รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 832 แต่ฉันชอบ

เย่หนานเทียนมองการต่อสู้ของฉินหลั่งและพระบุตร แล้วก็ตะลึงไป
บนโลกเล็กๆใบนี้ มียอดฝีมือที่แข็งแกร่งขนาดนี้อยู่ด้วย ฝีมือแบบนี้เมื่อเทียบกับเมืองหลังหยา ห่างกันมาก!
เย่หนานเทียนหันหลังหนี ก่อนที่จิตวิญญาณเทพจะดิ่งลงไปในมหาสมุทร
ตอนนี้จินตานของเย่หนานเทียนถูกพระบุตรดูดไปถึงครึ่งหนึ่ง และอีกครึ่งหนึ่งถูกฉินหลั่งเอาไป พูดได้เลยว่าถือเป็นคนที่อนาถที่สุด เขาจึงทำได้เพียงฉวยโอกาสนี้หาที่หลบ
“เย่หนานเทียน อย่าคิดจะหนีนะ!”
นางฟ้าจื่อเถาจ้องไปที่เย่หนานเทียนอยู่ตลอด ก็เห็นจิตวิญญาณของเย่หนานเทียนกำลังจะหนี เรือนร่างส่องแสงวิบวับ จากนั้นจึงได้พุ่งไปหาเย่หนานเทียนที่ใต้มหาสมุทร
“อย่านะ!”
เมื่อครู่ฉินหลั่งเพิ่งจะฟาดแท่งไม้ไปที่พระบุตร แล้วมองไปที่นางฟ้าจื่อเถาก็เห็นว่ากำลังไล่ตามเย่หนานเทียนลงไป พลางครุ่นคิดสักพัก ก่อนจะตามลงไป
ในขณะนี้เอง บนผิวน้ำ มีสภาพราวกับน้ำวน น้ำที่เดือดปานนั้นได้เริ่มขยับ จากนั้นใบหน้าของพระบุตร ก็ได้ปรากฏขึ้นมาบนผิวน้ำอีกครั้ง!
“ฮุบ……”
เมื่อหน้าอันบริสุทธิ์ของพระบุตรโผล่ขึ้นจากน้ำ นัยน์ตาใส พลันมีแสงที่สว่างเหมือนไฟยิงออกมา ก่อนจะเข้าไปที่ไหล่ของนางฟ้าจื่อเถา จนทำให้เลือดไหลออกมา
“ไอ้เหี้ย! กล้าทำร้ายเธองั้นเหรอ! ”
เมื่อฉินหลั่งเห็นนางฟ้าจื่อเถาบาดเจ็บ ใจก็เต้นอย่างรวดเร็ว พลันคิดทันที ว่าจะให้จินตานเจ็ดลูกไหลเวียน อย่างแข็งแกร่งเหมือนพลังของสมดุลย์ จากนั้นปราณที่กว้างใหญ่ไพศาลได้ห้อมล้อมไว้ จนทำให้ยอดฝีมือสิบกว่าคนตกใจจนตัวสั่น!
“นี่คือพลังที่แท้จริงของนักพรตหนานจงหรอ? น่ากลัวเกินไปแล้ว!”
“พลังนี้ เกรงว่าฉันฝึกฝนสักสองร้อยปีก็ทำไม่ได้งั้นสิ?”
“ดูความเร็วของเขาสิ! มันเร็วกว่าเมื่อกี้ไม่รู้กี่เท่า”
ระหว่างที่ทุกคนถกเถียงกัน ร่างกายของฉินหลั่งเป็นเงาเลือนรางบนอากาศ เพียงแว็บเดียวก็โผล่มาอยู่ต่อหน้าของนางฟ้าจื่อเถา จากนั้นสองมือก็ชูแท่งไม้หุนเทียนขึ้น ก่อนจะฟาดลงไปที่หน้าของพระบุตรอย่างแรง
‘ซู่……’
พระบุตรถูกไม้ทุบลงไปที่หน้าอย่างเกรี้ยวกราด ก่อนจะดำดิ่งลึกลงไปอีกครั้ง
อีกมือหนึ่งของฉินหลั่งจับนางฟ้าจื่อเถาเอาไว้ ก่อนจะพาเธอกลับมาอยู่ข้างๆของหลี่สวนคง พลางถามอย่างหวาดหวั่นว่า “คุณเป็นอย่างไรบ้าง?”
นางฟ้าจื่อเถายิ้มแหยๆแล้วส่ายหน้า “ฉันไม่เป็นไร แค่หัวไหล่ถูกแทงเข้าไปสองครั้งเท่านั้นเอง!”
แสงของพระบุตร แรงการทำลายนั้นเก่งกาจถึงขีดสุด เพียงแค่แสงเดียว ก็แทงเข้าไปถึงหัวไหล่ของนางฟ้าจื่อเถาจนออกมาเป็นรูเลือด และด้วยฝีมือระดับสมดุลของนางฟ้าจื่อเถา ทำให้ฟื้นกลับมาได้ยาก
ฉินหลั่งไม่พูดพร่ำทำเพลง ก่อนจะหยิบยาเกิดใหม่สือเซียงขึ้นมาหนึ่งเม็ด แล้วใส่เข้าไปในปากของนางฟ้าจื่อเถาหนึ่งเม็ด
“นี่คืออะไรเหรอ?”
นางฟ้าจื่อเถากลืนเข้าไป พลันรู้สึกว่ามีความรู้สึกสบายกายอย่างอธิบายไม่ได้ขึ้นมาทันที ไม่เพียงแค่เลือดที่ไหลออกจากแผลจะหยุดไหลในทันทีเท่านั้น แต่ยังสมานกันอย่างรวดเร็วอีกด้วย
“ขอบคุณสำหรับยาของคุณนะ! พลังของยาดีขนาดนี้ มันต้องมีมูลค่าสูงแน่นอนเลย……”
นางฟ้าจื่อเถามองไปที่ฉินหลั่ง แต่ไม่รู้ว่าทำไม ตอนที่มองฉินหลั่ง กลับเกิดความรู้สึกคุ้นเคยออกมา จึงทำให้ไม่รู้จะทำยังไง
“ถ้าไม่มีคุณ ต่อให้ใต้ฟ้านี้จะมียาดีขนาดนี้ก็คงไม่มีค่าอะไรถ้าไม่มีคุณจริงไหมล่ะ?”
เมื่อฉินหลั่งเห็นนางฟ้าจื่อเถาไม่เป็นอะไรแล้ว ก็หันกลับอย่างช้าๆ “คุณรอผมอยู่ที่นี่นะ ถ้าใครทำร้ายคุณ ผมจะให้มันต้องชดใช้ด้วยเลือดเนื้อเลยล่ะ!”
แท่งไม้หุนเทียนขยับ จากนั้นฉินหลั่งก็ขยับตัว เพียงแว็บเดียวก็ไปถึงบนผิวน้ำ
“แช่แข็งพันไมล์!”
ในน้ำเสียงดูแคลนนั้น อุณหภูมิบนผิวน้ำลงลดสิบองศา น้ำทะเลเริ่มเกาะกลุ่มกัน
วินาทีถัดมา!
ผิวน้ำรัศมีหนึ่งพันเมตรโดยรอบนั้นกลายเป็นน้ำแข็งสีฟ้าคราม โดยมีฉินหลั่งเป็นจุดศูนย์กลาง
“พระเจ้า หนาวขนาดนี้ นักพรตฉินทำลายล้างโลกได้เลยใช่ไหมเนี่ย?”
“ไม่ทำให้สลายไปก็พอแล้วล่ะ”
“ฉันว่านักพรตฉินจะใช้คำว่ายอดฝีมือระดับเทพมาอธิบายตัวตนของเขาไม่ได้แล้วล่ะ”
“บ้าหน่า เค้าเป็นนักพรตตั้งนานแล้ว”
ขณะนี้ฉินหลั่งเป็นสมดุลย์ พลังที่เมื่อปล่อยออกมาทั้งหมดจะน่ากลัวถึงขีดสุด จนทำให้เหล่ายอดฝีมือกว่าสิบชีวิตเหี้ยมหาญขึ้นเป็นอย่างมาก
“พังมันซะ!”
ฉินหลั่งชูแท่งไม้หุนเทียน บนท้องฟ้า ก่อนจะฟาดแท่งไม้ลงมาอย่างรุนแรง
การฟาดครั้งนี้ ราวกับถูกฟ้าผ่าอย่างไรอย่างนั้น ทำให้น้ำแข็งที่อยู่บนผิวน้ำแตกออก!
น้ำแข็งแตกเป็นเสี่ยงๆลอยขึ้นไปบนฟ้า แสงอาทิตย์สาดส่องบนท้องฟ้าสาดแสงประกาย จิตวิญญาณเทพของเย่หนานเทียนที่อยู่บนก้อนน้ำแข็งขนาดยักษ์ก็ถูกพังแตกออก ทั้งๆที่ยังคงตกใจ ด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ
หลังจากที่ไม้ของฉินหลั่งได้กระแทกไปที่ก้อนน้ำแข็งแล้ว เพียงแว็บเดียวก็เห็นที่จุดที่จิตวิญญาณเย่หนานเทียนอยู่ เพียงแค่ฟาดลงไป น้ำแข็งก้อนนั้นก็ถูกแท่งไม้หุนเทียนฟาดจนแตกเป็นเสี่ยงๆ จนแตกเป็นเสี่ยงๆ
จิตวิญญาณเทพของเย่หนานเทียนแตกเป็นเสี่ยงๆตามน้ำแข็งเหล่านั้น ก่อนจะสลายขึ้นไปในอากาศจริงๆ
“ซู่……”
ก้อนน้ำแข็งใหญ่อีกก้อนลอยขึ้นไปบนฟ้า นั่นคือบาทหลวงใหญ่ชุดแดงที่สิงร่างพระบุตร!
เรือนร่างชุดสีแดงที่ถูกแช่แข็งอยู่ในน้ำแข็งนั้น เหมือนยังมีชีวิตอยู่
ฉินหลั่งปล่อยไม้ไปอีกครั้ง ก้อนน้ำแข็งนั้นยังไม่แตก แต่กลับถูกสะเทือนจนลอยไปหลายพันเมตร
“ห๊ะ?”
ฉินหลังนิ่งสักพัก จากนั้นก็ก้าวขึ้นมาข้างหน้า จนมาหยุดอยู่ตรงด้านหน้าของก้อนน้ำแข็ง
พลันเอาไม้ทิ่มลงไปอีกครั้ง
“พังมันซะ!”
ทันใดนั้นพระบุตรที่อยู่ในก้อนน้ำแข็งก็ปล่อยแสงสีขาวที่บริสุทธิ์ออกมา ปีกที่บริสุทธิ์สองข้างค่อยๆออกมาจากหลังของเขา พลันทะลุน้ำแข็งออกมา แท่งไม้หุนเทียนของฉินหลั่งแทงเข้ามา
“นี่มันเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์อีกแล้ว! แกนี่มันเหมือนที่เก็บของล้ำค่าเคลื่อนที่จริงๆ!”
ฉินหลั่งกล่าวชื่นชม พลันขยับตัว เพื่อหลบการโจมตีของพระบุตร
“หายไปไหนแล้วล่ะ?”
พระบุตรขนลุกซู่ แว็บแรกที่หันไป ช้าไปแล้ว ฉินหลั่งเร็วมาก เร็วยิ่งกว่าแสงเสียอีก เพียงแค่พริบตาเดียว ก็มาถึงด้านหลังของพระบุตรแล้ว แท่งไม้หุนเทียนได้หายไปแล้ว ฉินหลั่งยื่นมือออกไป เพื่อจับปีกทั้งสองข้างของพระบุตร ก่อนจะแยกมันออกอย่างเต็มแรง!
‘แคว็ก……’
เสียงฉีกขาดที่ไม่น่าฟังดังขึ้น ปีกข้างหนึ่งของพระบุตรถูกฉินหลั่งฉีกจนหักออก ก่อนจะมีเลือดสีม่วงกระฉูดออกมา
“แกทำลายปีกของฉัน!”
พอพระบุตรขยับอีกครึ่งของปีก มันก็หยุดอยู่ท่ามกลางเวหา
แต่ทว่าเขาเพิ่งยืนขึ้นได้ ฉินหลั่งกลับปรากฏตัวขึ้นด้านหลังของเขาอีกครั้ง ก่อนจะยกมือขึ้น พลันบิดปีกอีกข้างของเขาอีกครั้ง!
“อ้า……ไอ้เลว!”
พระบุตรส่งเสียงทรมาน ต้องเอาดาบศักดิ์สิทธิ์ออกมาอีกครั้ง แล้วแทงเข้าไปด้านหลัง
‘แคว็ก……’
ฉินหลั่งฉีกปีกอีกฝั่งของพระบุตรอีกครั้ง ก่อนจะเข้าไปในช่องว่างชีวภาพ แล้วยื่นมือทั้งสองข้างออกไปอีกครั้ง
“เขาคิดจะทำอะไรกันนะ?”
“คว้าเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ด้วยมือเปล่าหรอ?”
แดนเทพจำนวนมากมองตาค้าง ใครก็จินตนาการไม่ออก ว่าดาบที่เหมือนสายฟ้าที่อยู่ด้านหน้าของฉินหลั่ง กลับดูเหมือนไม่มีอะไร มือที่บริสุทธิ์ทั้งสองข้างลูบไปเบาๆ ก่อนจะจับดาบนั้นไว้
ดาบสายฟ้า อยู่ในมือฉินหลั่งเหลือไว้แค่เพียงรอยบางๆเท่านั้น
ร่างกายจื่อย่าขั้นสูง จินตานเจ็ดลูกที่ถูกปลุกเสก และร่างกายของฉินหลั่งเทียบได้กับระดับสมดุลย์!
ฉินหลั่งไม่สนใจพลังของดาบศักดิ์สิทธิ์แต่อย่างใด ก่อนจะเอามาที่ตัว พลันลากพระบุตรมาที่ตัวเองเช่นกัน
ฉินหลั่งยกขาขึ้น ก่อนจะกระโดดถีบไปที่พระบุตร แล้วเอาดาบศักดิ์สิทธิ์นั่นใส่ลงในช่องว่างชีวภาพ
“บ้ามาก โอหังมาก……แต่ ฉันชอบ!”