่ด้านหน้าของเขาฮูเหยียน มีชายหญิงเจ็ดคนปรากฏตัวขึ้น พวกเขามีสายฟ้าห้อมล้อม สวมชุดสีขาว เป็นอรหันต์ พลังแต่ละคนสะเทือนฟ้าสะท้านดิน เวทมนตร์เก่งกล้า
โดยเฉพาะคนที่อยู่ตำแหน่งด้านหน้าเจ็ดคน ชายวัยกลางคนที่สวมชุดดำเคร่งขรึม ดึงดูดทุกสายตา เขาแค่ยืนธรรมดาเท่านั้น ออร่าของเขา บดบังรัศมีของอีกหกคนที่เหลือ
นักพรตฝูจู！
อันดับหนึ่งของโลกเทพเท็จ!
“นักพรตฝูจู นักพรตโบราณ เจ้าสำนักไท่กู่่……โอ้วแม่เจ้า เจ้าสำนักขั้นสูงสุดทั้งเจ็ดมาทั้งหมดสี่คน อีกสามเป็นผู้อาวุโสสูงสุด ล้วนเป็นบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ไร้เทียมทานทั้งนั้น โลกเทพเท็จของเราไม่มีเหตุการณ์ยิ่งใหญ่ขนาดนี้มานานเท่าไหร่แล้ว”
ที่ด้านล่างตีนเขา มีคนอุทานออกมา
คนจำนวนมากมองไปอย่างตกใจ เจ็ดคนที่อยู่ตรงหน้า เป็นตัวแทนพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของโลกเทพเท็จ ทั้งเจ็ดคนร่วมมือกัน เพียงพอที่จะจัดการทุกอย่างได้ โดยเฉพาะนักพรตฝูจู ไม่ออกโรงมาร้อยปี แต่ฝีมือ กลับเป็นอันดับหนึ่งสมชื่อ
“เขาฮูเหยียนนี้ เดิมทีเป็นเพียงยอดเขาหนึ่งเท่านั้น แต่เมื่อสามร้อยปีก่อน ตั้งแต่นักพรตฝูจูนัดต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่นี่หลายๆครั้ง มันจึงเป็นที่ๆมีความหมาย เป็นตัวแทนสูงสุดของเซียนโลกเทพเท็จ”
นักพรตชิงสุ่ยหน้าตาเคร่งเครียดแล้วกล่าว “สามร้อยปีมานี้ นักพรตฝูจูได้นัดประลองกับศัตรูไปเก้าครั้ง ที่ยอดเขาฮูเหยียน และต่อสู้ชนะทั้งเก้าครั้ง เจ็ดคนเสียชีวิตอีกสองคนบาดเจ็บ วันนี้จะเป็นการต่อสู้ครั้งที่สิบ”
รุ่ยอีได้ยินมา รู้สึกชาไปทั้งตัว พลางอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงฉินหลั่ง
“ฟิ่ว”
เห็นเพียงชายชุดดำ ขึ้นไปบนยอดเขาฮูเหยียนอย่างช้าๆ เสียงเย็นชา ดังลงมาจากบนฟ้า
“เชิญนักพรต ขึ้นไปบนยอดเขา”
สายตามากมาย มองไปที่ฉินหลั่ง
รวมทั้งพระกู่โล่และคนอื่นๆ ล้วนมองมาอย่างเยือกเย็น ฉินหลั่งฆ่าผู้ยิ่งใหญ่ของสำนักขั้นสูงสุด พระกู่โล่อยากที่จะขยี้ฉินหลั่งออกเป็นชิ้นๆ ถ้าไม่เห็นแก่นักพรตฝูจู ก็ลงมือไปนานแล้ว
“อาจารย์”
มาถึงจุดนี้ สุดท้ายเสี้ยวเสี้ยวก็อดไม่ได้ที่จะกังวล พลางมองไปด้วยใบหน้าซีดเซียว
“สบายใจได้ รอดูอาจารย์คุณนะ ว่าจะใช้มือเดียวจัดการเทพเท็จยังไง”
ฉินหลั่งหัวเราะเสียงดัง แล้วสะบัดแขนเสื้อ
ตูม!
มังกรน้ำหนึ่งตัว ขึ้นมาจากแม่น้ำมังกร ฉินหลั่งเหยียบบนหัวมังกร ขึ้นไปด้านบน แม่น้ำมังกรน้ำ กลายเป็นเสาน้ำ สูงกว่าหมื่นเมตร
ฉินหลั่งเหยียบบนนั้น แล้วเดินขึ้นไปบนยอดเขาฮูเหยียน
คนที่เห็นเหตุการณ์นี้ ถึงกับรูม่านตาถึงกับหดลง แม้แต่เจ้าสำนักขั้นสูงสุดเจ็ดสำนัก ก็ขมวดคิ้ว แม้พวกเขาไม่เคยเห็นฉินหลั่งต่อสู้ แต่ดูจากวิชา นั่นหมายถึงฝีมือของฉินหลั่งเทียบกับพวกเขาได้
“ตอนไหนกัน ที่โลกเทพเท็จ มีวัยรุ่นที่วิปริต ฝีมือน่าอัศจรรย์แบบนี้ ”
เจ้าสำนักเซียนเหมิงกล่าวอย่างประหลาดใจ
เขาสวมชุดผาวโบราณ ใส่มงกุฏ ยืนอยู่ในอากาศ นัยน์ตา ราวกับมีแสงเป็นประกาย ผิดปกติ
“ไม่ว่ามันจะแข็งแกร่งขนาดไหน ก็ไม่ใช่คู่ต่อกรของนักพรตฝูจูอยู่ดี” นางฟ้าป๋ายเสียนกล่าว
“แน่นอน สามร้อยปีก่อนเจ้าสำนัก ไร้คนต่อกรได้ในโลกเทพเท็จ สามร้อยปีต่อมา ต่อให้เป็นพระ ก็เดาฝีมือของนักพรตไม่ออก” พระกู่โล่ถือลูกประคำ แล้วกล่าว
ยินยิน ธิดาศักดิ์สิทธิ์แดนเหนือและคนอื่นๆที่อยู่ตีนเขา เงยหน้ามอง อย่างเป็นกังวล
การต่อสู้ในรอบร้อยปี ได้เริ่มขึ้นแล้ว แต่มีไม่กี่คนที่เชื่อมั่นในตัวฉินหลั่ง แม้แต่เสี้ยวเสี้ยว ก็ภาวนาให้ฉินหลั่งไม่ตาย
“ปัง”
ยอดเขาฮูเหยียน ในรัศมีร้อยฟุต ฉินหลั่งเหยียบด้านบน ราวกับเหยียบบนแผ่นเหล็ก เกิดเป็นเสียงโลหะกระทบกันอย่างชัดเจน
ขณะนี้ บนยอดเขามีชายชุดดำเพียงหนึ่งคน ยืนฝั่งตรงข้ามฉินหลั่ง ราวกับเขาเทพเจ้าสูงตระหง่านอย่างไรอย่างนั้น
คนผู้นี้คือนักพรตฝูจู
“ฉินหนานจง แกไม่ควรมา”
นักพตรฝูจูเอามือไขว้หลัง แล้วกล่าว
“สามร้อยปีมานี้ คนที่มาเขาฮูเหยียน มีทั้งหมดเก้าคน ในนั้นมีสองคนที่มีชีวิตรอดกลับไป ที่เหลืออีกเจ็ดคน ตายที่นี่ ไม่ว่าก่อนหน้าพวกเขามีเสียงมามากมายขนาดไหน วันนี้ได้หายไปนานแล้ว คนที่รู้เรื่องนี้มีจำนวนน้อยนัก แกยังวัยรุ่นอยู่ ร้อยปีข้างหน้า ถึงจะมีสิทธิ์ขึ้นเขานี้ เป็นคู่ต่อกรกับฉัน”
“อ๋อ เหรอ?”
ฉินหลั่งไม่แสดงความคิดเห็นใดๆ
“แกทำผิดต่อสำนักขั้นสูงสุดของฉัน มีสองทางให้เลือก เข้าตำหนักฝูจูของฉัน คุมขังจิตวิญญาณ ไม่ทรยศตลอดไป ไม่ก็ตาย!” นักพรตฝูจูกล่าวอย่างสงบ ราวกับเทพเจ้ากำหนดความเป็นความตายของคน
“อย่างแก ไม่มีสิทธิ์”
ฉินหลั่งยิ้มเหยียดหยาม
“ดื้อดึงยิ่งนัก”
นักพรตฝูจูส่งเสียงรำคาญออกมา แต่น้ำเสียงยังคงไม่เปลี่ยนแปลง “ฮูเหยียนนี้ คนคิดว่าเป็นเพียงภูเขาแปลกประหลาด แต่ฉันหาจากหนังสือโบราณ กลับรู้ว่า มันเป็นอาวุธเทพที่ไร้เทียมทานจริงๆ แต่ไม่รู้ว่าเป็นอาวุธของเทพฮูเหยียนหรือไม่ วันนี้ อาวุธเทพเจ้านี้ จะได้แปดเปื้อนเลือดแล้ว”
พูดจบ นักพรตฝูจูหันกลับมา
แชะ!
ในอากาศ เหมือนกับจะมีแสงกะพริบสองสายออกมา ไม่รู้จะใช้คำไหนอธิบายลักษณะของนักพรตฝูจู เขาหน้าตาทั่วไป แต่ตาของเขา กลับคมกริบเหมือนกระบี่ฟ้า
อากาศถูกตาของเขาผ่าออก เกิดเป็นเสียงซื่อๆขึ้น
นักพรตฝูจูยังไม่ใช้พลัง ใช้เพียงเจี่ยนอี้ของจิตวิญญาณเทพออกมา เป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์ รับรู้ได้ถึงพลังมหาศาลของพลังกระบี่ของเขา ว่าแข็งแกร่งมากมายขนาดไหน
“สามร้อยปีมาแล้ว ไม่มีใครก็พูดกับฉันแบบนี้มาก่อน แกเป็นคนแรก ฉันจะเหลือศพแกไว้แล้วกัน”
นักพรตฝูจูผมยาวไสว แสงนัยน์ตาประกายมาขึ้น กลิ่นอายพลังมหาศาล ระเบิดออกมาจากในตัวของเขา เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ไปถึงขั้นที่ยากจะจินตนาการได้ ไปทั่วสารทิศ
ที่ยอดเขาฮูเหยียนทั้งยอด แม้แต่อากาศก็จับกันเป็นก้อนๆ
หยวนชี่รอบๆ ขยับไม่ได้แม้แต่น้อย นักพรตฝูจูยืนอยู่ตรงนั้น ในรัศมีร้อยฟุต ราวกับเป็นแดนของเขาอย่างไรอย่างนั้น พลังต่างๆล้วนตกอยู่ในการควบคุมของเขา เซียนดิน แล้วก็พบว่า ตัวเองไม่สามารถควบคุมหยวนชี่ของฟ้าดินได้ ราวกับถูกแดนเซียนคุมไว้
ควบคุม!
เล่าลือกันว่าจินตาน สามารถควบคุมฟ้าดินได้ เมื่ออยู่ใน เขตเทพ แม้นักพรตฝูจูยังไม่ถึงแดนนั้น แต่ก็เป็นแดนนักพรตจินตานแล้ว ถึงจะไม่ใช่แดนจริง แต่ก็เป็นแดนเท็จ
เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ เซียนดินส่วนใหญ่ล้วนไม่เข้าใจว่าจะทำยังไงต่อไป
แต่พระกู่โล่และคนอื่นๆ หน้าเคร่งเครียดขึ้น พวกเขาเป็นเซียนดินขั้นท้าย ใกล้แดนนักพรตจินตานมาก รู้ว่านี่หมายถึงอะไร
“ว่ากันว่า เทพเซียนตัวจริง จะมีอาณาเขตของตัวเอง และถ้าเขามาในอาณาเขต จะใช้วิชาอะไรไม่ได้เลย ศัตรูไร้พลัง ไม่คิดเลยว่านักพรตจะถึงจุดนี้แล้ว ฉันแพ้แล้วล่ะ”
พระกู่โล่อุทาน
แต่นางฟ้าป๋ายเสียนยิ้มออกมา แล้วมองไปที่ฉินหลั่ง เหมือนกับคนที่ตายแล้ว อ่อนแอกว่านักพรตฝูจู ถ้าตกเข้าไปในแดนเท็จ ก็มีแต่ตายกับตาย
แต่เหตุการณ์ที่ทำให้เธอตะลึงได้เกิดขึ้นแล้ว เพราะเห็นว่าฉินหลั่งยังคงสบายดี ไม่ถูกควบคุมใดๆ แต่กลับยิ้มเหยียดยาม
“มีฝีมือแค่นี้เหรอ?”
“เอ๊ะ?”
สีหน้าสงบนิ่งของนักพรตฝูจู และแล้วก็ได้เปลี่ยนเป็นช็อกไปแล้ว
เขาไม่คาดคิด ว่าฉินหลั่งจะหลุดออกจากการควบคุมของเขาได้ง่ายขนาดนี้ กลับไม่รู้เลย ถ้าก่อนหน้าการเก็บตัว แล้วเจอเข้ากับพลังแบบนี้ ฉินหลั่งทำได้เพียงใช้พลังจัดการมันเท่านั้น แต่ตอนนี้ แม้แต่นักพรตจินตาน ก็ใช่ว่าจะควบคุมฉินหลั่งได้
แต่นักพรตฝูจูเป็นอันดับหนึ่งของโลกเทพเท็จ ไม่ผวาใดๆ พลางกล่าว
“รวมกัน!”
หยวนชี่ที่เดิมทีถูกควบแน่นไว้ ขณะนี้เหมือนกับแผ่นเหล็ก ควบแน่นกันจนเป็นก้อน ถ้าเป็นเมื่อก่อน ยอดเขาฮูเหยียนเป็นน้ำ ทำอะไรลำบาก ตอนนี้เป็นทะเลที่มีความลึกกว่าพันฟุต แรงดันเยอะมาก ต่อให้เป็นแผ่นเหล็ก ก็ต้องถูกแรงดันออกแตกเป็นเสี่ยงๆ
นางฟ้าป๋ายเสียนสายตาเยือกเย็น
รู้ว่าสามีของเธอคนนี้ ได้ใช้พลังทั้งหมดที่มีแล้ว ถ้าเป็นเซียนดินทั่วไป จะต้องถูกหยวนชี่ฟ้าดินอันน่ากลัว บีบอัดเป็นเนื้อบด แม้แต่ร่างของเซียนดินก็ด้วย
แต่ฉินหลั่งยังคงเหมือนเดิม นิ้วเหมือนดาบ ฟันไปในอากาศ
“ทำลาย”