รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 593 เงื่อนไขของจี้หงชวน

บทที่ 593 เงื่อนไขของจี้หงชวน
ผู้จัดการจี้ยิ้มแบบไม่ไม่มีรอยยิ้ม เผยให้เห็นฟันเหลืองที่เกิดจากการสูบบุหรี่มากเกินไปและเขาคิดจะลูบต้นขาของหยูนชิงชิง
“ผู้จัดการจี สวัสดีครับ”
ฉินหลั่งมือไวจับมือของเขาเอาไว้ก่อน “ยินดีที่ได้รู้จักคุณ”
“ไอ้เวรแล้วแกเป็นใครเนี่ย?”
ผู้จัดการจี้ที่ถูกฉินหลั่งจับมือสีหน้าเปลี่ยนไปทันทีพร้อมกับสะบัดมือของฉินหลั่งทิ้งด้วยความขยะแขยง
หยูนชิงชิงรีบแนะนำ “ผู้จัดการจี้ เขาชื่อฉินหลั่งเป็นเพื่อนของฉัน…….” “เพื่อน?”
จี้หงชวนหันไปมองฉินหลั่งด้วยสายตาที่ดูถูก “เพื่อนอะไร?”
ฉินหลั่งขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่เมื่อนึกถึงหยูนชิงชิงจึงอดทนเอาไว้
“เพื่อนสนิท”
หยูนชิงชิงพูดเสริมอีกประโยค “เขาชื่อฉินหลั่ง ทำธุรกิจบริษัทอสังหาริมทรัพย์”
“อสังหาริมทรัพย์?”
“อสังหาริมทรัพย์แบบไหน? คงจะไม่ใช่แบบที่วังเวงนะ? เดาว่าคงจะขายไม่ออกไปสักหลังเลย”
ในแววตาของผู้จัดการจี้ยิ่งเพิ่มความดูถูก “ชิงชิง คุณต้องรู้จักวางตัวสูงหน่อย เพื่อนที่คบก็ต้องเป็นคนที่มีฐานะสูงหน่อย”
“คุณรู้หรือเปล่าว่าทำไมตัวเองถึงยากที่จะฝ่าฟันอุปสรรคไปได้?”
“เหตุผลเป็นเพราะว่าคุณมักจะคบกับพวกหมูหมากาไก่ไปมั่ว”
“ถ้าหากคุณใช้เวลาอยู่ในแวดวงของคนมีชื่อเสียงหรือคนที่ประสบความสำเร็จอย่างผมมากกว่านี้ ป่านนี้คุณคงได้รับความนิยมไปทั่วเอเชียแล้ว”
“ไป ไปกับผมเดี๋ยวผมจะแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนๆ จะได้นั่งดื่มด้วยกันด้วย”
ในระหว่างที่พูดเขายื่นมือไปกอดเอวของหยุนจิงจิง
หยุนจิงจิงหดตัวด้วยความลำบากใจ
“คุณหยุน นี่คุณหมายความว่ายังไง?”
ในแววตาจี้หงชวนดูไม่พอใจ “แสร้งทำตัวเป็นใสซื่อบริสุทธิ์สูงส่ง?”
“ไม่ใช่…….”
หยูนชิงชิงรีบโบกมือ “ผู้จัดการจี้ ที่ฉันมาในวันนี้เพราะมีธุระจะคุยกับคุณ……” “รู้ว่ามีเรื่องต้องขอร้องผมแล้วยังจะทำตัวเป็นนางฟ้าอีกเหรอ?”
หงจี้ชวนพูดขัดหยูนชิงชิงยังไม่เกรงใจ “ตรงนี้ก็ไม่ให้จับตรงนั้นก็ไม่ให้แตะ ทำเหมือนผมจะกินคุณ”
“ได้ เห็นแก่หน้าคุณผมจะให้โอกาสคุณครั้งสุดท้าย”
“นี่คือคีย์การ์ดห้องแปดศูนย์แปดของโรงแรมฮ่องเต้ คุณไปรอผมอยู่ที่ห้อง เดี๋ยวคืนนี้ผมจะไปถกเถียงประเด็นสำคัญกับคุณทีหลัง”
“ถ้าหากการถกเถียงเป็นที่น่าพอใจไม่ว่าเรื่องอะไรก็คุยง่าย ถ้าหากยังทำตัวอ้ำๆอึ้งๆคืนนี้คุณก็ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น”
หลังจากนั้นเขาก็หันไปมองฉินหลั่งแล้วพูดอย่างรำคาญใจ “ที่นี่ไม่มีธุระของแก มาจากไหนก็ไสหัวกลับไปทางนั้น”
ฉินหลั่งไม่พูดมากยกฝ่ามือแล้วเหวี่ยงใส่ใบหน้าของเขา
“เพี๊ยะ——”
เสียงดังคมชัด จี้หงชวนส่งเสียงร้องและลอยกระเด็นออกไปไกลเกือบห้าเมตร…….
“อ่า—–”
จี้หงชวนล้มลงกับพื้น ใบหน้าครึ่งซีกของเขาบวมขึ้นมาในทันที
หยูนชิงชิงถึงกับตกตะลึง ฉินหลั่งมักจะมีกลิ่นอายของลูกผู้ชายแบบนี้อยู่เสมอ
“แกกล้าตบฉัน?”
จี้หงชวนตะคอกใส่ฉินหลั่งด้วยความโกรธพร้อมกับกุมใบหน้าของตัวเองไว้
“ขอโทษค่ะผู้จัดการจี้ ขอโทษ”
หยูนชิงชิงรีบเดินเข้าไปประคองเขาลุกขึ้น “เพื่อนของฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“หลีกไป”
จี้หงชวนผลักหยูนชิงชิงออก สายตาจ้องฉินหลั่งแล้วพูด “แกกล้าตบฉัน?”
“แกรู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร?”
เขามีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับบุคคลที่ทำธุรกิจใสสะอาดและธุรกิจมืดที่เรียกได้ว่าเป็นบุคคลสำคัญของบริษัทและยังมีความสัมพันธ์ฉันพี่น้องกับตระกูลจี้ ปกติมีใครบ้างเวลาเจอเขาแล้วจะไม่เรียกพี่ชวน
แต่ตอนนี้ไม่เพียงแต่โดนตบ ยิ่งไปกว่านั้นยังโดนตบต่อหน้าผู้ใต้บังคับบัญชาของทำให้เขารู้สึกเสียหน้ามาก
ดังนั้นจี้หงชวนจึงรู้สึกโกรธมาก “แกสร้างหายนะ แกได้สร้างหายนะครั้งใหญ่แล้ว”
ในตอนนี้ซุนหงอี๋และคนอื่นๆที่เดินตามจี้หงชวนเข้ามาเดินมาปิดล้อมฉินหลั่งแล้วจ้องมองด้วยสายตาที่เย็นชา
แน่นอนพวกเขาไม่ได้มาลงไม้ลงมือ แต่มาเพื่อช่วยเสริมสร้างบารมีให้ผู้จัดการจี้และมาเพื่อชมเรื่องสนุก
“ผมไม่สนว่าคุณเป็นใคร”
ฉินหลั่งหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดมือของตัวเอง “คุกคามหยูนชิงชิงในที่สาธารณะและพูดจาหยาบคาย ผมก็แค่สั่งสอนคุณ”
“สั่งสอนฉัน?”
จี้หงชวนโกรธจนถึงขีดสุดจนหัวเราะ “ฉันเป็นผู้จัดการของบริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉิน เป็นญาติกับตระกูลจี้แห่งเย็นจีน มีอิทธิพลด้านมืดและขาวทั้งสองสาย”
“แกกล้าทำฉัน รับผิดชอบกับผลที่ตามมาไหวหรือเปล่า?”
จี้หงชวนรู้สึกปรารถนาในตัวของหยูนชิงชิงมานานแล้ว ในที่สุดครั้งนี้ก็มีโอกาสแต่กลับถูกฉินหลั่งตบหน้าอย่างไม่เกรงใจ
จะให้เขาไม่โกรธได้อย่างไร?
“บริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉิน?”
“ตระกูลจี้แห่งเย็นจีน?”
ฉินหลั่งพูดอย่างไม่ใส่ใจ “มันเจ๋งมากเลยเหรอ?”
เมื่อได้ยินฉินหลั่งพูดแบบนี้ เพื่อนร่วมงานหลายสิบคนของหงจี้ชวนก็เผยให้เห็นถึงสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม ไอ้บ้านนอกที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง
โดยเฉพาะซุนหงอี๋ที่เย็นชาคนนั้นมุ่ยปากยังดูถูก
“หยูนชิงชิง เธอแน่ใจนะว่านี่เป็นเพื่อนของเธอ?”
เมื่อเห็นท่าทางของฉินหลั่งที่ดูเหมือนคนบ้านนอก จี้หงชวนลุกขึ้นมาพร้อมกับมือกุมหน้าแล้วชี้นิ้วไปที่หยูนชิงชิง
“ผู้จัดการจี้ ขอโทษค่ะ เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะฉันคนเดียว”
หยูนชิงชิงโค้งคำนับขอโทษครั้งแล้วครั้งเล่า ที่ฉินหลั่งลงมือก็เพื่อเธอดังนั้นจึงโทษเขาไม่ได้เด็ดขาด
จี้หงชวนเป็นคนที่เธอต้องการไหว้วาน หยูนชิงชิงในตอนนี้ก็ทำให้เขาไม่พอใจไม่ได้เช่นกัน
เธอจึงนำเรื่องทั้งหมดมาลงที่ตัวเองแทน “ฉันขอโทษ ฉันยินดีชดใช้”
“ฮื่ม โทษเธอ?”
เมื่อเห็นท่าทีที่อ่อนน้อมถ่อมตนหยูนชิงชิง จี้หงชวนก็หัวเราะด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “แน่นอนก็ต้องโทษเธออยู่แล้ว ถ้าหากเธอไม่ได้คบหากับพวกหมูหมากาไก่แบบนี้แล้วฉันจะโดนตบได้ยังไง”
“ฉันจะบอกให้เรื่องในวันนี้ฉันกับเขาไม่จบแค่นี้แน่ กับเธอก็ไม่จบเหมือนกัน”
“ถ้าหากอยากจะขอโทษคืนนี้ก็ไปที่โรงแรมฮ่องเต้พร้อมกับซื้อถุงยางและใส่ชุดชั้นในลายลูกไม้ที่ออกอากาศเมื่อวันก่อน แล้วขอโทษด้วยความจริงใจ”
“บางทีฉันอาจจะให้โอกาสเธออีกสักครั้ง…….” เขาอดไม่ได้ที่จะขู่หยูนชิงชิง
หลังจากที่ถูกฉินหลั่งตบความโกรธก็ท่วมท้น เมื่อเห็นขาที่ยาวเรียวและรูปร่างที่อ่อนเยาว์ของหยูนชิงชิง เปลวไฟที่อยู่ภายใต้จิตสำนึกก็ลุกโชนขึ้นมาในทันที เขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะผลักหยูนชิงชิงลงไป
จี้หงชวนหันกลับไปชี้ฉินหลั่ง “ไม่อย่างนั้นไม่เพียงแต่เธอเท่านั้นที่จบไม่สวย ฉันจะเอาชีวิตของเขาด้วย”
สีหน้าของหยูนชิงชิงเปลี่ยนไปในทันที “ผู้จัดการจี้ ฉินหลั่งวู่วามไปในชั่วขณะหวังว่าคุณจะไม่ถือสาผู้น้อย”
เธอเคยเห็นฉินหลั่งฆ่าคนด้วยตาของตัวเองมาแล้ว เธอรู้ดีถ้าหากสองคนนี้ปะทะเข้ากันจริงๆคงจะต้องกลายเป็นเรื่องที่เลวร้ายอย่างแน่นอน
“เธอเป็นตัวอะไร”
“คู่ควรที่จะให้ฉันไว้หน้าด้วยเหรอ?”
จี้หงชวนตะคอก “คืนนี้ถ้าหากไม่ทำตัวดีๆ แม้แต่เธอฉันก็จะจัดการ……”
“เพี๊ยะ!”
เขาพูดยังไม่ทันจบ ฉินหลั่งก็ตบเข้าไปที่หน้าของผู้จัดการจี้อีกครั้ง
ผู้จัดการจี้ส่งเสียงร้องแล้วกระเด็นออกไปอีกครั้ง
“ไสหัวออกไป!”
สายตาของฉินหลั่งเต็มไปด้วยความเย็นชา “ถ้าหากยังกล้าขู่หยูนชิงชิง คุณได้พิการแน่”
ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต้องตกตะลึงอีกครั้ง
จี้หงชวนถูกคนประคองลุกขึ้น กุมหน้าที่บวมแล้วพูดด้วยความโกรธ “แกยังกล้าตบฉัน?”
เขาคิดอยากจะโต้กลับแต่กลับรู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉินหลั่ง
“ถ้ายังไม่ไสหัวไป มันไม่ได้ง่ายแค่ตบหน้าของคุณเท่านั้น”
สำหรับสัตว์เดรัจฉานยังจี้หงชวนฉินหลั่งไม่อยากพูดเปลืองน้ำลาย
“ไอ้เด็กน้อย แกตายแน่”
จี้หงชวนพ่นลมออกมาจากจมูกแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาโทร ดูเหมือนว่าเขากำลังเรียกคนมาจัดการฉินหลั่ง “ในเมืองเย็นจีนฉันมีวิธีเป็นร้อยเป็นพันที่จะทำให้แกตายอย่างไม่เหลือแม้แต่ซากศพ”
“ฉันจะขอบอกแกอีกครั้ง พฤติกรรมที่ป่าเถื่อนของแกมันทำให้หยูนชิงชิงต้องลำบากไปด้วย”
หลังจากนั้นเขาก็ชี้นิ้วไปที่หยูนชิงชิงแล้วตะคอก “เธอด้วย ฉันรู้ว่าเธอมีเรื่องต้องการจะขอให้ฉันช่วย ฉันไม่เพียงแต่ไม่ช่วยและในทางกลับกันฉันจะเหยียบพวกเธอให้จมดิน”
ซุนหงอี๋และคนอื่นๆก็มองฉินหลั่งเหมือนตัวตลก ทุกคนรู้สึกว่าที่เขาไปท้าทายผู้จัดการจี้มันเป็นเพราะสมองมีปัญหา
“เด็กน้อย ฉันจะพูดแค่ครั้งเดียวรีบคุกเข่าลงขอโทษผู้จัดการจี้เถอะ เขาไม่ได้ธรรมดาอย่างที่นายคิด”
“ใช่แล้ว ผู้จัดการจี้มีอิทธิพลด้านขาวและมืด ไปสร้างความไม่พอใจให้กับเขาไม่เพียงแต่ตัวเองเท่านั้นที่ซวย แต่จะดึงหยูนชิงชิงซวยไปด้วย”
“นายไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชื่อเสียงของผู้จัดการจี้ในเมืองเย็นจีนเป็นแบบไหน……..”
“คุณซุปเปอร์สตาร์หยุน นี่นะเหรอคือเพื่อนของคุณ?”
“เพื่อนเฮงซวยมากกว่ามั้ง?”
“คุณหยุน คุณรีบแบ่งเส้นระหว่างคุณกับเขาเถอะ ไม่อย่างนั้นจะมีปัญหามากมายตามมา…….” คนหลายสิบคนคนนี้พูดคำคนนั้นพูดคำ อยากจะให้ฉินหลั่งคุกเข่าขอโทษ