รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 807 หนึ่งต่อสาม

ฉินหลั่งมองไปยังนักพรตซื่อสุ่ยที่อยู่ด้านหลังของเสี่ยวชิง เทพจื่อเส่และนางฟ้าไท่ยิง หัวเราะ “หรอ? ใครเนี่ย? แค่พวกมันทั้งสาม? แดนพรตจินตานขั้นกลางทั้งสอง แดนนักพรตจินตานขั้นต้นหนึ่งคน กล้ามาท้าทายฉัน? ไม่ประเมินพลังตัวเองเลย?”
นักพรตซื่อสุ่ยไม่คาดคิดว่าแว็บเดียวฉินหลั่งจะมองฝีมือของพวกเขาทั้งสามออก ก็ตะลึงสักพัก ทั้งสามมองไปที่ฉินหลั่ง พบว่ามองไม่รู้ว่ามีฝีมือระดับไหน แต่นึกถึงเมื่อหลายเดือนก่อนตอนที่ฉินหลั่งปล่อยพลังมาทำลายช่องทาง ทั้งสามก็คลายกังวลไปไม่น้อย
เพราะฉินหลั่งตอนนั้นเป็นยอดฝีมือข้างต้น เพิ่งจะกี่เดือน แล้วเขาจะเป็นแดนนักพรตจินตานได้? ต่อให้เป็นแดนนักพรตจินตาน ถ้าทั้งสามก็จัดการเขาไม่ได้ จะเสียหน้าเอา
นักพรตชื่อสุ่ยมองไปที่ฉินหลั่ง “แกคือฉินหนานจง?”
ฉินหลั่งมองนักพรตชื่อสุ่ยอย่างสงบ “ใช่ ฉันคือฉินหนานจง”
“เหอะ สามารถเป็นเซียนในโลกได้ ก็ถือว่าเก่ง แต่เสียดาย ไม่น่ามาหาเรื่องโลกบำเพ็ญเซียนของฉัน！
นักพรตชื่อสุ่ยกล่าวอย่างมั่นใจ! “แกเป็นใคร ที่มาข่มขู่ถึงโลก ผ่านการยินยอมของฉันแล้วยัง?”
ฉินหลั่งมองไปที่นักพรตชื่อสุ่ยอย่างไม่พอใจ จากนั้นมองไปที่เสี่ยวชิง “ดูๆแล้วคำพูดที่ผมฝากคุณไป คุณคงไม่ได้พูดสินะ!”
เสี่ยวชิงตัวสั่น ชะงักไม่กล้าพูดอะไร
“เสี่ยวชิง มันให้คุณพูดอะไร?”
นางฟ้าไท่ยิงชักตาใส่เสี่ยวชิง แล้วถาม
“คือ……”
เสี่ยวชิงตัวสั่นไปหมด คุกเข่าลงกับพื้นโดยตรง “ผู้อาวุโสไท่ยิง เขา เขาพูดว่า……”
“เขาพูดว่าอะไร คุณก็พูดมาสิ!”
เทพจื่อเส่โมโหเกรี้ยวกราด เดิมที่เขาหน้าตาเคร่งเครียดอยู่แล้ว พอโมโห ก็น่ากลัวยิ่งขึ้น ทำเอาเสี่ยวชิงตกใจจนรีบตะโกนออกมา “มันบอกให้บอกพวกคุณ ว่าอย่ามาที่โลกอีก ไม่งั้น……ไม่งั้นจะตามไปฆ่าถึงโลกบำเพ็ญเซียน ล้างบางพวกเราให้หมด ทำลายรากเซียนของพวกเราซะ!”
เสี่ยงชิงพูดทีเดียวจบ เหงื่อไหลเต็มไปหมด ล้มฟุบลงทันที
“จะฆ่าล้างบางพวกเรา? ทำลายรากเซียนของพวกเรา? ได้ ได้เลย กูเคยเห็นไอ้คลั่ง แต่ไม่เคยเห็นไอ้คลั่งแบบนี้มาก่อน!”
นักพรตชื่อสุ่ยโมโห ได้หยิบไม้บรรทัดยาวสามฟุตมา แล้วตะคอก “ฉินหนานจง จำไว้นะ คนที่ฆ่าแก คือนักพรตชื่อสุ่ยของสำนักชื่อสุ่ย”
พูดจบ นักพรตชื่อสุ่ยแกว่งขลุ่ยไม้ไผ่ที่อยู่ในมือ แล้วเป่าออกมา จากนั้นก็ปรากฏมังกรน้ำเป็นละอองขึ้นมา มังกรน้ำนั้นยาว เสมือนจริง เงยหน้ามองไปที่ฉินหลั่ง
ในการโจมตีครั้งนี้ ท้องฟ้าเปลี่ยนสี นกยักษ์ตกใจจนบินวนรอบๆ แล้วๆไปหลบอยู่ไกลๆ
“อิทธิฤทธิ์ของนักพรตชื่อสุ่ย คือมังกรชื่อสุ่ย ฉินหนานจงจบเห่แน่!”
เทพจื่อเส่และนางฟ้าไท่ยิงเหยียดหยาม ฉินหลั่งในสายตาของพวกเขา ก็แค่ผู้ฝึกฝนขั้นต่ำของขั้นพื้นฐานก็เท่านั้น จะเทียบกับนักพรตชื่อสุ่ยที่โด่งดังในโลกบำเพ็ญเซียนได้ไงกัน?
ฉินหลั่งเยือกเย็น จ้องไปที่มังกรน้ำ โดยไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบใดๆ
“ตกใจจนบ้าไปแล้วหรอ?”
นางฟ้าไท่ยิงมองฉินหลั่ง
มังกรชื่อสุ่ยเป็นอิทธิฤทธิ์ของสำนักชื่อสุ่ย เป็นอิทธิฤทธิ์ที่ฝึกฝนเป็นร้อยๆปี ที่โลกบำเพ็ญเซียน ไม่รู้ว่าได้ฆ่าผู้แข็งแกร่งไปเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้ว เมื่อมังกรน้ำโผล่ออกมา ไม่รู้ว่าจะมีสักกี่ผู้ฝึกฝนจะถูกมังกรน้ำเล่นงานจนกลายเป็นฟองไป
แต่ฉินหลั่งกลับมองมังกรน้ำนั้น อย่างไม่หวาดกลัว!
“แกคิดว่า แค่แกคนเดียวหรอที่มีอิทธิฤทธิ์?”
ฉินหลั่งดูแคลน ตอนที่มังกรนั้นอยู่ห่างจากเขาไม่มาก ทันใดนั้นหน้าผากของฉินหลั่งก็มีลำแสงออกมา จากนั้นก็มีสิ่งที่มาจากท้องฟ้ากว้างเป็นสิบฟุตลงมา แล้วกลืนมังกรน้ำนั้นไป
“วิชาทรงพลัง!”
ตอนที่เทพจื่อเส่และนางฟ้าไท่ยิงเห็นแม่น้ำใหญ่ไหลลงมานั้น ก็หน้าถอดสี
แม่น้ำสวรรค์นั้นกว้างสิบเมตร ไหลลงมา มังกรน้ำของนักพรตชื่อสุ่ยแค่หนึ่งฟุต เมื่ออยู่ในแม่น้ำก็เหมือนเรือประมงอย่างไรอย่างนั้น เจอคลื่นก็ยังผ่านไม่ได้ จมลงไปทันใด
“อืม?”
นักพรตชื่อสุ่ยมองมังกรถูกกลืนเข้าไป ก็กล่าว “ใช้ได้”
แม้มังกรน้ำนี้จะใช้พลังเพียงแค่ห้าเปอร์เซ็นต์ของเขาเท่านั้น ใช้พลังแดนนักพรตจินตานขั้นกลางของเขา ปกติแล้วผู้แข็งแกร่งแดนนักพรตจินตานจะตั้งรับกับการต่อสู้นี้ไม่ไหว แต่ฉินหลั่งไม่พูดไม่จาแล้วปล่อยแม่น้ำยาวออกมากลืนกินมังกรน้ำไป ทำให้นักพรตชื่อสุ่ยมองเข้าในอีกมุม
“เสียดาย แกไม่ควรหาเรื่องสำนักใหญ่ของโลกบำเพ็ญเซียนของเรา เดิมทีโลกบำเพ็ญเซียนของฉันเป็นราชาของโลก เพราะอากาศของโลกกำลังจะหมด จึงได้ย้ายหนีไป เหลือไว้ให้พวกแกได้ดำรงชีวิต มนุษย์บนโลกอย่างพวกแกไม่รู้จักบุญคุณ กลับคิดจะทำลายโลกของเรา ทำผิดทั้งขึ้นทั้งล่องวันนี้ ฉันจะลงโทษพวกแก!”
นักพรตชื่อสุ่ยพูด กำลังในร่างกายเพิ่มขึ้นแปดเท่า ปล่อยออกมา เป็นคลื่นยาวสิบกว่าฟุต คลื่นนั้นสูงใหญ่มาก เหมือนกับจะซัดฉินหลั่งให้ตาย
เทอจื่อเส่และนางฟ้าไท่ยิงที่อยู่ข้างๆรับรู้ได้ถึงพลังมหาศาลของคลื่น ในสำนักชื่อสุ่ย นอกจากเจ้าสำนัก ก็เป็นนักพรตชื่อสุ่ยฝีมือดีที่สุด คลื่นยักษ์นี้อยู่ต่อหน้าพวกเขาทั้งสอง เกรงว่าต้องหลบไปก่อน แล้วค่อยหาวิธีต่อสู้
แต่ฉินหลั่งไม่สนใจ จ้องไปที่นักพรตชื่อสุ่ย “พวกแกจะแบ่งแยกดินแดนในโลกของฉัน แล้วยังรังแกกันอีก ในเมื่อไร้ยางอาย ฉันก็จะให้แกรู้ ไม่ใช่ว่าหลบหนี แล้วจะเป็นผู้นำได้ ถ้าแกเป็นหัวหน้า ก็ยังเป็นหัวหน้าอยู่วันยังค่ำ!”
ในเสี่ยงดูแคลน ฉินหลั่งกดไประหว่างที่ซี่โครงเบาๆ เกิดเขายักษ์ขึ้นมา เขายักษ์นั่นใหญ่เกินกว่าจะบรรยายได้ สูงถึงท้องฟ้า
หุบเขาที่ใหญ่มหึมา ได้เอาวิชาของนักพรตชื่อสุ่ยเข้าไปไว้ใต้เขาทั้งหมด
วิชาทรงพลัง—-ทรายหมื่นลี้！
จะใช้วิธีไหน ก็สามารถรับได้หมด นักพรตชื่อสุ่ยถูกวิชาของฉินหลั่งจัดการเข้าให้แล้ว
ไม่เพียงแค่คลื่นนั้น แม้แต่นักพรตชื่อสุ่ย เจอเข้ากับเขายักษ์ ก็ต้องตกใจจนถอยหลังไป แว็บเดียว แค่หันหลัง ภูเขานั้นก็ได้หายไป ราวกับไม่เคยเกิดอะไรขึ้น
แต่กลิ่นอายที่น่ากลัวนั้นลอยอยู่ในอากาศ หลายคนตกใจจนหน้าเสีย ที่เจอเข้ากับวิชาแบบนี้
“ถือว่าเก่งนะ ท่านทั้งสองไม่แสดงฝีมือหน่อยหรอ?”
หลังจากที่นักพรตชื่อสุ่ยถอยออกไป ก็ได้หันมาอีกครั้ง ตะคอกใส่เทพจื่อเส่และนางฟ้าไท่ยิง
“ฉันเอง!”
เทพจื่อเส่ก้าวออกไป แค่ขยับตัว ชายวัยกลางคนที่สวมชุดสีม่วงก็กลายเป็นยักษ์ม่วงยืนค้างฟ้า