รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 578 แพ้แล้วไปเป็นสาวใช้

บทที่ 578 แพ้แล้วไปเป็นสาวใช้
“เห้อ เมื่อก่อนตอนคุณอาหลินอยู่ที่ยุทธภพนั้นเต็มล้วนนองเลือด ฆ่าคนไปมากมาย ตอนนี้คุณชายหลินสุขภาพไม่ดี คนเหล่านั้นก็ไม่ยอมเลิกรา จะเอาหัวของเขาให้ได้”
หลู่เหม่ยเฉินพูดเสียงเบา：“พวกเขาไม่อยากให้คุณอาหลินตายอย่างสงบ ปีนึงมากันหลายรอบ”
“วันนี้คุณอาหลินไปซื้อกับข้าว จู่ๆก็โดนรถชน โชคดีที่เขากลิ้งไปข้างถนน ไม่งั้นคงไม่รอด”
เธอยังคงมองไปด้านหน้า：“คุณอาหลิน อาต้องมีชีวิตต่อไป หนูยังรอให้อามาเป็นพยานในงานแต่งหนูอยู่นะ”
ฉินหลั่งเม้มปากเบาๆ คิดไม่ถึงว่าจะเจอคนของสำนักหมิงอีก
แต่ได้ยินหลู่เหม่ยเฉินพูดเช่นนี้ หลินเส้าโสคนนี้ดูสูงส่งเช่นเดียวกับเหลิ่งเชียนชีว
ขณะคุยกัน รถก็ขับมาถึงนอร์ทสปา
สถานพักฟื้นผู้ป่วยแห่งนี้เป็นแบบเอกชน คนที่เข้ารับการรักษาล้วนเป็นคนรวย การบริการไม่เลว แต่ความปลอดภัยไม่ดีเท่าสถานพักฟื้นของรัฐ
หลู่เหม่ยเฉินหยิบเอกสารออกมา ฉินหลั่งผ่านเข้าไปได้โดยดี ไม่นานนักก็มาถึงคฤหาสน์เล็กๆ
ที่ประตูไม่เพียงมีรปภ.จำนวนมาก แต่ยังมีตำรวจลาดตระเวนอีกด้วย ทั้งสองด้านมีรถจอดอยู่นับ10คัน และรถโรงพยาบาลอีก2คัน
ฉินหลั่งเดินตามหลู่เหม่ยเฉินเข้าไป เข้าไปก็เห็นในห้องโถงมีคนกลุ่มหนึ่งรายล้อมอยู่ มีทั้งตำรวจ หมอ พยาบาล คนคุ้มกัน และข้าราชการ
ตรงกลางมีรถเข็นอยู่หนึ่งตัว
บนรถเข็นมีชายวัยกลางคนอายุ40กว่าๆนั่งอยู่
ผู้ชายที่ถูกหลู่เหม่ยเฉินเรียกว่าคุณอาหลิน คงเป็นหลังจากตอนที่เขาช่วยหลู่เหม่ยเฉินไว้ตอนเด็กๆแล้วเรียกเป็นหลินเส้าโสคุคุณอาหลิน คงเรียกแบบนั้นมาตลอด
ผมทรงสกินเฮด ใบหน้าทรงเหลี่ยม รอยสักเต็มหน้า สายตาเฉื่อยชา ดูเซื่องซึมเป็นอย่างมาก
ตัวเขาเต็มไปด้วยผ้าพันแผล มีรอยเลือด เหมือนได้รับบาดเจ็บสาหัส
บาดแผลได้รับการรักษาแล้ว เครื่องวัดแสดงให้เห็นว่าเขายังไม่พ้นอันตราย แต่หลินเส้าโสไม่แสดงท่าทีอะไรแม้แต่น้อย
ผมขาวโพลนของเขาทำให้ฉินหลั่งไม่เพียงรู้ถึงความชราของเขา ยังรู้สึกถึงการตายอีกด้วย
ไม่ต่างอะไรกับศพเดินได้
“คุณอาหลิน—-”หลู่เหม่ยเฉินเดินฝ่าฝูงชนที่กำลังเยี่ยมอยู่เข้าไปหาหลินเส้าโส แล้วพูดเสียงเบา：“อาเป็นอะไรไหม？”
หลินเส้าโสที่ขยับไม่ได้ เมื่อเห็นหลู่เหม่ยเฉิน สายตาที่ดูเฉื่อยชาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
แต่เขาก็ไม่พูดอะไรออกไป สายตาหลู่เหม่ยเฉินมีความละอายใจ：“คุณอาหลิน ขอโทษๆนะคะ หนูควรจัดบอดี้การ์ดไว้ให้มากกว่านี้……”
“เหม่ยเฉินหลบหน่อย ผมจะฝังเข็มให้เสี่ยวหลิน”
ขณะนั้นเองก็มีเสียงตะโกนมาจากด้านนอก จากนั้นก็มีผู้เฒ่าที่ผอมแห้งแรงดีพาสวี่ซีเหวินพวกเขาเข้ามาด้วยความร้อนรน
ด้วยความเร็ว สวี่ซีเหวินจึงไม่ทันสังเกตเห็นฉินหลั่ง
หลู่เหม่ยเฉินก็ลุกหลีกทางให้ผู้เฒ่าที่ผอมแห้งแรงดีก็ยืนพูดตรงหน้าหลินเส้าโส：“สำหรับเสี่ยวหลินแล้ว การบาดเจ็บจากลูกธนูหน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ที่สำคัญคือแขนและขาทั้งสองข้าง”
“หากสามารถยืนและจับดาบได้อีกครั้ง เขาก็ไม่เป็นไรแล้ว ไม่งั้นเกรงว่ายื้อไปได้อีกไม่เกิน3เดือน”
เห็นได้ชัดว่าชายชรารู้นิสัยหลินเส้าโสดี เขาตบขาหลินเส้าโส：“เสี่ยวหลิน ผมเคยใช่วิชาการฝังเข็มมังกรกลับให้”
“ผมใช้วิชาฝังเข็มนี้ รักษาคนที่ขาทั้งสองข้างมีปัญหามาหลายคนแล้ว บางคนก็ร้ายแรงกว่าคุณ แต่ไม่รู้ทำไมใช้กับคุณแล้วไม่ได้ผล ”
ชายชรามีท่าทีเสียใจ เขาศึกษามนต์ขลังวิชาการฝังเข็มมังกรกลับอย่างหนัก และนายแพทย์อีกหลาย10คน ก็เพื่อหวังว่าสามารถรักษาหลินเส้าโสให้หายได้
น่าเสียดายที่มันไม่ได้ผลเลย
“แต่คุณไม่ต้องห่วง ผมจะทำสุดความสามารถ ถ้าผมรักษาคุณไม่ได้ ถึงตอนนั้นผมจะช่วยเชิญหมอเทพมาให้คุณ”
สายตาเขาเป็นประกาย：“เขามีฝีมือกว่าผม น่าจะช่วยคุณได้”
ได้ยินที่ผู้เฒ่าที่ผอมแห้งแรงดีพูด หลินเส้าโสไม่มีปฏิกิริยา ไม่พูดใดๆ ราวกับทั้งหมดนั้นไม่เกี่ยวกับเขาอย่างไรอย่างนั้น
หมอที่อยู่ตรงนั้นก็พากันส่ายหัวเบาๆ คิดว่าผู้เฒ่าที่ผอมแห้งแรงดีพูดปลอบใจหลินเส้าโส
ผู้เฒ่าที่ผอมแห้งแรงดีทำก็ไม่ได้ผล แล้วหมอคนอื่นจะได้ผลได้ยังไง
ผู้เฒ่าที่ผอมแห้งแรงดียิ้มๆไม่พูดอะไรต่อ แล้วหยิบเข็มขึ้นมาฝังเข็มให้หลินเส้าโส ไม่สนสายตาของหมอ10กว่าคนที่อยู่รอบๆ
แต่สวี่ซีเหวินกลับขยับไปมาๆ บดบังสายตาของคนรอบๆ เหมือนไม่อยากให้คนอื่นเรียนรู้วิชาฝังเข็มของคุณปู่
ครึ่งชั่วโมงต่อมาผู้เฒ่าที่ผอมแห้งแรงดีฝังเข็มเสร็จเรียบร้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ
“น่าแปลก ยังไม่ได้ผลอีก มันไม่ควรเป็นแบบนี้สิ”
“ทางเดินเลือดลมติดขัด พอใช้วิชาการฝังเข็มมังกรกลับ ควรได้ผลทันทีสิถึงจะถูก”
เขาจับชีพจร พลางส่ายหัวไม่หยุด：“ผิดพลาดตรงไหนงั้นเหรอ？”
“การเป็นอัมพาตของเขาไม่ได้อยู่ที่ร่างกาย ที่อยู่ที่ใจ”
มีเสียงพูดขึ้นมาเบาๆ：“ที่เขายืนไม่ได้ เหตุผลพื้นฐานที่สุดก็คือการป่วยทางใจของเขา……”
“ว่าไงนะ？เหลวไหลรึเปล่า？”
ฉินหลั่งพูดออกมาเช่นนั้น หมอที่อยู่ตรงนั้นก็ส่งเสียงฮือฮา สีหน้าของหลายๆคนดูไม่ค่อยดีนะ
สวี่ซีเหวินหันไปมองก็จำฉินหลั่งได้ ร้องเสียงหลงออกมา ราวกับฉินหลั่งเป็นตัวประหลาด
จากนั้นก็ทำหน้าตาเคร่งขรึม
ผู้เฒ่าที่ผอมแห้งแรงดีเป็นพ่อของสวี่ซีเหวิน เป็นหมอจีนเก่าแก่ที่มีชื่อเสียง ซึ่งเป็นที่รู้จักในนามหมอเทพสวี่！
คิดไม่ถึงว่าฉินหลั่งจะสงสัยพ่อของตน！
20ปีมานี้มีคนรักษาหลินเส้าโสจำนวนมาก หมอเทพสวี่ก็เช่นกัน
ข้อวินิจฉัยของพวกเขาต่างล้วนเหมือนกัน คือเส้นลมปราณเสียหาย เลือดลมติดขัด ไม่ใช่เพราะป่วยทางใจอะไรนั่นอย่างที่อย่างที่ฉินหลั่งพูดเลย
อีกทั้งจากความรู้ของพวกเขา ป่วยทางใจทำร้ายก็แค่จิตใจของหลินเส้าโส เกี่ยวอะไรกับขาทั้งสองข้างเป็นอัมพาตงั้นเหรอ？
ดังนั้นทุกคนจึงไม่ค่อยพอใจฉินหลั่นัก
หมอเทพสวี่ได้ยินเช่นนั้นก็มองมา เห็นฉินหลั่งแล้วรู้สึกไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจกับคำพูดของฉินหลั่งขนาดนั้น
ขณะที่เขากำลังจะพูด ก็เห็นลูกสาวเดินเข้าไปเสียก่อน จากนั้นเธอจ้องฉินหลั่งพลางพูด：“ฉินหลั่ง คุณอีกแล้ว？”
“ฉันเคยได้ยินการป่วยทางใจ แต่ไม่เคยได้ยินว่าป่วยทางใจแล้วทำให้เป็นอัมพาตได้”
“แล้วก็ไม่เคยได้ยินว่าป่วยทางใจจะทำให้เกิดรถชนด้วย！”
“ที่คุณพูดมันมั่วซั่วทั้งนั้น？！”
“ครั้งก่อนที่เมืองเทียนก็เคยโดนคุณหลอก ครั้งนี้จะมาหลอกคนอื่นอีกเหรอ？”
“ฉันจะบอกคุณให้ พ่อฉันและพวกเขาล้วนเป็นหมอเทพมานานแล้ว ไม่โดนคุณหลอกง่ายๆเหมือนฉันหรอกนะ”
ครั้งก่อนที่ตระกูลเหลียน ฉินหลั่งทำสวี่ซีเหวินเสียหน้ามากๆ แถมยังโดนคู่เค่อตำหนิอีก สุดท้ายก็ต้องกลับไปด้วยความอับอาย
ตอนนั้นสวี่ซีเหวินคับแค้นฉินหลั่งมาก แต่พอกลับไปบอกพ่อ กลับคิดไม่ถึงว่าพ่อจะสนใจฉินหลั่งเป็นอย่างมาก ถึงกระทั่งถามสวี่ซีเหวินเยอะแยะไปหมด
ดูแล้ววันนี้หมอเทพสวี่ไม่เพียงแต่ดีใจ อีกทั้งยังอ่อนโยนต่อฉินหลั่งมากๆอีกด้วย
“ใช่ พ่อหนุ่ม ป่วยทางใจทำให้เป็นอัมพาต เป็นเรื่องแปลกใหม่ทางการแพทย์เลย”
“ยังหนุ่มไง ความคิดเลยล้ำกว่าเราไปหลายร้อยปี ไม่แน่เขาอาจคิดว่าโรคมะเร็งง่ายเหมือนเป็นหวัดก็ได้ ”
“พ่อหนุ่ม จริงจังหน่อย ที่นี่ล้วนเป็นผู้อาวุโสกว่า อย่าทำตัวขายหน้าเลย”
หมอ10กว่าคนที่อยู่ตรงนั้นก็พูดคล้อยตามสวี่ซีเหวิน ดูถูกฉินหลั่ง
หมอเทพสวี่กำลังจะพูด จู่ๆก็คิดครุ่นคิด แล้วยืนมองฉินหลั่งรับมือกับเรื่องนี้
ฉินหลั่งมองสวี่ซีเหวินอย่างไม่ใส่ใจ：“คุณสวี่ คุณดูถูกผมแบบนี้ งั้นเรามาพนันกันไหม”
สวี่ซีเหวินยเยหยัน：“พนัน？ในฐานะที่เป็นคุณหมอ เอะอะก็พนัน คุณสมบัติอยู่ที่ไหนกัน？”
“ถ้าผมทำให้คุณหลินยืนขึ้นได้ คุณต้องมาเป็นสาวใช้ผม3ปี เชื่อฟังอะไรทำนองนั้น”