รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 766 ประหนึ่งฟันพืชผัก

บทที่ 766 ประหนึ่งฟันพืชผัก
ตอนฉินหลั่งพูดถึงน้ำพุชีวิต สีหน้าราชาหมาป่ามืดยังไร้อารมณ์อยู่ แต่พอฉินหลั่งพูดถึงดอกไม้สามสี สีหน้าผู้เฒ่าเปลี่ยนทันที ทำให้เผ่าหมาป่าทั้งหมดก้าวเท้าเข้ามาอีกหนึ่งก้าว พลางหอนอย่างบ้าคลั่ง
“เจ้ากล้าคิดจะเอาดอกไม้หมาป่าเทพ! นั่นเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าหมาป่ามืดเรา เผ่าเราจะตามฆ่าเจ้าไปสุดหล้าฟ้าเขียว และจะกัดขาดคอหอยเจ้า ฉีกกระดูกเจ้า และกินเลือดเนื้อเจ้า!”
ราชาหมาป่ามืดร้องตะคอกดังก้องไปทั่ว
บรรดามนุษย์หมาป่าทั้งหมดพากันมองฉินหลั่งด้วยสายตาที่มองศัตรูคู่อาฆาต
ดอกไม้หมาป่าเทพเป็นสมบัติล้ำค่าที่สุดของเผ่าหมาป่ามืด ทุกหนึ่งร้อยปีจะบานสักหนึ่งครั้ง ไม่ว่ามนุษย์หมาป่าคนไหนกินดอกไม้นี้ลงไป จะมีความหวังพัฒนาไปอีกขั้น เพิ่มความบริสุทธิ์ของสายเลือด บรรลุระดับขั้นเพิ่มขึ้น
“ดอกไม้หมาป่าเทพอะไร นี่มันดอกไม้สามสี เผ่าต่างด้าวโง่ๆแบบพวกแกจะรู้ถึงคุณสมบัติที่แท้จริงของดอกไม้สามมีได้ยังไง” ฉินหลั่งแค่นเสียงหึ
เขามองความคิดของเผ่าหมาป่ามืดออกอยู่แล้ว น่าเสียดายที่การเพิ่มสายเลือดบริสุทธิ์เป็นแค่คุณสมบัติรองของดอกไม้สามสี คุณสมบัติที่แท้จริงของดอกไม้สามสีใช้เพื่อเหาะเข้าแดนเซียนต่างหาก
“อย่าพล่ามมาก รีบออกไปจากหุบเหวซะ ไม่งั้นฉันไม่เหนื่อยที่จะทำลายเขตนี้ทั้งเขตของพวกแก”
ฉินหลั่งยืนไขว้มือด้านหลังพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“อ๋าว!”
สิ่งตอบกลับฉินหลั่งคือ เสียงหอนยาวนับไม่ถ้วน
“ฆ่าพวกมัน อย่าให้เหลือสักคน!” ราชาหมาป่ามืดยกไม้เท้าชี้ไปที่ฉินหลั่ง
มนุษย์หมาป่าร้อยกว่าตนฟังคำสั่งหัวหน้าเผ่า ผลุนเข้าโจจมตีพวกฉินหลั่ง สายตาแดงก่ำของพวกมันเผยประกายดุร้ายออกมา ในสายตาพวกมันแล้ว มนุษย์เป็นแค่อาหารเท่านั้นเอง และพวกฉินหลั่งนั้น ไม่ต้องถามเลยถือเป็นอาหารที่ถูกปากที่สุด เพิ่มพูดพลังได้ดี
“รบเถอะ!”
ซิงจ้างยิ้มเศร้า ดึงกระบี่ยาวสีทองออกมา
“รบ!”
เซียนกว่างหลิงดึงปืนสีขาวดำออกมา สีหน้าเย็นเยียบ
ฉินหลั่งไม่ได้ตอบอะไรพวกเขา แค่ชกหมัดหนึ่งออกไป หมัดสีม่วงพุ่งเข้าไปชกกับมนุษย์หมาป่าที่พุ่งเข้ามาตัวแรกพอดี
พริบตาเดียวก็ทำมนุษย์หมาป่าลอยกระเด็นเหมือนลูกบอล จากนั้นฉินหลั่งพุ่งเข้าไปในวงล้อมหมาป่าราวกับลมพายุ
ได้ยินแค่เสียงต่อสู้ไม่ยั้ง
เผ่าหมาป่าโดนหมัดเท้าของฉินหลั่งเข้าไปก็ลอยกระเด็นกันไปถ้วนหน้า
แต่ว่าร่างเนื้อของพวกมันเทียบเคียงได้กับร่างเนื้อปรมาจารย์ต่อสู้ พอตกลงพื้น ก็แค่มึนหัวเล็กน้อย และลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว พุ่งเข้าหาฉินหลั่งอีก
เผ่าหมาป่ามากมายก็เริ่มต่อสู้กับบรรดาเซียนขึ้นมา
แทบจะพร้อมกัน
บรรดาเซียนที่คิดว่าตัวเองเก่งซะเต็มประดาเริ่มรับไม่ไหว พวกเขามีแค่สิบกว่าคน แต่อีกฝ่ายกลับมีเป็นร้อย เซียนอายุมากคนหนึ่งโดนกัดคอหอยและฉีกร่างขาดเป็นชิ้นๆภายในเวลาชั่วนิ้วดีดท่ามกลางการรุมล้อมโจมตีของเผ่าหมาป่าสี่ห้าตน
“เป็นแบบนี้ต่อไป พวกเราต้องตายอยู่ที่นี่กันหมดแน่”
เซียนกว่างหลิงยิงปืนใส่มนุษย์หมาป่า เขามองดูสถานการณ์รอบด้าน เห็นมุกคนพยายามกัดฟันทนกัน ก็อดสิ้นหวังไม่ได้
ส่วนหลิวหย่งเฉียงก็พึ่งหนีรอดจากเงื้อมมือเผ่าหมาป่าคนหนึ่งได้ เขาลุกขึ้นอย่างยากลำบาก และมองเห็นรอบด้านมีแต่เผ่าหมาป่า ก็อดสะท้านเยือกในอกไม่ได้
แม้แต่ซิงจ้างยังหลบหลีกเป็นพัลวันท่ามกลางวงล้อมของมนุษย์หมาป่าสิบกว่าตน
ทุกคนที่เหลือ อดมองไปทางฉินหลั่งโดยอัติโนมัติไม่ได้ ฝากความหวังสุดท้ายไว้ที่เชา
ฉินหลั่งส่งเสียงแหลมปี๊ดยาวสะท้านฟ้าสะเทือนดิน รูปร่างเปลี่ยน พุ่งทะลุระบบเขตห้วงเวลาจนเกิดเสียงดังสนั่น
ในที่สุดเขาก็ลงมือเต็มกำลังซะที ฉินหลั่งลงมือเต็มที่ จะน่ากลัวแค่ไหนเนี่ย
ได้ยินเสียงปึ้งดังขึ้นหนึ่งที ร่างเนื้อของฉินหลั่งกระแทกกับขอบห้วงเวลา เกิดประกายแสงสีม่วงขึ้น พริบตาก็พุ่งเข้าไปหน้ามนุษย์หมาป่าตนหนึ่งที่รูปร่างสูงใหญ่ และตวัดฝ่ามือใส่
ภายใต้การโจมตีที่ขอบห้วงเวลาของฉินหลั่น ทำมนุษย์หมาป่าตนนั้นไม่ทันได้สติกลับมาด้วยซ้ำ ทั้งหัวและหน้าอกก็โดนฝ่ามือฉินหลั่งตวัดลงไปในท้องเลย สุดท้ายก็โดนตบจนระเบิด กลายเป็นเนื้อบดแหลกเหลวกระจายไปทั่ว
“บรึ้ม!”
ตอนนี้มีเสียงทะลุเขตห้วงเวลาลอยมา หมอกสีขาวเริ่มกระจายไปรอบข้าง เสียงแหลมปรี๊ดราวเครื่องบินผ่านห้วงอากาศกระจายไปทั่วหุบเหว
ตอนนี้เอง มนุษย์หมาป่ารอบข้างเหมือนพึ่งตื่นจากฝัน
พวกมันใช้สายตาตะลึงมองไปที่ฉินหลั่ง ดวงตาสีแดงเลือดก็อดหดตัวไม่ได้
พลังของฉินหลั่งนี่น่ากลัวเกินไปแล้ว โจมตีทีเดียวก็ทำมนุษย์หมาป่าตนหนึ่งระเบิดเลย นี่มันน่ากลัวกว่าฝ่ามือยักษ์แสงสีเขียวก่อนหน้านี้ซะอีก เพราะฝ่ามือยักษ์สีเขียวเมื่อกี้นี้ความเร็วไม่มาก ถ้าทุกคนไม่แข็งชนแข็งต่างไม่เป็นไร นี่ก็เป็นเทคนิคหลบหลีกอย่างหนึ่งที่ใช้ได้ ถึงพลังจะมาก แต่ค่อนข้างช้า แต่การโจมตีครั้งนี้ของฉินหลั่งกลับเร็วจนมนุษย์หมาป่ามากมายยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ
นี่เท่ากับว่าฉินหลั่งสามารถฆ่ามนุษย์หมาป่าได้คนหนึ่งด้วยการสะบัดฝ่ามือครั้งเดียว?
เผ่าหมาป่าจำนวน 137ตนในหุบเหว ก็เท่ากับ137หมัด?
ขนาดราชาหมาป่ามืดเห็นแบบนี้ ยังอดกระตุกดวงตาเหี่ยวย่นไม่ได้ แต่เขารีบร้องเสียงดังว่า
“บุกพร้อมกัน ไม่ต้องกลัว ร่างเนื้อมันไม่สามารถรับผลสะท้อนของการบุกทะลวงเขตห้วงเวลาได้หลายครั้งหรอก”
มนุษย์หมาป่ารอบๆได้ยินอย่างนั้น ก็หอนรับเสียงโหยหวน พากันล้อมกรอบฉินหลั่งไว้ นอกจากส่วนน้อยที่ยังรับมือซิงจ้างอยู่ อีกเกือบร้อยตนต่างพุ่งกันเข้ามาฆ่าฉินหลั่ง คิดจะฆ่าเขาที่แกร่งที่สุดก่อน
“งั้นหรอ?”
ฉินหลั่งแสยะยิ้ม สายตาทอประกายหยามหยัน
เท้าเขากระตุกเบาๆ เสียงระเบิดดังขึ้น เขาพุ่งทะลุเขตห้วงเวลาอีกครั้ง หมัดเดียวทำมนุษย์หมาป่าเพศเมียระเบิดไปตนหนึ่ง
“การโจมตีที่สอง”
ฉินหลั่งพูดระหว่างออกหมัดไปอย่างสงบ
มนุษย์หมาป่ารอบๆเห็นดังนั้น ตาแดงก่ำหนักขึ้น ดวงตาสีแดงเลือดหยั่งกับหยดเลือดลงไป พวกมันหอนอย่างบ้าคลั่ง กงเล็บมากมายตวัดใส่ฉินหลั่งไม่ถ้วน กงเล็บของมนุษย์หมาป่าพวกนี้คมมาก เพียงพอจะฉีกท่อนเหล็กแยกร่าง ความเร็วในการกระโดดหรือวิ่งก็เร็วมาก ประหนึ่งเป็นราชาโดยกำเนิด และมนุษย์หมาป่าพวกนี้ใช้ชีวิตด้วยกันมานาน รู้ใจกันเป็นอย่างดี
ตอนนี้ เท่ากับมีราชาร่างเนื้อนับสิบตนลงมือด้วยกัน ทั่วทั้งขั้นตอนโดนครอบไว้ด้วยเสียงทะลวงอันหนักหน่วงและรอยข่วนหนักๆ
เผชิญหน้าการโจมตีที่เพียงพอให้ร่างสลายแบบนี้ ฉินหลั่งกลับแค่ยิ้มน้อยๆ สะบัดร่าง พริบตาเดียวก็พุ่งทะลวงเขตห้วงเวลาอีก หายตัวไปที่ห่างออกไปอีกหลายสิบเมตร ใช้ไหล่กระแทกจนทำมนุษย์หมาป่าตัวเล็กสลายกลายเป็นเศษเนื้อไปเลย
พอความเร็วเพิ่มขึ้นถึงระดับเหนือเสียง ฉินหลั่งไม่จำเป็นต้องแสดงฝีมืออีก ร่างเนื้อเขาเป็นอาวุธที่แกร่งที่สุดแล้ว ก็เหมือนตอนอาวุธสงครามพุ่งเข้าชนคุณด้วยความเร็วเหนือแสง ไม่ว่าคุณจะเป็นสัตว์เทพ ร่างเทพ ก็โดนขยี้เป็นเนื้อบดเหมือนกันแหละ
“การโจมตีครั้งที่สาม!”
ฉินหลั่งชะงักเล็กน้อย พูดคำนี้ออกมา จากนั้นก็พุ่งทะลุเขตห้วงเวลาอีกครั้ง ท่ามกลางสายตาอาฆาตแค้นของเผ่าหมาป่าทั้งหลาย
“การโจมตีครั้งที่สี่”
เขาสะบัดมือหั่นออกไป ทำมนุษย์หมาป่าตนหนึ่งโดนหั่นเอวเป็นสองท่อน
“การโจมตีครั้งที่ห้า”
มนุษย์หมาป่าอีกตนโดนเขาชกระเบิดหัวใจเอาดื้อๆ
…
“การโจมตีครั้งที่สิบ!”
พอฉินหลั่งสะบัดมือตบหัวของมนุษย์หมาป่าตัวที่สิบแหลกละเอียด และพูดคำนี้ออกมา เขาได้ฆ่ามนุษย์หมาป่าไปสิบตนแล้วภายในเวลาแค่10วิเท่านั้น แต่ที่ไม่เหมือนกับปรมาจารย์การต่อสู้คือ มนุษย์หมาป่าพวกนี้แค่อาศัยพลังร่างเนื้อเท่านั้น ไม่เหมือนปรมาจารย์การต่อสู้ที่มีวิชาการต่อสู้มากมายในตัว แถมยังมีแววตาแหลมคม สามารถยับยั้งฉินหลั่ง ไม่ยอมให้เขาใช้พลังไปทะลวงเขตห้วงเวลาได้
มนุษย์หมาป่าพวกนี้กลับไม่ได้มีความรู้ในการต่อสู้แหลมคมขนาดนั้น
พวกมันจะหอนอย่างบ้าคลั่งก่อน จากนั้นค่อยๆทำเสียงต่ำลงเรื่อยๆ สุดท้ายที่ฉินหลั่งโจมตีครั้งที่สิบ มนุษย์หมาป่าทั้งหมดพากันสิ้นหวัง