รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 580 การรักษาทางจิตใจ

บทที่ 580 การรักษาทางจิตใจ
หลินเส้าโสพูดต่อไป ใช้พลังที่เยอะที่สุดในร่างกาย
ไม่พอใจ ฉินหลั่งยังคงรู้สึกไม่พอใจนัก ที่จริงนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็น ถึงความเก่งกาจของวิชาการฝังเข็มมังกรกลับ ดั่งในคัมภีร์เต๋าที่ว่า：วิชามังกรกลับ ทำให้มีชีวิตกลับมาได้ ลมหายใจพลุ่งพล่าน เต็มไปด้วยพลัง พลังก็เช่นก็กัน……
เห็นได้ชัด ผลลัพธ์ไม่เหมือนกับการฝังเข็มที่อาจารย์ยายทำเลย ฉินหลั่งรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
ในขณะนั้นเองดวงตาของหมอเทพสวี่ก็เป็นประกาย เขาเป็นถึงทายาทแพทย์แผนจีน ที่มีประสบการณ์ด้านการแพทย์แผนจีนมานานกว่าร้อยปี ตอนนี้เขาเข้าใจเจตนาของฉินหลั่งแล้ว หมอเทพสวี่ค่อนข้างรู้อดีตของหลินเส้าโส เขาไตร่ตรองครู่หนึ่ง แล้วเดินเข้าไป
หมอเทพสวี่พูดข้างหูหลินเส้าโสเบาๆ：“ฉินหลั่ง ก็คือเด็กคนนั้น！”
“ห้ะ—-”พูดเช่นนั้น หลินเส้าโสก็ร้องเสียงหลงทันที
“ฟู่……”เข้มจำนวนนับไม่ถ่วนกระเด็นออกไป และเขาก็กระอักเลือดออกมาเป็นสีดำ……
“คุณอาหลิน อาเป็นยังไงบ้าง？”
หลู่เหม่ยเฉินเห็นเช่นนั้นจึงเข้าไปถาม：“ฉินหลั่ง คุณอาหลินเป็นอะไรไป？”
ฉินหลั่งยื่นมือไปดึงเข็มที่เหลือออกจนหมด：“ปมในใจคลายออกแล้ว ที่เหลือก็แค่พักฟื้น”
สวี่ซีเหวินชะงัก：“รักษาเสร็จแล้วเหรอ？”
หลินเส้าโสไม่พูดอะไร แม้แต่คราบเลือดที่มุมปากก็ไม่เช็ดออก เขาเพียงใช้มือทั้งสองพยายามจับรถเข็น แล้วก็ยืนขึ้นด้วยขาสั่นๆ
เขาจ้องฉินหลั่งเขม็ง กางมือทั้งสองออกพลางไปด้านหน้า：“คุณ……คุณ……”
ฉินหลั่งตกใจเล็กน้อย
เขาพบว่า สายตาของหลินเส้าโสแผดเผามาก เต็มไปด้วยความตื่นเต้น สับสน ดีใจ ราวกับจะหลอมละลายเขาอย่างไรอย่างนั้น
หลู่เหม่ยเฉินดีใจเป็นอย่างมาก：“คุณอาหลิน อาขยับได้แล้ว？
“อายืนได้แล้ว？”
“พระเจ้า ยืนได้แล้วจริงๆ มหัศจรรย์จริงๆ”
“ดูเหมือนเลือดเมื่อครู่นั้นจะเป็นเลือดที่ติดอยู่ในหัวใจ”
“พ่อหนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ โรคที่รักษาไม่หายมา20ปี เขากลับรักษาได้แค่ภายใน1ชั่วโมง”
“ท่านวี่ตาถึงจริงๆ ฉินหลั่งเขามีความสามารถจริงๆ”
เมื่อเห็นหลินเส้าโสยืนขึ้นได้ แล้วยังพูดได้อีกเล็กน้อย ทุกคนต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างประหลาดใจ ล้วนชมเชยฉินหลั่ง
สวี่ซีเหวินก็ถึงกับอ้าปากค้าง ไม่อยากจะเชื่อ ว่าฉินหลั่งรักษาหลินเส้าโสหายได้จริงๆ
ความจริงอันโหดร้ายตบเข้าหน้าอย่างจัง
หลังจากหมอที่อยู่ตรงนั้นตรวจสอบ และการตรวจวัดจากเครื่องมือ พบว่าดัชนีร่างกายของหลินเส้าโสมีแนวโน้มไปในทางที่ดี
“ฉินหลั่ง……”หลินเส้าโสถอดเครื่องมือที่อยู่บนตัวออก แล้วยังใช้แรงผลักหมอออก เดินโซเซไปด้านหน้า
สายตาของเขาจ้องไปที่ฉินหลั่งตลอด
รู้สึกตื่นเต้น
ตาฉินหลั่งกระตุกตลอด ไม่รู้เขาหมายความว่าไง แต่เมื่อเห็นเขาจะล้ม ก็ยื่นมือไปประคองเขา：“คุณหลิน ระวังหน่อยครับ”
“ฉินหลั่ง……”หลินเส้าโสกอดฉินหลั่ง แถมยังปิดตารับรู้ถึงลมหายใจนั่น：“คุณ……คุณคือเขาจริงๆ……คือเขา？”
“ฉินหลั่ง คุณไม่ทำให้เราผิดหวังอย่างที่คิดไว้จริงๆ เก่งจริงๆ”
ขณะที่ฉินหลั่งกำลังงุนงง หมอเทพสวี่ก็เดินมาดึงหลินเส้าโสออก จากนั้นส่งยิ้มให้ฉินหลั่ง：“ฉันพยุงเสี่ยวหลินไปพักผ่อนก่อนนะคุณจัดยาให้เขาสัก2-3ชุด แล้วให้ซีเหวินเอาไปต้ม”
“เสี่ยวหลิน ร่างกายคุณเพิ่งยังชั่ว ต้องพักฟื้น อย่าตื่นเต้นเกินไป”
เขากุมหลังมือหลินเส้าโสแน่น และห้ามเขาที่จะเดินไปหาฉินหลั่งต่อเอาไว้
หลินเส้าโสตากระตุก สายตาร้อนรุ่มที่มองฉินหลั่งก็ค่อยๆเป็นปกติ จากนั้นก็กลับไปนั่งบนรถเข็น แล้วให้หมอเทพสวี่ส่งตนกลับห้องไปพักผ่อน
เมื่อกลับมาถึงห้องอันอึมครึม หลินเส้าโสเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาเปล่งประกายอีกครั้ง
เขาจ้องหมอเทพสวี่ที่รินน้ำให้ตน：“ฉินหลั่ง……คือเด็กคนนั้นจริงๆเหรอ？ลมหายใจบนตัวเขาดูคุ้นเคยมาก”
หลินเส้าโสพูดเสียงแหบๆ：“ทำไมคุณไม่ให้ผมมองเขาชัดๆ ทำไมไม่ให้ผมยืนยันอีกหน่อย？”
ความผิดพลาดเมื่อ20กว่าปีก่อน ตอนนี้มีโอกาสชดเชยแล้ว หลินเส้าโสจะไม่ตื่นเต้นได้ยังไง？
จากนั้น เขาก็เปลี่ยนเป็นระมัดระวัง ราวกับกลัวตัวเองจำผิด：“ท่านวี่ เขาคือเด็กคนนั้นจริงๆเหรอ？”
“คงใช่แหละ！”
ท่าทีหมอเทพสวี่ดูปกติ เมื่อครู่ที่เขาพูดว่าฉินหลั่งคือเด็กที่หลินเส้าโสร้องเรียกมาตลอดนั้น ที่จริงเป็นอุบายในการรักษาอย่างหนึ่ง และดูเหมือนจะได้ผลมากด้วย ส่วนที่ตนพูดนั้นแน่นอนว่าไม่มีมูล ตอนนี้จัดการยากซะแล้ว
หมอเทพสวี่ยื่นน้ำอุ่นให้หลินเส้าโส：“พักฟื้นก่อน พักฟื้นเสร็จแล้วค่อยถาม ยังไงฉินหลั่งคนนั้นก็หนีไปไหนไม่ได้หรอก”
หลินเส้าโสตื่นเต้นมาก：“ท่านวี่ ผมรู้จักนายน้อยเร็วๆ แล้วรีบให้นายน้อยกลับบ้านเกิด”
“ฉันทนทุกข์ทรมานมานานกว่า20ปี สำนักหมิงก็ตามหามากว่า20ปีเช่นกัน ถึงเวลาที่ครอบครัวจะกลับมาพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว”
เขาพยายามลุกจากรถเข็น：“ฉันจะไปหาฉินหลั่ง ดูให้ชัดๆ แล้วให้เขาเปรียบเทียบกับคุณนาย”
หมอเทพสวี่รู้สึกขำขัน หลินเส้าโส ฉันแค่พูดไปงั้นๆ คุณตื่นเต้นเป็นจริงเป็นจัง
“คุณอยากให้เขาตายงั้นเหรอ？”
หมอเทพสวี่พูดน้ำเสียงปกติ：“สภาพคุณในตอนนี้สามารถปกป้องเขาได้งั้นเหรอ？”
หลินเส้าโสเคลื่อนตัวเล็กน้อย
“เวลา20กว่าปี ไม่เพียงทำให้ความเจ็บปวดเจือจาง มันยังทำให้ความคิดถึง ความรู้สึกเจือจางไปด้วย”
หมอเทพสวี่พูดแทงใจดำ：“นอกจากคุณนายและพวกคุณอีกไม่กี่คน คุณคิดว่าจะมีคนของสำนักหมิงสักกี่คน ที่รู้สึกดีต่อฉินหลั่ง？”
“อย่าว่าแต่คนที่เข้าร่วมสำนักหมิงมา20ปีไม่คุ้นเคยกับฉินหลั่งเลย แม้แต่สมาชิกในตระกูลซวี ที่เป็นหัวหน้าสำนักหมิงก็ไม่คุ้นเคยกับเขาเช่นกัน”
20ปีก่อน หลินเส้าโสมีหน้าที่ปกป้องคุณหญิงซวีแห่งสำนักหมิง และลูกชายของเธอ น่าเสียดายที่ระหว่างทางโดนศัตรูตามฆ่า ทำให้ลูกชายหายตัวไป นี่เป็นเรื่องที่หลินเส้าโสเจ็บปวดมาก
หมอเทพสวี่รู้เหตุผลของเรื่องที่เกิดขึ้น ดังนั้นเขาจึงสอนหลินเส้าโส
หมอเทพสวี่ถอนหายใจ：“ดังนั้นเรื่องที่จะให้กลับไปหาบ้านเกิด อย่าพูดอีกจะดีกว่า สิ่งสำคัญที่สุดคือการรักษาอาการบาดเจ็บของคุณ เป็นเช่นนั้นเรื่องทั้งหมดถึงจะมีหวัง ตอนนี้จำเป็นต้องคิดมากขนาดนั้นเหรอ？”
หมอเทพสวี่ค่อยๆโน้มน้าว เขาไม่รู้สึกอะไรเลยแม้จะโกหกอยู่
ไม่มีวิธีอื่นแล้ว เพื่อรักษาหลินเส้าโสให้หาย ไม่ว่าจะวิธีไหนหมอเทพสวี่ก็ลองมาหมดแล้ว แต่วิธีของฉินหลั่งได้ผล งั้นก็ใช้ไปเถอะ
“คุณลองคิดดู อย่าว่าแต่เด็กที่สถานะไม่ชัดเจนเลย แม้แต่ยอดฝีมือของสำนักหมิงอย่างคุณ กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ต้องรักษาตัวมา20กว่าปีแบบนี้ ตอนนี้ยังมีใครสนใจคุณบ้าง？”
เขาเตือนสติ：“นอกจากคุณหญิงซวีที่มาเยี่ยมคุณทุกๆปี ปีนี้ก็มีแค่เหลิ่งเชียนชีวที่มาใช่ไหม？”
“พูดกันตามตรง ฉินหลั่งเป็นลูกของคุณหญิงซวี ชัดเจนแล้วเหรอ หมดความสงสัยแล้วงั้นเหรอ หลังจากนั้นใครจะยอมรับเขา？นอกจากคุณ？”
“ความว่างเปล่า20ปี……ต้องรู้สึกแปลกบ้างแหละ……”
หลินเส้าโสไอออกมา แล้วตกอยู่ในภวังค์
ท่านวี่พูดถูก ยังรีบร้อนไม่ได้ ทั้งหมดต้องรอให้ตนร่างกายดีขึ้นถึงจะมีบทสรุป
ตอนหลินเส้าโสหนุ่มๆ เขาเป็นจอมสังหารที่ได้มาตรฐาน เป็นที่ยำเกรงของทุกคน ผู้ดูแลสำนักให้ความสำคัญ ส่วนนิสัยเขานั้นหยิ่งผยองมาก แต่หลังจากที่เขาต้องมานั่งรถเข็น เห็นอะไรมามาก คนไม่มีความจริงใจ จนรู้สึกว่าเมื่อก่อนตัวเองนั้นมองโลกง่ายเกินไป ปรารถนาแต่ฝ่ายเดียว
ชีวิตมีหลายรสชาติ เห็นมันทะลุปรุโปร่งแล้ว เข้าใจความหมายของสิ่งที่ท่านวี่พูดได้อย่างลึกซึ้ง