รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 825 และแล้วคุณก็มา

พวกเขาเป็นยอดฝีมือแดนนักพรตจินตานของดาราจักรไห่ยู่ อุทิศกายให้กับเจ้าเมือง นางฟ้าจื่อเถาที่หลบหนีความตาย กลับไม่คิดว่าฝีมือจะเก่งขนาดนี้ ท่าไม้ตายเยอะ แม้พวกเขาทั้งสี่จะร่วมมือกัน แต่ก็ยังหนีมาได้ไกลขนาดนี้
ทั้งสี่รับคำสั่งมา ว่าต้องจับนางฟ้าจื่อเถาให้ได้ ไม่งั้นกลับไปจะต้องถูกลงโทษ ดังนั้นจึงได้เกิดเหตุการณ์เบื้องหน้าขึ้น ชายทั้งสองมองหน้ากัน “ถ้าจะให้พูดนะ ไล่มาหนึ่งเดือนกว่าล่ะ ไม่รู้ว่าอยู่ห่างจากอาณาจักรไห่อยู่ไกลเท่าไหร่แล้ว แล้วแกเห็นมั้ย ยิ่งไล่มาที่นี่ ยิ่งร้าง พลังก็น้อยลง มาถึงดาราจักรทางช้างเผือก ไม่เห็นยอดฝีมือแดนนักพรตจินตานมานานขนาดไหนแล้ว ที่เล่นท่องเที่ยวไปทั่วดาวต่างๆ ฉันว่า พวกเราต้อง……”
ชายแซ่เย่ส่งสายตาเลศนัยไปที่ชายข้างๆ
ชายแซ่อูเข้าใจ “ความหมายของพี่เย่ พวกเรา จัดการสาวน้อยเลยดีมั้ย? แล้วเจ้าเมืองจะทำยังไง?”
“เจ้าเมืองผู้สูงส่งอยู่ที่ดาราจักรไห่ยู่ เจ้าเมืองไม่ได้มีภรรยาแค่คนเดียว เพียงแค่ยิ่งไม่ได้ยิ่งรู้สึกดีก็เท่านั้น พวกเราเอาเธอ……”
เขาส่งสัญญาณ จากนั้นก็ยิ้ม “หลังจากกลับไป ค่อยบอกกับเจ้าเมือง ถ้านางฟ้าจื่อเถาต่อต้าน สุดท้ายก็ระเบิดตัวเอง……”
ชายแซ่เย่ตาประกาย เงยหน้าไปมองเซียนฟ้า ด้วยความชั่วร้าย
ชายแซ่เย่เป็นยอดฝีมือที่เก่งที่สุดดาราจักรไห่ยู่เมืองหลังหยาเจ้าเมือง—-เย่หนานเทียน
แซ่อู เป็นอันดับสอง ชื่ออูเฉียง
ภารกิจจับนางฟ้าจื่อเถาทั้งสองเป็นแกนหลัก พาสองพี่น้องตระกูลหวางมาทำภารกิจ
“หวางเทียนและหวางตี้ทั้งสองเอาไม่อยู่ตั้งนานแล้ว พูดแซวมาตลอดทาง ก็คิดเพ้อเจ้อไปนานแล้ว”
ดูอูเฉียงที่อยู่ข้างๆแล้วกล่าว
เย่หนานเทียนรับฟังความคิดของอูเฉียง ยิ้มพลางกล่าว “งั้นก็ต้องรบกวนพี่อูตกลงกับพวกเขาทั้งสองหน่อยแล้วล่ะ”
อูเฉียงรีบตอบ “แน่นอน พี่เย่ไม่ต้องกังวล ฉันจัดการเอง”
อูเฉียงที่ก้าวไปด้านหน้า ไล่ตามสองพี่น้องตระกูลหวาง เล่าแผนการของเขาให้ฟัง สองพี่น้องตระกูลหวางเดิมทีเป็นคนที่มีความคิดชั่วร้าย ยินยอมแน่นอน
อูเฉียงหันไปหาเย่หนานเทียนแล้วบอกขั้นตอน
เย่หนานเทียนตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก
ทั้งสี่ไล่ตามยอดฝีมือแดนนักพรตจินตานนางฟ้าจื่อเถามาเดือนกว่าแล้ว หลังจากที่เบื่อแล้ว สุดท้ายก็หาสิ่งที่พวกเขาสนใจเจอ
นางฟ้าจื่อเถาที่อยู่ด้านหน้าขณะนี้กำลังร้อนใจ ปราณของเธอได้เสียไปเจ็ดแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว กำลังอันเกรียงไกรเริ่มลดน้อยลงแล้ว บวกกับด้านหลังมีสี่ลามกสี่คนแซวไม่หยุด นางฟ้าจื่อเถาทั้งอายทั้งโกรธ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร
ดวงดาวที่ผ่านมาล้วนรกร้าง ในขณะที่นางฟ้าจื่อเถากำลังหลบหนีอยู่นั้น ทันใดนั้นก็เห็นดวงสีฟ้าที่มีชีวิตชีวา ดวงจิตจึงได้ไป จู่ๆ ดวงจิตที่แข็งแกร่งมากมายได้เด้งกลับมา!
ที่นี่มียอดฝีมือแดนนักพรตจินตานอยู่!
ยอดฝีมือแดนนักพรตจินตาน น่าจะต่อกรกับสี่คนนี้ได้
นางฟ้าจื่อเถากำลังคิด ทันใดนั้นก็รับรู้ได้ถึงดวงจิตที่แข็งแกร่งห้อมล้อมร่างกายเธอเอาไว้ ดวงจิตนั้น เคยเห็นมาก่อน!
“ทำไมฉันจึงรู้สึกเคยเห็นดวงจิตนี้มาก่อนนะ? ความรู้สึกที่คุ้นเคย!”
นางฟ้าจื่อเถากล่าวอย่างประหลาดใจ เป็นความรู้สึกที่คาดเดาไม่ได้
“ทำไมฉันจึงมีความรู้สึกนี้กันนะ? น่าแปลกใจจริงๆ! ทางช้างเผือกนี้ และดาวดวงนี้ฉันไม่เคยมาก่อนแน่นอน แต่ความรู้สึกคุ้นเคยแบบนี้มาจากไหนกัน?”
นางฟ้าจื่อเถาไม่มีเวลามาคิดเรื่องนี้อีกแล้ว คิดได้อย่างเดียวคือต้องบินไปยังที่ๆคุ้นเคยนั้น
“หรือมีเพื่อนที่คุ้นเคยกันอยู่ที่นี้กันนะ?”
นางฟ้าจื่อเถาทำได้แค่คิดแบบนี้ แล้วลงไปยังโลก
เสียอากาศกระจายดังขึ้น เศษซากแตกหักกระจาย นางฟ้าจื่อเถาสะบัดแขนเสื้อ แล้วคว้าเศษซากนั้นขวางไป
“แกไอ้กาก!”
“เลว รอให้พวกเราจับแกได้ก่อนเถอะ จะต้องทำลายจินตานของแก แล้วให้มาเป็นสาวใช้ของพวกเรา”
“จุ๊ๆ สาวใช้แบบนี้ ถึงตอนนั้นได้เห็นหน้าตากระตือรือร้นอย่างเยือกเย็นรับใช้พวกเรา ก็จะรู้แล้วว่าสบายขนาดไหน!”
พี่น้องตระกูลหวางที่ไล่ตามนางฟ้าจื่อเถาแซวนางฟ้าจื่อเถาไม่หยุด
“ไอ้เลวทั้งสี่!”
นางฟ้าจื่อเถาเย็นชา กัดฟันโมโหหนีลงไปยังโลก
ขณะนี้ลมปราณของเธอใกล้จะหมดลง ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ทำได้เพียงฝากความหวังว่าจะหนีในโลกให้ได้
เมืองของโลกนี้เป็นเมืองสมัยใหม่ เทคโนโลยีของจักรวาลนี้ ล้าหลังกว่าดาวเคราะห์อย่างมาก เมืองเล็กมาก
แต่เครื่องประดับของพวกเขาเล็กกระจุ๋มกระจิ๋ม กระชับ
นางฟ้าจื่อเถาลงมาจากที่สูง ดวงจิตส่องไปรอบๆ ได้เข้าใจในคนและสิ่งของของโลกพอประมาณ
“อืม? ที่นั่นทำไมมีคนที่ชุดไม่เหมือนคนอื่นอยู่นะ?”
สายตาของนางฟ้าจื่อเถามองไปยังสะพานสีม่วงที่สวยงาม บนสะพานคนนั้นสวมใส่ชุดฉางผาวสีดำ ผมสีดำ สายตามองมาทำให้คนหลงใหล
เขาเป็นใคร? ดวงจิตเมื่อกี๊ ใช่ของเขาหรือไม่? ทำไมฉันถึงได้คุ้นเคยกับเขา?
ตอนที่นางฟ้าจื่อเทาเห็นฉินหลั่ง ฉินหลั่งเงยหน้าขึ้นไปดู ตอนที่เห็นสีม่วงที่คุ้นเคยนั้น ใจของฉินหลั่งเต้นอย่างรุนแรง
พันปีแล้ว!
ความทรงจำพันปี ความงมงายพันปี ร่างที่คุ้นเคย หน้าตาที่คุ้นเคย รูปลักษณ์อันหล่อเหลา สายตาอันเยือกเย็น
ขอบคุณพระเจ้า ที่ให้คุณได้มาอยู่ต่อหน้าผมอีกครั้ง
ผมผ่านร้อนผ่านหนาวมาพันปี ก็ไม่ใช่รอที่จะพบคุณหรอกหรอ?
ขณะนี้ จิตใจของฉินหลั่งตื่นเต้นมาก เขาเอามือไขว้หลังเงยหน้าขึ้น มองนางฟ้าจื่อเถาเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ ความทรงจำก่อนหน้านี้ได้ผุดขึ้นมาอีกครั้ง
นอกจากพ่อแล้ว ฉินหลั่งเป็นคนสนิทที่อยู่กับเธอมาพันปี เสียดายก็คือ ฉินหลั่งอยากจะสารภาพรักกับเธอมาตลอด แต่ด้วยหลายๆเหตุผล ทั้งสองจึงทำได้เพียงเพ่งมองกันและกันในฟ้าผ่าทัณฑ์
ฉินหลั่งจำได้ว่านางฟ้าจื่อเถาฟ้าผ่าทัณฑ์ไม่สำเร็จแล้วนั้นทำให้สายตาแตกสลายของเขา ลมหายใจเฮือกสุดท้ายได้พูดข้างหูเขา หลังจากถึงแก่ชีวิตก็ยังคงรับรู้ได้ถึงนางฟ้าจื่อเถายังคงก็ติดใจในเรื่องนี้อยู่
ชาตินี้ ฉินหลั่งได้เจอเข้ากับใบหน้าที่ตราตรึงอยู่ในใจเขาอีกครั้ง แว็บแรก น้ำตาก้ไหลรินออกมา
“นางฟ้าจื่อเถา และแล้วคุณก็มา!”
น้ำตาไหลเต็มใบหน้าของฉินหลั่ง รู้สึกหวาน เค็ม และมีความสุข
“สหายนักพรตท่านนี้ ด้านหลังของฉันมีไอ้ลามกไล่ตามมา รีบไป!”
เดิมที่นางฟ้าจื่อเถาจะลงไปในลำธารใต้สะพานสีม่วง แต่หลังจากที่เห็นฉินหลั่งแล้ว นางฟ้าจื่อเถาจึงตัดสินใจซ่อนตัว