รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 822 เล่นกูแล้วใช่มั้ย

ใต้เหว สีมาสีดำบนหัวของฉินหลั่งได้แตกออก แต่ฉินหลั่งรู้สึกสงสัยจริงๆ ฉันยังไม่ทำอะไรเลย สีมานี้จะแตกแล้วหรอ?
ฉินหลั่งพึมพำ แต่เหลือเวลาไม่มากพอให้เขาคิดมากแล้ว เดิมทีเขาคิดว่าถ้าสีมานั้นเปิดออกแล้วเขาก็จะออกไปอย่างปลอดภัย แต่ใครจะไปคิดว่าสีมานี้จะกลายเป็นของจริง แล้วตายเป็นเสี่ยงๆ ร่วงลงกับพื้น
ถึงแม้ดูๆไปแล้วสีมาไม่ได้มีพลังอะไร แต่ฉินหลั่งรู้ดีว่าพวกมันเป็นสีมาลวงตา ใช้พลังเปลี่ยนให้เป็นความจริง สามารถจินตนาการได้ว่าใช้จิตมากมายขนาดไหน และสามารถจินตนาการได้ว่าเศษซากเหล่านั้นหนักขนาดไหน
ที่แห่งนี้ดูเหมือนสงบ แต่ทุกที่เต็มไปด้วยความแปลกประหลาด ด้วยเหตุนี้ฉินหลั่งจึงระวังตัวตลอดเวลา และทำมือเตรียมพร้อมปล่อยพลัง อิทธิฤทธิ์
อิทธิฤทธิ์นี้การโจมตีไม่ได้มีความรุนแรงมากนัก แต่สำหรับผู้ป้องกันกลับเป็นวิชาที่ดีที่สุดของผู้ฝึกฝนบำเพ็ญเซียน
แม้จะมีอิทธิฤทธิ์คอยปกป้องร่างกาย แต่ฉินหลั่งก็ไม่กล้าเดินสุ่มสี่สุ่มห้า เพราะตอนที่ต่อสู้กับเทาเที่ย มันได้ทำให้พื้นเป็นหลุมเป็นบ่อลึกมากมาย แล้วยังมีรอยแตกร้าวมากมาย
ถ้าตอนนี้เดินมั่วๆ ไม่แน่เศษซากจากฟ้ายังไม่ทันหล่นลงมา เขาเองได้ตกลงไปในหลุมแล้วก็เป็นได้
ตอนนี้สิ่งที่เขาจำเป็นต้องทำคือ ทำอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ ใช้พลังจิตห้อมล้อมการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นรอบๆ
ตอนที่เขาเพิ่งจะทำอิธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์อยู่นั้น จู่ๆเขาก็รู้สึกได้ว่าข้างๆเขามีการฟื้นคืนชีพเกิดขึ้นช้าๆ
ถ้าฉินหลั่งคิดไม่ผิดล่ะก็ ที่มาของพลังนั้นก็คือสัตว์ในตำนานที่เขาเพิ่งฆ่าไปเมื่อกี๊!
พูดว่าเป็นสัตว์ในตำนานไม่เท่าเปลี่ยนเป็นสัตว์ประหลาด สัตว์ประหลาดที่อยู่ในสีมาภูตผีปีศาจแห่งนี้!
ฉินหลั่งเริ่มเครียด รู้สึกไม่ดี ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว สมมุติว่าข้างๆเกิดอะไรขึ้นจริง เขาก็ไม่ต้องรอให้แต่ล่ะสิ่งค่อยๆเข้ามา ฆ่าตัวตายให้จบๆไป ต้องแกล้งกันแบบนี้เลยหรอ?
ครั้งแรกตัวที่หนึ่งโจมตีอย่างรุนแรงมาแล้วก็ไม่พอ ยังจะมีครั้งที่สองสามมาอีก พระเจ้ากำลังเล่นตลกกับเขาใช่มั้ย!
ขณะนี้ฉินหลั่งกำลังเตรียมพร้อมที่จะตั้งรับกับเศษซากสีมาที่จะแตกลงมา สมาธิของเขาทั้งหมดอยู่ที่บนหัว ไม่มีเวลาไปดูว่าด้านหลังจะเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ตอนที่เขามองไปยังเศษซากแตกหักที่หล่นลงมานั้น เขาได้สังเกตเห็น ที่แท้ ด้านหน้าสุดมีแค่เศษซากสีมาไม่กี่ชิ้นเท่านั้น แม้จะค่อนข้างหนัก แต่เพราะมันหนักเลยมีโอกาสให้หลบ
ตอนที่เขาเห็นด้านหลัง เขามองเห็นอะไร?
เศษสีมาที่แตกจำนวนนับไม่ถ้วนหล่นลงกับพื้นอย่างรุนแรง!
เศษซากแผ่นใหญ่มีพลังการโจมตีเยอะ เทียบได้กับสัตว์ยักษ์ในแดนตัวหนึ่ง มากพอที่จะทำลายแดนว่างเปล่านี้ได้
เขามีร่างกายจื่อย่า แน่นอนว่าไม่มีทางทำอันตรายใดๆเขาได้ แต่แดนว่างเปล่าจะถูกทำลายไม่ได้!
แต่……ฉินหลั่งเหมือนจะคิดหาทางออกไม่ได้!
ทำได้เพียงหาทางออกทางอื่นเท่านั้น
เขาหลับตาลง รอให้แดนว่างเปล่าถูกทำลาย
การรอเวลาที่จะมาถึงนั้นชั่งนานเสียเหลือเกิน สำหรับฉินหลั่งที่กำลังตกอยู่ในอันตรายสามารถพูดแบบนี้ได้
รอประมาณสิบกว่าวินาที ฉินหลั่งกลับไม่ถูกโจมตีใดๆ เขาลืมตาขึ้นอย่างประหลาดใจ
เห็นเพียงสิ่งบาเรียที่เป็นสีทองคลุมไว้ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แม้จะเป็นในเหว แต่ตอนที่แสงสว่างสาดส่องเข้ามาที่บาเรียสีทองนั้นก็มีแสงจ้ากระทบแสบตา
“เกิดอะไรขึ้น?” ฉินหลั่งขมวดคิ้ว ครุ่นคิดอย่างถีถ้วน
ทันใดนั้นเขาจ้อง ไปจุดๆหนึ่ง
สิ่งที่ผ่านสายตาเขาเข้ามาคือสัวต์ใหญ่ราวกับภูเขาขนาดเล็ก แต่ครั้งนี้ร่างของมันจากสัตว์บกกลายเป็นสัตว์ปีก!
สีทองที่ประกายยากที่จะทำให้คนคิดว่าเป็นสิ่งมีชีวิตสิ่งหนึ่ง ในโบราณมันถูกเรียกว่าเป็นราชาของยุค—-ปลาคุนนกเผิง!
สิ่งที่แปลกประหลาดที่สุดคือ ร่างของสัตว์ยักษ์นี้ไม่เพียงเปลี่ยนไป แล้วยังตรงตระหง่าน ใช่ มันฟื้นคืนชีพมาแล้ว!
เมื่อนึกถึงจุดนี้ ฉินหลั่งส่งเสียงตกใจออกมา รีบถอยหลังไป จนเกือบหล่นลงไปในหลุมลึก
“วีด—-”
จู่ๆ ปลาคุนนกเผิงร้องออกมา กางปีกทั้งสองออก （ ปลาคุนนกเผิง เป็นสัตว์ในตำนานโบราณจีน）
ทันใดนั้นก็เกิดลมแรงขึ้น ถ้าฉินหลั่งไม่มีพลังจิตที่แข็งแกร่งปกป้องร่างกายไว้ เกรงว่าตอนนี้จะถูกลมแรงนี้ทำให้กลายเป็นจิตวิญญาณไปแล้ว
ทุกอย่างยังดีอยู่ ฉินหลั่งเพียงแค่ถูกลมพัดขึ้นเท่านั้น จากนั้นปลาคุนนกเผิงสูดหายใจเข้าลึกๆ พายุรอบๆได้ถูกดูดเข้าไปในปากของมัน
“เป็นไปไม่ได้……ฉันไม่ตายเพราะภัยพิบัติ แต่ตายในปากของนกเนี่ยนะ?” หน้าสิ่วหน้าขวาน สิ่งที่เกิดขึ้นในสมองของฉินหลั่งมีเพียงความคิดนี้
แต่ เขาคิดผิด ปลาคุนนกเผิงไม่ได้อยากกินเขา แต่ทว่าตอนที่ฉินหลั่งเข้าใกล้ปากของมันนั้น จู่ๆก็ยืดปีกออกมา รับฉินหลั่งเอาไว้ แล้ววางฉินหลั่งไว้บนหลังของมัน
“เอ๊ะ หมายความว่าไงกันนะ?” ฉินหลั่งไม่เข้าใจ พึมพำเบาๆ
เสียดายที่ปลาคุนนกเผิงตอบเขาไม่ได้ และไม่ได้อยากตอบด้วย
ฉินหลั่งที่อยู่บนหลังของปลาคุนนกเผิงมองไปยังนกยักษ์ที่อยู่ด้านล่างของเขา แล้วคิดอะไรบางอย่างออก
หลังจากที่ปลาคุนนกเผิงปรากฏกายออกมานั้น ราวกับว่า เพียงแค่ส่งเสียงร้อง นอกจาก……
เมื่อคิดถึงจุดนี้ ฉินหลั่งได้มองไปที่ปลาคุนนกเผิงอย่างถีถ้วนอีกครั้ง เชื่อมั่นในความคิดของตัวเองแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้พิสูจน์เท่านั้น
“วีด—-” เสียงร้องของนกดังอีกครั้ง ปลาคุนนกเผิงกางปีกออก ครั้งนี้ไม่ได้กางเพื่อทำให้เกิดลม แต่เพื่อเตรียมที่จะบิน
“มันจะพาฉันบินขึ้นไปงั้นหรอ?” จู่ๆฉินหลั่งก็มีความคิดนี้ ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่นั่งลงบนหลังของนกอย่างสงบ
บนปากเหว
โอลินที่เสื้อผ้าขาดหลุดลุ่ยเดินไปที่ท่านนักพรตเต้าฝ่า ด้วยตาเป็นประกาย มองลงไปด้านล่าง จากนั้น ท่านนักพรตเต้าฝ่าหน้าถอดสีแล้วถอยหลังไปอยู่ข้างๆโอลิน
“โอลินเด็กน้อย ฉินหลั่งนั่นจะขึ้นมาแล้ว” ท่านนักพรตเต้าฝ่ากล่าวอย่างสงบ
“อะไรนะ? มันไม่ตายจริงๆหรอ?” โอลินส่งเสียงตกใจ ไม่กล้าแม้แต่จะเชื่อในเรื่องนี้ เชาไม่เชื่อว่ามีคนที่หล่นลงไปในหุบเหวแล้วยังรอดชีวิต
ต่อให้คนนี้ฝึกฝนเป็นเซียน คนนี้ก็เก่งกาจกว่าเขาอยู่ดี!
“ทำไม? แกกล้าสงสัยในตัวฉัน?” แม้เสียงของท่านนักพรตเต้าฝ่าจะสงบ แต่ยอดฝีมือของแดนแบบนี้พูดออกมาแต่ล่ะครั้งจะมีหลายความหมาย
เมื่อโอลินได้ยินคำนี้ก็ร้อนรนจนเกือบร้องไห้ออกมา เพราะคนที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาคือท่านนักพรตเต้าฝ่าที่มีชื่อเสียงบนโลก!
“ไม่……ไม่กล้า! ถ้าผู้น้อยทำให้ผู้อาวุโสสงสัยในตัวผู้น้อยล่ะก็ ขอผู้อาวุโสให้อภัยกับคำพูดของผู้น้อยด้วย” โอลินรีบพูดกับท่านนักพรตเต๋าฝ่า
“เหอะ! ฉินหลั่งไม่เพียงมีชีวิตรอตอนนี้เขาได้ฟื้นฟูกลับเป็นดังเดิมแล้ว เก่งกาจกว่าเมื่อก่อนอีก แกต้องระวังตัวให้มาก” แม้ก่อนหน้านี้ท่านนักพรตเต้าฝ่าจะไม่พอใจในโอลิน แต่ไม่รู้ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กันอย่างไร ตอนนี้ท่านนักพรตเต้าฝ่ายังบอกเขาถึงสถานะของฉินหลั่ง ให้เขาระวังตัวด้วย